Παγκόσμια Ημέρα Υπερηφάνειας: 15 Queer ταινίες του 21ου αιώνα που πρέπει να δεις

Ο Queer κινηματογράφος υπήρχε για δεκαετίες πριν του δοθεί η επίσημη ονομασία, με τις ταινίες των Γάλλων δημιουργών Jean Cocteau (Le sang d’un poète το 1934) και Jean Genet (Un chant d’amour το 1950).

Ο Queer κινηματογράφος σχετίζεται άμεσα με τα avant-garde και underground films (π.χ. ταινίες του 1960 του Andy Warhol). Στις ταινίες avant-garde, υπήρξαν σκηνοθέτες, οι οποίοι έθεσαν τις βάσεις του Queer κινηματογράφου, όπως οι Ulrike Ottinger, Chantal Akerman και Pratibha Parmar.

Μια σημαντική επιρροή στην ανάπτυξη του Queer κινηματογράφου ήταν οι ευρωπαϊκές ταινίες της δεκαετίας του 1970 και της δεκαετίας του 1980 του Rainer Werner Fassbinder (π.χ. η Querelle από το 1982).

Μια άλλη επιρροή στον Queer κινηματογράφο υπήρξε ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης Héctor Babenco. Οι ταινίες του εξέταζαν τη σχέση μεταξύ σεξουαλικής, κοινωνικής και πολιτικής καταπίεσης, τα οποία θα γινόταν βασικά θέματα του New Queer Cinema.

Η έννοια του Queer κινηματογράφου εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980, στοχεύοντας να προωθήσει, μέσω του κινηματογράφου, συζητήσεις σχετικά με το φύλο και τη σεξουαλικότητα.

Οι δημιουργοί Queer ταινιών ζήτησαν να ακούγονται διαφορετικές φωνές και να προβάλλονται όλες οι σεξουαλικότητες, ενώ είχαν επίσης μια “συλλογή διαφορετικών αισθητικών” στο έργο τους.

Το ζήτημα της “αόρατης λεσβίας” τέθηκε στον Queer κινηματογράφο, δεδομένου ότι περισσότερη χρηματοδότηση δόθηκε σε γκέι άντρες κινηματογραφιστές παρά λεσβίες σκηνοθέτιδες, όπως συμβαίνει και με την ετεροφυλόφιλη / mainstream κινηματογραφική βιομηχανία, και ως εκ τούτου, μεγάλο μέρος του queer κινηματογράφου επικεντρώθηκε στην “κατασκευή του γκέι ζητήματος”.

Από το 1930 που απαγορεύτηκε η απεικόνιση της ομοφυλοφιλίας στις αμερικανικές ταινίες μέχρι το 2006 και “το Μυστικό του Brokeback Mountain” που έφτασε στα Όσκαρ, χρειάστηκαν πολλά χρόνια αγώνων.

Μέσα από την προσέγγιση του θέματος στον κινηματογράφο, η για πρώτη φορά απεικόνιση σεξ μεταξύ ομοφυλοφίλων σε αμερικανική ταινία, η άνοδος του queer cinema σε φεστιβαλικό προϊόν, η απήχησή του στις κινηματογραφικές αίθουσες και η σημασία του για την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, οδηγούν στην ιστορία μιας κοινωνίας που δείχνει να αλλάζει και μιας βιομηχανίας που δειλά, αλλά σταθερά αφήνει πίσω της τις προκαταλήψεις για να κοιτάξει τον κόσμο κάπως διαφορετικά.

Από τη δεκαετία του 2010, αρκετοί κινηματογραφιστές, συμπεριλαμβανομένων των Rose Troche και Travis Mathews, εντόπισαν μια νεότερη τάση στη δημιουργία ΛΟΑΤΚΙ ταινιών, η οποία ονομάστηκε New Queer Cinema.

Δείτε παρακάτω -παρουσιασμένες με χρονολογική σειρά- 15 από τις πιο σημαντικές Queer ταινίες του 21ου αιώνα.

1. La mala educación (2004)

Το “La mala educación” (Αγγλικά: “Bad Education”, Ελληνικά: “Κακή εκπαίδευση”) είναι μια ισπανική δραματική ταινία του 2004 που γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον δημοφιλή δημιουργό, Pedro Almodóvar. Πρωταγωνιστούν οι Gael García Bernal, Fele Martínez, Daniel Giménez Cacho και Lluís Homar.

Η ταινία κυκλοφόρησε στις 19 Μαρτίου του 2004 στην Ισπανία και στις 10 Σεπτεμβρίου 2004 στο Μεξικό, ενώ προβλήθηκε επίσης σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, όπως στις Κάννες, στη Νέα Υόρκη, στη Μόσχα και το Τορόντο, πριν από την κυκλοφορία της στις ΗΠΑ στις 19 Νοεμβρίου 2004. Η ταινία έλαβε θετικές κριτικές και θεωρήθηκε ως η μεγάλη επιστροφή του Almodovar.

ΠΛΟΚΗ

Ισπανία 1980. Ο Ενρίκε, σκηνοθέτης στο επάγγελμα, δέχεται πρόταση από έναν σεναριογράφο που του συστήνεται ως Ιγνάθιο να γυρίσει μια ταινία με τίτλο “Η επίσκεψη”. Οι δύο άντρες είναι παλιοί συμμαθητές στο καθολικό σχολείο και έχουν και οι δύο κακοποιηθεί σεξουαλικά από έναν ιερέα του σχολείου, τον Μανόλο.

Η ταινία έχει ως θέμα τα τραυματικά βιώματα των μαθητών του καθολικού σχολείου. Οι δύο άντρες, αφού βρίσκονται ξανά μετά από χρόνια, αποκτούν ερωτική σχέση και σκέπτονται να δημιουργήσουν μαζί μια ταινία. Μετά από ενδοιασμούς του σκηνοθέτη, η ταινία τελικά γυρίζεται με πρωταγωνιστή τον Ιγνάθιο. Στη συνέχεια, όμως, αποκαλύπτεται πως τελικά δεν ήταν αυτός ο πραγματικός Ιγνάθιο, αλλά ο αδερφός του Χουάν, ο οποίος έχει το ψευδώνυμο Άνχελ.

