Νέες ταινίες: Η Βάιολα Ντέιβις είναι η “Γυναίκα Βασιλιάς” στο δρόμο των Όσκαρ

Οι ταινίες της εβδομάδας:

Η Γυναίκα Βασιλιάς

2.5/5

(“The Woman King”, Τζίνα-Πρινς Μπάιθγουντ, 2ω14λ)

Στο αφρικανικό βασίλειο της Δαχομέης τον 18ο αιώνα, η πιο σκληρή ομάδα πολεμιστών απαρτίζεται αποκλειστικά από γυναίκες, τις Αγκότζι. Ηγέτης τους είναι η στρατηγός Νανίσκα, που έχει υπό την επίβλεψή της όχι μόνο την εκπαίδευση των νεοσύλλεκτων, αλλά και την οργάνωση του στρατεύματος καθώς ετοιμάζονται για έναν αιματηρό πόλεμο που θα κρίνει την συνεχιζόμενη ύπαρξη του βασιλείου τους όπως το ξέρουν.

Η Τζίνα Πρινς-Μπάιθγουντ, σκηνοθέτης του αισθηματικού δράματος “Beyond the Lights” (μια κρυφά σπουδαία ταινία για τη φυλή και τη θέση της γυναίκας στη μοντέρνα αμερικάνικη κοινωνία) και της καλή περιπέτειας “The Old Guard”, επιστρέφει με το πιο φιλόδοξο φιλμ της μέχρι σήμερα καριέρας της. Ένα ιστορικό έπος που δανείζεται με ελευθερία από αληθινά ιστορικά περιστατικά (οι Αγκότζι υπήρξαν και μάλιστα αποτέλεσαν σε σημαντικό βαθμό την έμπνευση για το τάγμα Dora Milaje στο “Black Panther”) επιχειρώντας να τα αφηγηθεί στρογγυλεμένα, με μια περισσότερο “Braveheart” προσέγγιση της Ιστορίας, θέλοντας να εκπαιδεύσει, να ενδυναμώσει, μα πάνω από όλα να διασκεδάσει.

Προς αυτή την κατεύθυνση, η Πρινς-Μπάιθγουντ μαζί με την διευθυντή φωτογραφία Πόλι Μόργκαν (“Legion”) επιλέγουν μια εντυπωσιακά ξεθωριασμένη αισθητική που ζωγραφίζει την ιστορία σα να επρόκειτο για σκονισμένο βιβλίο Ιστορίας, μέσα από το οποίο ξεπροβάλλουν με ορμή τα χρώματα των απίστευτων κουστουμιών της Ντέρσα Φίλιπς (“Star Trek: Discovery”)– γεμάτα λεπτομέρεια, ζωντάνια αλλά και φθορά. Είναι μια εικαστικά εντυπωσιακή δουλειά που προδίδεται, όπως εν τέλει κι η ίδια η ιστορία, από το εύρος της εικόνας και της ίδιας της αφήγησης. Ένα φιλμ σαν αυτό θα έπρεπε να είναι ή πολύ μεγαλύτερο (ένα χορταστικά εντυπωσιακό ιστορικό έπος σαν αυτά των οποιων την παράδοση συνεχίζει) ή πολύ πιο ασφυκτικό, υπογραμμίζοντας την αναγκαιότητα αλλά και τον θρίαμβο της απόδρασης αυτών των γυναικών από την πατριαρχική κυριαρχία.

Ακόμα και σε αυτή τη λογική πάντως, το φιλμ στέκεται κάπως αμήχανα –παρά την σαφή ικανότητά του στο να πει μια μεγάλη ιστορία με τρόπο αποτελεσματικό– απέναντι στην γκρίζα περιοχή όπου κινείται. Ιστορικά, η Δαχομέη όπως και το τάγμα των Αγκότζι, έπαιξαν το δικό τους ρόλο στο δουλεμπόριο υπό την κυριαρχία της Δύσης, κάτι που η ταινία στρογγυλεύει στο βαθμό ντισνεοποίησης. Ενδεχομένως να μην υπήρχε η διάθεση για την ηθική διαχείριση αυτής της πραγματικότητας, όμως το φιλμ που μένει πίσω μοιάζει σε κάθε περίπτωση, περίεργα τακτοποιημένο.

Ακόμα κι έτσι, και παρά κάποιους αχρείαστους σαπουνοπερατικούς κύκλους, η ταινία καταφέρνει να αφηγηθεί αποτελεσματικά μια ιστορία αδερφότητας και ενδυνάμωσης μέσα σε οικογένειες που ανακαλύπτεις στην πορεία, μέσα από αντιξοότητες. Την οποία και κουβαλά σε σημαντικό βαθμό πάνω της η Βάιολα Ντέιβις, που θυμίζει ξανά γιατί αποτελεί μια από τις πιο καθηλωτικές ερμηνεύτριες του μοντέρνου αμερικάνικου σινεμά: Υπάρχει ωμή ορμή και δύναμη σε κάθε τι που αποπνέει, ακόμα κι όταν μοιάζει έτοιμη να διαλυθεί.

