Όσκαρ 2018: Όταν ‘γεννήθηκε’ το ‘άγιο δισκοπότηρο’ του κινηματογράφου

Ήταν ένα ήσυχο απόγευμα Κυριακής του Ιανουαρίου 1927 όταν ο παραγωγός του Χόλιγουντ Λούις Μπ. Μάγερ, σε κάποιο διάλειμμα από την πασιέντζα, την κατανάλωση μπράντι και πούρων, σε κάλεσμα φίλων στο σπίτι του στη Σάντα Μόνικα, ονειρεύτηκε αυτό που έμελλε να εξελιχθεί στην πιο λαμπερή και βαρύνουσας σημασίας εκδήλωση στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Τα βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, όπως είναι η επίσημη ονομασία τους ή αλλιώς τα Όσκαρ.

Η ιδέα ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας του αφεντικού της τότε μικρής εταιρίας MGM αφενός να δώσει μια ιδιαίτερη αίγλη και να προκαλέσει το ενδιαφέρον του κοινού για τις ταινίες αφετέρου να συσπειρώσει τους πέντε κλάδους της κινηματογραφικής βιομηχανίας (ηθοποιούς, παραγωγούς, τεχνικούς, σκηνοθέτες και σεναριογράφους).

Οι διεργασίες για την υλοποίηση του “ονείρου” του Μάγερ δεν άργησαν να αρχίσουν. Λίγες εβδομάδες αργότερα 36 καλεσμένοι από όλους τους δημιουργικούς κλάδους της κινηματογραφικής βιομηχανίας κατά τη διάρκεια γεύματος σε ξενοδοχείο του Λος Άντζελες, άκουσαν με ιδιαίτερη προσοχή την πρόταση για ίδρυση της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, η οποία θα έδινε τα βραβεία. Η Ακαδημία πήρε γρήγορα “σάρκα και οστά”, με την επιτροπή για τα βραβεία Αξίας, να είναι από τις πρώτες που συγκροτήθηκαν.

Λίγοι, ωστόσο, ίσως ούτε και ο ίδιος ο εμπνευστής των βραβείων, δεν θα περίμεναν ότι τα Όσκαρ θα μετατρέπονταν στο πέρασμα του χρόνου σε έναν εμβληματικό θεσμό, σε ένα τεραστίων διαστάσεων supershow, το οποίο θα κρατούσε καθηλωμένους στις τηλεοράσεις τους εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Η πρώτη απονομή πάντως, που έλαβε χώρα σε ξενοδοχείο του Λος Άντζελες δυόμιση χρόνια μετά, στις 16 Μαΐου του 1929, δεν θύμιζε σε τίποτα το σημερινό υπερθέαμα. Επρόκειτο για ένα ιδιωτικό δείπνο με 36 τραπέζια, τα οποία γέμισαν 270 άτομα αντί 5 δολαρίων έκαστο. Η τελετή με οικοδεσπότη τον πρόεδρο της Ακαδημίας Ντάγκλας Φέρμπανκς, διήρκεσε μόλις 15 λεπτά και δεν μεταδόθηκε από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση.

Βραβεία απονεμήθηκαν σε 12 κατηγορίες ενώ οι νικητές είχαν γίνει γνωστοί τρεις μήνες πριν την τελετή. Κάποιες υποψηφιότητες ανακοινώθηκαν χωρίς αναφορά σε μια συγκεκριμένη ταινία. Να σημειωθεί ότι οι υποψηφιότητες είχαν προκύψει από τις ταινίες που βγήκαν στις αίθουσες από τον Αύγουστο του 1927 έως τον Αύγουστο του 1928.

Νικητές εκείνης της πρώτης “μαγικής” βραδιάς αναδείχτηκαν οι ταινίες Έβδομος Ουρανός (Seventh Heaven), Η Αυγή (Sunrise: A Song of Two Humans), με τρία βραβεία η καθεμία, και η ταινία Τα Φτερά (Wings) με δύο βραβεία. Ανάμεσα στα βραβεία που κέρδισε η ταινία Τα Φτερά, που αφορούσε τους πιλότους στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο με κόστος δύο εκατ. δολάρια (σ.σ. η πιο ακριβή στην εποχή της) ήταν το βραβείο Καλύτερης Παραγωγής (που αργότερα μετονομάστηκε σε Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας). Ένα εκ των βραβείων που κέρδισε η ταινία Η Αυγή ήταν αυτό της Καλύτερης Ταινίας και Μοναδικής Καλλιτεχνικής Παραγωγής.

Το θέμα πάντως που μονοπώλησε το ενδιαφέρον στην τελετή εκείνη δεν ήταν τόσο η “θολή” απ’ όλες τις πλευρές απονομή των βραβείων αλλά οι ομιλούσες ταινίες, επαναστατική εξέλιξη για την εποχή. Μάλιστα η πρώτη απονομή των μετέπειτα ονομαζόμενων Όσκαρ ήταν και η τελευταία που περιελάμβανε μόνο ταινίες του βωβού κινηματογράφου.

Και επειδή λίγα φαίνεται να έχουν αλλάξει στον “πλανήτη” Χόλιγουντ, πολλοί τότε είχαν απορήσει πώς η κλασική σήμερα ταινία του Μπάστερ Κίτον “Ο Στρατηγός” πέρασε απαρατήρητη…

Στα αξιοσημείωτα, επίσης, το ειδικό τιμητικό βραβείο που δόθηκε στον Τσάρλι Τσάπλιν. Ήταν αρχικά υποψήφιος για το βραβείο του Καλύτερου Ηθοποιού, του Καλύτερου Σεναριογράφου και του Καλύτερου Σκηνοθέτη Κωμωδίας για την ταινία “Το Τσίρκο” αλλά “εξαφανίστηκε” και από τις τρεις κατηγορίες προκειμένου να πάρει το ειδικό βραβείο. Κάποιοι απέδωσαν την αλλαγή αυτή στο γεγονός ότι δεν ήταν δημοφιλής στο Χόλιγουντ. Ήταν το τελευταίο Όσκαρ που πήρε μέχρι το 1971, όταν του δόθηκε ένα ακόμα τιμητικό βραβείο.

Όσον αφορά στις εμφανίσεις, ήταν και αυτές “ήσυχες”, χωρίς το παραμικρό ίχνος υπερβολής. Χαρακτηριστικό είναι ότι η 22χρονη Τζάνετ Γκέινορ, που πήρε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού, εμφανίστηκε με ένα απλό, καθημερινό φόρεμα, που υπήρχε στην ντουλάπα της αρκετό καιρό πριν. Για την ιστορία κέρδισε και για τους τρεις ρόλους, για τους οποίους προτάθηκε: Στον Έβδομο Ουρανό, στον Άγγελο του Δρόμου (Street Angel) και στην Αυγή.

Αναλυτικά οι βραβευθέντες στην πρώτη απονομή

Καλύτερη Παραγωγή: Τα Φτερά (Paramount Famous Players-Lasky, Λισιέν Χάμπαρντ)

Καλύτερη Ταινία και Μοναδική Καλλιτεχνική Παραγωγή: Η Αυγή (Fox, Γουίλιαμ Φοξ)

Καλύτερη Σκηνοθεσία Κωμικής Ταινίας: Λιούις Μάιλστοουν (Two Arabian Knights)

Καλύτερη Σκηνοθεσία Δραματικής Ταινίας: Φρανκ Μπορζέιγκι (Έβδομος Ουρανός)

Ανδρικής Ερμηνείας: Εμίλ Γιάνινγκς (Το Λυκόφως της Δόξας και Όταν η Σαρξ Υποκύπτει)

(AP-PHOTO/ejs)

Γυναικείας Ερμηνείας: Τζάνετ Γκέινορ (Έβδομος Ουρανός, Street Angel και Η Αυγή)

Καλύτερο Σενάριο, Πρωτότυπη Ιστορία: Underworld (Μπεν Χεκτ)

Καλύτερο Σενάριο, Διασκευασμένη Ιστορία: Έβδομος Ουρανός (Μπέντζαμιν Γκλέιζερ)

Καλύτερη Φωτογραφία: The Dove και Tempest (Γουίλιαμ Κάμερον Μεντζις)

Καλύτερη Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Η Αυγή (Τσαρλς Ρόσερ και Καρλ Στρους)

Καλύτερα Μηχανικά Εφέ: Τα Φτερά (Ρόι Πόμεροϊ)

Καλύτεροι Τίτλοι: Καμία συγκεκριμένη ταινία – Τζόζεφ Φάρνχαμ

Τιμητικά Βραβεία: Τσάρλι Τσάπλιν και Warner Brothers Production

(AP Photo)

Θέλεις βραβευμένες ταινίες; Δες NOVA!

Απόλαυσε ταινίες που σάρωσαν τα βραβεία σε Αμερική και Ευρώπη. Και ταινίες που ήδη κλέβουν την παράσταση στο χορό των φετινών βραβείων σε Α’ προβολή: Τρεις Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ στο Μιζούρι, Wonder, Το Σχήμα του Νερού, The Disaster Artist, The Greatest Showman