Οι ταινίες της εβδομάδας: “Μαγνητικά Πεδία” ή όταν το ελληνικό σινεμά κάνει την έκπληξη

Οι ταινίες της εβδομάδας:

Μαγνητικά Πεδία

(Γιώργος Γούσης, 1ω18λ)

3.5 / 5

Μετά την τυχαία συνάντησή τους καθ’ οδόν σε ένα νησί, μια γυναίκα και ένας άνδρας αποφασίζουν να περιπλανηθούν μαζί σε αναζήτηση του κατάλληλου μέρους να θάψουν ένα μεταλλικό κουτί.

To μεγάλου μήκους ντεμπούτο του κομίστα Γιώργου Γούση (που προηγουμένως είχε γυρίσει τον θαυμάσιο “Χειροπαλαιστή”, ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ που τιμήθηκε και με βραβείο Ίρις και γέννησε μια μεγάλου μήκους συνέχεια) είναι ένα εντυπωσιακά lo-fi κομμάτι ρομαντικού σινεμά, με δύο χαμένους ήρωες δίχως προέλευση και κατεύθυνση που περιπλανώνται μέσα σε ένα αναλογικού παστέλ χειροποίητο σύμπαν.

Η Έλενα Τοπαλίδου κι ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος ερμηνεύουν αλλά έχουν credit και στο σενάριο, φανερώνοντας τον αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα του φιλμ το οποίο γυρίστηκε μέσα σε μια εβδομάδα καταφέρνοντας μέσα από τα ελάχιστα δυνατά υλικά να χτίσει ένα ολόκληρο σύμπαν, γλυκόπικρα υπαρξιακής σιωπής αλλά και απολαυστικά ζωντανών περιφερειακών χαρακτήρων. (Τον άντρα που διαπληκτίζεται με τον Τσιοτσιόπουλο στην εκκλησία κι απέναντι από έναν γκρεμό θα τον έβλεπα σε μια δική του ταινία να προσβάλει κόσμο για μιάμιση ώρα.)

Μέσα στο τραχύ ψηφιακό πιξέλιασμα κάθε απρόσμενης στροφής ή κάθε δραματικού ζουμ μπορεί κανείς να δει ένα σινεμά αφτιασίδωτο, αλλά όταν η κάμερα αναζητά την ηρωίδα της εστιάζοντας εν κινήσει, αδιαφορώντας για το αν το μέσο μπορεί να στηρίξει την τεχνική, είναι σα να βουτά βαθιά μες στην ψυχή της με ρομαντική άγνοια κινδύνου. Είναι φτηνό, είναι πανέμορφο.

Σμύρνη Μου Αγαπημένη (νέο cut)

(Γρηγόρης Καραντινάκης, 2ω1λ)

2.5 / 5

Μέσα από το τεφτέρι με τις συνταγές της Φιλιώς Μπαλτατζή ακολουθούμε την ιστορία μιας οικογένειας που από τα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας της Σμύρνης βρίσκεται κατατρεγμένη μαζί με αμέτρητους κατοίκους της πόλης, κατά τη διάρκεια των συνταρακτικών γεγονότων και τη σφαγή της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Με τις περγαμηνές της παράστασης και με το δεδομένο στάτους της Ντενίση, δε θα περιμέναμε κάτι λιγότερο από μια υπερπαραγωγή, κι αυτό ακριβώς είναι που λαμβάνουμε. Ένα πανάκριβο έπος που απλώνεται σε χρόνια Ιστορίας, σκηνοθετημένο με φροντίδα από τον Γρηγόρη Καραντινάκη, με μια εντυπωσιακά λεπτομερή ανασύσταση τόπου και εποχής και με ένα πολύ δυνατό καστ να ζωντανεύει μικρούς και μεγάλους ρόλους. Φιλόδοξη κινηματογραφική απόπειρα που, ακόμα κι αν σε αρκετά σημεία δεν ευστοχεί, τιμά σε κάθε περίπτωση τις δημιουργικές προθέσεις των ανθρώπων πίσω από αυτή.

Η ταινία, ύστερα από μια πετυχημένη πορεία στις αίθουσες καθόλη τη διάρκεια ενός ιδιαίτερα δύσκολου χειμώνα, κυκλοφορεί ξανά αυτή τη φορά με ένα ελαφρώς διαφορετικό cut, ειδικά προορισμένο για τα θερινά σινεμά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Η αναλυτική κριτική μας από την πρώτη κυκλοφορία του φιλμ

Νύχτα της Φωτιάς

(“Noche de fuego / Prayers for the Stolen”, 1ω50λ, Τατιάνα Χουέζο)

3/5

Σε μια ορεινή πόλη του Μεξικού, τα κορίτσια έχουν αγορίστικα κουρέματα και τρέχουν πάντα να κρυφτούν σε υπόγεια κρυσφήγετα όταν πρέπει, ώστε να γλιτώσουν από αυτό που μοιάζει με καταδικαστική, τραγική μοίρα: να απαχθούν από τα καρτέλ. Η Άνα κι οι δύο φίλες της, έχοντας σκληραγωγηθεί από τις μητέρες του κι έχοντας μάθει για τα καλά αυτή την αναγκαία τέχνη της επιβίωσης, μεγαλώνουν μαζί δημιουργώντας ένα δικό τους σύμπαν. Όμως φτάνει η μέρα που ένα από τα κορίτσια δεν θα προλάβει να κρυφτεί εγκαίρως.

Αποπνικτικά στιβαρό κοινωνικό σινεμά, για μια μικρή κοινότητα βυθισμένη στο έρεβος. Η Χουέζο διαχειρίζεται την αδιέξοδη αφήγησή της με μια ματιά που καταφέρνει να είναι ωμή αλλά και ανθρώπινη την ίδια στιγμή, πατώντας εξίσου στην σκληρή ποίηση αλλά και τον ρεαλισμό ενός κειμένου ενηλικίωσης που, εκ των πραγμάτων, δεν μοιάζει με όλα τα άλλα. Ειδική μνεία στις περσινές Κάννες, στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα.

Λούις Γουέιν: Ένας Ξεχωριστός Κόσμος

(“The Electrical Life of Louis Wain”, Γουίλ Σαρπ, 1ω51λ)

3 / 5

Αφηγηματικά συμβατικό αλλά στυλιστικά ενδιαφέρον βιογραφικό φιλμ, για τη ζωή του καλλιτέχνη Λούις Γουέιν που έγινε γνωστός στα τέλη του 19ου αιώνα για τις σουρεαλιστικές του ζωγραφιές με γάτες. Σε επίπεδο κειμένου, το φιλμ ακολουθεί μια αναμενόμενη δραματουργική κατεύθυνση εξιστορώντας τα διάφορα επεισόδια-σταθμούς της ζωής του Γουέιν καθώς οι διάφορες τραγωδίες τον απομονώνουν όλο και περισσότερο στον δικό του αυτό σουρεαλιστικό κόσμο.

Όμως ο σκηνοθέτης Γουίλ Σαρπ προσεγγίζει την ιστορία του με μια αισθητικά περιπετειώδη διάθεση που μπορεί πολύ εύκολα να ξενίσει και να απομακρύνει πολλούς θεατές, όμως κάνει καλή δουλειά στο να αποτυπώνει έναν κόσμο όπου απολύτως τίποτα δε μοιάζει γραμμικό και συνηθισμένο– ακόμα κι όταν είναι. Ευρηματική χρήση φακών και φίλτρων, αλλά με τρόπο πάντα επικεντρωμένο στην ματιά του απαιτητικού κεντρικού ήρωα, μην ξεπερνώντας δηλαδή το λεπτό όριο του φτηνού εντυπωσιασμού έναντι της στυλιστικής βαρύτητας.

Πρωταγωνιστεί ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς σε έναν ρόλο που ζητά από εκείνον πολλά, τόσο σε επιδεξιότητα όσο και σε εμπιστοσύνη απέναντι στον κόσμο όπως τον φαντάζεται ο σκηνοθέτης. Είναι μια γενναιόδωρη ερμηνεία, στο επίκεντρο μιας ταινίας που εύκολα θα μπορούσε να απορριφθεί ως επιφανειακή, εφετζίδικη ή δραματικά αδιάφορη. Μα που τελικά την κρατά συμπαγή (τόσο στις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές της, όπως το όλο εκτεταμένο κομμάτι με την Κλερ Φόι, όσο και στις πιο αμήχανες) μια εκκωφαντική θλίψη που διαπερνά κάθε της φιλμικό καρέ. Μια βιογραφία με αληθινή οπτική και θεματική προσέγγιση, που δε φοβάται να παραδοθεί στο μαύρο. Σίγουρα δεν θα είναι για όλους, αλλά έχει κάτι να πει και ξέρει πώς να το δείξει.

Κώδικας: Εκδίκηση

(“The Protege”, Μάρτιν Κάμπελ, 1ω49λ)

2 / 5

Άλλη μια ταινία του τίμιου εργάτη Μάρτιν Κάμπελ λίγες μέρες μετά το (καλύτερο) “Memory” με τον Λίαμ Νίσον. Όταν ο μέντορας μιας επαγγελματία εκτελέστριας δολοφονείται, εκείνη ορκίζεται εκδίκηση, κι αυτό που ακολουθεί είναι μια σχετικά άνευρη, αλλά με αρκετές καλοστημένες σκηνές σωματικής δράσης, περιπέτεια. Όχι κάτι σημαντικό, πάντως περνάει η ώρα, και οπωσδήποτε είναι πάντα ευχάριστο να έχουμε την Maggie Q σε αληθινό πρωταγωνιστικό ρόλο.

Nitram

(Τζάστιν Κέρτζελ, 1ω52λ)

2 /5

Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα φιλμ επικεντρωμένο σε έναν περιθωριακό χαρακτήρα που, μακριά από τον οποιονδήποτε λειτουργικό περίγυρο και με μια καταπιεσμένη επιθετικότητα που πασχίζει να βγει στην επιφάνεια, φτάνει όλο και πιο κοντά σε μια φρικιαστική πράξη. Η έκρηξη της βίας αποτυπωμένη μέσα από υπνωτιστικούς ρυθμούς και σχεδόν απουσία της οποιασδήποτε δραματικότητας, σε ένα βουβό φιλμ που παραμένει τελικά μετέωρο παρά την αισθητική βαρύτητα που έτσι κι αλλιώς περιμένουμε από κάθε δουλειά του σκηνοθέτη (βλέπε και “Macbeth” και “True History of the Kelly Gang”). Βραβείο ερμηνείας στις περσινές Κάννες για τον πολύ καλό Κέιλεμπ Λάντρι Τζόουνς.

Κυκλοφορούν επίσης:

Το Κουστούμι: Θρίλερ εποχής για έναν άντρα (Μαρκ Ράιλανς) που γίνεται ράφτης στο Σικάγο την περίοδο που μεσουρανεί η μαφία– και φυσικά, βρίσκεται να ετοιμάζει τα κουστούμια των ντόπιων γκάνγκστερ.

Τα Κορδόνια: Μια ιστορία αγάπης τοποθετημένη στη Νάπολη της δεκαετίας του ‘80, βασισμένη στο ομώνυμο best seller του Ντομένικο Σταρνόνε. Ταινία έναρξης του περσινού Φεστιβάλ Βενετίας, με πρωταγωνίστρια την Άλμπα Ρορβάκερ.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.