Δεν χρειάζεται ούτε ούτε διαλόγους, ούτε πλοκές για να χτίσει αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, παρά μόνο η σωματικότητά της κι η εκφραστικότητά της, παίζοντας με κάθε χαρακτηριστικό του προσώπου της. Ίσως γι’αυτό έχει καταφέρει να παραδώσει κατά καιρούς σπουδαίες ερμηνείες ως πρωταγωνίστρια ή ως β’ ρόλος, κι είτε στο σινεμά είτε στην τηλεόραση– μια ερμηνεύτρια παντός καιρού και συνθηκών, που ποτέ δεν παίζει με προβλεψιμότητα και ασφάλεια. Είναι από μόνη της ένας λόγος να δει κανείς την ταινία.

Η Φλεγόμενη Θάλασσα

2/5

(“Nordsjøen / The Burning Sea”, Τζον Αντρέας Άντερσεν, 1ω44λ)

Όταν μια κυβερνητική επιχείρηση εξόρυξης πετρελαίου αφήνει μια ρωγμή στα βάθη του ωκεανού, η κατάρρευση που ακολουθεί θα παγιδεύσει ανθρώπους στα έγκατα. Μια επίλεκτη ομάδα θα ξεκινήσει επιχείρηση διάσωσης, όμως δεν είναι έτοιμοι για αυτό που θα αντικρύσουν. Νορβηγικό φιλμ καταστροφής περιβαλλοντικής έγνοιας, που έρχεται από το στούντιο των αντίστοιχων περιπετειών “Το Κύμα” και “Ο Σεισμός”. Είναι κι αυτή μια απολύτως συμπαθής, αν και όχι ιδιαίτερα απρόβλεπτη ή αξιομνημόνευτη, απόπειρα του ευρωπαϊκού σινεμά να προσεγγίσει με μια πιο προσγειωμένη αισθητική, τις αντίστοιχες χολιγουντιανές παραγωγές.

Χαμογέλα: Αφότου γίνεται μάρτυρας ενός αλλόκοτου, τραυματικού γεγονότος που εμπλέκει ασθενή της, η Δρ. Ρόουζ Κότερ αρχίζει να βιώνει μια σειρά από ανεξήγητα περιστατικά. Προκειμένου να επιβιώσει, η Ρόουζ θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με το προβληματικό παρελθόν της. Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα φετινά αμερικάνικα φιλμ τρόμου που έρχεται με μπόλικο hype και θετικές πρώτες γνώμες.

Ο Έρωτας τα Αλλάζει Όλα: Μια επαγγελματικά πετυχημένη μεσίτης συναντά ξανά έναν παλιό της έρωτα, περιπλέκοντας τα πάντα στη ζωή της. Σιγκούρνι Γουίβερ και Κέβιν Κλάιν επανενώνονται 25 χρόνια μετά την “Παγοθύελλα” σε ένα ώριμο αισθηματικό δράμα.

Σε επανέκδοση

Bad Guy

0 / 5

(Κιμ Κι-ντουκ, 1ω43λ)

Σκιώδης άντρας που έχει ένα πορνείο υπό την προστασία του, παθαίνει ερωτική εμμονή με μια αθώα φοιτήτρια. Της επιτίθεται στο δρόμο κι όταν εκείνη τον απορρίπτει, εκείνος μηχανορραφεί πετυχαίνοντας την εκπόρνευσή της και μετέπειτα την συναισθηματική και ερωτική εμπλοκή τους, είτε εκείνη το θέλει, είτε όχι. Μια απάνθρωπη κινηματογραφική φαντασίωση («συμβολική αλληγορία για σχέσεις ισχύος και την ψυχολογία της έλξης») για την οποία η πρωταγωνίστρια Σέο Γουόν δήλωσε πως αποτέλεσε τραυματική εμπειρία που της άφησε αμέτρητα ψυχολογικά τραύματα και την οδήγησε στο να εγκαταλείψει το επάγγελμα. Και γυρισμένη από τον εκλιπόντα Κιμ Κι-ντουκ, ο οποίος λίγα χρόνια πριν τον θάνατό του κατηγορήθηκε (όπως κι ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Τσο Τζέι-χιουν, πολύ συχνός πρωταγωνιστής του Κιμ Κι-ντουκ) από πολλές ηθοποιούς για βιασμό και άσκηση σωματικής και ψυχολογικής βίας.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις