Όσκαρ 2018: Δέκα επικές ταινίες που δεν πήραν ούτε ένα χρυσό αγαλματίδιο

Αποτελούν ίσως την κορυφαία τιμή και αναγνώριση στον χώρο του κινηματογράφου. Τα πολυπόθητα βραβεία Όσκαρ έχουν τη δύναμη να εκτοξεύσουν την καριέρα και τη φήμη των σταρ στις ΗΠΑ και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η δε τελετή απονομής τους αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πιο σημαντικά κινηματογραφικά γεγονότα.

Στην ιστορία των βραβείων της αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, έχουν βραβευτεί εκατοντάδες καλλιτέχνες που επηρέασαν με το έργο ή την ερμηνεία τους την Έβδομη Τέχνη και άφησαν ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία. Υπάρχουν όμως και αρκετοί που το κατάφεραν αυτό, χωρίς να αποκτήσουν ποτέ το χρυσό αγαλματίδιο.

Το News24/7 έφτιαξε μια λίστα με δέκα εμβληματικές ταινίες που θα ορκιζόταν κανείς ότι τιμήθηκαν με αρκετά Όσκαρ – στην πραγματικότητα ωστόσο δεν κέρδισαν ούτε ένα. Ο περισσότερες από αυτές μάλιστα ήταν δικαίως υποψήφιες για το βραβείο του θείου Όσκαρ, ωστόσο έφτασαν στην πηγή χωρίς να πιουν νερό…

1. Μια υπέροχη ζωή (1946)

Το θρυλικό αριστούργημα «Μία Υπέροχη Ζωή» (It’s a Wonderful Life) του Φρανκ Κάπρα, θεωρείται δικαίως, ως μία από τις καλύτερες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ. Η χριστουγεννιάτικη αυτή ιστορία, ωστόσο, στην εποχή της δεν είχε την αναγνώριση που της άξιζε: απέσπασε συνολικά πέντε υποψηφιότητες

Ακόμα πιο εξοργιστικό από το γεγονός ότι η ταινία έχασε τη χρονιά εκείνη το Όσκαρ καλύτερης ταινίας από το «Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας» (Best Years of Our Lives) του Γουίλιαμ Γουάιλερ, είναι το γεγονός ότι ο Τζέιμς Στιούαρτ (που έδωσε στο “It’s a Wonderful Life” μία από τις διασημότερες ερμηνείες στην ιστορία του σινεμά) έχασε το Όσκαρ α’ ανδρικού από τον Φρέντρικ Μαρτς.

2. Ψυχώ (1960)

Το “Psycho” του Άλφρεντ Χίτσκοκ είναι για πολλούς το απόλυτο θρίλερ, μια ατμοσφαιρική ταινία που αποθέωσε την έννοια του σασπένς, με ιδιοφυή σκηνοθεσία, απαράμιλλη ατμόσφαιρα, ανατρεπτικό σενάριο και εξαιρετικές ερμηνείες (με πρώτη αυτή του Άντονι Πέρκινς στον ρόλο του Νόρμαν Μπέιτς). Όλα αυτά ωστόσο φαίνεται πως δεν ήταν αρκετά για να κερδίσει κάποιο από τα τέσσερα Όσκαρ για τα οποία προτάθηκε. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Χίτσκοκ ήταν τέσσερις φορές υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθεσίας και δεν κέρδισε κανένα. Ο δε Πέρκινς δεν ήταν καν υποψήφιος για τον ρόλο του Νόρμαν Μπέιτς.

3. Το Κουρδιστό Πορτοκάλι (1971)

Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες της Έβδομης Τέχνης και όχι άδικα αφού οι ταινίες του και ο τρόπος που δούλευε άνοιξαν νέους δρόμους στην κινηματογραφική δημιουργία.

Ξεχωριστή αναφορά αξίζει το μνημειώδες έργο «Το Κουρδιστό Πορτοκάλι» (A Clockwork Orange), μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες -για τους κριτικούς κινηματογράφου- ταινίες του Κιούμπρικ που έχει στο πέρασμα των χρόνων δημιουργήσει τον δικό της μύθο στις τάξεις των σινεφίλ.

Προτάθηκε από την Αμερικανική Ακαδημία για τρία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων κι αυτό της καλύτερης ταινίας, χωρίς να κερδίσει κανένα.

Υπενθυμίζεται ότι ο Κιούμπρικ ήταν στην καριέρα του υποψήφιος για 13 βραβεία Όσκαρ, εκ των οποίων κέρδισε μόλις ένα για καλύτερα οπτικά εφέ με την ταινία του «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» (2001: A Space Odyssey).

4. Ο Ταξιτζής (1976)

Το “Taxi Driver” σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορτσέζει έχει χαρακτηρισθεί ως μια από τις σπουδαιότερες ταινίες του αμερικάνικου κινηματογράφου, κατακτώντας μια θέση στο φημισμένο National Film Registry (Εθνικό Αρχείο Ταινιών) των ΗΠΑ το 1994.

Απέσπασε τέσσερις υποψηφιότητες (μεταξύ των οποίων για Όσκαρ καλύτερης ταινίας καθώς και α’ αντρικού, α’ γυναικείου για τις ερμηνείες των Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζόντι Φόστερ) χωρίς να κερδίσει τίποτα. Στο Φεστιβάλ Καννών ωστόσο αναγνωρίστηκε η αξία της και κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, ερμηνείας για τον Ντε Νίρο και μουσικής.

5. Blade Runner (1982)

Το νεο-νουάρ φιλμ του Ρίντλεϊ Σκοτ αποτελεί από τις κορυφαίες και πιο επιδραστικές sci-fi ταινίες όλων των εποχών που κατάφερε να εξελιχθεί σε “καλτ” λατρεία των σινεφίλ κι  ένα σημείο αναφοράς για την επιστημονική φαντασία και την ποπ κουλτούρα.

Προτάθηκε για δύο Όσκαρ, αυτά της καλλιτεχνικής διεύθυνσης και των οπτικών εφέ. Η ατμόσφαιρα της “μελλοντικής μητρόπολης” του που έχει “χαραχτεί” στο μυαλό εκατομμυρίων θεατών και έχει επηρρεάσει εκατοντάδες ταινίες κρίθηκε υποδεέστερη της ατμόσφαιρας του “Ghandi” που κέρδισε το αγαλματίδιο της καλλιτεχνικής διεύθυνσης.

6. Το Πορφυρό Χρώμα (1985)

Ψυχολογικό δράμα εποχής, κινηματογραφική μεταφορά της βραβευμένης με Πούλιτζερ νουβέλας της Άλις Γουόκερ με επιβλητική φωτογραφία, πληθωρικά σκηνικά και κοστούμια και προσεγμένη καλλιτεχνική παραγωγή. Μια από τις πρώτες ταινίες του Στίβεν Σπίλμπεργκ, που γνώρισε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. κι έσπασε το ρεκόρ ατυχίας: 11 υποψηφιότητες για Όσκαρ και καμία νίκη.

Ίσως η πορεία του “The Color Purple” στα βραβεία να ήταν ένα από τα γεγονότα εκείνα που κατέδειξαν την περιφρόνηση που έδειχνε η Ακαδημία Κινηματογράφου απέναντι στους μαύρους ηθοποιούς κι άνοιξαν τον δρόμο για το hashtag #OscarsSoWhite.

7. Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ (1994)

Παρόλο που δεν πήγε καλά στις κινηματογραφικές αίθουσες, η ταινία “The Shawshank Redemption” του σκηνοθέτη Φρανκ Ντάραμποντ έκανε πάταγο στα βίντεο κλαμπ και θεωρείται ακόμα και σήμερα μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών (ύμφωνα με το IMDB, η καλυτερότερη όλων). Οι εισπράξεις από τα εισιτήρια στον κινηματογράφο ήταν μόλις 20 εκατομμύρια δολάρια ενώ αυτές από τις πωλήσεις στα βίντεο κλαμπ ξεπέρασαν τα 80 εκατομμύρια.

Το κοινό φαίνεται άλλαξε άποψη μετά τις επτά υποψηφιότητες για Όσκαρ και αφότου η ταινία-μεταφορά το διηγήματος του Στίβεν Κινγκ με τίτλο “Rita Hayworth and Shawshank Redemption” ξεκίνησε να προβάλλεται στη τηλεόραση. Πάντως δεν κέρδισε κανένα Όσκαρ.

