Δωρεάν στην πόλη αυτό το Σαββατοκύριακο: 10+2 προτάσεις χωρίς είσοδο 21 – 24/4

Δώδεκα ευκαιρίες για να περάσουμε τον χρόνο μας στην πόλη, εντελώς δωρεάν.

Εκθέσεις τέχνης και όμορφες εκδηλώσεις για να περάσουμε ποιοτικές στιγμές με φίλους, με τα παιδιά και με τον …εαυτό μας, πραγματοποιούνται με ελεύθερη είσοδο από διάφορους πολιτιστικούς οργανισμούς και φορείς, και δίνουν την ευκαιρία να βγούμε από το σπίτι, χωρίς να ξοδέψουμε ούτε… ευρώ.

Τι μπορείς να κάνεις for free την Παρασκευή 21 Απριλίου και το Σαββατοκύριακο 22-23 Απριλίου;

1ο Athens Civil Society Festival

Το πρώτο Φεστιβάλ του Δήμου Αθηναίων για την Κοινωνία των Πολιτών είναι γεγονός. Στις 21, 22 και 23 Απριλίου το πρώτο “ATHENS CIVIL SOCIETY FESTIVAL 2023” από τον Δήμο Αθηναίων και το Συναθηνά, έρχεται στο Σεράφειο, με χαρακτήρα ενωτικό και «παιχνιδιάρικο». Την ιδέα για αυτό, έδωσε ένα παιχνίδι. Το Tάνγκραμ.

Ένα παζλ που αποτελείται από επτά διαφορετικά κομμάτια, τα οποία ενώνονται όλα μαζί και δημιουργούν εκατοντάδες διαφορετικές εικόνες και σύμβολα. Κανένα δεν στέκεται μόνο του. Όλα μαζί και χωρίς να επικαλύπτουν το ένα το άλλο περιγράφουν, σχηματίζουν, απεικονίζουν και μιλάνε, δημιουργούν ένα ποικιλόμορφο σύνολο. Δημιουργούν το ΟΛΟ.

Έτσι και οι οργανώσεις-φορείς-ομάδες της Κοινωνίας των Πολιτών όταν συνδέονται, δημιουργούν μια αρμονική, ισορροπημένη και ξεχωριστή εικόνα. Δημιουργούν και ενδυναμώνουν την ίδια την ζωή στην Αθήνα. Τη ζωή μας.

Info: 21-23 Απριλίου, 10.00-22.00, Σεράφειο Δήμου Αθηναίων, Εχελιδών 19 & Πειραιώς 144. Είσοδος ελεύθερη. Περισσότερα εδώ…

Πάσκουα Βοργιά και Παύλος Φυσάκης έκθεση “Documents Of Breathing”

H Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός την έκθεση φωτογραφίας “Documents of Breathing” (Τεκμήρια Αναπνοής) της Πάσκουα Βοργιά και του Παύλου Φυσάκη.

Η έκθεση δίνει νέα πνοή σε αρχειακά ίχνη, οικογενειακά κειμήλια, ιστορικά ντοκουμέντα, όλα όσα αποτελούν δηλαδή “τεκμήρια αναπνοής”. Οι ίδιοι περιγράφουν το έργο τους ως μια συλλογή από θραύσματα μνημοσύνης που ανευρίσκονται και δομούνται με τρόπο συνειρμικό, προσωπικό και συλλογικό.

Ο τίτλος της έκθεσης, δανεισμένος από ένα αρχαίο αιγυπτιακό ταφικό κείμενο, ένα ξόρκι δηλαδή που δίνει στον νεκρό το δικαίωμα στη μεταθανάτια ζωή, δηλώνει την αρχειακή διάσταση του έργου αλλά και μια εσωτερική αντίφαση. Ενώ τα Τεκμήρια Αναπνοής είναι τεκμήρια πνοής και δημιουργούν ένα άνοιγμα προς τη ζωή, ταυτόχρονα συνομιλούν με τους νεκρούς.

Στις επιβιώσιμες εικόνες που συλλέγουν και υπομνηματίζουν η Πάσκουα Βοργιά και ο Παύλος Φυσάκης, το παρόν και το παρελθόν, το προσωπικό και το συλλογικό είναι αδιαχώριστα.

Ένα έργο θεωρητικά τεκμηριωμένο. Αυτό το “ανοιχτό αρχείο”, όπως το ονομάζουν, χωρίζεται σε δέκα κεφάλαια (The Last Version, Chronos, Dream City, Denkraum, Logos, Pathos, Sacred & Profane, Pothos, Θάνατος, The Afterlife) και αναφέρεται σε δύο ανολοκλήρωτα πρότζεκτ του μοντερνισμού: το Passagen-Werk (1927-40) του Walter Benjamin, μια εργασία για την αστική ζωή στο Παρίσι του 19ου αιώνα αποτελούμενη από αυτούσια και σχολιασμένα παραθέματα, και το Bilderatlas Mnemosyne (1925-29) του Aby Warburg, μια οπτική εγκυκλοπαίδεια που αποσκοπούσε στην ενεργοποίηση της μνήμης και της φαντασίας του θεατή, καθώς και στην κατανόηση της “μεταθανάτιας ζωής της αρχαιότητας”.

Ο Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης και επιμελητής, αναφέρει, μεταξύ άλλων, στο σημείωμά του στην έκδοση που συνοδεύει την έκθεση: “Τα “Τεκμήρια Αναπνοής” είναι ένα κατεξοχήν αφομοιωτικό έργο. Δεν αναφέρεται σε τετελεσμένα γεγονότα. […] Ο θεατής καλείται να περιηγηθεί στα δέκα κεφάλαια της έκθεσης φτιάχνοντας με αυτές τις ετερόκλητες εικόνες μια πειστική συνάφεια, μια αφήγηση που να τον αφορά και με την οποία να ταυτίζεται. Στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης στο Ρέθυμνο, όπου πρωτοπαρουσιάστηκε η έκθεση το 2022, ο θεατής ακολουθούσε μια διαδρομή ανακαλύπτοντας σταδιακά τις εικόνες κατά την περιήγησή του στις αίθουσες του μουσείου. Στον Παρνασσό παρουσιάζεται μια εναλλακτική εκδοχή, που λαμβάνει υπόψη την αισθητική και την ιστορία του εκθεσιακού χώρου. Τώρα πια έχεις την ευκαιρία να δεις τις εικόνες συγκεντρωμένες, ως μέρος μιας ιδιωτικής πινακοθήκης, που αποτελεί κατάλοιπο ενός ονειρικού κόσμου. […]”

Συντελεστές

• Διοργάνωση Έκθεσης: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Kolektiv8
• Επιμέλεια: Πάσκουα Βοργιά, Παύλος Φυσάκης
• Επιμελητικό Κείμενο: Χριστόφορος Μαρίνος
• Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός: Πάνος Δραγώνας
• Γραφιστικός Σχεδιασμός: Ιωάννης Μαρκάκης
• Επεξεργασία Βίντεο: Νίκος Μάρκου
• Κατασκευή Βιβλίου-Koυτιού: Ευαγγέλια Μπίζα
• Οργάνωση Παραγωγής: Έλενα Ντόσα
• Συντονισμός Εγκατάστασης, Art Handling: Βαγγέλης Τάτσης
• Εκτυπώσεις Έργων: Παύλος Φυσάκης
• Κάδρα: Sdralis Artworks
• Κατασκευή Δωματίου: Fanol Ndoni

Και … οδηγώ στην Εθνική Οδό

Στην Γκαλερί Σκουφά παρουσιάζεται η ατομική έκθεση του Αχιλλέα Ραζή με τίτλο “Εθνική Οδός”.

