Νέες ταινίες: Εβδομάδα γεμάτη σασπένς (και “Σεξ”) στις αίθουσες

Στα ταμεία το “Εγώ, ο Απαισιότατος 4” πλησιάζει τα 300.000 εισιτήρια ενώ το “Τελειώνει με Εμάς” συνεχίζει δυναμικά για 3η εβδομάδα έχοντας φτάσει τα 130.000, όμως το αληθινό στόρι είναι μάλλον η “Υπόθεση Γκολντμάν”, ένα δυνατό δικαστικό πολιτικό δράμα που όχι απλώς δεν έχασε θεατές στη δεύτερη εβδομάδα προβολής αλλά σημείωσε και αύξηση θεατών 32%. Έχει φτάσει τώρα τα 10.000 εισιτήρια, αρέσει, και φαίνεται πως έχει ακόμα δυνατότητες.

Διψήφιος αριθμός κυκλοφοριών αυτή την εβδομάδα, με ένα πολύ δυνατό ριμέικ τρόμου κι ένα ελληνικό ψυχολογικό θρίλερ να ξεχωρίζουν.

Οι ταινίες της εβδομάδας:

Κραυγή Σιωπής

(“Speak No Evil”, Τζέιμς Γουάτκινς, 1ω50λ)

***½

Μια οικογένεια αμερικάνων προσκαλείται στην βρετανική ύπαιθρο για διακοπές από ένα ζευγάρι που γνώρισαν στις διακοπές τους. Φτάνοντας στο απομονωμένο εξοχικό, η οικογένεια θα διαπιστώσει σταδιακά πως κάτι απροσδιόριστα νοσηρό κρύβεται πίσω από την ειδυλλιακή εικόνα.

Ριμέικ πετυχημένου –και φρικαλέα κυνικού– δανέζικου θρίλερ, με τον έμπειρο σκηνοθέτη είδους Τζέιμς Γουάτκινς (“Eden Lake”, “The Woman in Black”) να μετατρέπει το υλικό σε κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον από μια απλή ομογενοποίηση που θα περίμενε κανείς από ένα αγγλόφωνο ριμέικ. Αντί να εστιάζει στις αποστασιοποιημένες σιωπές που είναι η καρδιά του σκανδιναβικής αισθητικής ορίτζιναλ, ο Γουάτκινς απολαμβάνει να καδράρει περίτεχνα κάθε πιθανή γωνιά αυτού του χώρου, χαρτογραφώντας το μεγάλο εξοχικό με χορταστικό τρόπο προετοιμάζοντάς μας για μια εκρηκτική τρίτη πράξη (εντελώς διαφορετική από του ορίτζιναλ) διαρκούς κίνησης μες στους χώρους, των οποίων η όποια αίσθηση ζεστασιάς έχει μετατραπεί σε απειλή.

Ο Γουάτκινς, με τη συνδρομή του πολύ καλού του καστ, αναδεικνύει την ιστορία σε κάτι μεταξύ ανατριχιαστικού θρίλερ και κωμωδίας τρόπων, με χαρακτήρες που μπλέκονται ή αδυνατούν να ξεφύγουν από έναν προφανή εφιάλτη απλώς και μόνο επειδή δε θέλουν να προσβάλουν τους νέους τους φίλους – φυσικά πρόκειται για ένα βαθιά σκανδιναβικό μοτίβο (θυμηθείτε και τη σκηνή-κλειδί στο “Κορίτσι με το Τατουάζ” και το πώς ο Μίκελ πέφτει στα πλοκάμια του δολοφόνου) – όμως ο Γουάτκινς μοιάζει αγνά καθηλωμένος από το ερώτημα του μέχρι πού θα μας οδηγήσει η κοινωνική ευγένεια απέναντι σε κάθε ένστικτό μας.

Η Μακένζι Ντέιβις (“Black Mirror”, “Terminator: Dark Fate”) είναι φανταστική και απείρως εκφραστική κι ο Τζέιμς ΜακΑβόι απέναντί της σηκώνει στις πλάτες του κάθε αίσθηση απειλής και τις διαρκείς μεταπτώσεις κλίματος, ενώ χαιρόμαστε ιδιαίτερα όποτε βλέπουμε τον Σκουτ ΜακΝέρι (“Halt and Catch Fire”) και την Άσλινγκ Φραντσιόζι (“The Nightingale”) στην οθόνη. Το καστ παίζει μεγάλο ρόλο στο πόσο βαθιά εισχωρούμε στο συγκεκριμένο ψυχολογικό θρίλερ, του οποίου η ριζικά παραλλαγμένη 3η πράξη έρχεται να σχολιάσει την ιδέα του διαγενεακού τραύματος με έναν ευθύ και σοκαριστικό τρόπο. Μια τρομακτική, αστεία, γεμάτη ένταση και σασπένς ταινία, και μια απρόσμενα θετική έκπληξη.

Buzzheart

(Ντένης Ηλιάδης, 1ω50λ)

***

Νεαρός γνωρίζει μια κοπέλα έξω από τα «κυβικά» του και όταν της ζητάει να βγουν σίγουρα δεν περιμένει πως εκείνη θα του προτείνει να πάνε μαζί για τριήμερο στο εξοχικό της οικογένειά της. Εκεί, οι γονείς της κοπέλας θα τον υποβάλουν σε μια σειρά ψυχολογικών τεστ με σκοπό να κρίνουν το κατά πόσο ο νεαρός είναι σωστό ταίρι για την μονάκριβή τους κόρη – για να διαπιστώσουν μέσα από σοκαριστικές δοκιμασίες, μέχρι πού θα έφτανε για την αγάπη και την προστασία της.

Ο Ντένης Ηλιάδης επιστρέφει στην Ελλάδα για πρώτη φορά μετά το αγαπημένο “Hardcore”, μια από τις πλέον ξεχωριστές ελληνικές ταινίες των τελευταίων 25 χρόνων. Ο άφοβος τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει σκληρές θεματικές, καταφέρνοντας να εντοπίσει έναν βαθιά συναισθηματικό πυρήνα μέσα στην ωμότητα και τη βία, είναι ένα χαρακτηριστικό του σινεμά του που συναντάμε και στο “Buzzheart”. Ανάμεσα στις δύο ταινίες, ο Ηλιάδης έχει δοκιμαστεί σε διαφορετικούς τύπους ταινιών σασπένς, από το καλτ αγαπημένο “+1” μέχρι το “Delirium” της Blumhouse, και φυσικά το εντυπωσιακά στιλιζαρισμένο ριμέικ του “Last House on the Left” του Γουές Κρέιβεν.

Έχοντας ακονίσει τα skills του ως αφηγητής ιστοριών αγωνίας, ο Ηλιάδης καταφέρνει να κρατήσει το σασπένς ακόμα και κατά τη διάρκεια ενός πρώτου μέρους που δεν λειτουργεί απόλυτα στο “Buzzheart”. Με υπόκωφα κυνοδοντικές δυναμικές να περιτυλίγουν ένα ψυχολογικό πείραμα διαρκείας που δεν αγκαλιάζει το σασπένς με τρόπο που θα περιμέναμε, και φτάνοντας σε κάποια σημεία κοντά στο να χάσει το ενδιαφέρον του.

Όμως ο Ηλιάδης εν τέλει μας κρατά μες στο παιχνίδι του, οδηγώντας την ιστορία σε μια εξαιρετική κορύφωση (και ένα απρόσμενα όμορφο κλείσιμο) μέσα από την οποία τα πάντα αποκτούν νέα συναισθηματική διάσταση. Καθώς το φιλμ αποκωδικοποιείται ως ένα θρυμματισμένο πορτρέτο πόνου και αδυναμίας αποδοχής όπου τίποτα δε (μπορεί να) κινείται όπως θα περίμενε κανείς. Με μια Εβελίνα Παπούλια σε μια αιχμηρά σκοτεινή κεντρική ερμηνεία, το “Buzzheart” βρίσκει την πληγωμένη του καρδιά μέσα από μια άσκηση σασπένς που καταφέρνει να μην χαθεί μες στην ευκολία του κυνισμού.

