Ένα ανθρώπινο μελίσσι προσπαθεί να “αντισταθεί” χορεύοντας

Με το νέο έργο Βασίλισσα χωρίς φτερά, η χορογράφος Μαρία Γοργία και το Αμάλγαμα συνεχίζουν την έρευνα του «ολιστικού» μοντέλου έκφρασης, δηλαδή της σύνθεση κίνησης-λόγου-αντικειμένου-φωνής.

Οι Θέμις Ανδρεουλάκη, Αλέξανδρος Ζαρμακούπης, Αριάννα Ζαρμακούπη, Ζωή Μαστροθεοδώρου και Μυρσίνη Πετρούτσου, ερμηνεύουν δημιουργικά με την κίνηση, τον λόγο και το τραγούδι, εμπνεόμενες/οι από τις λεπτεπίλεπτες κινητικές, ηχητικές, επικοινωνιακές συμπεριφορές του μελισσιού

.Στην πολύπλοκη αυτή σύνθεση η χορογράφος προτάσσει κάθε τόσο αντιστικτικές εικόνες, δηλαδή εικόνες της σημερινής χαοτικής ανθρώπινης συνύπαρξης, όπως για παράδειγμα εικόνες του ανθρώπινου μαζί στην Οικογένεια, στην Εργασία, στη Δημόσια ζωή, στη Βουλή και άλλες.

Το κύριο μέρος των κειμένων έχει δημιουργηθεί για το συγκεκριμένο έργο από τον βραβευμένο συγγραφέα Νικήτα Σινιόσογλου.

Με έμπνευση τις μέλισσες

“Η έμπνευση μου άρχισε από την κοινωνία των μελισσών! Κατά τη διάρκεια του κορονοϊού παρακολούθησα μαθήματα μελισσοκομίας στο ΙΓΕ. Η ανάγκη μου αυτή την περίοδο ήταν και παραμένει το αβίαστο μαζί, εκείνο το οποίο ερμηνεύουμε ως a priori υπάρχον συχνά στη Φύση: “να είμαστε μαζί χωρίς σκέψη, χωρίς πόνο” όπως λέει και ο χαρισματικός συγγραφέας Νικήτας Σινιόσογλου. Ήταν και παραμένει μια αγωνιώδη επιθυμία για μια ανθρώπινη κοινωνία στην οποία η έγνοια του Άλλου δεν θα καθορίζεται ούτε από χριστιανικές έννοιες της αρετής και της φιλευσπλαχνίας, ούτε από όποιες ποιότητες πειθαρχίας, φόβου, συμφέροντος ή υπακοής.

Στη σύνθετη και καλά οργανωμένη κοινωνία των μελισσών, οι άνθρωποι συχνά αναγνωρίζουν μια σοφία του «συν-υπάρχειν», όπου το πλήθος (λαός) των εργατριών μελισσών ενωμένο αποφασίζει και διοικεί ολόκληρη την αποικία, ακόμα και τη βασίλισσα, ένα ον που εδώ εκπροσωπεί τη γέννηση-ζωή, την αγάπη, την ένωση και ψυχική ηρεμία του συνόλου. Το σώμα έχει επίσης ιδιαίτερη σημασία μεταξύ των μελισσών. Οι εργάτριες φροντίζουν τη βασίλισσα συνεχώς καθώς εκείνη γεννά, με αγγίγματα, ταΐσματα, χαϊδέματα, ακόμα και φιλιά. Τα σώματα του σμήνους διαμορφώνουν τη θερμοκρασία μέσα σε ένα μελίσσι, πλησιάζοντας ή απομακρυνόμενα το ένα από το άλλο. Το μελίσσι είναι πάντα ενωμένο και λειτουργεί ως ένα όλον!

Στο έργο θα δείτε σκηνές που αναφέρονται στην αποικία των μελισσών και ενδιάμεσα, διάσπαρτα, θα δείτε σκηνές που αναφέρονται στην ανθρώπινη κοινωνία του σήμερα στην Ελλάδα κατά κύριο λόγο…” αναφέρει η Μαρία Γοργία στο NEWS 24/7.

