Οι ταινίες της εβδομάδας: “Morbius” κι ένας συγκλονιστικός “Πατέρας” στον απόηχο των Όσκαρ

Στον απόηχο των Όσκαρ αξίζει απλώς, μιας και τα πάντα έχουν πλέον αναλυθεί αρκετά, να θυμίσουμε πως η μεγάλη νικήτρια ταινία, “CODA”, δεν είχε ποτέ κινηματογραφική διανομή στη χώρα μας– κάτι που δεν έχει συμβεί ξανά στη σύγχρονη οσκαρική ιστορία. Η ταινία είναι διαθέσιμη στην πλατφόρμα Apple TV+.

Άλλη μια οσκαρική ταινία, το “The Eyes of Tammy Faye”, δεν είχε διανομή στη χώρα μας, ενώ το “Drive My Car” που κέρδισε το Όσκαρ Διεθνούς Φιλμ θα κυκλοφορήσει κανονικά τον Οκτώβριο.

Στο μεταξύ στις αίθουσες ο “Μπάτμαν” συνεχίζει να κάνει ταμείο εν μέσω ενός αποκαρδιωτικού σκηνικού, με τις σεζόν των χειμερινών αιθουσών να αναμένεται να είναι συντομότερες από ποτέ και τους διανομείς ήδη να περιμένουν την έναρξη της θερινής περιόδου για να αρχίσουν να κυκλοφορούν όλα τα δυνατά τους χαρτιά.

Οι ταινίες της εβδομάδας:

Πατέρας

(“Otac”, Σερντάν Γκολούμποβιτς, 2ω)

3 / 5

Μια από τις πιο σοκαριστικές εναρκτήριες σκηνές που έχουμε δει τις τελευταίες κινηματογραφικές σεζόν, ανοίγει ένα δυνατό κοινωνικό δράμα που κατά τόπους παίρνει τη μορφή μιας βαλκανικής, απεγνωσμένης περιπέτειας επιβίωσης. (Διαδραματίζεται στη Σερβία.) Στο ξεκίνημα το φιλμ, ο Γκολούμποβιτς δεν σπάει ακριβώς τον τέταρτο τοίχο, πάντως σίγουρα χρησιμοποιεί ως εφαλτήριο την πράξη μιας μάνας ώστε να αρπάξει την προσοχή του θεατή με τον ίδιο τρόπο που αυτό συμβαίνει κι ενδοαφηγηματικά.

Μια γυναίκα λοιπόν απειλεί πως θα βάλει φωτιά στον εαυτό και στα δυο παιδιά της αν δεν ξεπληρωθεί ένα χρέος προς τον άντρα της, που θα τους επιτρέψει να βάλουν φαγητό στα στόματα της οικογένειας. Είναι μια απειλή απόγνωσης, είναι μια απειλή θυσίας. Ύστερα από αυτή την έναρξη, ξέρουμε πολύ καλά ποια είναι τα ζητούμενα, ποια είναι αυτά που διεκδικούνται ως απολύτως απαραίτητα. Δεν υπάρχει άλλη λύση, άλλο περιθώριο ελιγμών– αυτή δεν είναι μια κατάσταση που μπορεί απλώς να διορθωθεί.

Στη συνέχεια, το κεντρικό πρόσωπο αλλάζει κι η δράση πλέον μεταφέρεται. Μακριά από μια πανικόβλητη, ασφυκτική σεκάνς, πλέον η ασφυξία μετατοπίζεται σε ένα ολόκληρο ανοιχτό πεδίο, που μοιάζει έρημο, σαν κάτι που έχει αφήσει πίσω μια σαρωτική καταστροφή- κάτι που φυσικά δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Ακολουθούμε πλέον τον πατέρα, ο οποίος ξεκινά μια προσωπική οδύσσεια προς το Βελιγράδι, όπου σκοπεύει να κάνει ένσταση στις αρχές προκειμένου να πάρει τα παιδιά του πίσω. Μέσα από τη διαδρομή του η ταινία χαρτογραφεί έναν βαλκανικό κόσμο επίπονα γνώριμο και διεφθαρμένο, με τον ήρωα να νιώθεις πως είναι κολλημένος –ακόμα κι εν κινήσει– σε ένα βάλτο.

Τραχύ, σκληρό σινεμά που δεν περιορίζεται απλώς στον κοινωνικό ρεαλισμό, ξεφεύγοντας έστω και ελαφρώς από τη σκιά των επιρροών του, και καταφέρνοντας να αποτελέσει μια από τις καλές εκδοχές ενός γνώριμου είδους φεστιβαλικού φιλμ. (Κέρδισε βραβείο της Επιτροπή στο Πανόραμα του Βερολίνου, καθώς και βραβείο κοινού.) Και το καταφέρνει, ακόμα και μέσα από κάποια ενδεχομένως τραβηγμένα επεισόδια, χάρη στον αποφασισμένα σιωπηλό τρόπο με τον οποίο ο Γκόραν Μπόγκνταν μας τραβάει μαζί του, σα να μας υποχρεώνει να μοιραστούμε τον πόνο και αποστολή του με μια εξαιρετική physical ερμηνεία. Τα πάντα πάνω του μοιάζουν να πονάνε, αλλά τίποτα δεν τα παρατά.

Κυκλοφορούν ακόμη

Morbius: Μετά τον “Venom”, σειρά σε αυτό το παράλληλο σύμπαν αντιπάλων του Spider-Man έχει ο Morbius. Παιγμένος από τον Τζάρεντ Λέτο (που πάντα παίρνει κάποιες αξιοσημείωτες ερμηνευτικές αποφάσεις), αποτελεί στην ουσία ρεαλιστική απόδοση ενός βαμπίρ. Ένας επιστήμονας με ασθένεια του αίματος που ύστερα από πειράματα αποκτά σκοτεινές δυνάμεις. Στην ταινία παίζει κι ο Μάικλ Κίτον, που θυμίζουμε πως πρωταγωνίστησε ως Vulture στον πρώτο Spider-Man του MCU. Μαζί, ο “Doctor Who” Ματ Σμι κι ο Τζάρεντ Χάρις του “Mad Men” και του “Chernobyl”.

Sonic: Η Ταινία 2: Ο Δρ. Ρομπότνικ συμμαχεί με τον Knuckles την Έχιδνα προκειμένου να φέρει στην κατοχή του το μεγάλο διαμάντι του χάους. Ο Σόνικ πρέπει να τους σταματήσει. Συγκριτικά καλύτερο από το εντελώς άγευστο πρώτο φιλμ, αλλά και πάλι όχι αληθινά καλό. Οι αναφορές και η δομή της περιπέτειας αυτή τη φορά έχουν ως σημείο αναφοράς τα δημοφιλή παιχνίδια πλατφόρμας (κάτι που το πρώτο φιλμ παντελώς αγνοούσε), όμως αυτό από θετικό γίνεται σύντομα αρνητικό: Η ταινία αυτή δεν έχει την γοητεία, την ομορφιά, το επίπεδο σχεδιασμού, αγωνίας και ατμόσφαιρας ακόμα και της χειρότερης πίστας που είχαν να προσφέρουν τα κλασικά “Sonic”.

Cunningham: Εντυπωσιακό, 3D ντοκιμαντέρ για τον χορογράφο Μερς Κάνινγκχαμ.

Ρόδια του Ναγκόρνο Καραμπάχ: Ντοκιμαντέρ πάνω στον πόλεμο Αρμενίας με Αζερμπαϊτζάν, που εστιάζει στη μετακίνηση πληθυσμών από το Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.