Υπνοθεραπεία

(“Hypnosen / The Hypnosis”, Ερνστ ντε Γκερ, 1ω38λ)

***

Ο Αντρέ και η Βέρα είναι ένα νεαρό επιχειρηματικό ζευγάρι στον σύγχρονο κόσμο της τεχνολογίας. Καθώς ετοιμάζονται να λανσάρουν ένα app γυναικείας υγείας στο πλαίσιο ενός σημαντικού διαγωνισμού, η Βέρα βιώνει μια μεγάλη συμπεριφορική αλλαγή. Λίγο πριν την παρουσίαση, και θέλοντας να κόψει το κάπνισμα, δοκιμάζει να πάει για υπνοθεραπεία ώστε να κόψει το κακό συνήθειο. Από εκείνη όμως τη στιγμή και μετά, η συμπεριφορά και το ύφος της αλλάζει. Αρχίζει να φέρεται πιο απρόσμενα, πιο ωμά… πιο ελεύθερα;; Καθώς η παρουσίαση πλησιάζει, ο κίνδυνος να καταστραφούν όλα μεγαλώνει.

Έξυπνη και ευχάριστη σουηδική κομεντί συμπεριφορών, εν μέρει συγγενική προς τα έργα του Έστλουντ (δίχως την μετα-αφηγηματικότητα τα επίπεδα φόρμας), κυρίως ως προς το βαθύ ερώτημα του τι κρύβεται στα αλήθεια πίσω από την συχνή αποστασιοποίηση της κοινωνικής ευγένειας. (Μεγάλος προβληματισμός που επανέρχεται διαρκώς στις ταινίες αυτής της εβδομάδας από ό,τι φαίνεται!) Η ταινία κυλάει πολύ ευχάριστα με ουκ ολίγες στιγμές αγνής έκπληξης (…θα καταλάβετε οπωσδήποτε σε τι αναφερόμαστε), διαθέτοντας μια αληθινή γοητεία εκεί που πολύ εύκολα θα μπορούσε να κυριαρχεί ένας αιχμηρός εξυπνακισμός. Όχι επαναστατικό, αλλά διασκεδαστικό, γοητευτικό, και σκεπτόμενο.

Lee

(Έλεν Κούρας, 1ω56λ)

**½

Η απίστευτη αληθινή ιστορία της Λι Μίλερ, μοντέλο που έγινε πολεμική ανταποκρίτρια για τη Vogue στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, φωτογραφίζοντας μεταξύ άλλων των απελευθέρωση του Παρισιού και τη φρικωδία του στρατοπέδου συγκέντρωσης Νταχάου.

Πίσω από την κάμερα βρίσκεται η υποψήφια για Όσκαρ ντοκιμαντερίστρια και σημαντική διευθύντρια φωτογραφίας Έλεν Κούρας (“Η Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού”), η οποία είναι εμφανές πως έχει ένα αληθινό πάθος για την αναζήτηση της αλήθειας και τη δύναμη των εικόνων μέσα από την ιστορία μιας γυναίκας που αρνήθηκε να κλειστεί σε ένα προκαθορισμένο κοινωνικό κουτάκι.

Κι ενώ η Κέιτ Γουίνσλετ είναι εξαιρετική ως Λι –αποδεικνύοντας έμπρακτα το πόσο πολλά σήμαινε όντως και για την ίδια η ιστορία αυτής της γυναίκας–, το φιλμ εν τέλει δεν ξεφεύγει ποτέ από τις δομικές συμβάσεις μιας τυπικής βιογραφίας. Η Κούρας αναλώνεται σε κεφάλαια μιας ολόκληρης καριέρας και ζωής, χάνοντας την ευκαιρία να εστιάσει ή να κάνει κάτι αληθινά ενδιαφέρον με το υλικό, πέρα από την εξιστόρηση μιας εκ των πραγμάτων ενδιαφέρουσας ιστορίας.

Sex – Όσα Λένε οι Άντρες Μεταξύ τους

(“Sex”, Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ, 2ω5λ)

**½

Δύο άντρες φίλοι, παντρεμένοι κι οι δυο, θα αρχίσουν να αμφισβητούν ό,τι θεωρούσαν ποτέ δεδομένο ως προς την ταυτότητα και τη σεξουαλικότητα, ύστερα από μια απροσδόκητη εμπειρία του ενός.

Η σκανδιναβική επέλαση της εβδομάδας συνεχίζεται με άλλο ένα πνευματώδες φιλμ σχέσεων αμφισβήτησης κοινωνικών αντιλήψεων μέσα από το πρίσμα της προσωπικής εμπειρίας και εξερεύνησης. Είναι βασισμένο κυρίως στο διάλογο, με πολλές ενδιαφέρουσες στιγμές όπου ως θεατής απολαμβάνεις την πρόθεση ενός σκηνοθέτη να παραθέσει μια ιδέα και να δει πού θα τον οδηγήσει αυτή. Ωστόσο δεν αποφεύγει την εξάντληση και την φορμαλιστική περιχαράκωση, με αρκετά σημεία να φαίνεται πως τραβάνε απλώς για να φτάσουμε τη διάρκεια των δύο ωρών.

Κυκλοφορούν ακόμη

Αζήτητοι: Τον Μάρτιο του 2020 το ιστορικό νοσοκομείο «Σωτηρία» βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της πανδημίας του Covid-19. Λίγα χρόνια πριν, η κατεδάφιση ενός τοίχου λόγω διαρροής αποκάλυψε τα ίχνη μιας προηγούμενης πανδημίας, μιας ιστορίας σε επανάληψη. Πίσω του, βρέθηκαν στοιβαγμένες δεκάδες βαλίτσες που περιείχαν προσωπικά αντικείμενα ασθενών που νοσηλεύτηκαν στο «Σωτηρία» περισσότερα από 30 χρόνια πριν, από το 1945 έως το 1975, όταν η φυματίωση μάστιζε τη χώρα. Εκατοντάδες από αυτούς πέθαναν εκεί. Κανείς ποτέ δεν αναζήτησε τη σορό ή τα υπάρχοντά τους.

Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τα ίχνη που άφησαν πίσω τους οι αζήτητοι αυτοί νεκροί του «Σωτηρία» – επιστολές, φωτογραφίες, έγγραφα, μικροαντικείμενα. Βραβείο κοινού στο 26ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης για το νέο φιλμ της Μαριάννας Οικονόμου του υπέροχου “Όταν ο Βάγκνερ Συνάντησε τις Ντομάτες”.

Η Πλεξούδα: Οι ιστορίες τριών γυναικών σε τρεις διαφορετικές ηπείρους, οι οποίες παλεύουν να σταθούν δυνατές απέναντι στην ίδια τη ζωή, πλέκουν την υπέροχη, συγκινητική Πλεξούδα, στην κινηματογραφική μεταφορά του best seller της Λετίσια Κολομπανί.

Η Ληστεία του Βερολίνου: Δώδεκα χρόνια μετά τη φυγή του, ένας επαγγελματίας ληστής επιστρέφει στο Βερολίνο για μια τελευταία δουλειά, την κλοπή ενός πολύτιμου πίνακα. Όμως η σχολαστικά σχεδιασμένη ληστεία σύντομα ξεφεύγει από τον έλεγχο. Γερμανικό heist movie που στις επιρροές του μετρά Ζιλ Ντασέν και Ζαν-Πιέρ Μελβίλ.

Μην Σε Αγγίξει το Κακό: Καθώς ένα κακό καταλαμβάνει τον κόσμο, η μόνη προστασία για μια μητέρα και τους δίδυμους γιους της, είναι το σπίτι τους και ο προστατευτικός δεσμός της οικογένειάς τους. Παραμένουν δεμένοι ανά πάσα στιγμή, δένονται ακόμη και με σκοινιά. Όταν ένα από τα αγόρια αναρωτιέται αν το κακό είναι πραγματικό, οι δεσμοί που τους δένουν μεταξύ τους κόβονται, πυροδοτώντας έναν τρομακτικό αγώνα για επιβίωση. Θρίλερ επιβίωσης με την Χάλι Μπέρι.

Transformers One: Πρίκουελ κινουμένων σχεδίων για το διάσημο franchise, που αφηγείται την ιστορία των πάλαι ποτέ άσπονδων φίλων Optimus Prime και Megatron, που πριν γίνουν ορκισμένοι εχθροί ήταν φίλοι. Με τις φωνές των Κρις Χέμσγουορθ και Μπράιαν Ταϊρί Χένρι.