Το ανθρώπινο “εγώ” εκπαιδεύεται από τα γεννοφάσκια του, και φέρει πλέον γενετικά το στοιχείο του ατομισμού τις τελευταίες 2-3 εκατονταετίες, ενώ για τις μέλισσες αυτή η έννοια φαίνεται να εκλείπει…

Πού μοιάζει όμως η κοινωνία των ανθρώπων με αυτή των μελισσών; “Αν μιλάμε για τις κοινωνίες του σήμερα στον δυτικό κόσμο, οι ανθρώπινες κοινωνίες δε μοιάζουν σε τίποτα θα τολμούσα να πω…Βρίσκονται στον αντίποδα σε σχέση με την κοινωνία ενός μελισσιού! Ίσως κάποιες πρωτόγονες κοινωνίες ή φυλές που ζουν ακόμα με μορφές κοινοτισμού όπως στις παλαιές κοινωνίες να έχουν κάποιες ομοιότητες. Η βασική διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι το ανθρώπινο “εγώ” εκπαιδεύεται από τα γεννοφάσκια του, και φέρει πλέον γενετικά το στοιχείο του ατομισμού τις τελευταίες 2-3 εκατονταετίες, ενώ για τις μέλισσες αυτή η έννοια φαίνεται να εκλείπει…” αναφέρει η γνωστή χορογράφος.

“Αισθάνομαι πως σήμερα περισσότερο από ποτέ υπάρχει η ανάγκη να τραβήξουμε το σκοινί αρκετά προς την πλευρά της συλλογικότητας, της συνεργασίας, της συνύπαρξης, της αλληλεγγύης, της ισονομίας, της έγνοιας για τους άλλους! Το ενοχοποιημένο ως προς τις προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες Εγώ των προηγούμενων αιώνων, κατέληξε στις ανεπτυγμένες κοινωνίες της Δύσης να έχει πάρει τη μορφή ενός ναρκισσιστικού Εγώ, το οποίο αυτιστικά υπηρετεί μοναχά τον εαυτό του! Οι συνέπειες είναι ολέθριες…Όλη αυτή η κουλτούρα βέβαια παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τα ιδανικά του Νεοφιλελευθερισμού και της Καπιταλιστικής κοινωνίας” συνεχίζει.

Μπορούμε αλήθεια να είμαστε απλώς μαζί χωρίς σκέψη, χωρίς πόνο, όπως λέει ο συγγραφέας του έργου Νικήτας Σινιόσογλου; “Σε μια μελλοντική κοινωνία, όπου δε θα είχαμε και πολλά να χωρίσουμε, όπου θα υπήρχε δίκαια μοιρασμένος ο πλούτος για όλους (πράγμα το οποίο είναι εφικτό με πραγματικούς αριθμούς), όπου οι άνθρωποι θα ασχολούνταν πιο σοβαρά στο να θεραπεύουν το “αλυσιδωτό τους τραύμα”, για να χρησιμοποιήσω και έναν όρο της ψυχοθεραπείας, ναι θα μπορούσαμε σε μεγάλο βαθμό να ζήσουμε χωρίς πόνο και χωρίς τόση σκέψη! Μπορεί να ακούγομαι αιθεροβάμων, μα θα σας απαντήσω με μια φράση του Νίκου Καρούζου: “αν το όραμα της αταξικής κοινωνίας είναι ουτοπία τότε σκοτεινιάζουν απελπιστικά οι τύχες της ανθρωπότητας”…”

Συντελεστές

Σύλληψη-Ιδέα/Χορογραφία/Σκηνοθεσία/Δραματουργία: Μαρία Γοργία/Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης/Σκηνικά και Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης/Πρωτότυπο κείμενο: Νικήτας Σινιόσογλου/Πεζά κείμενα: Μαρία Γοργία και η ομάδα/Μουσική: Mahler Adagietto Συμφωνία 5, Brahms Piano Concerto No1, Mozart Eine Kleine Nachtmusik/Μουσική Επιμέλεια: Μαρία Γοργία και Σταύρος Αποστολάτος/Ερμηνεύουν: Θέμις Ανδρεουλάκη, Αλέξανδρος Ζαρμακούπης, Αριάννα Ζαρμακούπη, Ζωή Μαστροθεοδώρου, Μυρσίνη Πετρούτσου./Υποκριτική λόγου: Αγγελική Καριστινού/Φωτογραφίες: Αγγελική Σβορώνου

Πληροφορίες

Χώρος Αμάλγαμα/Μενάνδρου 47, 5ος όροφος, Αθήνα/Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή/Μόνο για 15 παραστάσεις/‘Ωρα έναρξης: 21.00/Διάρκεια: 85 λεπτά/είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά/ελάχιστη προτεινόμενη συνεισφορά: 8 ευρώ/Απαραίτητη τηλεφωνική κράτηση στο 6944686991 και στο 6977146496

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις