Νέες ταινίες: Το “Ατίθασο Ρομπότ” είναι μια πανέμορφη ιστορία επιβίωσης για όλη την οικογένεια

Πανωλεθρία στα ταμεία για το “Τζόκερ: Τρέλα για Δύο” που πέραν της έτσι κι αλλιώς χαμηλότερης του αναμενόμενου κίνησής του, έφερε το απόλυτο δείγμα μιας ταινίας με πραγματικά φρικτό word of mouth: Όσο πέρναγε το ΠΣΚ, τόσο και οι εκτιμήσεις του στούντιο χαμήλωναν. Τελικά, στην Αμερική έκανε άνοιγμα μικρότερο από το “Morbius”, το “Madame Web” και το “The Marvels”, πέφτοντας κάτω από $40 εκατομμύρια.

Στα μέρη μας η ταινία έκοψε 80.000 εισιτήρια στο πενθήμερο του ανοίγματος (μαζί με τα previews της Τετάρτης δηλαδή) σε 225 αίθουσες(!) πανελλαδικά. Το φιλμ του 2019 είχε ανοίξει με 158.000 εισιτήρια, για σύγκριση. Με δεδομένο κιόλας ότι η ταινία δεν αρέσει καθόλου, αλλά και το γεγονός πως η τρέχουσα εβδομάδα είχε ήδη κάνει τα κουμάντα της για να μην έχει επίσης σχεδόν καθόλου νέες κυκλοφορίες… ας πούμε πως θα είναι ένα δύσκολο τριήμερο για όλους.

Βασικά όχι για όλους, γιατί η νέα ταινία της εβδομάδας είναι ένα θαυμάσιο οικογενειακό φιλμ που αξίζει την προσοχή σας. Κατά τα άλλα, από την επόμενη εβδομάδα ξεκινά μπαράζ από πολύ σημαντικές φεστιβαλικές και οσκαρικές κυκλοφορίες, ένα πολύ δυνατό φθινόπωρο δηλαδή. Λίγη υπομονή.

Οι ταινίες της εβδομάδας

Το Ατίθασο Ρομπότ

(“The Wild Robot”, Κρις Σάντερς, 1ω42λ)

****

Σε ακαθόριστο τόπο και χρόνο, ένα ανδροειδές ρομπότ ναυαγεί σε ένα δάσος. Εκεί, τελείως μόνη, η Ρόζι θα προσπαθήσει να συνεχίσει να υπηρετεί τις εργαστηριακές της ρυθμίσεις, αναζητώντας και εκπληρώνοντας αποστολές. Μέσα όμως σε ένα φυσικό περιβάλλον το οποίο καθόλου δεν καταλαβαίνει και το οποίο την κρατά σε αποξένωση, η Ρόζι σύντομα θα βρεθεί σε αδιέξοδο και θα επιχειρήσει να βρει το δρόμο της για το σπίτι.

Δεν υπολόγισε όμως κάτι τελείως απρόβλεπτο: Ένα ορφανό χηνάκι θα γεννηθεί στην αγκαλιά της και θα αναγνωρίζει μόνο εκείνη ως μητέρα. Έξαφνα, η Ρόζι αναλαμβάνει την μεγαλύτερη αποστολή όλων, να φροντίσει το χηνάκι μέχρι εκείνο να μπορέσει να αποδημήσει. Αυτό που ούτε περίμενε, ούτε μπορεί να κατανοήσει, είναι το πώς σταδιακα αρχίζει να νιώθει την αγάπη της μητέρας για εκείνο – και να πώς ξαφνικά οι εργαστηριακές ρυθμίσεις παύουν να έχουν σημασία.

Βασισμένο στο young adult μπεστ σέλερ του Πίτερ Μπράουν, το “Ατίθασο Ρομπότ” είναι μια ιστορία που παρότι γνώριμη σε κάθε κύρια δραματική της στροφής, αποδίδεται στην οθόνη με ένα στυλ χειροποίητου χρωματισμού μέσα σε CG περιβάλλον, που του προσδίδει μια ποιότητα παραμυθιού εικονογραφημένου με νερομπογιές. Το φροντισμένο, πανέμορφο αισθητικό αποτέλεσμα έχει ως συνδυασμός τα καλά τόσο του κινουμένου σχεδίου που φτιάχνεται σε υπολογιστή (την ακρίβεια στις υφές, στην κίνηση, την ψευδαίσθηση διαστάσεων και βάθους περιβάλλοντος), όσο και του παραδοσιακού, χεράτου (την χρωματική ελευθερία, την αναρχία και τη φαντασία, την αίσθηση πως οι γραμμές είναι όρια που μπορούν να καταργηθούν).

Ο σκηνοθέτης Κρις Σάντερς κι η ομάδα του βρίσκουν έτσι ένα τρόπο να κάνουν το κατά παράδοση άσχημο, ψεύτικο και πλαστικό CG animation να λειτουργήσει ως κάτι το ζωηρό και το παραμυθένιο. Και να έρθει έτσι σε απόλυτη υπηρεσία μιας ιστορίας που έτσι κι αλλιώς δανείζεται εμβληματικά μοτίβα του παραμυθιού για να αφηγηθεί μια αλληγορική περιπέτεια αγάπης, επιβίωσης και κοινότητας.

Γιατί ναι, εδώ πέρα από το έτσι κι αλλιώς όμορφο design και την απολαυστική δουλειά χαρακτήρων στα κεντρικά πρόσωπα (ειδικά το ρομπότ η Ρόζι, με την αφελή μελαγχολία της, και το αγνό, αξιαγάπητο νεαρό χηνάκι), τεράστιο ρόλο παίζει η κοινότητα, το σύνολο, το περιβάλλον. Το δάσος και η αναγκαιότητά του ως κοιτίδα ζωής. Οι διάφοροι χαριτωμένοι ή απειλητικοί (ή χαριτωμένα απειλητικοί) χαρακτήρες που μαθαίνουν να συνθέτουν μια πανίσχυρη συλλογικότητα απέναντι στις απειλές μιας αστραφτερά εξελιγμένης τεχνο-αποικιοκρατίας(!). Και στο κέντρο όλων, η αίσθηση αγάπης και ευθύνης ενός πλάσματος απέναντι σε ένα άλλο, που το οδηγεί ενστικτωδώς στο να αγνοήσει τον σχεδιασμό του και να ακολουθήσει ένα βαθύτερο ένστικτο – την ψυχή, αν προτιμάτε.

Δεν είναι η πρώτη φορά που πετυχαίνει ένα τέτοιο θαύμα ο Κρις Σάντερς, επίσης. Συν-σκηνοθέτης και δημιουργός του “Λίλο και Στιτς”, της καλύτερης ίσως ντισνεϊκής ταινίας κινουμένων σχεδίων του 21ου αιώνα, ο Σάντερς είχε καταφέρει κι εκεί να αφηγηθεί μια ψυχωμένη ιστορία γεμάτη πόνο και αγάπη, με αίσθηση τόπου, οικογένειας και κοινότητας απέναντι σε αντιξοότητες. Και πάλι φτιαγμένη με ένα μοναδικό σχεδιαστικό στυλ που παρέπεμπε σε νερομπογιά παρά σε μια ακόμα φωτοτυπία του χαρακτηριστικού ντισνεϊκού στυλ, η ταινία έγινε τεράστια εμπορική επιτυχία και αποτέλεσε ένα νέο καλούπι που αμέσως έσπασε.

Ο Σάντερς πήρε μεταγραφή στην αντίπαλη Dreamworks όπου γύρισε πρώτα το “How to Train Your Dragon” και μετά το “The Croods”, δύο δηλαδή τεράστιες εμπορικές επιτυχίες για το στούντιο και επίσης απολαυστικές ταινίες. Όμως είναι τώρα με το “Ατίθασο Ρομπότ” που ο σκηνοθέτης ζωγραφίζει ξανά έξω από τις γραμμές, λέγοντας μια στιβαρή δραματική ιστορία με ένα οπτικό στυλ που ξεφεύγει από την εργοστασιακή γραμμή.

Ναι, οι ιστορίες που λέει δεν κρύβουν αληθινές εκπλήξεις σε καθαρά δραματουργικό επίπεδο, όμως ξέρει πώς να είναι αντισυμβατικός στα επιμέρους στοιχεία. Στο σχεδιαστικό στυλ που ανακαλύπτει την ελευθερία μέσα από την ομοιογένεια. Στις επιρροές από του βωβό σινεμά που χαρακτηρίζουν την θαυμάσια πρώτη πράξη του φιλμ, όπου με λιγοστό διάλογο ακολουθούμε δράση και συναίσθημα μέσα από μικρο-επεισόδια γεμάτα χιούμορ και ομορφιά. Στις αναφορές σε παραμύθια κλασικά και σύγχρονα (η τρίτη πράξη μας θύμισε μέχρι και το “Avatar” του Τζέιμς Κάμερον).

Και τελικά, στην ιδέα πως την ελευθερία τη βρίσκεις – κανείς δεν πρόκειται να στην προγραμματίσει.

Κυκλοφορεί ακόμα

My Hero Academia: You’re Next: Οι Ντέκου, Μπακούγκο, Τοντορόκι και η υπόλοιπη U.A. High Class 1-A πρέπει να αντιμετωπίσουν τον Dark Might και την εγκληματική οργάνωση που έχει υπό τον έλεγχό του. Νέο anime από την πετυχημένη σειρά.