8. Fight Club (1999)

Η ταινία “Fight Club” του Ντέιβιντ Φίντσερ έγινε το σήμα κατατεθέν της «αντισυμβατικής» γενιάς του ’90 και δεν υπήρχε εφηβικός ή φοιτητικός τοίχος που να μην έχει πάνω του την αφίσα της.

Μπορεί σε αυτή να πρωταγωνιστούσαν δύο απ’ τους μεγαλύτερους ηθοποιούς του Χόλιγουντ, με πρώτο και καλύτερο φυσικά τον Μπραντ Πιτ, αλλά η ταινία άργησε πολύ να γίνει γνωστή και εισπρακτικά γνώρισε μεγαλύτερη επιτυχία όταν κυκλοφόρησε σε DVD.

Ίσως το πιο ντροπιαστικό στοιχείο της πορείας του “Fight Club” είναι ότι η Ακαδημία Κινηματογράφου το ξεχώρισε για τον… ήχο του. Η ταινία απέσπασε μόνο αυτήν την υποψηφιότητα κι έχασε όπως ήταν αναμενόμενο από το “Matrix”. 

9. Ρέκβιεμ για ένα όνειρο (2000)

Η δεύτερη ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι -μετά το σκοτεινό και σουρεαλιστικό ντεμπούτο “Pi” είχε σοκάρει το παγκόσμιο κοινό – τον παγίωσε το 2000 ως έναν από τις πιο ενδιαφέροντες νέους σκηνοθέτες-δημιουργούς. Στις ψυχολογικά βίαιες εικόνες του “Requiem for a Dream”, ο Αρονόφσκι απέδωσε το βροντερό, κακόηχο τέλος του αμερικανικού ονείρου. Η ταινία έγινε κλασική αξία όλων των σινεφίλ και μια γροθιά στο στομάχι για την απελπισία, στην οποία φτάνει ο άνθρωπος.

Η Ακαδημία Κινηματογράφου ωστόσο διέκρινε μόνο την ερμηνεία της Έλεν Βέρστιν και την πρότεινε για το Όσκαρ ‘α γυναικείου (το οποίο τής στέρησε για να βραβεύσει την Τζούλια – Έριν Μπρόκοβιτς- Ρόμπερτς).

10. Οδός Μαλχόλαντ (2001)

Το 2016, 177 κριτικοί κινηματογράφου από 36 διαφορετικές χώρες ψήφισαν την ταινία “Mulholland Dr.” του Ντέιβιντ Λιντς ως την καλύτερη κινηματογραφική δημιουργία του 21ου αιώνα.

Όταν το υπνωτιστικό αυτό ψυχολογικό θρίλερ κυκλοφόρησε στις αίθουσες το 2001, η Ακαδημία Κινηματογράφου ψυχανεμίστηκε ότι έχει κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν είχε προηγούμενο. Έδωσε έτσι στον Λιντς την υποψηφιότητα για σκηνοθεσία αλλά καθώς φαίνεται να μην καταλαβαίνει το μέγεθος του έργου και τις εφιαλτικές αλληγορίες του για τον έρωτα και το χολιγουντιανό όνειρο

Μόνο υποψηφιότητα καθώς το βραβείο κέρδισε ο Ρον Χάουαρντ για το “Ένας υπέροχος άνθρωπος” (A beautiful mind). Ευτυχώς το Φεστιβάλ Καννών αναγνώρισε την ταινία κι έδωσε στον Λιντς τον Χρυσό Φοίνικα σκηνοθεσίας – εξ ημισείας μαζί με τον Τζόελ Κοέν.

Θέλεις βραβευμένες ταινίες; Δες NOVA!

Απόλαυσε ταινίες που σάρωσαν τα βραβεία σε Αμερική και Ευρώπη. Και ταινίες που ήδη κλέβουν την παράσταση στο χορό των φετινών βραβείων σε Α’ προβολή: Τρεις Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ στο Μιζούρι, Wonder, Η Μορφή του Νερού, The Disaster Artist, The Greatest Showman