Ο πραγματικός Ιγνάθιο σήμερα είναι τρανσέξουαλ, ναρκομανής και εκβιάζει τον Μανόλο για να επιζήσει. Ο Μανόλο σήμερα δεν είναι ιερέας, αλλά εργάζεται σε έναν εκδοτικό οίκο με το όνομα Μανουέλ Μπερενγκέρ.

2. Γαλάζιο φόρεμα (2005)

Η πολυβραβευμένη ταινία του Γιάννη Διαμαντόπουλου με τις ερμηνείες του Γιώργου Νανούρη και της Ράνιας Οικονομίδου παρουσιάζει στο κοινό την ιστορία ενός ανθρώπου σε τρεις δεκαετίες.

Ο Γιώργος Νανούρης “φορά” το “Γαλάζιο φόρεμα”, ενσαρκώνοντας έναν χαρακτήρα, τον οποίο ο σεναριογράφος Πάνος Παπαδόπουλος εμπνεύστηκε από ένα υπαρκτό πρόσωπο.

Στη σκηνοθεσία ο Γιάννης Διαμαντόπουλους. Πρωταγωνιστούν οι Ράνια Οικονομίδου, Γιώργος Νανούρης, Μαρία Εγγλεζάκη, Ηλέκτρα Νικολούζου Μουσική: Διονύσης Τσακνής

ΠΛΟΚΗ

Δεκαετία του ’50. Μια χήρα μάνα μεγαλώνει τα τρία παιδιά της έχοντας ιδιαίτερη αδυναμία στο μοναχογιό της. Απο πολύ νωρίς ακόμη ο Γιώργος δείχνει τη διαφορετικότητά του. Το πάθος του για το χορό τον οδηγεί στο Παρίσι, ενώ δοκιμάζει αμφίφυλες σχέσεις.

Δεκαετία του ’80. H απογοητευτική επιστροφή στην Ελλάδα και η όξυνση των σχέσεών του με τη μητέρα του τον οδηγούν σε ακραίες αποφάσεις: εργασία στο σεξ, φυλακή, φυλομετάβαση.

Δεκαετία του ’90. H ευτυχία που ονειρεύεται δεν έρχεται. Το τέλος τραγικά λυτρωτικό.

3. Brokeback Mountain (2005)

“To μυστικό του Brokeback Mountain” είναι η βραβευμένη με Όσκαρ ταινία του 2005 που παρουσιάσζει την περίπλοκη ερωτική σχέση μεταξύ δύο αντρών στην Αμερική από το 1963 έως το 1983. Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον, βραβευμένο με Όσκαρ, Ang Lee, ενώ το σενάριό της βασίστηκε στην ιστορία της Annie Proulx.

Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Χιθ Λέτζερ, Τζέικ Τζίλενχαλ, Αν Χάθαγουεϊ και Μισέλ Ουίλιαμς. Η ταινία κέρδισε το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας, όπου και έκανε πρεμιέρα. Στη συνέχεια, κέρδισε 4 Χρυσές Σφαίρες (Καλύτερης Δραματικής Ταινία, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Σεναρίου και Καλύτερου Τραγουδιού), ενώ απέσπασε 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ, όπου και κατάκτησε τα 3 (Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου, Καλύτερης Μουσικής).

Η ταινία σημείωσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και θεωρείται από τις πλέον κερδοφόρες δραματικές ταινίες όλων των εποχών.

ΠΛΟΚΗ

Το 1963, δύο καουμπόηδες, ο Ένις και ο Τζακ, που φυλάνε πρόβατα στο βουνό Μπρόουκμπακ του Ουαϊόμινγκ, έρχονται σε ερωτική επαφή μεταξύ τους. Παρότι στη συνέχεια δημιουργούν οικογένειες, η ανάμνηση αυτού του γεγονότος θα σημαδέψει ανεξίτηλα τα επόμενα 20 χρόνια της ζωής τους, μέσα στα οποία θα προσπαθούν μάταια να εξορκίσουν τον απαγορευμένο τους έρωτα.

Το 1963, ο Ennis Del Mar και ο Jack Twist προσλαμβάνονται από τον Joe Aguirre για να εκθρέψουν τα πρόβατά του μέσα στο καλοκαίρι στα βουνά του Wyoming . Μετά από μια νύχτα βαριάς κατανάλωσης ποτών, ο Jack φλερτάρει τον Ennis, ο οποίος αρχικά διστάζει, αλλά τελικά ανταποκρίνεται στο φλερτ του Jack. Παρά τα λεγόμενα του Ένις στον Τζακ ότι ήταν ένα στιγμιαίο περιστατικό, αναπτύσσουν μια παθιασμένη σεξουαλική και συναισθηματική σχέση, που θα οδηγήσει σε απρόσμενες αλλαγές στις ζωές των δύο ανδρών.

4. Milk (2008)

Το “Milk” είναι αμερικανική βιογραφική, δραματική ταινία, παραγωγής 2008. Είναι βασισμένη στη ζωή του Αμερικανού πολιτικού Χάρβεϊ Μιλκ, ακτιβιστή για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και πρώτο δηλωμένο ομοφυλόφιλο άνδρα που εκλέχθηκε σε δημόσιο αξίωμα στην Καλιφόρνια ως μέλος του Συμβουλίου Εποπτών του Σαν Φρανσίσκο. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Γκας Βαν Σαντ και το σενάριο έγραψε ο Ντάστιν Λανς Μπλακ. Πρωταγωνιστεί ο Σον Πεν στο ρόλο του Μιλκ, ενώ το καστ πλαισιώνουν οι Εμίλ Χιρς, Τζος Μπρόλιν, Ντιέγο Λούνα και Τζέιμς Φράνκο.

Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 26 Νοεμβρίου 2008, μία μέρα πριν την 30ή επέτειο της δολοφονίας του Μιλκ. Απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από τους κριτικούς, με τους περισσότερους να επαινούν την ερμηνεία του Σον Πεν. Έλαβε 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων για Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία και Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Τζος Μπρόλιν, κερδίζοντας δύο στις κατηγορίες του Α’ Ανδρικού για τον Σον Πεν και Πρωτότυπου Σεναρίου. H ταινία έλαβε επίσης μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα, τέσσερις για BAFTA και τρεις για Screen Actors Guild Award κερδίζοντας ένα για την ερμηνεία του Πεν.

ΠΛΟΚΗ

Η ταινία ανοίγει με αρχειακό υλικό στο οποίο αστυνομία κάνει επιδρομές σε γκέι μπαρ και συλλαμβάνει ανθρώπους τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Ακολουθεί η ανακοίνωση της Νταϊάν Φάινστιν στις 27 Νοεμβρίου 1979 ότι ο Χάρβεϊ Μιλκ και ο Τζορτζ Μοσκόουν δολοφονήθηκαν. Ο Μιλκ κατά τη διάρκεια της ταινία ηχογραφεί τη διαθήκη του, εννέα μέρες (18 Νοεμβρίου 1978) πριν τη δολοφονία του.

Η ταινία τότε πηγαίνει πίσω στο 1970 στη Νέα Υόρκη, την παραμονή των 40ών γενεθλίων του Μιλκ και της γνωριμίας του με τον πολύ μικρότερό του εραστή, τον Σκοτ Σμιθ. Δυσαρεστημένος με τη ζωή του και έχοντας την ανάγκη για μια αλλαγή, ο Μιλκ και ο Σμιθ αποφασίζουν να μετακομίσουν στο Σαν Φρανσίσκο με την ελπίδα να βρουν μια ευρύτερη αποδοχή της σχέσης τους.

Ο Μιλκ αργότερα γνωρίζει τον Τζακ Λίρα, ένα γλυκό αλλά μπερδεμένο αγόρι. Όπως και ο Σμιθ, έτσι και ο Λίρα δεν μπορεί να ανεχτεί την αφοσίωση του Μιλκ και αυτοκτονεί. Ο Μιλκ συγκρούεται με την τοπική γκέι “οργάνωση”, την οποία βρίσκει πολύ προσεκτική και αποφεύγει το ρίσκο.

Μετά από δύο αποτυχημένες πολιτικές εκστρατείες το 1973 και το 1975 να γίνει μέλος της Πολιτειακής Συνέλευσης της Καλιφόρνια και μία τρίτη το 1976 για τη Συνέλευση της Καλιφόρνια, ο Μιλκ τελικά κερδίζει μια θέση Συμβούλιο Εποπτών του Σαν Φρανσίσκο το 1997 για την Περιφέρεια 5. Η νίκη του τον κάνει τον πρώτο ανοιχτά ομοφυλόφιλο άνδρα που εκλέχθηκε σε δημόσιο αξίωμα στην Καλιφόρνια και μέσα στους τρεις πρώτους στις Ηνωμένες Πολιτείες.

5. Στρέλλα (2009)

Το Στρέλλα (Αγγλικά: A Woman’s Way) είναι μια ελληνική δραματική ταινία του 2009, σε παραγωγή και σκηνοθεσία Πάνου Κούτρα. Το σενάριο έγραψε ο Πάνος Κούτρας και ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης. Πρωταγωνιστούν οι Μίνα Ορφανού, Γιάννης Κοκιασμένος, Μίνως Θεοχάρης, Μπέτυ Βακαλίδου, Άκης Ιωάννου.

Η πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε στο 59ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου το Φεβρουάριο του 2009, ενώ η ταινία έχει συμμετάσχει σε περισσότερα από 20 διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ. Ήταν μία από τις 48 υποψήφιες ταινίες για τα European Film Awards 2009.

Η “Στρέλλα” κατέκτησε 4 βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Α’ γυναικείου ρόλου για τη Μίνα Ορφανού, από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου το 2010.

ΠΛΟΚΗ

Ο 45χρονος Γιώργος αποφυλακίζεται μετά από 14 χρόνια, έχοντας εκτίσει την ποινή του για το φόνο που διέπραξε στο χωριό του. Η πρώτη βραδιά της ζωής του εκτός φυλακής τον βρίσκει σε ένα περιθωριακό ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί θα γνωρίσει τη Στρέλλα, μία νεαρή τρανς εργαζόμενη του σεξ. Οι δυο τους θα γνωριστούν στο ξενοδοχείο και θα δημιουργηθεί μεταξύ του μια απρόσμενη έλξη, με πολλές συνέπειες λόγω της οικογενειακής τους σχέσης.

“Οι ήρωες της ταινίας ζουν σε μία χώρα αρχαία και σύγχρονη ταυτόχρονα στην οποία η ανάγκη ανεύρεσης μίας νέας ευρωπαϊκής ταυτότητας και συστήματος ηθικής έχει γίνει επιτακτική ανάγκη”, δήλωσε για τη “Στρέλλα” ο δημιουργός της.

6. Weekend (2011)

Το “Weekend” είναι μια βρετανική ρομαντική δραματική ταινία του 2011 σε σκηνοθεσία του Andrew Haigh. Πρωταγωνιστούν οι Tom Cullen και Chris New ως δύο άνδρες που συναντιούνται και ξεκινούν μια σεξουαλική σχέση το Σαββατοκύριακο προτού ο ένας από τους δύο σχεδιάσει να φύγει από τη χώρα. Η ταινία κέρδισε πολλά βραβεία και και εξαιρετικές κριτικές, μετά την πρεμιέρα της στο φεστιβάλ SXSW στις ΗΠΑ, και ήταν αρκετά επιτυχημένη στο box office του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ.

Μεγάλο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στην τοποθεσία στο Νότινγχαμ στα τέλη του 2010. Ο σκηνοθέτης Andrew Haigh είπε ότι ο προϋπολογισμός της ταινίας ήταν “περίπου 120.000” – ενώ δεν προσδιορίζει το νόμισμα. Σύμφωνα με τον Cullen, μεγάλο μέρος της δράσης και του διαλόγου ήταν αυτοσχεδιαστικό: “Όταν ξεκινούσαμε κάθε σκηνή, δεν ήμασταν ποτέ απόλυτα σίγουροι πού θα πάει”.

