Ο Μαρσέλ Προυστ δεν πήγε ποτέ του σινεμά
Εκατό χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου τόμου του "Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο", το σινεμά κοιτάζει με δέος το σημαντικότερο λογοτεχνικό έργο όλων των εποχών
- 17 Νοεμβρίου 2013 11:34
Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόσο διαφορετική θα ήταν η συζήτηση γύρω από τον Μαρσέλ Προυστ και το σινεμά, αν κάποιος από τους Φρανσουά Τριφό, Ρενέ Κλεμάν, Λουκίνο Βισκόντι και Τζόζεφ Λόουζι δεν εγκατέλειπε – σε διαφορετική φάση προετοιμασίας ο καθένας – το φιλόδοξο σχέδιο να μεταφέρει στον κινηματογράφο το «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο».
Σήμερα, εκατό χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου τόμου του μεγαλύτερου λογοτεχνικού επιτεύγματος που γράφτηκε ποτέ, οι ελάχιστες ολοκληρωμένες απόπειρες κινηματογραφικές διασκευής όλου ή μέρους του, απλά υπάρχουν για να επιβεβαιώσουν το αυταπόδεικτο: το «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο» είναι αδύνατον να μεταφερθεί στο σινεμά – και ας μην γελιόμαστε – όχι μόνο λόγω του όγκου των 3000 σελίδων που το αποτελούν.
Ιδανικό φαινομενικά ως αστείρευτο υλικό για μια κινηματογραφική ταινία, το «Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο» διαθέτει όλα όσα θα ζητούσε ένας σκηνοθέτης για ένα κινηματογραφικό έπος πάνω στον έρωτα, τη μνήμη, την ηδονοβλεψία, την αριστοκρατία, την ομοφυλοφιλία, την πολιτική και συνολικά μια ολοκληρωμένη μαρτυρία για την αρχή ενός αιώνα που θα άλλαζε τον κόσμο.
Ο όγκος του, όμως, και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο ο Προυστ καταγράφει το χρόνο – σχεδόν σαν μια real time εμπειρία, διασχίζοντας αμέτρητες λεπτομέρειες, συστήνοντας διαρκώς νέους ήρωες και επιστρέφοντας στο παρελθόν ταυτόχρονα με μια αποκαλυπτική μαρτυρία του παρόντος, είναι στοιχεία αρκετά για να τρομάξουν οποιονδήποτε θα τολμούσε ποτέ να συμπυκνώσει το έργο μιας ολόκληρης (έστω και σύντομης) ζωής μέσα σε έναν ικανό χρόνο μιας κινηματογραφικής ταινίας που θα όφειλε να αφορά κυρίως όσους δεν το έχουν διαβάσει ποτέ.
Πηγή: flix.gr
