Ντάνιελ Ντέι Λιούις: Άφησε το Χόλιγουντ και τα 3 Όσκαρ και αφοσιώθηκε σ’ ένα “ήρεμο” επάγγελμα

Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους και πιο ταλαντούχους ηθοποιούς όλων των εποχών. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που έχει κερδίσει τρία Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, τέσσερα Βραβεία BAFTA και δύο Χρυσές Σφαίρες, ενώ έχει ενσαρκώσει κάποιους από τους εμβληματικότερους κινηματογραφικούς ρόλους (προέδρους, συγγραφείς, πολεμιστές, αρχηγούς συμμοριών κ.α.).

Γι΄αυτό και μας εξέπληξε -και στενοχώρησε ταυτόχρονα- όταν τον Ιούνιο του 2017 ανακοίνωσε ξαφνικά ότι δεν θα συμμετέχει πλέον σε ταινίες.

Τότε, η εκπρόσωπός του, Λέσλι Νταρτ είχε ανακοινώσει πως : «Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις δεν θα εργάζεται πλέον ως ηθοποιός. Είναι εξαιρετικά ευγνώμων σε όλους τους συνεργάτες του και στο κοινό, όλα αυτά τα χρόνια. Είναι μία προσωπική απόφαση και ούτε αυτός, ούτε οι εκπρόσωποι του θα κάνουν κάποιο άλλο σχόλιο για το θέμα».

Φύσει και θέσει αντιστάρ

Φύσει και θέσει αντιστάρ, ο σπουδαίος αυτός ηθοποιός τα τέσσερα τελευταία χρόνια ζει ως συνταξιούχος στο Ουίκλοου, μία περιοχή έξω από το Δουβλίνο. Εκεί, διάγει μια ήρεμη ζωή, δίπλα σε αυτούς που αγαπά, απελευθερωμένος από τα άγχη των ερμηνειών και τον ρόλων. Ασχολείται με την ξυλουργική, μία τέχνη που αγαπούσε από παιδί.

Όπως διαβάζουμε στη wikipedia, το 1968, οι γονείς του ηθοποιού λόγω της απείθαρχης συμπεριφοράς του τον έστειλαν εσώκλειστο στο ιδιωτικό σχολείο Σεβενόουκς, στο Κεντ. Αν και δεν του άρεσε το σχολείο, εκεί ήρθε σε επαφή με τα δύο βασικά του ενδιαφέροντα, την ξυλουργική και την ηθοποιία.

Η πρώτη του εμφάνιση σε ταινία έγινε σε ηλικία 14 ετών στην ταινία “Καταραμένη Κυριακή” (Sunday Bloody Sunday, 1971) στην οποία έπαιζε έναν βάνδαλο ως κομπάρσος. Περιέγραψε αυτή την εμπειρία ως «παράδεισο», καθώς πληρωνόταν (με 2 λίρες) για να σπάει ακριβά αυτοκίνητα. Μετά από δύο χρόνια στο Σεβενόουκς, ο Ντάνιελ μεταγράφηκε στο επίσης ιδιωτικό σχολείο Bedales στην κομητεία του Χαμσάιρ.

Μετά την αποφοίτησή του το 1975, έπρεπε να επιλέξει επαγγελματική κατεύθυνση. Αν και είχε διακριθεί στο “Εθνικό Θέατρο Νέων” (National Youth Theatre), αποφάσισε να γίνει μαραγκός, επιχειρώντας να γραφτεί σε μια σχολή. Ωστόσο, λόγω έλλειψης εμπειρίας, δεν έγινε δεκτός. Τότε έκανε αίτηση και έγινε δεκτός στη θεατρική σχολή “Bristol Old Vic”, όπου φοίτησε για τρία χρόνια, και στη συνέχεια έπαιξε στην ίδια σχολή.

Ήταν η αρχή μιας σπουδαίας πορείας. Μία πορείας που μας χάρισε σπουδαίες ερμηνείες σε ταινίες όπως το “Αριστερό μου Πόδι”, τον “Τελευταίο των Μοϊκανών”, το έξοχο πολιτικό δράμα “Εις το Όνομα του Πατρός”, στο δράμα εποχής του Σκορσέζε “Τα Χρόνια της Αθωότητας”, στις “Συμμορίες της Νέας Υόρκης” και πάλι του Σκορσέζε, στο δράμα εποχής του Πολ Τόμας Άντερσον “Θα Χυθεί Αίμα”, αλλά και στο αμφιλεγόμενο “Λίνκολν” του Σπίλμπεργκ, το 2012, με το οποίο κέρδισε το τελευταίο Όσκαρ της καριέρας του, υποδυόμενος τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Αβραάμ Λίνκολν. Η τελευταία του εμφάνιση έγινε στην δραματική βιογραφία του Πολ Τόμας Άντερσον “Αόρατη Κλωστή” στον ρόλο ενός μόδιστρου…

Πλέον 65χρονος…

Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις, ποτέ δεν ήταν ο ηθοποιός που κυνηγούσε τη δόξα. Πάντα κρατούσε αποστάσεις από όλο αυτο το παιχνίδι της δημοσιότητας που “επιβάλλει” η κινηματογραφική βιομηχανία και μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που επέλεγε να ζει σε…απομόνωση φτιάχνοντας ξύλινες κατασκευές.

Στις 29 Απριλίου στο σπίτι του έξω από το Δουβλίνο θα γιορτάσει τα 65 του χρόνια έχοντας στο πλευρό του την Αμερικανίδα σύζυγο Ρεμπέκα Μίλερ, κόρη του Άρθουρ Μίλερ και τα τρία του παιδιά, τον Ρόναν Καλ Ντέι-Λιούις και τον Κάσελ Μπλέικ Ντέι-Λιούις, αλλά και τον Γκέιμπριελ Κέιν Ντέι-Λιούις καρπό του έρωτά του με την Ιζαμπέλ Αντζανί με την οποία διατήρησε επί πολλά χρόνια δεσμό.