ΠΛΟΚΗ

Ο Russell, ένας συνεσταλμένος και σχετικά “μη ανοιχτός” ομοφυλόφιλος, αφού περάσει ένα βράδυ Παρασκευής με τους φίλους του, αποφασίζει να πάει σε ένα γκέι μπαρ. Εκεί γνωρίζει τον Glen, ο οποίος καταγράφει τις σεξουαλικές του εμπειρίες με σκοπό να τις παρουσιάσει σε μια έκθεση. O Russell δείχνει να σοκάρεται από την κυνικότητα του Glen και τον πρόστυχο τρόπο που αντιμετωπίζει τη ζωή.

Κατά τον Glen, οι στρέιτ γεμίζουν την καθημερινότητα μας σε βιβλία, ταινίες και τηλεόραση με άπειρες στιγμές έρωτα και αντιμετωπίζουν τόσο συντηρητικά ένα ομόφυλο ζευγάρι που θα επιλέξει να περπατήσει χέρι χέρι στο δρόμο. Δύο διαφορετικές κοσμοθεωρίες έρχονται αντιμέτωπες, καθώς το one night stand δύο άγνωστων και διαφορετικών ανδρών εξελίσσεται κάτι πιο έντονο και ουσιαστικό.

7. La Vie d’Adèle (2013)

“Η Ζωή της Αντέλ” (γαλλικά: La Vie d’Adèle) είναι μια γαλλική ρομαντική, δραματική ταινία του 2013, γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον Αμπντελατίφ Κεσίς, με πρωταγωνίστριες τις Λεά Σεντού και Αντέλ Εξαρχόπουλος.

Στο Φεστιβάλ των Καννών το 2013, η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα από την επίσημη επιτροπή και από το FIPRESCI. Είναι η πρώτη φορά που ο χρυσός φοίνικας απονεμήθηκε ταυτόχρονα και στον σκηνοθέτη καθώς και στις πρωταγωνίστριες, με την Λέα Σεντού και την Αντέλ Εξαρχόπουλος να γίνονται οι μοναδικές γυναίκες μετά την σκηνοθέτη Jane Campion που κέρδισαν ποτέ αυτό το βραβείο.

Η ζωή της Αντέλ βασίζεται σε ένα Γαλλικό κόμικ του 2010 με τον τίτλο “Το Μπλε είναι το ποιο ζεστό χρώμα” της Ζιλί Μαρό, το οποίο κυκλοφορεί μεταφρασμένο στην Ελλάδα από τον Οκτώβριο 2013. Η ταινία απέσπασε πολλά βραβεία και χαρακτηρίστηκε από πολλούς κριτικούς κινηματογράφου ως η καλύτερη ταινία του 2013.

ΠΛΟΚΗ

Η Αντέλ, μια 15χρονη μαθήτρια λυκείου, ονειρεύεται να βρει τον έρωτα και αρχίζει να εξερευνά τη σεξουαλική της ταυτότητα. Η σχέση της με έναν συμμαθητή της έχει άδοξο τέλος, χωρίς ποτέ να της προκαλέσει το ενδιαφέρον και την ερωτική ένταση που επιθυμεί.

Η ζωή της αλλάζει ραγδαία όταν συναντήσει τυχαία την Εμά, ένα κορίτσι με μπλε μαλλιά και καλλιτεχνικές ανησυχίες. Μαζί θα ζήσουν τον απόλυτο έρωτα, αλλά και αγνή αγάπη. Η σεξουαλική αφύπνιση της Αντέλ μετατρέπεται “ερωτική αγωγή”.

Η Εμά τη βοηθά όχι μόνο να ανακαλύψει την πραγματική σεξουαλική της επιθυμία και απόλαυση, αλλάτην ίδια στιγμή τη βοηθά να προσδιορίσει την ταυτότητά της ως γυναίκα. Στην πορεία, όμως, δημιουργείται μια σχέση που μοιάζει καταδικασμένη, καθώς οι κοινωνικοοικονομικές διαφορές των δύο κοριτσιών δημιουργούν τριβές στη σχέση τους.

8. Dallas buyers club (2013)

Το “Dallas Buyers Club” είναι ένα αμερικανικό βιογραφικό δράμα παραγωγής 2013, σε σκηνοθεσία Ζαν-Μαρκ Βαλέ. Το σενάριο έγραψαν οι Κρεγκ Μπόρτεν και Μελίσα Γουάλακ και είναι βασισμένο στην αληθινή ιστορία του Ρον Γούντρουφ, ο οποίος, αφού κόλλησε AIDS, ξεκίνησε το λαθρεμπόριο μη εγκεκριμένων φαρμάκων στο Τέξας όταν ανακάλυψε ότι τα συγκεκριμένα φάρμακα βοηθούν στη βελτίωση των συμπτωμάτων του.

Πρωταγωνιστούν οι Μάθιου Μακόναχι, Τζάρεντ Λέτο, Τζένιφερ Γκάρνερ και Στιβ Ζαν. Η ταινία χάρισε στον ηθοποιό Τζάρεντ Λέτο το Όσκαρ Β ‘ Ανδρικού Ρόλου.

Η ταινία κυκλοφόρησε την 1η Νοεμβρίου 2013. Απέσπασε θετικά σχόλια από τους κριτικούς και έλαβε έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ, ανάμεσά τους για Καλύτερη Ταινία και Πρωτότυπου Σεναρίου, κερδίζοντας τρία στις κατηγορίες Α’ και Β’ Ανδρικού Ρόλου, για τις ερμηνείες των Μακόναχι και Λίτο αντίστοιχα και Μακιγιάζ και Κομμώσεων. Βραβεύτηκε επίσης με δύο Χρυσές Σφαίρες και δύο Screen Actors Guild Awards στις κατηγορίες Α’ και Β’ Ανδρικού Ρόλου.

ΠΛΟΚΗ

Το 1985 στο Ντάλας, ο Ρον Γούντρουφ, ένας ηλεκτρολόγος και καουμπόι του ροντέο με ομοφοβικές απόψεις, έχει διαγνωστεί με AIDS και οι γιατροί του δίνουν 30 μέρες ζωής. Αρχικά αρνείται να δεχτεί τη διάγνωση, αλλά θυμάται ότι έκανε σεξ χωρίς προφυλάξεις με μία χρήστη ενδοφλέβιων ναρκωτικών.

Ο Ρον γρήγορα βρίσκει τον εαυτό του να έχει εξοστρακιστεί από την οικογένειά του και τους φίλους του. Στο νοσοκομείο τον έχει αναλάβει η γιατρός Ιβ Σακς, η οποία του λέει ότι δοκιμάζουν ένα καινούριο φάρμακο το ΑΖΤ, που πιστεύουν ότι παρατείνει τη ζωή των ασθενών με AIDS και είναι το μόνο που έχει πάρει την έγκριση από την ΥΤΦ (Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων).

Αν και ομοφοβικός, συναναστρέφεται με ένα επίσης οροθετικό τρανσέξουαλ άτομο, που μαζί μοιράζονται το ίδιο πάθος για ζωή. Οι δυο τους ιδρύουν ένα κλαμπ, όπου οι οροθετικοί έχουν πρόσβαση σε φάρμακα με μηνιαία συνδρομή. Η παρέα μεγαλώνει και ο Ρον μάχεται όχι μόνο για την επιβίωση αλλά και για θέματα αποδοχής.

9. Danish girl (2015)

“Το κορίτσι από τη Δανία” (πρωτότυπος τίτλος: The Danish Girl) είναι μια Αμερικανό-Βρετανική βιογραφική ρομαντική δραματική ταινία του 2015, σε σκηνοθεσία του Τομ Χούπερ, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Έμπερσοφ και ελαφρώς εμπνευσμένη από τη ζωή των ζωγράφων Λίλι Έλμπε και Γκέρντα Βέγκενερ.

Στο σενάριο η Λουσίντα Κόξον. Πρωταγωνιστές Έντι Ρέντμεϊν Αλίσια Βικάντερ Μπεν Γουίσοου Σεμπάστιαν Κοχ Άμπερ Χερντ Μουσική Αλεξάντρ Ντεσπλά.

ΠΛΟΚΗ

Ο Δανός Άιναρ Βέγκενερ και η σύζυγός του Γκέρντα Βέγκενερ είναι ζωγράφοι κάπου στη δεκαετία του 30′. Στα έργα της τον συμπεριλάμβανε, αρχικά, ως μυστήρια, μελαχρινή κοπέλα με όμορφα πόδια.

Μέσα από ένα παιχνίδι ο Άιναρ Βέγκενερ ανακαλύπτει την πραγματική του σεξουαλική ταυτότητα και ξεκινά ένα θαρραλέο ταξίδι, αναζητώντας μια λύση στην ανάγκη του να “αλλάξει”.

Η ταινία αφηγείται μια εκδοχή της ιστορίας του Άιναρ Βέγκενερ (γνωστού ως Λίλι Έλμπε) την περίοδο που αποφάσισε να κάνει εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου, σοκάροντας τους ανθρώπους της εκείνης εποχής.

10. Carol (2015)

Το “Carol” είναι μία Αμερικανό-Βρετανική αισθηματική δραματική ταινία του 2015, σε σκηνοθεσία Τοντ Χέινς. Το σενάριο γράφτηκε από τη Φίλις Νάγκι, το οποίο βασίστηκε στο μυθιστόρημα της Πατρίσια Χάισμιθ, ονόματι The Price of Salt. Πρωταγωνιστούν οι Κέιτ Μπλάνσετ, Ρούνι Μάρα και Σάρα Πόλσον.

Η ταινία είναι ένα ομοερωτικό (λεσβιακό) ρομαντικό δράμα και αφορά την ιστορία ενός έρωτα μεταξύ δύο γυναικών, από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, στην πουριτανική Αμερική του 1952 και πως κατορθώνουν μέσα από προσωπικές θυσίες να δημιουργήσουν μια ολοκληρωμένη σχέση.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 17 Μαίου του 2015, στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του 68ου Φεστιβάλ των Καννών. Στο Φεστιβάλ των Καννών η Μάρα κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, ενώ ο σκηνοθέτης Τοντ Χέινς, τον ειδικό Φοίνικα, τον Queer Χρυσό Φοίνικα.

Το φιλμ προβλήθηκε και στα κινηματογραφικά φεστιβάλ του Λονδίνου, της Ρώμης, της Νέας Υόρκης, της Στοκχόλμης. Είχε επίσης 5 υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες 2016, (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, 2 για την κατηγορία του Α’ γυναικείου ρόλου και μουσικής). Συνολικά, προτάθηκε για 273 βραβεία εκ των οποίων κατέκτησε τα 87.

ΠΛΟΚΗ

Η Κάρολ Άιρντ, είναι μια όμορφη, παντρεμένη, εύπορη αλλά και μελαγχολική σαραντάρα, που ζει μια τυποποιημένη ζωή, γεμάτη κοσμικές συναντήσεις, δεξιώσεις και χορούς, δίπλα σε έναν άντρα – που δεν αγαπάει πια. Μόνη ικανοποίηση στη ζωή της, η ύπαρξη της κόρης τους, της 5χρονης Ρίντυ. Για τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια της κόρης της, θα επισκεφτεί ένα πρωινό η Κάρολ το πολυκατάστημα Φράνκενμπεργκ του Μανχάτταν και θα γνωρίσει εκεί την Τερέζ Μπέλιβετ.

Η νεαρή Τερέζ Μπέλιβετ, πωλήτρια στο τμήμα παιδικών παιχνιδιών θα εξυπηρετήσει την Κάρολ στα ψώνια της, ενώ μια ακαταμάχητη έλξη θα δημιουργεί μεταξύ τους. Η μοναχική Τερέζ, με μόνη αγάπη στην ζωή της την φωτογραφία, θα μαγευτεί από τη γοητεία της μελαγχολικής ξανθιάς γυναίκας.

11. Moonlight (2016)

Το “Moonlight” είναι αμερικανική δραματική ταινία του 2016 σε σκηνοθεσία και σενάριο του Μπάρι Τζένκινς. Βασίζεται στο θεατρικό ημι-αυτοβιογραφικό έργο In Moonlight Black Boys Look Blue του Τάρελ Άλβιν. Κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στην 89η απονομή της Ακαδημίας.

Πρωταγωνιστούν οι Τρεβάντε Ρόουντς Αντρέ Χόλαντ Τζανέλ Μονά Μαχερσάλα Αλί Ναόμι Χάρις

ΠΛΟΚΗ

Ο Σαϊρόν είναι ένα μικρό αγόρι που ζει με την ψυχαναγκαστική μητέρα του. Είναι ντροπαλός και τα άλλα παιδιά πολλές φορές τον κοροϊδεύουν και ο μόνος φίλος του είναι ο Κέβιν. Μία μέρα που κρύβεται από παιδιά που τον κυνηγούν, τον βρίσκει ο Χουάν και τον πάει σπίτι του, όπου μένει με τη σύντροφό του, Τερίσα.

Την επόμενη μέρα τον πηγαίνει στη μητέρα του, την Πόλα. Ένα βράδυ, ο Χουάν βρίσκει την Πόλα στο αμάξι με τον σύντροφό της να παίρνουν ναρκωτικά και τους διώχνει. Η Πόλα ρωτά ειρωνικά τον Χουάν αν θέλει να μεγαλώσει εκείνος τον γιο της. Την επόμενη μέρα,o Σαϊρόν παραδέχεται στον Χουάν ότι μισεί τη μητέρα του και ο Χουάν παραδέχεται πως της πουλάει ναρκωτικά.

Όταν γίνεται έφηβος, ο Σαϊρόν δέχεται bullying από τους συμμαθητές του και ιδίως από τον Τέρελ. O Κέβιν του αποκαλύπτει πως τιμωρήθηκε στο σχολείο επειδή έκανε σεξ με μία κοπέλα. Παράλληλα, η μητέρα του είναι πλέον έντονα εθισμένη και τον εξαναγκάζει να της δώσει τα λεφτά που πήρε από την Τερίσα.

Όταν ενηλικιώνεται ο Σαϊρόν, έχει γίνει σκληρός, μένει μόνος του στην Ατλάντα και πουλάει ναρκωτικά. Ένα βράδυ δέχεται μία κλήση από τον Κέβιν, που του λέει ότι εργάζεται ως μάγειρας στο Μαϊάμι, ενώ του ζητά συγγνώμη. Την επόμενη μέρα, συναντιέται με τη μητέρα του, που του λέει πως τον αγαπά και του ζητά συγγνώμη που ήταν απούσα και εκείνος τη συγχωρεί. Ο Σαϊρόν ταξιδεύει στο Μαϊάμι για να δει τον Κέβιν, γεγονός που θα “ταράξει” τις ζωές τους.

12. The Handmaiden (2016)

Το “The Handmaiden” (Ελληνικά: “Η υπηρέτρια”) είναι μια ερωτική ψυχολογική ταινία θρίλερ της Νότιας Κορέας του 2016, σε σκηνοθεσία του Park Chan-wook και με πρωταγωνιστές τους Kim Min-hee, Kim Tae-ri, Ha Jung-woo και Τσο Τζιν-γουόνγκ. Είναι εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του 2002 “Fingersmith”, της Sarah Waters.

Η ταινία επιλέχθηκε για να διαγωνιστεί για το Palme d’Or στο Φεστιβάλ των Καννών 2016. Κυκλοφόρησε στη Νότια Κορέα την 1η Ιουνίου 2016, με πολύ καλές κριτικές. Κέρδισε πάνω από 38 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως στο box offfice. Στα 71α βραβεία British Academy Film Film, η ταινία κέρδισε την κατηγορία Best Film Not in the English Language.

ΠΛΟΚΗ

Η ταινία διαδραματίζεται στο σπίτι ενός πλούσιου Κορεάτη που έχει πάρει το γιαπωνέζικο όνομα της πρώην συζύγου του και που έχει χτίσει το ερημητήριο τους τόσο σε βικτοριανό όσο και γιαπωνέζικο στιλ. Εκεί κατοικεί με την πλούσια γιαπωνέζα ανιψιά του, κληρονόμο μιας αμύθητης περιουσίας, την οποία επιθυμείς να παντρευτεί, με απώτερο σκοπό να πάρει τα χρήματά της και να χρηματοδοτήσει την επέκταση της τεράστιας συλλογής του με σπάνια ερωτικά βιβλία.

Στα σχεδία του θα μπει εμπόδιο ένας παραχαράκτης, ο οποίος θέλει να κάνει την πλούσια ανιψιά να τον ερωτευτεί και για κάνει πραγματικότητα το σχέδιό του θα της συστήσει μια καμαριέρα, η οποία στην πραγματικότητα είναι συνεργός του κι έχει σαν στόχο να επηρεάσει την εργοδότριά της.

Αναπάντεχα, ανάμεσα στις δύο γυναίκες θα αναπτυχθεί μια τρυφερή σχέση που γρήγορα θα γίνει ερωτική και οι δυο τους θα ανακαλύψουν πως το μόνο που θέλουν είναι η μία την άλλη.

13. 120 Beats per Minute (2017)

Το “120 χτύποι το λεπτό” (πρωτότυπος τίτλος: “120 battements par minute”) είναι μια γαλλική δραματική ταινία του 2017 σε σκηνοθεσία του Ρομπέν Καμπιγιό.

Το “120 BPM” είναι ένα συναισθηματικά φορτισμένο φιλμ για τη φιλία, τη ζωή και τον έρωτα που σίγουρα υπερβαίνει τα όρια της γκέι κοινότητας και ενδιαφέρει αρκετό κόσμο. Η ταινία παρουσιάζει τις δυσκολίες της ζωής ενός οροθετικού, ο οποίος δεν χάνει ποτέ την ελπίδα και το χιούμορ του.

