Ζιλιέτ Μπινός: Μου λείπουν σκηνοθέτες σαν τον Ταρκόφσκι και τον Ντράγιερ

Επιμέλεια: Γιώργος Κρασσακόπουλος 

Μπορεί οι δυο τους να συναντήθηκαν τώρα, για πρώτη φορά στην οθόνη, αλλά η Ζιλιέτ Μπινός είχε μια σχέση με την Καμίλ Κοντέλ και τον μύθο της εδώ και πολλά χρόνια. Οταν ήταν 16 χρονών είχε ένα από τα έργα της κρεμασμένο σε αφίσα πάνω από το κρεβάτι της «εκεί που άλλα κορίτσια θα είχαν αφίσες από ροκ σταρ» όπως λέει η ίδια.

Ήταν μια αφίσα που έμεινε εκεί για χρόνια και που βρήκε την θέση της στο δωματιό της μ όταν η νεαρή τότε Ζιλιέτ είδε ένα θεατρικό έργο για την ζωή της στο Παρίσι και στη συνέχεια διάβασε ένα βιβλίο με την βιογραφία της. Παθιασμένη με τα μουσεία και την τέχνη («για χρόνια, ειδικά όσο καιρό πέρασα στο Λονδίνο δουλεύοντας σαν νταντά, περνούσα κάθε στιγμή από τον ελεύθερο χρόνο μου στα μουσεία »), ζωγράφος και η ίδια εκτός από ηθοποιός, ένοιωσε από την αρχή μια συγγένεια με αυτή τη γυναίκα και την τέχνη της, μια συγγένεια που τώρα την φέρνει να την υποδύεται, σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής της: Έγκλειστη σε ένα ίδρυμα για ανθρώπους με ψυχολογικές ασθένειες, εγκαταλειμμένη απ όλους, ως το τέλος.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Flix.gr

Διαβάστε εδώ την κριτική του Flix για το «Καμίλ Κλοντέλ 1915» του Μπρουνό Ντιμόν