Νέες ταινίες: Ο Ντάνιελ Κρεγκ σε μια μεγάλη ερμηνεία στην “Queer” διασκευή Γουίλιαμ Μπάροουζ

Στις νέες κυκλοφορίες αυτής της εβδομάδας ξεχωρίζει το “Queer” του Λούκα Γκουαντανίνο με τον Ντάνιελ Κρεγκ σε μια σπουδαία ερμηνεία πρωταγωνιστώντας στη διασκευή Γουίλιαμ Μπάροουζ, αλλά και το “Αληθινός Πόνος” με τον Κίραν Κάλκιν του “Succession” να είναι το φαβορί για το φετινό Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.

Οι ταινίες της εβδομάδας

Queer

(Λούκα Γκουαντανίνο, 2ω17λ)

**½

Το 1950, ο 50άρης Γουίλιαμ Λι, αμερικάνος στην πόλη του Μεξικό, περνά τις μέρες του μοναχικά, σουλατσάροντας στα σοκάκια της πόλης, μπαινοβγαίνοντας στα ίδια μπαρ, συναντώντας τα ίδια πρόσωπα, κάνοντας τις ίδιες καταχρήσεις. Ατελείωτη κατανάλωση αλκοόλ, κάθε πιθανή στιγμή της μέρας. Και τσιγάρα, πάρα πολλά τσιγάρα. Ο Λι έχει ρουτίνα αλλά στο μάτι του θεατή μοιάζει να κινείται χαοτικά. Είναι κάτι σαν μοτίβο που θα είχε μια μύγα, που ποτέ δε μπορείς να προβλέψεις με ακρίβεια πού θα σταθεί.

Εν προκειμένω όμως, ο Λι θα σταθεί όχι σε ένα μέρος, αλλά σε ένα πρόσωπο. Νέος στην πόλη, ο Γιουτζίν Άλερτον θα καθηλώσει τον Λι ο οποίος κατευθείαν θέλει να τον ξέρει, θέλει να είναι κοντά του, θέλει να ξέρει για αυτόν – και φυσικά, θέλει αυτόν.

Πάνω σε αυτή την επιθυμία που συστέλλει και διαστέλλει το χρόνο, ο Γκουαντανίνο στήνει το κάδρο του πάνω στον Λι του Ντάνιελ Κρεγκ, o οποίος με τη σειρά του στήνει το δικό του κάδρο πάνω στον Γιουτζίν του Ντρου Στάρκι – αναμφίβολα μια από τις αποκαλύψεις της χρονιάς. Ο Λι προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει τον Γιουτζίν, αρχικά σε ένα επίπεδο σεξουαλικότητας. Μερικές από τις πιο απολαυστικές σκηνές της ταινίας έρχονται νωρίς, όσο ο Λι πετάει δολώματα στις συζητήσεις του με τον Γιουτζίν μπας και εκείνος τσιμπήσει, αλλά η απορία παραμένει: «Is he queer?»

Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο του Γουίλιαμ Μπάροουζ, του οποίου τα διάφορα αφηρημένα στοιχεία τον κάνουν δύσκολο συγγραφέα να αποτυπωθεί στη μεγάλη οθόνη. Στο “Γυμνό Γεύμα”, ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ πέτυχε διάνα εισάγοντας βιογραφικά στοιχεία μέσα στην αφήγηση, ενισχύοντας έτσι τα αφηρημένα στοιχεία και ανάγοντάς τα σε κάτι ισχυρά πολυεπίπεδο. Ο Γκουαντανίνο έχει άλλες ιδέες, με ενδιαφέρον ίσως, αλλά όχι πάντα πετυχημένες καθώς συναντά κάποια απροσπέλαστα προβλήματα.

Με ένα σενάριο από τον Τζάστιν Κουρίτσκις (του “Challengers”, του σπουδαίου περσινού φιλμ του Γκουαντανίνο) που σπάει την ιστορία σε κεφάλαια διαφορετικών τόνων αλλά και αίσθησης ταχύτητας, ο Γκουαντανίνο μοιάζει να εξερευνά ξεχωριστά κομμάτια της ψυχής στην κάθε ενότητα της ιστορίας. Το πρώτο και μεγαλύτερο ακολουθεί τον Λι σε αυτή την καθημερινότητα ρουτίνας που κάπως σα να ξεβιδώνεται όταν εμφανίζεται ο Γιουτζίν. Ξαφνικά η μοναξιά του αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο του αντικειμένου του πάθους του. Τα συναισθήματά του ζωντανεύουν, αποκτούν ξανά λόγο ύπαρξης, τον περικυκλώνουν – και φυσικά τον πονούν.

Η κάμερα είναι διαρκώς πάνω του στον Λι, όπως αυτός αποτυπώνεται από έναν σπουδαίο Ντάνιελ Κρεγκ, που μοιάζει διαρκώς εύθραυστος αλλά και διαρκώς αξιοπερίεργος. Ο Λι κινείται μέσα στα εμφανή σκηνικά μιας πόλης, σε ένα σύμπαν τεχνητό που είναι όμως γεμάτο από αμέτρητες λεπτομέρειες που σηματοδοτούν μια ζησμένη ζωή. Κάθε χώρος είναι γεμάτος μισοτελειωμένα ποτήρια ρούμι και μισοσβησμένα τσιγάρα, και κάθε κορμί στάζει από τον ιδρώτα, σαν αποδείξεις πως αυτοί οι άνθρωποι κάποτε υπήρξαν, σαν μια απέλπιδα προσπάθεια να αφήσουμε το στίγμα μας στο σύμπαν – μια ύπαρξη που θα χρονολογείται ενώνοντας τις τελείες, δηλαδή κάθε τι χρησιμοποιημένο και παραπεταμένο.

Η προσέγγιση του Γκουαντανίνο είναι πολύ ενδιαφέρουσα, όμως η πλαστικότητα του κόσμου δεν αναδεικνύει απόλυτα το υλικό, ενώ το μεγαλύτερο πλήγμα της ταινίας είναι η επαναληψιμότητά της. Μοιάζει στην πραγματικότητα σα να μην έχει να πει, όσα νόμιζε πως είχε.

Σε μια μεγάλη τονική μετατόπιση, είναι τα επόμενα κεφάλαια που παραδίδονται ολοκληρωτικά στον μυστικιστικό παραλογισμό, σε ένα ταξίδι που χάνει τον μπούσουλα για τα καλά καθώς ο Λι αναζητά τα καλά κρυμμένα κομμάτια του εαυτού του που μόνο ένα πολιτισμικό (και συναισθηματικό) σοκ μπορεί να φέρει στην επιφάνεια. Είναι αυτό το κομμάτι του φιλμ που παρά τις πανέμορφες εικόνες που προσφέρει, και μια άξια τελική αίσθηση κρεσέντου προς ένα πολύ δυνατό και ταιριαστά αφαιρετικό φινάλε, τελικά μας αφήνει σε μια αβεβαιότητα. Ο Γκουαντανίνο προσπαθεί, ο Κρεγκ (και οι συνθέτες Άττικους Ρος και Τρεντ Ρέζνορ, επίσης του “Challengers”) ακόμα περισσότερο, αλλά η ταινία ξεκινά και φρενάρει συνεχώς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Η αναλυτική κριτική της ταινίας και δηλώσεις του Γκουαντανίνο και του Ντάνιελ Κρεγκ, στην ανταπόκριση από το φεστιβάλ Βενετίας.

Αληθινός Πόνος

(“A Real Pain”, Τζέσι Άιζενμπεργκ, 1ω30λ)

**½

Τα αταίριαστα ξαδέρφια Ντέιβιντ και Μπέντζι, εβραϊκής καταγωγής, επανενώνονται για ένα ταξίδι στην Πολωνία αφιερωμένο στη μνήμη της αγαπημένης τους γιαγιάς, προκειμένου να αντιμετωπίσουν όχι μόνο την οικογενειακή τους κληρονομιά, αλλά και –είτε το συνειδητοποιούν είτε όχι– τον διαγενεακό πόνο του Ολοκαυτώματος.

Σε σκηνοθεσία Τζέσι Άιζενμπεργκ και παραγωγή Έμμα Στόουν, το φιλμ παίζει περισσότερο σαν κάποια ξεχασμένη ανεξάρτητη δραμεντί από τα μέσα των ‘00s, ή κάτι που θα έπιανε την προσοχή σου παίζοντας τυχαία σε μια τηλεόραση κάποια Κυριακή μεσημέρι. Ο Άιζενμπεργκ καταφέρνει να πιάσει έναν πολύ καλό ρυθμό όπου τα πάντα μοιάζουν να πηγαίνουν αργά και γρήγορα την ίδια στιγμή, με ένα καλό καστ να παίζει ένα κατά τα άλλα εξαιρετικά προβλέψιμο και δίχως εκπλήξεις (ή βαθιές διαπιστώσεις) κωμικό δράμα.

Σε έναν αβανταδόρικο ρόλο, που πάντως πλησιάζει με αληθινή φροντίδα και κάτι σαν πόνο, ξεχωρίζει από όλους (και από όλο το πράο φιλμ τριγύρω του γενικότερα) ο Κίραν Κάλκιν του “Succession”, μεγάλο φαβορί για το φετινό Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου. Αποτυπώνει με αβίαστα συναρπαστικό τρόπο αυτή την αίσθηση του ανθρώπου με τον οποίο οι πάντες, πολύ απλά, θέλουν να ασχολούνται και νιώθουν πως συμπαθούν βαθιά μέσα τους, ακόμα κι αν αυτός δεν τους δίνει εμφανή λόγο για αυτό. Η όλη κατάληξη είναι βολικά πακεταρισμένη, αλλά ο Κάλκιν κάνει τη διαδρομή να αξίζει τον κόπο.

Ακόμη κυκλοφορούν

Η Ληστεία του Αιώνα 2: O Big Nick συνεχίζει το κυνηγητό στην Ευρώπη και πλησιάζει τον Ντόνι, ο οποίος είναι μπλεγμένος στον γεμάτο προδοσίες και εκπλήξεις κόσμο των κλεφτών διαμαντιών και της μαφίας. Εκεί, αρχίζουν να σχεδιάζουν μια τεράστια ληστεία, την ώρα της μεγαλύτερης ανταλλαγής διαμαντιών του κόσμου. Πρωταγωνιστεί ο Τζέραρντ Μπάτλερ, στο σίκουελ της δημοφιλούς περιπέτειας.

Ο Πάντινγκτον στο Περού: H ταινία μας μεταφέρει στη χώρα της Λατινικής Αμερικής, όπου ο αγαπημένος αρκούδος ταξιδεύει για να επισκεφθεί την αγαπημένη του θεία Λούσι, η οποία τώρα ζει σε σπίτι για συνταξιούχες αρκούδες. Με την οικογένεια Μπράουν στο πλευρό του, μια συναρπαστική περιπέτεια ξεκινά, όταν ένα μυστήριο τούς βυθίζει σε ένα απροσδόκητο ταξίδι μέσα στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου και μέχρι τις βουνοκορφές του Περού. Σίκουελ για την πολύ αγαπητή σειρά ταινιών.

Νίκος Καβουκίδης: Η Δύναμη της Εικόνας: Η ζωή και το έργο του κινηματογραφιστή Νίκου Καβουκίδη, μέσα από προσωπικές μαρτυρίες και ντοκουμέντα. Παράλληλα, ξεδιπλώνεται και η ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου, αφού το σινεμά για τον Νίκο Καβουκίδη, ήταν και είναι τρόπος ζωής. Στην αφιερωμένη στον κινηματογράφο ζωή του συνεργάστηκε με τεράστιες μορφές του χώρου (ηθοποιούς, σκηνοθέτες και παραγωγούς), και προσωπικές του δουλειές έχουν προβληθεί κατά κόρον, ενώ με το ίδιο πάθος συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες του, αλλά και την ψυχή του στο χώρο της 7ης Τέχνης ως κινηματογραφιστής, σκηνοθέτης, μοντέρ και διευθυντής φωτογραφίας.