Η σκηνοθεσία και το σενάριο είναι από τον Γάλλο Robin Campillo (Entre les murs, Les Revenantes), ενώ πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Nahuel Pérez Biscayart, Arnaud Valois, Adèle Haenel και Antoine Reinartz.

ΠΛΟΚΗ

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στο Παρίσι, η οργάνωση ACT UP, που ασχολείται με το HIV/AIDS, ασκεί κριτική στη γαλλική κυβέρνηση και στις φαρμακευτικές εταιρείες. Όταν μία φαρμακευτική εταιρεία γνωστοποιεί πως θα ανακοινώσει τα αποτελέσματα της έρευνάς της για το HIV/AIDS σε ένα χρόνο, η οργάνωση δραστηριοποιείται μέσω δημόσιων διαμαρτυριών και επιθέσεων στην εταιρεία.

Οι δράσεις αυτές δεν αρέσουν σε όλα τα μέλη της οργάνωσης και υπάρχουν εσωτερικές διαφωνίες. Επιπλέον, στην οργάνωση συζητούν τι πρέπει να κάνουν για ένα πιο αποτελεσματικό φεστιβάλ υπερηφάνειας. Παράλληλα, ο Νατάν, νέο μέλος της οργάνωσης, γνωρίζει και συνάπτει σχέση με τον Σεν, ένα παλιό μέλος.

Στην πορεία, η υγεία του Ζερεμί, ενός μελους της ACT UP, επιδεινώνεται και λίγο μετά πεθαίνει. Μετά τον θάνατό του, η ομάδα κατεβαίνει στον δρόμο και θρηνεί δημόσια. Επίσης, όσο προχωρά η σχέση του Σεν με τον Νατάν, χειροτερεύει και η κατάσταση του Σεν.

Όταν βγαίνει από το νοσοκομείο, πηγαίνει στο σπίτι του Νατάν και μαζί έρχεται και η μητέρα του Σεν. Ο Νατάν του κάνει ευθανασία και μετά καταφθάνουν στο σπίτι τα μέλη της οργάνωσης. Την επόμενη μέρα, ο Νατάν ζητά από τον Τιμπό να περάσουν τη νύχτα μαζί.

14. Call me by your name (2017)

Το “Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου” (πρωτότυπος τίτλος: Call Me by Your Name) είναι μία Ιταλική ταινία του 2017, σε σκηνοθεσία του Λούκα Γκουαντανίνο και σενάριο του Τζέιμς Άιβορι. Βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Αντρέ Ασιμάν.

Πρωταγωνιστές της ταινίας οι Τίμοθι Σαλαμέ, Άρμι Χάμερ, Μάικλ Στούλμπαργκ, Αμίρα Καζάρ, Έσθερ Γκαρέλ.

Στα 90ά Βραβεία Όσκαρ ήταν υποψήφια σε τέσσερις κατηγορίες: καλύτερης ταινίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου (Τίμοθι Σαλαμέ), διασκευασμένου σεναρίου και πρωτότυπου τραγουδιού, με το κομμάτι Mystery of Love του Σούφγιαν Στίβενς.

Επίσης, προτάθηκε για τρεις Χρυσές Σφαίρες: καλύτερης δραματικής ταινίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου σε δραματική ταινία (Τίμοθι Σαλαμέ) και Β’ Ανδρικού Ρόλου σε ταινία (Άρμι Χάμερ).

Στα Βραβεία BAFTA κέρδισε το βραβείο διασκευασμένου σεναρίου και ήταν υποψήφια και στις κατηγορίες: καλύτερης ταινίας, σκηνοθέτη και Α’ Ανδρικού Ρόλου (Τίμοθι Σαλαμέ).

Στα Βραβεία Σωματείου Ηθοποιών ήταν υποψήφια στην κατηγορία Α’ Ανδρικού Ρόλου (Τίμοθι Σαλαμέ).

Στα Βραβεία Satellite ήταν υποψήφια στις κατηγορίες: καλύτερης ταινίας, διασκευασμένου σεναρίου και Β’ Ανδρικού Ρόλου (Άρμι Χάμερ). Τέλος στο φεστιβάλ του Βερολίνου ήταν υποψήφια για το Βραβείο Teddy.

ΠΛΟΚΗ

Καλοκαίρι του 1983, Βόρεια Ιταλία. Ο Έλιο Πέρλμαν μένει μαζί με τους γονείς του σε ένα σπίτι στην ύπαιθρο. Ο πατέρας του και καθηγητής αρχαιολογίας φιλοξενεί για κάποιες εβδομάδες τον φοιτητή του, Όλιβερ, για να τον βοηθήσει με την εργασία του. H οικογένεια Πέρλμαν, καθώς και ο Όλιβερ, είναι Εβραίοι. Ο Όλιβερ φιλοξενείται στο δωμάτιο του Έλιο και ο Έλιο κοιμάται σε διπλανή κρεβατοκάμαρα, μοιραζόμενοι το μπάνιο.

Ο Έλιο έχει σχέση με τη Μάρτσια, ενώ ο Όλιβερ φλερτάρει με ένα κορίτσι της περιοχής. Οι δυο τους έρχονται κοντά και περνούν αρκετό χρόνο μαζί. Ο Έλιο, παράλληλα, ξεκινά να έχει σεξουαλικές επαφές με τη Μάρτσια, ενώ σκέφτεται και τον Όλιβερ.

Μία μέρα που βγαίνουν έξω, ο Έλιο του εξομολογείται τι νιώθει και ο Όλιβερ αρνείται ευγενικά. Μία μέρα που πηγαίνουν για κολύμπι, φιλιούνται. Ένα βράδυ, ο Έλιο συναντιέται με τη Μάρτσια και στη συνέχεια με τον Όλιβερ και κάνουν σεξ για πρώτη φορά.

Στη συνέχεια, έχουν κρυφή σχέση και ο Έλιο σταδιακά απομακρύνεται από τη Μάρτσια. Μία μέρα, ο Όλιβερ λέει στον Έλιο: “Να με φωνάζεις με το όνομά σου και θα σε φωνάζω με το δικό μου”.

Όταν φτάνει η ώρα που πρέπει να φύγει ο Όλιβερ, οι γονείς του Έλιο τον παροτρύνουν να πάει μαζί του ως το Μπέργκαμο, καθώς τα έχουν καταλάβει όλα. Μετά από τρεις μέρες αποχωρίζονται και ο Έλιο γυρνάει στο σπίτι του στενοχωρημένος. Συναντά τη Μάρτσια και του λέει πως δεν του κρατάει κακία και τον βλέπει σαν φίλο. Ο πατέρας του του λέει ότι είχε καταλάβει για τη σχέση του με τον Όλιβερ και τον στηρίζει,

Στο τέλος, μετά από λίγους μήνες, η οικογένεια Πέρλμαν γιορτάζει το Χανουκά. Ο Όλιβερ παίρνει τηλέφωνο και τους λέει ότι έχει αρραβωνιαστεί και προγραμματίζει τον γάμο του. Όταν το κλείνουν, ο Έλιο κάθεται μπροστά στο τζάκι και κλαίει, ενώ οι γονείς του στρώνουν το γιορτινό τραπέζι.

15. The favourite (2018)

Η ταινία “Η Ευνοούμενη” (πρωτότυπος τίτλος: “The Favourite”) είναι μια δραματική κομεντί εποχής παραγωγής 2018 σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου. Πρωταγωνιστούν οι: Ολίβια Κόλμαν, στο ρόλο της Βασίλισσας Άννας της Μεγάλης Βρετανίας, Ρέιτσελ Βάις στο ρόλο της δούκισσας του Μάρλμπορο Σάρα Τσώρτσιλ και Έμμα Στόουν στο ρόλο της Άμπιγκεϊλ Χιλ, εξαδέλφης κι αντίζηλου της Σάρα.

Η ταινία πραγματεύεται τα γεγονότα που είχαν ως αποτέλεσμα την καθαίρεση της Σάρα Τσώρτσιλ από τα δικαιώματά της ως πρώτη κυρία της αυλής της βασίλισσας και την αντικατάστασή της από την ξαδέλφη της Άμπιγκεϊλ Χιλ. Το σενάριο της ταινίας γράφτηκε από τους Ντέμπορα Ντέιβις και Τόνι ΜακΝάμαρα.

Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο 75ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας στις 30 Αυγούστου 2018, όπου τιμήθηκε με δύο βραβεία: το Κύπελλο Βόλπι καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για την Ολίβια Κόλμαν και το Μεγάλο Βραβείο των Κριτικών. Έπειτα έκανε πρεμιέρα στις Η.Π.Α. στις 23 Νοεμβρίου 2018 αποσπώντας καλές κριτικές.

Έλαβε 10 υποψηφιότητες για Όσκαρ, 5 για Χρυσή Σφαίρα κερδίζοντας τελικά τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ για την Κόλμαν, καθώς και 12 υποψηφιότητες για Βραβείο BAFTA. Επίσης, κέρδισε οκτώ Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου: ταινίας, σκηνοθεσίας, γυναικείου ρόλου (Ολίβια Κόλμαν), κωμωδίας, μοντάζ, φωτογραφίας, μακιγιάζ και κοστουμιών.

ΠΛΟΚΗ

Τον 18ο αιώνα, κατά την περίοδο του πολέμου της Ισπανικής Διαδοχής, ενώ η Αγγλία μάχεται ενάντια της Γαλλίας, η Βασίλισσα Άννα (Ολίβια Κόλμαν) έχει ανέβει στο θρόνο και η παιδική της φίλη Δούκισσα του Μάρλμπορο Σάρα Τσώρτσιλ (Ρέιτσελ Βάις) κυβερνάει τη χώρα στη θέση της, εφόσον η Άννα έχει εύθραυστη υγεία και συχνές εκρήξεις νεύρων.

Όταν κάποια στιγμή η ξαδέλφη της Σάρα, Άμπιγκεϊλ Χιλ (Έμμα Στόουν), η οποία έχει χάσει τίτλο και περιουσία λόγω των κακών χειρισμών του πατρός της, εμφανίζεται στην αυλή του παλατιού ζητώντας εργασία από την ξαδέλφη της, εκείνη δέχεται να την βοηθήσει δίνοντάς της μια θέση στο υπηρετικό προσωπικό.

Η Άμπιγκεϊλ βλέπει την πρόσληψή της, ως ευκαιρία προκειμένου να ανακτήσει τα παλιά της μεγαλεία και να επιστρέψει στις αριστοκρατικές της ρίζες. Της δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσει τη βασίλισσα Άννα, όταν η φιλάσθενη ηγεμόνας πλήττεται από κρίση ουρικής αρθρίτιδας και η Άμπιγκεϊλ καταφέρνει να καταπραΰνει τον πόνο της χρησιμοποιώντας εκχυλίσματα βοτάνων που έχει μαζέψει από το δάσος.

Στο μεταξύ οι πολεμικές επιχειρήσεις και τα ζητήματα του κράτους απορροφούν τη Σάρα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην μπορεί να συναντάται συχνά με την βασίλισσα, με την οποία έχει ερωτικές σχέσεις.

Η φιλόδοξη Άμπιγκεϊλ τότε βρίσκει την ευκαιρία να πάρει τη θέση της τόσο στην καρδιά όσο και στην κρεβατοκάμαρα της βασίλισσας κι αυτό γεννά την αντιζηλία μεταξύ των δυο εξαδέλφων. Η φιλοδοξία της Άμπιγκεϊλ, σε συνδυασμό εύνοια της βασίλισσας, την οδηγεί στο να γίνει εκείνη πρώτη κυρία των τιμών στο παλάτι, παρά τις προσπάθειες της Σάρα να απομακρύνει την ξαδέλφη της και να αναθερμάνει τις σχέσεις της με την βασίλισσα Άννα.