Σε 19 εικαστικές συνθέσεις (14 ελαιογραφίες μεγάλων, κυρίως, διαστάσεων, και 5 συνθέσεις μικτής τεχνικής σε χαρτιά μεγάλων διαστάσεων), ο Αχιλλέας Ραζής (Μυτιλήνη, 1975) αποτυπώνει ισάριθμες όψεις του νεοελληνικού τοπίου σαν να αφηγείται, ταυτόχρονα, το κοινό νεοελληνικό μας βίωμα. Αν και το κάθε έργο αποτελεί έναν ανεξάρτητο και ολοκληρωμένο ζωγραφικό κόσμο, όλα μαζί συγκροτούν και ένα συμπαγές σώμα που αντανακλά την αστική, βιομηχανική και συγχρόνως ψυχική νεοελληνική πραγματικότητα.

Πίσω από τη αναγνωρίσιμη αποτύπωση της εθνικής οδού ή ενός βενζινάδικου, των διοδίων ή μιας απρόσωπης πολυκατοικίας, ο θεατής αναγνωρίζει την χαοτική ανεστιότητα της σύγχρονης ζωής.

Όπως σημειώνει ο Γιάννης Παλαβός στο κείμενο που συνοδεύει τον κατάλογο της έκθεσης: “Τα δεκαεννιά έργα της ενότητας καταγράφουν, σχεδόν με όρους –για να δανειστούμε το λεξιλόγιο μιας άλλης τέχνης– ενός ιδιωτικού ντοκιμαντέρ ή ενός φιλμ που αμήχανα θα αποκαλούσαμε “κινηματογραφικό δοκίμιο” (όχι διανοητικό, όμως, αλλά ανάλαφρο και τρυφερό), το νεοελληνικό “εδώ και τώρα”· ψηλαφούν και αποτυπώνουν τη νέα ρωμιοσύνη όπως αντριεύει και θεριεύει σαν τις πικροδάφνες που στολίζουν τον εθνικό αυτοκινητόδρομο. Έχει ενδιαφέρον ότι η ελληνικότητα του Ραζή δεν συγγενεύει με την ελληνικότητα της Γενιάς του ’30 ούτε ως αίτημα ούτε ως τρόπος, παρότι ο Ραζής όχι μόνο δεν την απαξιώνει πατροκτονικά αλλά αντιθέτως αναγνωρίζει την οφειλή του στον παραστατικό βραχίονα του μεσοπολεμικού μοντερνισμού. Αν, όμως, η ελληνικότητα του Μεσοπολέμου αναζητήθηκε στα αθηναϊκά νεοκλασικά, στις Κυκλάδες και στον συλλήβδην εξιδανικευμένο και “ανόθευτο” λαϊκό πολιτισμό, η νέα ελληνικότητα που οργανώνεται πέριξ του αυτοκινητόδρομου είναι, όπως βλέπουμε στα έργα της ενότητας, διαφορετική”. Περισσότερα εδώ..

Εγκατάσταση μνημειακού χαρακτήρα με θέμα τον ελληνικό εμφύλιο

Στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών φιλοξενείται η πρώτη ατομική έκθεση της Μάγιας Παπακώστα με τίτλο: “Η μνήμη του βουνού”. Μέσα από μια εγκατάσταση μνημειακού χαρακτήρα η εικαστικός αποτολμά να αναμετρηθεί με ένα ευαίσθητο θέμα της σύγχρονης ιστορίας, τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο (1946-49). Αποφεύγοντας τον διδακτισμό, την ηθικολογία και τη μονοδιάστατη αφήγηση, παρουσιάζει μια πολυμεσική εγκατάσταση που αποτελείται από γλυπτά, χαρακτικά, σχέδια, ευρεθέντα αντικείμενα, κείμενο και ήχο.

Στο κείμενο του ιστορικού της τέχνης Χριστόφορου Μαρίνου που συνοδεύει την έκθεση, αναγράφονται μεταξύ των άλλων τα εξής: “Η εγκατάσταση της Παπακώστα χαρακτηρίζεται από οικονομία, ισορροπία και μια αξιοθαύμαστη συνοχή. Οι τρεις μεταλλικές κατασκευές που παραπέμπουν σε ορεινούς σχηματισμούς συνδυάζουν το διαπερατό με το κλειστό, το στερεό με το διαφανές, το σχηματικό και ασάλευτο (το βουνό) με το ονειρικό και ροϊκό (το νερό). […]

Πληροφορίες εδώ.

“Διονύσιος Σολωμός…δύο φλόγες…Μανώλης Χάρος”

Η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα παρουσιάζει έκθεση με τίτλο “Διονύσιος Σολωμός…δύο φλόγες…Μανώλης Χάρος” στην Πτέρυγα Μακρυγιάννη, σε επιμέλεια της Διευθύντριας της Βιβλιοθήκης Μαρίας Γεωργοπούλου και του Σίμου Ζένιου, Δρ. Συγκριτικής Λογοτεχνίας και Αναπληρωτή Διευθυντή στο Κέντρο του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για τη Μελέτη του Ελληνικού Πολιτισμού στο UCLA.

Τα εικαστικά έργα του Μανώλη Χάρου και η επιλογή και παρουσίαση κειμένων που εκδίδονται με χαρακτικά σε σύγχρονες βιβλιοφιλικές εκδόσεις (artist book), καθώς και έργα μικτών τεχνικών σε μεγάλες διαστάσεις, προσκαλούν το κοινό να επισκεφτεί και να ξανασκεφτεί το νεανικό έργο του Δ. Σολωμού. Ειδικότερα τον Διάλογο και μια σειρά λυρικών ποιημάτων της πρώιμης περιόδου. Τα έργα αυτά έχουν τύχει εκτενούς σχολιασμού, κυρίως ως τεκμήρια των γλωσσικών ιδεών και των “χρόνων μαθητείας” του Σολωμού.

Περισσότερα εδώ...

Μυστήριο 84 “Πανηγύρι – Live Cinema / Εργατική Τάξη / Σειρήνες”

Η 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης παρουσιάζει το Μυστήριο 84 “Πανηγύρι – Live Cinema / Εργατική Τάξη / Σειρήνες”, από την Παρασκευή 21 έως την Κυριακή 23 Απριλίου στην οδό Παγκάλου. Με επίκεντρο μια λαϊκή γιορτή –το πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου στις 23 Απριλίου στην οδό Παγκάλου πέριξ του ναού–, το Πανηγύρι είναι ένα φεστιβάλ live cinema. Ένας τριήμερος κινηματογραφικός μαραθώνιος με real time ταινίες, γυρίσματα, δημόσιες ομιλίες, διαδραστικές περφόρμανς, σειρήνες, μουσική, χορό και το πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου στην Ελευσίνα.

Αναλυτικά εδώ…/ Πρόγραμμα εδώ

Μυστήριο 100 “Τα Ιερά Τραγούδια – Άνοιξαν τα δέντρα όλα!..”

Η 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης παρουσιάζει το Μυστήριο 100 “Τα Ιερά Τραγούδια – Άνοιξαν τα δέντρα όλα!..”, το Σάββατο 22 Απριλίου στην Πλατεία Συνοικισμού Ποντίων και την Όαση (πρώην κάμπινγκ). Τραγούδια και χοροί της Ελληνικής Πασχαλιάς.

To 2009, τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν τις 22 Απριλίου ως “Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης”. Ο κύκλος “Τα ιερά τραγούδια” έρχεται να τιμήσει την ημέρα αυτή, η οποία φέτος συνδυάζεται, με ιδιαίτερα συμβολικό τρόπο, με τις παραδοσιακές ανοιξιάτικες τελετουργίες της Εβδομάδας της Διακαινισήμου μετά το Πάσχα. Με ορόσημα τη γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής και του Άι-Γιώργη, καθώς και την Κυριακή του Θωμά με το λατρευτικό έθιμο των Ποντίων “σα ταφία” που τιμούν τους νεκρούς στα κοιμητήρια με φαγητά και με τραγούδια.

Στις 12.00 στην Πλατεία του Συνοικισμού των Ποντίων, ο Λάμπρος Λιάβας θα μιλήσει για το βαθύτερο νόημα και τις λειτουργίες των λαϊκών δρώμενων και των τραγουδιών αυτής της περιόδου, όπου η χριστιανική λατρεία αναβαπτίζεται στις αρχαίες καταβολές της, ο Χριστός συνομιλεί με τον Άδωνι και ο Άι-Γιώργης συναντά τον αρχαίο δρακοντοκτόνο ήρωα που ελευθερώνει το νερό και φέρνει την καρποφορία.

Στη συνέχεια, από τις 13.00 έως τις 16.00 στην “Όαση”, θα στηθεί μέσα στα δέντρα ένα μεγάλο λαϊκό γλέντι με τα τραγούδια και τους χορούς της Γης, της Άνοιξης και της Ελληνικής Πασχαλιάς. Ανάμεσά τους και τα πολύ ιδιαίτερα τραγούδια “της κούνιας” που συνηθίζονταν αυτές τις μέρες σε πολλές περιοχές του Ελληνισμού, απόηχος από τις αρχαίες “αιώρες”, μεταφέροντας “ομοιοπαθητικά” τη γονιμότητα των ανθισμένων δέντρων στις νέες κοπέλες.

Συμμετέχουν:

• Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος: κλαρίνο
• Γιάννης Παυλόπουλος: βιολί-τραγούδι
• Ιορδάνης Κουζηνόπουλος: λαούτο-τραγούδι
• Μανούσος Κλαπάκης: κρουστά
• Κωνσταντίνα Πάτση: τραγούδι
• Πέτρος Μήτσου: γκάιντα, τσαμπούνα
• Ηλίας Υφαντίδης: τραγούδι – ποντιακή λύρα
• Παναγιώτης Κοπαλίδης: νταούλι
• Λάμπρος Λιάβας: έρευνα, κείμενα, παρουσίαση
• Χώρος: Πλατεία Συνοικισμού Ποντίων και Όαση (πρώην κάμπινγκ)

“While We Wait” στην The Breeder

Η γκαλερί The Breeder παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση της Hana Ward στην Αθήνα, με τίτλο “While We Wait”.

Η Hana Ward (Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, 1989), δημιουργεί έργα τα οποία εξερευνούν θέματα σχετικά με την ταυτότητα, την ενδοσκόπηση και την μεταμόρφωση του εαυτού. Με αιθέρια αλλά και πολύ εσωτερική ματιά, η Ward συνδυάζει διαφορετικές διαθέσεις, κίνητρα και αφηγήσεις για να απεικονίσει μαύρες γυναικείες φιγούρες που στοχάζονται και ονειροπολούν, χτίζοντας έτσι τους κόσμους τους από μέσα προς τα έξω. Οι πίνακές της αντιπαραθέτουν αφηρημένες φιγούρες σε πολύχρωμα φόντα, αντλώντας αναφορές από τα ονειρικά τοπία του Matisse, του Gauguin και του Rousseau.

Αυτές οι αναπαραστάσεις της προσωπικής αυτοπραγμάτωσης των πρωταγωνιστριών της μερικές φορές λαμβάνουν χώρα στην μοναξιά του σπιτιού και άλλες απελευθερώνονται σε εξωτερικά τοπία. Με επιρροές από αντιαποικιακές ιστορίες, πνευματικά κείμενα και τα κυκλικά μοτίβα που συναντώνται στη φύση, καθώς και από την κυρίαρχη αφήγηση της ιστορίας της τέχνης, το έργο της Ward ανασύρει μια εσωτερική διάσταση προκειμένου να αναδείξει έναν κόσμο όπου τα υποκείμενα μπορούν να κυριαρχήσουν στο ‘εδώ’ και το ‘τώρα.’

Περισσότερα εδώ…

“Μετεωρολογία του Κόσμου”

Στην αίθουσα τέχνης Ρεβέκκα Καμχή παρουσιάζεται η ατομική έκθεση του Ζήση Μπλιάτκα με τίτλο ‘Μετεωρολογία του Κόσμου‘.

Ο κόσμος στον οποίο εργάζεται ο Ζήσης Μπλιάτκας είναι αγροτικός. Η ύπαιθρος είναι ο χώρος που συναντά τα θέματά του και έτσι η ζωγραφική του τοποθετείται σε έναν ευρύ χώρο, έναν απέραντο κάμπο. Οι εικόνες του είναι τα τοπία που έχει γύρω του, η εξοχή και η παραγωγική γη. Εκεί, ο καλλιτέχνης εντοπίζει ευτελείς κατασκευές (κυματοθραύστες, χαρταετούς, ηλιακούς θερμοσίφωνες). Η ατελής μορφή τους και η εν δυνάμει ικανότητα τους να λειτουργούν, τα μετατρέπει σε αφηγηματικά οχήματα, σχεδίες με τις οποίες μπορεί κανείς να επισκεφτεί τον εξωτερικό κόσμο. Καθώς η στατικότητα της ζωγραφικής επιφάνειας διατηρεί τα πράγματα σε αιώρηση, αποτελεί το κατάλληλο μέσο για να εξιστορηθούν προσωπικοί μύθοι που κατ’ επέκταση επιστρέφουν στο συλλογικό φαντασιακό ρεύμα.

Περισσότερα εδώ…

Forensic Architecture / Forensis – Παρουσίαση έρευνας: “Επαναπροωθήσεις στον ποταμό Έβρο/Meriç – Οι υποθέσεις του Fady και του Kuzey”

Μπορεί το ινστιτούτο τέχνης να φροντίσει την αλήθεια; Το State of Concept εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται στην δημόσια σφαίρα δύο κρίσεις που εκτυλίσσονται παράλληλα τα τελευταία χρόνια: η κλιματική και προσφυγική κρίση. Οι ερευνητές θα μελετήσουν πώς επηρεάζονται και οι δύο από τις νέες τεχνολογίες παρακολουθησης, που αναπτύσσονται εντός και εκτός Ευρώπης, ιδίως σε αναπτυσσόμενες οικονομίες όπως η Ελλάδα. Ιδιαίτερα όταν, την τελευταία δεκαετία παρατηρούμε ότι τα δεδομένα, οι πληροφορίες και η χειραγώγηση παίζουν σημαντικό ρόλο σε μεγάλες πολιτικές αλλαγές και παρεμβάσεις.

Τι ενέργειες μπορεί να κάνει ένα ινστιτούτο σύγχρονης τέχνης, όταν ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για αυτά τα ζητήματα; Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος ενός ινστιτούτου τέχνης, όταν η δημόσια σφαίρα διαμορφώνεται από ρατσιστικό λόγο, ψευδείς ειδήσεις και εναλλακτικά γεγονότα, δηλητηριάζοντας την πραγματικότητά μας και θέτοντας σε κίνδυνο το μέλλον μας;

Το διετές πρόγραμμα “Truth will not take Care of itself ” συζητά τα τρέχοντα ερωτήματα που προκύπτουν από τη σχέση μεταξύ κοινωνικής και περιβαλλοντικής δικαιοσύνης εμπνευσμένο από τις απαντήσεις της κοινωνίας των πολιτών στην κοινωνικοπολιτική προβληματική που ανακύπτει στην Ελλάδα σήμερα.

Οι δύο έρευνες που παρουσιάζονται στο πλαίσιο της έκθεσης εξετάζουν αυτό το οικοσύστημα, καταδεικνύοντας πως οι επαναπροωθήσεις στον ποταμό Έβρο/Meriç είναι μεθοδικές και διαδεδομένες.

Περισσότερες πληροφορίες στο www.stateofconcept.org.

Παράλληλοι Μονόλογοι

Στο Καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου παρουσιάζεται η έκθεση του Νεκτάριου Αντωνόπουλου με τίτλο “Παράλληλοι Μονόλογοι”.

Ο Νεκτάριος Αντωνόπουλος γεννήθηκε στην Τήνο και ασχολήθηκε με τη ζωγραφική από τη σχολική ηλικία. Μαθήτευσε δίπλα στον “κυρ Τάκη”, τον τηνιακό ζωγράφο-αγιογράφο Παναγιώτη Μεταξά, ο οποίος τον μύησε στο χρώμα και το πινέλο. Στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ με δασκάλους τους Γ. Γκολφίνο, Γ. Διβάρη και Λ. Ψυρράκη. Μετά την αποφοίτηση του επέστρεψε στο νησί και έκτοτε διδάσκει στο εργαστήριο ζωγραφικής Τήνου. Συγχρόνως, η ενασχόλησή του με την ύπαιθρο τον οδήγησε να διεξάγει ακαδημαϊκά μια σπουδή σχετικά με την τοπιογραφία.

“Ο Νεκτάριος Αντωνόπουλος με παρρησία και νεανική τόλμη- αρνείται και είναι φανερό στις συνθέσεις του- να ακολουθήσει συνταγές και φόρμουλες συμπεριφοράς επιπόλαια διδαγμένες. Αναζητά το νέο μέσα από την καταστρατήγηση αυτού που θα ήταν αποδεκτό μα και πολύ αναμενόμενο. Για να το κάνει αυτό αμφισβητεί φανερά τη σιγουριά που θα του έδινε η αναπαράσταση των μορφών με βάση τη φωτοσκίαση. Θα έλεγα πως αποδεικνύοντας την ευαισθησία του και με κάποια ώριμα διατυπωμένη γραμμική ευσέβεια, προσπαθεί να ορίσει την έκταση του φωτός, υπακούοντας στην ενέργεια που του ελευθερώνει το χρώμα. Είναι δύσκολος δρόμος αυτός, ιδιαίτερα όταν στις προθέσεις σου είναι να παρασταθεί το απίθανο. Πώς να αποτυπώσεις πειστικά τη βροχή ή πώς να εντοπίσεις ζωντανό κόκκινο χρώμα κοιτάζοντας τον ουρανό τη νύχτα; “, αναφέρει μεταξύ άλλων ο εικαστικός Αλέκος Κυραρίνης.

Περισσότερα εδώ…

Εύθραυστες Συνδέσεις στην Bernier/Eliades

Η Γκαλερί Bernier/Eliades παρουσιάζει την ατομική έκθεση Brittle Connections (Εύθραυστες Συνδέσεις), της Λίλλιαν Λυκιαρδοπούλου.

Η Λίλλιαν Λυκιαρδοπούλου είναι απόφοιτος της ΑΣΚΤ με MFA από το Yale University και τα έργα της έχουν εκτεθεί στην Νέα Υόρκη, την Ιταλία και την Νότια Κόρεα. H έκθεσή της Brittle Connections είναι η δεύτερη ατομική της στην Αθήνα και η πρώτη της με την γκαλερί Bernier/Eliades.

Στην έκθεση αυτή, η καλλιτέχνιδα θα παρουσιάσει μια σειρά από επιτοίχια κεραμικά γλυπτά και μία σειρά από γλυπτά στο χώρο, σε χρωματισμένο πηλό και πορσελάνη. Τα έργα της Λυκιαρδοπούλου μαρτυρούν την προσωπική της εξερεύνηση πάνω στις δυνατότητες του υλικού της, όπως και την θεματολογία της, την οποία αντλεί από το αστικό τοπίο και τον προσωπικό της βίο.

Περισσότερα εδώ…

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις