Δωρεάν στην πόλη την Πέμπτη 20 Απριλίου – 5 εκδηλώσεις χωρίς είσοδο

Ποικίλες εκδηλώσεις και εικαστικά δρώμενα που πραγματοποιούνται στην πόλη από πολιτιστικούς οργανισμούς, γκαλερί και φορείς, δίνουν το έναυσμα στο κοινό που αγαπά τον πολιτισμό να ψυχαγωγηθεί με ελεύθερη είσοδο.

Ιδού πέντε ευκαιρίες να περάσουμε όμορφα και δωρεάν την Πέμπτη 20 Απριλίου.

Πάσκουα Βοργιά και Παύλος Φυσάκης έκθεση “Documents Of Breathing”

H Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός την έκθεση φωτογραφίας “Documents of Breathing” (Τεκμήρια Αναπνοής) της Πάσκουα Βοργιά και του Παύλου Φυσάκη.

Η έκθεση δίνει νέα πνοή σε αρχειακά ίχνη, οικογενειακά κειμήλια, ιστορικά ντοκουμέντα, όλα όσα αποτελούν δηλαδή “τεκμήρια αναπνοής”. Οι ίδιοι περιγράφουν το έργο τους ως μια συλλογή από θραύσματα μνημοσύνης που ανευρίσκονται και δομούνται με τρόπο συνειρμικό, προσωπικό και συλλογικό.

Ο τίτλος της έκθεσης, δανεισμένος από ένα αρχαίο αιγυπτιακό ταφικό κείμενο, ένα ξόρκι δηλαδή που δίνει στον νεκρό το δικαίωμα στη μεταθανάτια ζωή, δηλώνει την αρχειακή διάσταση του έργου αλλά και μια εσωτερική αντίφαση. Ενώ τα Τεκμήρια Αναπνοής είναι τεκμήρια πνοής και δημιουργούν ένα άνοιγμα προς τη ζωή, ταυτόχρονα συνομιλούν με τους νεκρούς.

Στις επιβιώσιμες εικόνες που συλλέγουν και υπομνηματίζουν η Πάσκουα Βοργιά και ο Παύλος Φυσάκης, το παρόν και το παρελθόν, το προσωπικό και το συλλογικό είναι αδιαχώριστα.

Ένα έργο θεωρητικά τεκμηριωμένο. Αυτό το “ανοιχτό αρχείο”, όπως το ονομάζουν, χωρίζεται σε δέκα κεφάλαια (The Last Version, Chronos, Dream City, Denkraum, Logos, Pathos, Sacred & Profane, Pothos, Θάνατος, The Afterlife) και αναφέρεται σε δύο ανολοκλήρωτα πρότζεκτ του μοντερνισμού: το Passagen-Werk (1927-40) του Walter Benjamin, μια εργασία για την αστική ζωή στο Παρίσι του 19ου αιώνα αποτελούμενη από αυτούσια και σχολιασμένα παραθέματα, και το Bilderatlas Mnemosyne (1925-29) του Aby Warburg, μια οπτική εγκυκλοπαίδεια που αποσκοπούσε στην ενεργοποίηση της μνήμης και της φαντασίας του θεατή, καθώς και στην κατανόηση της “μεταθανάτιας ζωής της αρχαιότητας”.

Ο Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης και επιμελητής, αναφέρει, μεταξύ άλλων, στο σημείωμά του στην έκδοση που συνοδεύει την έκθεση: “Τα “Τεκμήρια Αναπνοής” είναι ένα κατεξοχήν αφομοιωτικό έργο. Δεν αναφέρεται σε τετελεσμένα γεγονότα. […] Ο θεατής καλείται να περιηγηθεί στα δέκα κεφάλαια της έκθεσης φτιάχνοντας με αυτές τις ετερόκλητες εικόνες μια πειστική συνάφεια, μια αφήγηση που να τον αφορά και με την οποία να ταυτίζεται. Στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης στο Ρέθυμνο, όπου πρωτοπαρουσιάστηκε η έκθεση το 2022, ο θεατής ακολουθούσε μια διαδρομή ανακαλύπτοντας σταδιακά τις εικόνες κατά την περιήγησή του στις αίθουσες του μουσείου. Στον Παρνασσό παρουσιάζεται μια εναλλακτική εκδοχή, που λαμβάνει υπόψη την αισθητική και την ιστορία του εκθεσιακού χώρου. Τώρα πια έχεις την ευκαιρία να δεις τις εικόνες συγκεντρωμένες, ως μέρος μιας ιδιωτικής πινακοθήκης, που αποτελεί κατάλοιπο ενός ονειρικού κόσμου. […]”

Συντελεστές

• Διοργάνωση Έκθεσης: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Kolektiv8
• Επιμέλεια: Πάσκουα Βοργιά, Παύλος Φυσάκης
• Επιμελητικό Κείμενο: Χριστόφορος Μαρίνος
• Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός: Πάνος Δραγώνας
• Γραφιστικός Σχεδιασμός: Ιωάννης Μαρκάκης
• Επεξεργασία Βίντεο: Νίκος Μάρκου
• Κατασκευή Βιβλίου-Koυτιού: Ευαγγέλια Μπίζα
• Οργάνωση Παραγωγής: Έλενα Ντόσα
• Συντονισμός Εγκατάστασης, Art Handling: Βαγγέλης Τάτσης
• Εκτυπώσεις Έργων: Παύλος Φυσάκης
• Κάδρα: Sdralis Artworks
• Κατασκευή Δωματίου: Fanol Ndoni

“Η μνήμη του βουνού” – Εγκατάσταση μνημειακού χαρακτήρα με θέμα τον ελληνικό εμφύλιο

Στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών φιλοξενείται η πρώτη ατομική έκθεση της Μάγιας Παπακώστα με τίτλο: “Η μνήμη του βουνού”. Μέσα από μια εγκατάσταση μνημειακού χαρακτήρα η εικαστικός αποτολμά να αναμετρηθεί με ένα ευαίσθητο θέμα της σύγχρονης ιστορίας, τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο (1946-49). Αποφεύγοντας τον διδακτισμό, την ηθικολογία και τη μονοδιάστατη αφήγηση, παρουσιάζει μια πολυμεσική εγκατάσταση που αποτελείται από γλυπτά, χαρακτικά, σχέδια, ευρεθέντα αντικείμενα, κείμενο και ήχο.

Στο κείμενο του ιστορικού της τέχνης Χριστόφορου Μαρίνου που συνοδεύει την έκθεση, αναγράφονται μεταξύ των άλλων τα εξής: “Η εγκατάσταση της Παπακώστα χαρακτηρίζεται από οικονομία, ισορροπία και μια αξιοθαύμαστη συνοχή. Οι τρεις μεταλλικές κατασκευές που παραπέμπουν σε ορεινούς σχηματισμούς συνδυάζουν το διαπερατό με το κλειστό, το στερεό με το διαφανές, το σχηματικό και ασάλευτο (το βουνό) με το ονειρικό και ροϊκό (το νερό). […]

Πληροφορίες εδώ.

“Μετεωρολογία του Κόσμου”

Στην αίθουσα τέχνης Ρεβέκκα Καμχή παρουσιάζεται η ατομική έκθεση του Ζήση Μπλιάτκα με τίτλο ‘Μετεωρολογία του Κόσμου‘.

Ο κόσμος στον οποίο εργάζεται ο Ζήσης Μπλιάτκας είναι αγροτικός. Η ύπαιθρος είναι ο χώρος που συναντά τα θέματά του και έτσι η ζωγραφική του τοποθετείται σε έναν ευρύ χώρο, έναν απέραντο κάμπο. Οι εικόνες του είναι τα τοπία που έχει γύρω του, η εξοχή και η παραγωγική γη. Εκεί, ο καλλιτέχνης εντοπίζει ευτελείς κατασκευές (κυματοθραύστες, χαρταετούς, ηλιακούς θερμοσίφωνες).

Η ατελής μορφή τους και η εν δυνάμει ικανότητα τους να λειτουργούν, τα μετατρέπει σε αφηγηματικά οχήματα, σχεδίες με τις οποίες μπορεί κανείς να επισκεφτεί τον εξωτερικό κόσμο. Καθώς η στατικότητα της ζωγραφικής επιφάνειας διατηρεί τα πράγματα σε αιώρηση, αποτελεί το κατάλληλο μέσο για να εξιστορηθούν προσωπικοί μύθοι που κατ’ επέκταση επιστρέφουν στο συλλογικό φαντασιακό ρεύμα.

Εγκαίνια: Πέμπτη 6 Απριλίου 2023, 19:00 / Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη-Παρασκευή, 12:00-18:00.

