Νέες ταινίες: Ο Τομ Χανκς θέλει να πεθάνει

Το 2022 έκλεισε με το “Minions 2” στην κορυφή του ελληνικού box office ακολουθούμενο από το “Top Gun: Maverick”, το “Avatar: The Way of Water” του Τζέιμς Κάμερον ήδη στην 5άδα, το “Smile” να εκπροσωπεί επάξια στην 10άδα το horror σε μια εξαιρετική χρονιά για το είδος, και το “Εισιτήριο για τον Παράδεισο” να καταφέρνει να μπει κι αυτό στο τοπ-10 σε έναν μικρό θρίαμβο για το φιλμ.

Όσο για την περασμένη εβδομάδα, όλα τα λεφτά (σχεδόν κυριολεκτικά) ήταν το combo “Avatar” και “Παπουτσωμένος Γάτος”, με το “Aftersun” να συνεχίζει να γράφει αξιοπρεπή εισιτήρια δεδομένων πάντα των μεγεθών– είναι οπωσδήποτε η ανεξάρτητη επιλογή των ημερών.

Οι ταινίες της εβδομάδας:

Ένας Άνθρωπος Που Τον Έλεγαν Όττο

2.5 / 5

(“A Man Called Otto”, Μαρκ Φόρστερ, 2ω6λ)

Ένας χήρος άντρας συνηθισμένος στη ρουτίνα της ζωής του μένει χωρίς δουλειά και, μην έχοντας πλέον αποκούμπι και κάτι να γεμίζει την καθημερινότητά του, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του. Όμως ένα ζευγάρι μετακομίζει δίπλα του και διαρκώς τον διακόπτει μέχρι που, σταδιακά, αρχίζει να δίνει νέο νόημα στη ζωή του.

Ο Μαρκ Φόρστερ του “Finding Neverland” και του “Χορού των Τεράτων” διασκευάζει το βιβλίο “A Man Called Ove” που είχε προηγουμένως μεταφερθεί στην οθόνη με το ομώνυμο σουηδικό φιλμ, υπογραμμίζοντας με κάθε πιθανό τρόπο –από τα παιξίματα μέχρι την παιχνιδιάρικη μουσική– την χαριτωμενίστικη διάσταση ενός στόρι που μάλλον απαιτεί έναν πιο επιδέξιο χειρισμό. Το μπλακ χιούμορ είναι πάντα ευπρόσδεκτο φυσικά, αλλά εδώ δεν έχουμε αυτό, όσο ένα διαρκές κλείσιμο του ματιού που υποσκάπτει τον κεντρικό χαρακτήρα και την ιστορία του.

Η οποία ιστορία αναπτύσσεται σε μια σειρά από φλάσμπακ, άλλα γλυκά κι άλλα στα όρια του κριντζ, γεμίζοντας έτσι τα κενά στη σκιαγράφηση του κεντρικού ήρωα όσο εκείνος αρχίζει θέλοντας και μη να έρχεται σε περισσότερη επαφή με τους γείτονές του. Ο Τομ Χανκς είναι αβίαστα καλός στον ρόλο, καθώς ξέρει με τεράστια σιγουριά και ευκολία πώς να διαχειριστεί τόσο τις ανάλαφρες όσο και τις βαρύτερα δραματικές στιγμές. Γύρω του ένα σύνολο χαρακτήρων φλερτάρουν με το σχηματικό καθώς η ιστορία χτυπά κάθε αναμενόμενη δραματική στροφή– πείτε το κλισέ ή πείτε το συγκινητικά γνώριμο, ό,τι δουλέψει για τον κάθε θεατή. Αν μη τι άλλο, στο τέλος θα συγκινηθείς.

M3GAN

3 / 5

(Τζέραρντ Τζόνστον, 1ω42λ)

Μια ευφυέστατη σχεδιάστρια ρομποτικών παιχνιδιών (Άλισον Γουίλιαμς, τέλεια ως αποστασιοποιημένη ηρωίδα χαμένη στον κόσμο της) χρησιμοποιεί μια εξελιγμένη μορφή τεχνητής νοημοσύνης για τη νέα κούκλα που θέλει να λανσάρει, την Μ3GAN. Η οποία σύμφωνα με το λογισμικό της αποζητά μια διαρκή αυτοβελτίωση, και χρήση κάθε πιθανής γνώσης της παγκόσμιας εγκυκλοπαίδειας ώστε να εκπληρώσει την αποστολή της: Να προστατέψει την μικρή Κέιντι από κάθε τι μπορεί να θελήσει να τη βλάψει, σωματικά ή και συναισθηματικά.

Σε σενάριο της Ακίλα Κούπερ (του “Malignant”), το νέο φιλμ τρόμου σε παραγωγή Τζέιμς Γουάν και Τζέισον Μπλουμ δεν έχει το σκηνοθετικό άγγιγμα του Γουάν και ούτε είναι over the top αιματοβαμμένο, όμως έχει δύο πολύ βασικά θετικά στοιχεία που το κάνουν υπέρ του δέοντος πετυχημένο: Πρώτον, η ίδια η φιγούρα της M3GAN είναι αδιανόητα creepy και τρομακτική, μετουσιώνοντας την ανατριχιαστική φρίκη της uncanny valley (ρομποτικά πράγματα που μοιάζουν ανησυχητικά πολύ με αληθινά, δηλαδή– ο λόγος που μας τρομάζουν οι CGI φιγούρες του “Polar Express” κι όχι ο R2D2) σε μια απειλητική οντότητα που μοιάζει πανταχού παρούσα.

Κι από την άλλη, ο τρόπος που αναπτύσσεται η ιστορία κι ο τρόπος με τον οποίο το φιλμ πατάει στις camp b-movie αισθητικές με σιγουριά και κέφι, κάνει το φιλμ μια αληθινή διασκέδαση από την αρχή ως το τέλος. Η M3GAN ανήκει σε μια μεγάλη παράδοση φρικιαστικών νεαρών κοριτσιών του σινεμά τρόμου– σε κάποιο σημείο του φιλμ εφευρίσκεται λόγος ώστε μέχρι και η κίνησή της να παραπέμπει σε κάποιο ασιατικό φιλμ τρόμου με φαντάσματα. Η δράση συμβαίνει συχνά μέσα σε νέον φωτισμένα σκοτεινά δωμάτια, σε κατακόκκινους διαδρόμους. Σώματα σκίζονται ή αλλοιώνονται με αναπολογητικά “βήτα” τρόπο, με την κάμερα να απολαμβάνει να εστιάζει στη διαβολική ρομποτική ντίβα μέσα από από απότομα ζουμ και jump cuts.

Όλα αυτά, στην υπηρεσία ενός τρομερά φαν τρένου του τρόμου, το οποίο ακολουθεί μεν ένα στόρι πάνω στην απώλεια και τον συναισθηματικό εθισμό, αλλά χωρίς ποτέ να ξεχνά πώς να βάλει μπροστά τα αισθητικά thrills του τρομο-πλάσματός του, κι όχι τους ίδιους τους συμβολισμούς. Θα μπορούσε το φιλμ να είναι ακόμα πιο υστερικό; Πιθανώς ναι– αλλά γι’αυτό υπάρχουν και τα σίκουελ, υποθέτω. Επί της παρούσης, το “M3GAN” είναι απλά διαβολικά φαν.

Operation Fortune: Η Μεγάλη Απάτη

1.5 / 5

(“Operation Fortune: Ruse de Guerre”, Γκάι Ρίτσι, 1ω54λ)

Ο πράκτορας Όρσον Φόρτσουν την ΜΙ6 αναλαμβάνει να σταματήσει έναν επικίνδυνο έμπορο όπλων και μια αγνώστων λοιπών στοιχείων μεγάλη αγοραπωλησία που ετοιμάζεται να φέρει εις πέρας. Ο Τζέισον Στέιθαμ πρωταγωνιστεί ως Τζέισον Στέιθαμ στη νέα «η ώρα να περνάει» φλασάτη περιπέτεια του Γκάι Ρίτσι. Δίπλα του η Όμπρεϊ Πλάζα και απέναντί του ο Χιου Γκραντ σε απόλυτη κατάσταση απολαυστικής γλίτσας (είναι καλός ως villain που δε βγάζει ποτέ τα γυαλιά ηλίου του), ενώ ο Τζος Χάρτνετ δίνει έναν κλαποιο ενθουσιασμό στο πρώτο μέρος του φιλμ (ως κινηματογραφικός αστέρας που συμμετάσχει στο κόλπο παρά τη θέλησή του) όμως στην πορεία το φιλμ κάπως τον ξεχνάει.

Γενικότερα, ένα κάπως διασκεδαστικό πρώτο μισό ξεπέφτει γρήγορα σε αγγαρεία σε μια εντελώς πληκτική τρίτη πράξη, με τον Γκάι Ρίτσι να παίζει τα χιτάκια σε μια από αυτές τις δουλειές του που μοιάζουν όλη την ώρα να είναι τρομερά ικανοποιημένες με τον εαυτό τους– ο Ρίτσι μπορεί ακόμα να γυρίζει πολύ καλές περιπέτειες, από το “Man from U.N.C.L.E.” ως το εξαιρετικό πρόσφατο “Wrath of Man”, αλλά όταν διαρκώς κλείνει το μάτι και σκουντάει συνωμοτικά τον θεατή, μπορεί γρήγορα να κουράσει.

Ο Σύντροφος Βολκόνογκοφ Απέδρασε

3 / 5

(“Captain Volkonogov Escaped / Kapitan Volkonogov bezhal”, Νατάσα Μερκούλοβα και Αλεξέι Τσούποφ, 2ω)

Ένα έμπιστο, υπάκουο μέλος του σταλινικού σοβιετικού καθεστώτος, αρχίζει να βυθίζεται στον φόβο και τις ενοχές όταν συνάδελφοί του σταδιακά εξαφανίζονται ύστερα από ύποπτες ανακρίσεις τους. Πιστεύοντας πως θα έρθει σύντομα η σειρά του, δραπετεύει και αποζητά εξιλέωση κάνοντας σκοπό του να ζητήσει συγχώρεση από συγγενείς εκ των θυμάτων του, προτού η ψυχή του συρθεί στην κόλαση.

Αγωνιώδες, πολύχρωμο, με σουρεαλιστικές τάσεις και πλούσιες φολκορικές πινελιές, ή πώς θα ήταν ένα σταλινικής περιόδου Bourne αν είχε γυριστεί σαν εφιαλτικό παραμύθι βγαλμένο από τα σπλάχνα υπαρξιακών ενοχών της μοντέρνας Ρωσίας. Παίχτηκε στο διαγωνιστικό της Βενετίας όπου πέρασε κάπως απαρατήρητο παρά (ή ίσως και λόγω) της τόσο έντονης ιδιαιτερότητάς του, που το καθιστά αδύνατο να μπει υπό μία σαφή ταμπέλα. Οι θεατές με αίσθηση ρίσκου και περιπέτειας θα ανταμειφθούν.

Αναπαράσταση

4 /5

(Θόδωρος Αγγελόπουλος, 1ω40λ)

Το ντεμπούτο του Θόδωρου Αγγελόπουλου ακολουθεί την επιστροφή ενός άντρα στο χωριό του ύστερα από χρόνια στο εξωτερικό. Η γυναίκα του κι ο εραστής της τον δολοφονούν κι ένας δικαστής ανασυστήνει το έγκλημα. Καθώς όμως γνωρίζουμε την αλήθεια, η εστίαση μέσα από τα χαρακτηριστικά νωχελικά, αιχμηρής ομορφιάς πλάνα του Αγγελόπουλου πέφτει στα όσα ανασυστήνονται μαζί –ή μάλλον καλύτερα παράλληλα με– τον φόνο.

Καθηλωτική σπουδή χαρακτήρων όσο και ακτινογραφία μιας βουβής Ελλάδας, η “Αναπαράσταση” ενώνει τις πολιτικοινωνικές αφηγήσεις της εποχής με στοιχεία μιας –τρομακτικά αποτυπωμένης– βουκολικής παράδοσης, δημιουργώντας τελικά κάτι ολότελα διαχρονικό. Και, για το ελληνικό σινεμά, απολύτως ανανεωτικό.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: «Όταν μιλούσε ο Αγγελόπουλος σε μαγνήτιζε. Ήταν κάτι το μαγικό.»

Κυκλοφορεί ακόμη

Μάρμαντιουκ: Περιπέτεια ψηφιακών κινουμένων σχεδίων για την προσπάθεια ενός εκπαιδευτή να κατεβάσει τον Μάρμαντιουκ σε παγκόσμιο πρωτάθλημα σκύλων.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις