Δωρεάν στην πόλη το Σαββατοκύριακο: 10 προτάσεις χωρίς είσοδο 17-19/11

Εκθέσεις τέχνης, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και όμορφες εκδηλώσεις για να περάσουμε ποιοτικές στιγμές με φίλους, με τα παιδιά και με τον εαυτό μας, πραγματοποιούνται με ελεύθερη είσοδο από διάφορους πολιτιστικούς οργανισμούς και φορείς, και δίνουν την ευκαιρία να βγούμε από το σπίτι, χωρίς να ξοδέψουμε ούτε… ευρώ.

Τι μπορείς να κάνεις εντελώς δωρεάν την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου και το Σαββατοκύριακο 18-19 Νοεμβρίου;

“Lost, eroded and Vulnerable”

Το T.A.F./ the art foundation παρουσιάζει την ομαδική έκθεση Lost, eroded & Vulnerable που φιλοξενεί τα έργα 9 νέων καλλιτεχνών. Όταν η επιφάνεια των πραγμάτων αποτελεί ταυτόχρονα και το μέγιστο βάθος τους και τίποτα δε διατηρεί κάποια αβεβαιότητα ή ασάφεια, είναι πολύ εύκολο να μην μπορούμε στ’ αλήθεια να συνδεθούμε. Ο κόσμος γίνεται συνεχώς όλο και πιο διαφανής κι όμως όλο και πιο παράδοξος: ενώ η πλήρης άρση της αμφισημίας εμφανίζεται ως απόλυτο πρόταγμα των καιρών, συχνά δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε μεταξύ του αυθεντικού και της προσομοίωσης.

Στην Κοινωνία της διαφάνειας (2011) ο Μπιουνγκ-Τσουλ Χαν αναπτύσσει τις σκέψεις του σχετικά με τη σύγχρονη κουλτούρα και τεχνολογία και υποστηρίζει ότι στην υπερσυνδεδεμένη, ψηφιακή εποχή μας, ζούμε σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται όλο και περισσότερο από ριζική διαφάνεια. Αυτή η διαφάνεια δεν αφορά μόνο τη ροή των πληροφοριών αλλά επεκτείνεται και στον εαυτό. Πρόκειται για μια κοινωνία όπου τα άτομα εκτίθενται πρόθυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις παρακολουθούν και συλλέγουν δεδομένα για τους πολίτες εκτενώς. Ο Χαν υποστηρίζει ότι αυτή η πανταχού παρούσα διαφάνεια οδηγεί σε αυτοεκμετάλλευση, άγχος και διάβρωση της ιδιωτικής ζωής, καθώς τα άτομα γίνονται οικειοθελώς τόσο παρατηρητές όσο και παρατηρούμενοι, με αποτέλεσμα την απώλεια της αυθεντικής ανθρώπινης σύνδεσης και τη στροφή προς μια πιο κομφορμιστική και παραστατική κουλτούρα.

Η έκθεση συνομιλώντας με ένα ευρύ φάσμα ερμηνειών της έννοιας της διαφάνειας, πραγματεύεται ζητήματα χαμένης ταυτότητας, διαβρωμένων ορίων και πλήρους ευαλωτότητας σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από υπερσυνδεσιμότητα, υπερέκθεση και υπερέλεγχο. Τα παρουσιαζόμενα έργα μεταφράζουν τις ιδέες του Χαν σε μια οπτική γλώσσα που αντηχεί με την πολυπλοκότητα του σύγχρονου κόσμου. Η έννοια της διαφάνειας ερμηνεύεται και χρησιμοποιείται κάθε φορά αλλιώς, γίνεται αφορμή για ιδιοσυγκρασιακές ερμηνείες της ιδιωτικότητας, της εγγύτητας, της αδιαφάνειας του κρυφού εαυτού, του μη εκτεθειμένου, αλλά και του διαυγούς και μοιρασμένου. Ίσως με αυτήν την έννοια η έκθεση να αποτελεί κι αυτή μια ιδιόμορφη τοπολογία του πάθους, όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από τη συνάντηση και το διάλογο των εννιά νέων καλλιτεχνών που παρουσιάζουν την δουλειά τους στο T.A.F. / the art foundation.

Αφιέρωμα στον Αντρέι Ταρκόφσκι “Καθρέφτης”

Με πηγή έμπνευσης τις ταινίες και τη γενικότερη παρουσία του Αντρέι Ταρκόφσκι στην Τέχνη, στη σκέψη και στη φιλοσοφία του εικοστού αιώνα, εννέα εικαστικοί παρουσιάζουν την ομαδική έκθεση “Καθρέφτης” υπό την επιμέλεια του εικαστικού Μπάμπη Πυλαρινού.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Μάξιμος Βασίλιεβιτς, Χαράλαμπος Επαμεινώνδας, Απόστολος Ιτσκούδης, Γιώργος Κόρδης, Νεκτάριος Μαμάης, Χριστίνα Παπαθέου – Δουληγέρη, Χρήστος Παπαδάκης, Μπάμπης Πυλαρινός και π. Σταμάτης Σκλήρης

Οι καλλιτέχνες προσεγγίζουν μέσα από 35 έργα την ατμόσφαιρα των ταινιών και την προσωπικότητα του κορυφαίου εκπρόσωπου του ρωσικού κινηματογράφου. Ένας κατεξοχήν ποιητής-σκηνοθέτης, με κινηματογραφικά κάδρα όμοια με ζωγραφικές συνθέσεις, μπαίνει τώρα ο ίδιος στο ζωγραφικό τελάρο. Το εικαστικό υλικό είναι τόσο πλούσιο, όσο και η απαράμιλλη –γνωστή και μυθική πια– ταρκοφσκική ατμόσφαιρα.

Στα τοπία των ταινιών του Ταρκόφσκι, συνήθως δεν υπάρχει δράση, ή αν υπάρχει είναι ελάχιστη. Όλη η ενέργειά των πρωταγωνιστών είναι στατική. Η εξωτερική δράση, συχνά στη ζωή, ακυρώνει την εσωτερική. Ο Ταρκόφσκι ασκεί μια τέχνη που κυρίως έχει σχέση με τον χρόνο, με την κίνηση, αλλά που μας διδάσκει την ακινησία. Η κίνηση, δυστυχώς, γίνεται πια το αναλγητικό της ζωής, και η κινηματογραφική ακινησία, ενδοσκόπηση και κοίταγμα στον καθρέφτη.

Εννιά καλλιτέχνες ξεδιπλώνουν εννιά διαφορετικές ζωγραφικές αφηγήσεις του κινηματογραφικού ιδιώματος του Αντρέι Ταρκόφσκι: ορισμένα έργα κινούνται στο γενικότερο κλίμα όλων των ταινιών και της προσωπικότητας του, ενώ κάποια άλλα εμπνέονται απευθείας από κινηματογραφικές σκηνές δίνοντας την προσωπική ματιά του ζωγράφου στο δεδομένο τοπίο της ταινίας.

Το Δημόσιο Πρόγραμμα του ΕΜΣΤ για τον μήνα Νοέμβριο

Το τΕΜΣΤ φιλοξενεί παρουσίαση βιβλίου και προβολή οπτικοακουστικού υλικού από το αρχείο της Διοχάντης “Η νοσταλγική αναπόληση του παρελθόντος είναι κάτι που θεωρείται υγιές”.

Το Σάββατο 18 Νοεμβρίου τα μέλη του 3 137 (Πάκυ Βλασσοπούλου, Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Κοσμάς Νικολάου) παρουσιάζουν στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) τη συλλογική έκδοση “Μετά την έκρηξη ακούς ακόμα το φως” (επιμέλεια 3 137, εκδ. Paraguay, Παρίσι 2023). Η έκδοση είναι το αποτέλεσμα μακροχρόνιας μελέτης για καλλιτεχνικές πρακτικές και για έργα από τη δεκαετία του 1970 έως και σήμερα, αποτυπώνοντας και καταγράφοντας το ευρύτερο ερευνητικό πρόγραμμα του 3 137.

“Γιάννης Ψυχοπαίδης: Artist’s books 1979-2023”

Η Ελληνοαμερικανική Ένωση παρουσιάζει αναδρομική έκθεση του μεγάλου Έλληνα ζωγράφου, Γιάννη Ψυχοπαίδη, αποκλειστικά με “έργα τέχνης-βιβλία” (artist’s books), που φιλοτέχνησε στη διάρκεια της καριέρας του (1979-2023) σε επιμέλεια της Λουΐζας Καραπιδάκη.

Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης είναι από τους πρώτους Έλληνες καλλιτέχνες που παρουσίασαν στην Ελλάδα, τη Γερμανία, το Βέλγιο και την Ιταλία artist’s books. Παράλληλα με την τεράστια εικαστική του διαδρομή και την εικονογράφηση πλήθους λογοτεχνικών και ποιητικών έργων που κυκλοφορούν σε ειδικές εκδόσεις περιορισμένου αριθμού αντιτύπων, ο Γιάννης Ψυχοπαίδης εμπνεύστηκε και από τη δομή των leporello. Τα leporello προσφέρονται για μια εκτεταμένη αφηγηματική διήγηση, για να αναπτύξει εικονογραφικά αγαπημένα του θέματα. Σ’ αυτές τις επιφάνειες ενσωματώνει με τις εικαστικές του επεμβάσεις συλλογισμούς, απόψεις, αμφισβητήσεις και άλλους συνειρμούς της κριτικής του σκέψης πάνω σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Επίσης φιλοτεχνεί και ένα μεγάλο αριθμό πολυμορφικών έργων-βιβλίων, που δεν έχουν ποτέ παρουσιαστεί στο κοινό.

Η επιμελήτρια της έκθεσης, Λουΐζα Καραπιδάκη, σημειώνει για την έκθεση: “Τα artist’s books είναι μια κατηγορία τέχνης, ένα αυτόνομο είδος και κυρίως μια ακόμη μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης και εικαστικού πειραματισμού, όπως είναι οι περφόρμανς ή οι εικαστικές εγκαταστάσεις. Ένα artist’s book είναι ένα έργο εικαστικής τέχνης και συνάμα συλλεκτικό αντικείμενο με αποκλειστικό δημιουργό τον ίδιο τον καλλιτέχνη, αντίθετα με ένα βιβλίο τέχνης, ένα εικονογραφημένο βιβλίο, μία βιβλιοφιλική έκδοση ή ένα καλλιτεχνικό βιβλίο, όπου δημιουργοί μπορεί να είναι πολλοί άνθρωποι διαφορετικών ειδικοτήτων, ο καλλιτέχνης, ο συγγραφέας, ο ποιητής, ο βιβλιοδέτης, ο γραφίστας, ο τυπογράφος κ.ά. Τα χαρακτηριστικά της ζωγραφικής μανιέρας του Ψυχοπαίδη παραμένουν αναλλοίωτα στα artist’s books με τις οργανωμένες ρεαλιστικές αναφορές μιας αποσπασματικής απόδοσης να παραπέμπουν σε μια ιδιότυπη πνευματικότητα με διαλογιστικές προεκτάσεις”.

Φίλιππος Θεοδωρίδης – ”Misremembered memories”

Η Γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει τη νέα ατομική έκθεση του Φίλιππου Θεοδωρίδη “Misremembered memories”. Θα παρουσιαστούν ζωγραφικά έργα διαφόρων διαστάσεων.

Η Άλκηστις Τσαμπουράκη σημειώνει στο κείμενο καταλόγου: “Στη νέα του έκθεση, ο Θεοδωρίδης προσεγγίζει τη ζωγραφική ως φυσική κατασκευή, εστιάζοντας στην ιδέα της δομής. Μοτίβα, πλέγματα και γραμμές εμφανίζονται σε διάφορα μεγέθη και χρωματικές παλέτες. Μεγάλες επιφάνειες με έντονο χρώμα διακόπτονται δυναμικά από λευκά τμήματα. Ο καλλιτέχνης έχει αναπτύξει ένα ευρύ φάσμα χρωματικών τόνων, αντλώντας έμπνευση από την αστική ζωή και τα μοτίβα που τη συνθέτουν. Μέσα στους πλούσιους σε χρώμα καμβάδες του, μπορούμε πραγματικά να μυηθούμε στον ορίζοντα μιας σύγχρονης μητρόπολης ή να οραματιστούμε τη θέα από το στούντιό του στο Μοναστηράκι και τις σκιές που δημιουργούν τα κτήρια που το περιβάλλουν.”

Sonke -Kapopoulos Fine Arts

Στον χώρο τέχνης Kapopoulos Fine Arts στο Golden Hall, παρουσιάζεται η ατομική έκθεση του Αλέξανδρου Σκουταριώτη (Sonke).

Ο καλλιτέχνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Σπούδασε εφαρμοσμένες τέχνες και έχει εργαστεί ως δάσκαλος σχεδίου/σκίτσου στο Κοινοτικό Κέντρο Αμαρουσίου. Από το 1998 δραστηριοποιείται στο χώρο της τέχνης του δημόσιου χώρου. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία, Γερμανία, Αυστρία, Τουρκία και Αμερική).

Γυναικείες φιγούρες με μακρύ λαιμό, μάτια κλειστά και μαλλιά πεταμένα στον αέρα. Επιμήκη ζευγάρια που ακουμπούν το ένα πάνω στο άλλο, σαν να προσφέρουν μια κούνια, προσπαθώντας να κρατήσουν μια καρδιά, ένα μικρό σπουργίτι, ένα σύμβολο. Πρόκειται για τις δημιουργίες του street artist Sonke, και είναι βέβαιο ότι έχετε πέσει πάνω τους κάποια στιγμή σε κάποια γωνιά της Αθήνας. Δημιουργεί, όπως και οι περισσότεροι ομότεχνοί του, εμπνευσμένος από τον σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό ιστό και τις προσωπικές του προσπάθειες. Η ελευθερία, η χειραφέτηση, το νόημα των σχέσεων και ο αυτοπροσδιορισμός της γυναίκας βρίσκονται στο επίκεντρο της δουλειάς του.

“Νους και αρμονία” μουσικό ταξίδι εξερεύνησης και ευζωίας

Το Σάββατο 4 Νοεμβρίου ξεκινά ένα μουσικό ταξίδι εξερεύνησης και ευζωίας στη Συλλογή του, σε συνεργασία με την seveneleven και το σύνολο εγχόρδων De Profundis Ensemble. Σχεδιασμένη με γνώμονα την ψυχική ευεξία, η νέα δράση “Νους και αρμονία” θα πραγματοποιείται δωρεάν μέσω της υποστήριξης του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) και εντάσσεται στο πρόγραμμα δωρεών SNF-Release Athens, στο πλαίσιο της Διεθνούς Πρωτοβουλίας για την Υγεία (ΔΠΥ) του ΙΣΝ.

Κάθε Σάββατο στις 17.00 η μουσική συναντά το θέατρο, τη ζωγραφική και την γλυπτική στον τέταρτο όροφο της μόνιμης Συλλογής του Ίδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, όπου φιλοξενούνται έργα Ελλήνων καλλιτεχνών, για ένα πρωτότυπο ταξίδι περιήγησης στην τέχνη της δημιουργίας μέσα από ατομικές και ομαδικές δράσεις στοχασμού και εξωστρέφειας. Τη δράση συνοδεύει κάθε φορά ένα διαφορετικό κλασικό έγχορδο.

Οι συναντήσεις έχουν σχεδιαστεί με στόχο την αποφόρτιση, την βελτίωση της διάθεσης, την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και την ψυχική ευεξία των συμμετεχόντων. Το πρόγραμμα “Νους και αρμονία” πραγματοποιείται σε κύκλους των 5 διαδοχικών συναντήσεων και όποιος το επιθυμεί μπορεί να συμμετέχει σε περισσότερες από μια συνάντηση.

Παναγιώτης Λεζές – Solo Show

Ο Παναγιώτης Λεζές παρουσιάζει τη νέα του προσωπική έκθεση στο Lab Piree Superstudio στον Πειραιά. Μια εικαστική εγκατάσταση χωρίς τίτλο, κείμενο επιμελητή ή εικαστικού, απλά με τη γνώμη ενός θεατή που αποτύπωσε το έργο του Λεζέ στο κείμενο που παραθέτουμε ως ακολούθως: «Για εμένα τα ζωγραφικά έργα του Παναγιώτη Λεζέ είναι τα έργα του Κωνσταντίνου Παρθένη αντεστραμμένα. Όχι τα πάνω κάτω αλλά τα μέσα έξω. Κυρίως στον Αθανάσιο Διάκο και στις Λουόμενες.

Κατ’ αρχάς χρησιμοποιούν το ίδιο μπλε. Οι μορφές τους είναι άφυλες. Του Παρθένη υπαινικτικά, του Λεζέ απροκάλυπτα. Του πρώτου εξιδανικευμένες σχεδόν άυλες δημιουργούν μια επίπλαστη ηρεμία, σαν πέπλο πάνω στο άγχος. Του Λεζέ είναι σκληρές, διαλυμένες στα συστατικά τους, άτακτα ριγμένες στον καμβά και μου δημιουργούν ένα επίπλαστο άγχος σαν πέπλο στην ηρεμία.
Ο Λεζές είναι επιφανειακά σκληρός και ο Παρθένης επιφανειακά τρυφερός. Και οι δύο είναι αφαιρετικοί. Μόνο που ο Λεζές αφαίρεσε την επιφάνεια, άφησε γυμνή την ουσία. Μου δημιούργησε πρόσκαιρο στρες και μετά την ηρεμία αυτού που δεν έχει να χάσει τίποτα. Όλα έχουν αναλυθεί στα συστατικά τους και δεν έχουν να πάνε παραπέρα. Όμορφα ή άσχημα αυτά είναι. Αντίθετα στον Παρθένη κανείς δεν πιστεύει στις εξιδανικευμένες μορφές και εμένα με κατατρέχει το άγχος τι κρύβεται από κάτω. Στο Λεζέ σοκάρομαι για το τι τελικά κρυβόταν κάτω από την επιφάνεια αλλά γρήγορα ηρεμώ. Αυτό ήταν, στέρεψε ο πόνος.

Ο Λεζές είναι τελικά παρηγορητικός όχι μέσω της παραμυθίας του Παρθένη αλλά με το σκληρό τρόπο του ψυχαναλυτή. Τα γλυπτά του είναι στοιχεία των ζωγραφικών έργων που διέφυγαν και απέκτησαν δική τους τρισδιάστατη ζωή. Δε ξέρω αν είναι τρομαγμένα από τη ξαφνική ελευθερία που τους χαρίστηκε από το γενναιόδωρο χέρι του δημιουργού ή νοσταλγούν την ασφάλεια των δύο διαστάσεων……. Τα είχε άραγε υπόψιν του ο Λεζές όλα αυτά; Πιθανότατα όχι αλλά και δεν ήταν υποχρεωμένος. Από τη στιγμή της τελευταίας πινελιάς, της τελευταίας κόλλησης το έργο δεν του ανήκει. Ανήκει στο χώρο των αισθήσεων και των συναισθήσεων. Είμαι συγκύριος. Ασκώ τη συν-νομή μέσω φαντασιώσεων και μέθεξης».

Oμαδική έκθεση – “Εικαστική Ανθρωπολογία”

Στην Chili Art Gallery παρουσιάζεται η ομαδική έκθεση 24 εικαστικών καλλιτεχνών με τίτλο “Εικαστική Ανθρωπολογία” σε επιμέλεια Πάρη Καπράλου. Από τη δεύτερη μέρα μετά τα εγκαίνια η έκθεση θα γίνει διαθέσιμη και διαδικτυακά, μέσω της πλατφόρμας artgrid.gr. Για την έκθεση έχει εκδοθεί κατάλογος στην Ελληνική και την Αγγλική γλώσσα διαθέσιμος δωρεάν.

Σημειώνει ο επιμελητής της έκθεσης Πάρης Καπράλος σε κείμενο τεκμηρίωσης της έκθεσης: “Ο όρος “εικαστική ανθρωπολογία” εμφανίστηκε τον 20ό αιώνα, για να περιγράψει τη μελέτη των ανθρώπων και πολιτισμών μέσω των τεχνών, όπως ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ακροβατώντας μεταξύ ανθρωπολογίας, κοινωνιολογίας, και αισθητικής. Στο έργο του “Art and Agency: An Anthropological Theory” ο Άγγλος ανθρωπολόγος και εθνογράφος Alfred Gell προτείνει ότι η τέχνη αντικειμενοποιεί ανθρώπινες ιδέες και συναισθήματα, μετατρέποντας τα σε φυσικά αντικείμενα. Ένα έργο τέχνης είναι μέσο διαπραγμάτευσης κοινωνικών σχέσεων και διαλόγου με το κοινό. Ο καλλιτέχνης δρα ως μεσολαβητής μεταξύ του ασυνείδητου κόσμου των συναισθημάτων και της εξωτερικής πραγματικότητας, μετατρέποντας τις αφαιρετικές σκέψεις και τα αισθήματα σε φυσικά αντικείμενα. Η τέχνη γίνεται κοινωνική πρακτική, διαμορφώνοντας κοινωνικές σημασίες. […]”

Στην έκθεση συμμετέχουν με έργα τους οι: Εύα Αναστοπούλου, Μάγδα Δημούδη, Niko Luccianni, Ελένη Ισχάκη, Αιμίλιος Κ. Παπαευαγγελίου, Αννα Σεμερτζή, Foti Kllogjeri, Ραφαέλα Τζαμανή, Λένα Σπάνια, Αγγελική Αβραμοπούλου, Χρυσούλα Δεμάγκου, John Abbott, Νικολέττα Μηνά, Ζωή Ροντ Αγγελοπούλου, Odysseas Tsompanoglou, Σοφία Στέλλα Σώσειλου, Άλκης Παππάς, Τόνια Λέντζου, Βέρα Ελευθερία Πεδιωτίδου, Χρήστος Γεωργακόπουλος, Ιωσήφ Τερζόπουλος, Βασίλης Τερζόπουλος, Μαρίλη Μπόνη, Λουκία Νταμάνη. Εγκαίνια: Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2023 και ώρες 18:00 – 21:00.

“Μη (μου) κλείνεις τα μάτια” – Μια εκδήλωση του σωματείου Eliza

Το Eliza – Σωματείο Ενάντια στην Κακοποίηση του Παιδιού και το Cinobo – η ελληνική streaming πλατφόρμα που ειδικεύεται στον κινηματογράφο, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να ευαισθητοποιήσουν και να κινητοποιήσουν την κοινή γνώμη στο φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης.

Με αφετηρία τη βραβευμένη ταινία “Με τα Μάτια της Νταλβά” και με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης του παιδιού, το Eliza διοργανώνει μία εκδήλωση προβολής ταινίας και συζήτησης, με σκοπό την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης στο φαινόμενο της σεξουαλικής κακοποίησης του παιδιού.

Η ταινία αναφέρεται στη σεξουαλική κακοποίηση ενός κοριτσιού από τον πατέρα της. Μία κακοποίηση που το ίδιο το παιδί δεν αντιλαμβάνεται έως την ημέρα που το γεγονός αποκαλύπτεται και το παιδί βρίσκει τον δρόμο της αποκατάστασης και της “επιστροφής” στην παιδική ηλικία που του αρμόζει.

Με την ολοκλήρωση της ταινίας θα συζητηθεί το ζήτημα της σεξουαλικής κακοποίησης υπό το πρίσμα της πρόληψης και της ορθής διαχείρισης και αποκατάστασης του παιδιού που υποβάλλεται σε αυτήν, στη χώρα μας. Η συζήτηση, σύντομη και περιεκτική, θα βασίζεται σε 5 ερωτήσεις και αντίστοιχες απαντήσεις.

Τις αντίστοιχες απαντήσεις αναμένεται να δώσουν πέντε επιστήμονες του πεδίου της παιδικής προστασίας, συνεργάτες του Σωματείου Eliza. Κατάλληλο για άνω των 15 ετών. Περισσότερα στο www.megaron.gr.