Forensic Architecture / Forensis – Παρουσίαση έρευνας: “Επαναπροωθήσεις στον ποταμό Έβρο/Meriç – Οι υποθέσεις του Fady και του Kuzey”

Μπορεί το ινστιτούτο τέχνης να φροντίσει την αλήθεια; Το State of Concept εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται στην δημόσια σφαίρα δύο κρίσεις που εκτυλίσσονται παράλληλα τα τελευταία χρόνια: η κλιματική και προσφυγική κρίση. Οι ερευνητές θα μελετήσουν πώς επηρεάζονται και οι δύο από τις νέες τεχνολογίες παρακολουθησης, που αναπτύσσονται εντός και εκτός Ευρώπης, ιδίως σε αναπτυσσόμενες οικονομίες όπως η Ελλάδα. Ιδιαίτερα όταν, την τελευταία δεκαετία παρατηρούμε ότι τα δεδομένα, οι πληροφορίες και η χειραγώγηση παίζουν σημαντικό ρόλο σε μεγάλες πολιτικές αλλαγές και παρεμβάσεις.

Τι ενέργειες μπορεί να κάνει ένα ινστιτούτο σύγχρονης τέχνης, όταν ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για αυτά τα ζητήματα; Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος ενός ινστιτούτου τέχνης, όταν η δημόσια σφαίρα διαμορφώνεται από ρατσιστικό λόγο, ψευδείς ειδήσεις και εναλλακτικά γεγονότα, δηλητηριάζοντας την πραγματικότητά μας και θέτοντας σε κίνδυνο το μέλλον μας;

Το διετές πρόγραμμα “Truth will not take Care of itself ” συζητά τα τρέχοντα ερωτήματα που προκύπτουν από τη σχέση μεταξύ κοινωνικής και περιβαλλοντικής δικαιοσύνης εμπνευσμένο από τις απαντήσεις της κοινωνίας των πολιτών στην κοινωνικοπολιτική προβληματική που ανακύπτει στην Ελλάδα σήμερα.

Οι δύο έρευνες που παρουσιάζονται στο πλαίσιο της έκθεσης εξετάζουν αυτό το οικοσύστημα, καταδεικνύοντας πως οι επαναπροωθήσεις στον ποταμό Έβρο/Meriç είναι μεθοδικές και διαδεδομένες. Χρησιμοποιώντας μια μεθοδολογία που ονομάζεται ‘situated testimony’, οπου η διαδικασία της συνέντευξης και η ίδια η μνήμη υποβοηθούνται από τρισδιάστατα μοντέλα, η Forensic Architecture δημιουργεί μία ψηφιακή αναπαράσταση της υπόθεσης του Fady, ενός Σύριου πρόσφυγα στη Γερμανία, ο οποίος ταξίδεψε νόμιμα στον Έβρο όπου συνελήφθη και απωθήθηκε παράτυπα στην Τουρκία, και αυτής του Kuzey, ενός άνδρα από την Τουρκία που κρατήθηκε, βασανίστηκε και επαναπροωθήθηκε πέντε φορές μέσα σε διάστημα εννιά ημερών.

Περισσότερες πληροφορίες στο www.stateofconcept.org.

Εύθραυστες Συνδέσεις στην Bernier/Eliades

Η Γκαλερί Bernier/Eliades παρουσιάζει την ατομική έκθεση Brittle Connections (Εύθραυστες Συνδέσεις), της Λίλλιαν Λυκιαρδοπούλου.

Η Λίλλιαν Λυκιαρδοπούλου είναι απόφοιτος της ΑΣΚΤ με MFA από το Yale University και τα έργα της έχουν εκτεθεί στην Νέα Υόρκη, την Ιταλία και την Νότια Κόρεα. H έκθεσή της Brittle Connections είναι η δεύτερη ατομική της στην Αθήνα και η πρώτη της με την γκαλερί Bernier/Eliades.

Στην έκθεση αυτή, η καλλιτέχνιδα θα παρουσιάσει μια σειρά από επιτοίχια κεραμικά γλυπτά και μία σειρά από γλυπτά στο χώρο, σε χρωματισμένο πηλό και πορσελάνη. Τα έργα της Λυκιαρδοπούλου μαρτυρούν την προσωπική της εξερεύνηση πάνω στις δυνατότητες του υλικού της, όπως και την θεματολογία της, την οποία αντλεί από το αστικό τοπίο και τον προσωπικό της βίο.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις