Οι ταινίες της εβδομάδας: Βροχεροί έρωτες και Ρόμπερτ ντε Νίρο με σπιτικό πόλεμο

Οι κριτικές της εβδομάδας:

Η Εποχή της Βροχής

3/5

(“Wet Season”, Άντονι Τσεν, 1ω43λ)

Η Λινγκ (Γέο Γιαν Γιαν, βραβευμένη με το Χρυσό Άλογο -τα πιο σημαντικά ασιατικά κινηματογραφικά βραβεία- για τον Α’ Γυναικείο Ρόλο) είναι μια δασκάλα που νιώθει όλο και πιο αόρατη. Από τους γύρω της, από τους συναδέλφους της, από τον άντρα της. Προσπαθούν για χρόνια να κάνουν παιδί όμως δεν τα καταφέρνει, κάτι που δημιουργεί σταδιακά μια απόσταση στον γάμο τους. Στη δουλειά, διδάσκει Κινέζικα που σε αυτή τη μοντέρνα κοινωνία της Σιγκαπούρης μοιάζουν ως αντικείμενο όλο και πιο παρωχημένα- οι πάντες μιλούν πια αγγλικά.

Στη μοναξιά της θα έρθει να ταιριάξει ο Γουέι Λουν, ένας επίσης μοναχικός μαθητής της, των οποίων οι γονείς θέλουν να συνεχίσει τις Κινεζικές σπουδές του. Οι δυο τους περνάνε όλο και περισσότερες ώρες μαζί και, ως αποτέλεσμα της μιας λανθασμένης απόφασης μετά την άλλη, βλέπουν τη σχέση τους να γίνεται σαρκική.

Ο Άντονι Τσεν, βραβευμένος με Χρυσή Κάμερα στις Κάννες για το προ λίγων ετών ντεμπούτο του “Ilo Ilo” (με τους ίδιους πρωταγωνιστές) στη δεύτερη ταινία του επιδεικνύει μια αδιατάρακτη αίσθηση υπομονής καθώς σκιαγραφεί τα πορτρέτα αποξένωσης των δύο ηρώων του σε ένα διαρκώς υγρό φόντο- την εποχή της βροχής του τίτλου, μιας βροχής που δεν παύει ποτέ, λειτουργώντας σχεδόν ως έκφραση της βαθιάς ψυχικής συννεφιάς (αλλά και της σαρκικής ορμής) του κεντρικού ζευγαριού.

Η κάμερα του Τσεν δεν βιάζεται ποτέ και δεν κρίνει, αφήνοντας τους ήρωές του να καταλήξουν μόνοι τους εκεί που πρέπει, στη συνειδητοποίηση των κενών που οδήγησαν στα λάθη. Θέτει τα σώματά τους σε μια πλήρη αποξένωση, απέναντι σε έναν κόσμο που τους βλέπει ως ξεπερασμένους, προσκολλημένους σε νεκρές παραδόσεις και ιδέες- αλλά σε αποξένωση, περιέργως, και μεταξύ τους. Το φιλμ είναι όμορφο, με δυνατούς χαρακτήρες, περιβάλλον και ερμηνείες, αλλά πλήττεται ελαφρώς από αυτή ακριβώς την πλήρη απουσία ταχύτητας. Το ότι μοιάζει να μην ξεκινά ποτέ είναι θεματικά ταιριαστό με την απουσία κατεύθυνσης των ηρώων του, όμως σε σημεία μοιάζει εξίσου χαμένο με εκείνους.

Ωστόσο παραμένει μια αξιοπρόσεκτη κατάθεση: Πίσω από τα ανθρώπινα λάθη και τα ελαττώματα, κρύβεται η μουντή αγωνία για έναν ολόκληρο κόσμο που χάνεται, σαν δάκρυα στη βροχή.

Κυκλοφορεί Επίσης

Πόλεμος στο Σπίτι

1/5

(“The War with Grandpa”, Τιμ Χιλ, 1ω34λ)

O πιτσιρικάς Πίτερ τρελαίνεται όταν πρέπει να αφήσει το αγαπημένο του δωμάτιο στον παππού του, Εντ, ο οποίος έχει πρόσφατα χάσει τη γυναίκα του και μετακομίζει με την υπόλοιπη οικογένεια. Ανάμεσα σε παππού και εγγονό ξεσπά ένας πόλεμος με τον μικρό να θέλει πίσω το δωμάτιό του αλλά τον παππού να μην το βάζει κάτω.

Εδώ και χρόνια ξεχασμενο στα ράφια της εταιρείας των Γουάινστιν, θα μπορούσε βάσει ιδέας να πρόκειται για εφευρετικά καρτουνίστικη οικογενειακή κωμωδία α λα “Μόνος στο Σπίτι” όμως μάλλον κανείς δεν νοιάστηκε και πάρα πολύ. Δίχως εμπνεύσεις, ξεχνιέται καθώς το βλέπεις, όπως πιθανότατα ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο ξεχνούσε ότι έπαιζε στην ταινία, ενόσω έπαιζε.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.