Ερίκ Σερά: Αισθάνομαι την ανάγκη να έρχομαι στην Αμοργό για να δημιουργώ

Η Τέχνη έχει τη δυνατότητα να αλλάξει ζωές ανθρώπων, ακόμα ίσως και τη μοίρα ενός τόπου. Η Αμοργός είχε την τύχη να συνδέσει το όνομά της με το «Απέραντο Γαλάζιο», της ταινίας που γύρισε στα στα νερά της το 1988 ο Γάλλος σκηνοθέτης Λυκ Μπεσόν και οι εικόνες του νησιού ταξίδεψαν στα πέρατα του πλανήτη. Η ταινία διηγείται την πραγματική ιστορία δύο θρυλικών μορφών των καταδύσεων -του Ζακ Μαγιόλ και τον Έντσο Μαϊόρκα- και η Αμοργός είχε πρωταγωνιστικό ρόλο παρά ρόλο «σκηνικού». Το «Απέραντο Γαλάζιο» κέρδισε βραβείο Σεζάρ, έγινε σημείο αναφοράς στον γαλλικό κινηματογράφο αλλά πάνω από όλα αποτέλεσε την αφορμή για εκατοντάδες ανθρώπους να γνωρίσουν και να ασχοληθούν με την ελεύθερη κατάδυση.

Ένας εξ αυτών είναι και ο Ερίκ Σερά, ο διεθνώς αναγνωρισμένος μουσικοσυνθέτης, ο οποίος υπογράφει το καθηλωτικό soundtrack του «Απέραντου Γαλάζιου». Η ταινία έδωσε την ευκαιρία στον Σερά να επισκεφτεί την Αμοργό και να εκπαιδευτεί από τον θρυλικό Ζακ Μαγιόλ στην κατάδυση.

Με αφορμή το 2 Διεθνές Τουρνουά Κατάδυσης Athentic Big Blue, το οποίο έχει επετειακό χαρακτήρα λόγω της συμπλήρωσης 30 χρόνων από την κυκλοφορία της ταινίας, ο Σερά ήρθε ξανά στο νησί για να δώσει το παρών, να αναπολήσει και να καταδυθεί εκ νέου στον βυθό της Αμοργού.

Το News 24/7 μίλησε μαζί του για τη δημιουργία της μουσικής του και της ταινίας του Μπεσόν, για τη συναναστροφή και εκπαίδευση που είχε με τον θρυλικό Ζακ Μαγιόλ καθώς και για την Αμοργό, την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Οι μνήμες σας από την ταινία Απέραντο Γαλάζιο;

«Ήταν μια απίστευτη περιπέτεια γιατί ήταν μια πολύ ιδιαίτερη ταινία για όλους όσους συμμετείχαμε στη σε αυτή. Γνώρισα κατά τα γυρίσματα τον Ζακ Μαγιόλ, και αυτή η γνωριμία με ενέπνευσε. Αυτό που έκανε αυτός ο άνθρωπος ήταν συγκλονιστικό γιατί στις ελεύθερες καταδύσεις του κατάφερε να συνδυάσει το αθλητικό στοιχείο με μια πνευματικότητα. Το λάτρεψα αυτό, ερωτεύτηκα αυτήν την πειθαρχία. Θυμάμαι το πρώτο πράγμα που κάναμε στα γυρίσματα είναι να βουτήξουμε μαζί του. Μας δίδαξε την τεχνική του στην ελεύθερη κατάδυση και το λάτρεψα. Κάναμε εξάσκηση και μαθήματα για μέρες.

Η ταινία αποτέλεσε τον επίλογο αυτής της περιπέτειας που ζήσαμε, μια σύνοψή της. Η δημιουργία της κράτησε τρία χρόνια και δε μιλώ για τα γυρίσματα μόνο, αλλά και το πριν και το μετά, οι συζητήσεις που είχαμε, η συνολική εμπειρία.»

Ποιοι ήταν στην ομάδα που εκπαίδευσε ο Μαγιόλ;

«Ο Λυκ (Μπεσόν), ο Ζαν Ρενό κι εγώ.»

Πώς ήταν ο Ζακ Μαγιόλ, τι θυμάστε από εκείνον;

«Ήταν ιδιαίτερος άνθρωπος, λίγο περίεργος. Βέβαια και αυτό που έκανε ήταν πολύ ιδιαίτερο και για εμάς ήταν σαν να έχει κατέβει στη Γη από άλλο πλανήτη. Μας συνεπήρε. Προσωπικά δεν τον συνάντησα πολλές φορές εκτός εκπαίδευσης, δε μιλήσαμε για κάτι άλλο πέραν της τεχνικής του, οπότε δεν μπορώ να πω ότι τον γνώρισα καλά. Όσα όμως με έμαθε για την κατάδυση ήταν αρκετά για να καταλάβω ότι ήταν ένας απίστευτος τύπος που έκανε κάτι απίστευτο.»

Με τον Μαγιόλ ήταν η πρώτη φορά που καταδυθήκατε;

«Ήταν ναι. Την περίοδο εκείνη πρωτοξεκίνησα κατά την εκπαίδευση μαζί του. Νωρίτερα έκανα ας πούμε μακροβούτια με αναπνευστήρα. Μετά τον Μαγιόλ συνέχισα την εξάσκηση στην ελεύθερη κατάδυση και στην κατάδυση με μπουκάλες.»

Πώς ήρθε η έμπνευση για τη μουσική. Τη γράψατε εδώ, στην Αμοργό ή στο Παρίσι;

«Συνήθως δουλεύω όταν έχω μια εικόνα της ταινίας, όταν έχουν ολοκληρωθεί τα γυρίσματα. Στην Αμοργό ήρθα για να παρακολουθήσω αυτό που γινόταν και να νιώσω τον παλμό του. Τη μουσική την έγραψα και την ηχογράφησα όταν επέστρεψα στο Παρίσι.»

Βρίσκετε κοινά στην κατάσταση που μπαίνει ένας δύτης όταν είναι στον βυθό με αυτήν ενός μουσικού που γράφει μουσική;

«Όχι. Μπορεί κάποιος να βρίσκει αλλά νομίζω είναι τελείως διαφορετικές καταστάσεις.»

Ήρθατε στην Αμοργό με αφορμή την επέτειο των 30 χρόνων από την κυκλοφορία της ταινίας «Απέραντο Γαλάζιο» και δώσατε το παρών στο 2ο Διεθνές Τουρνουά Ελεύθερης κατάδυσης Authentic Big Blue. Τι αποκομίσατε από τη συμμετοχή στη διοργάνωση;

«Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία για πολλούς λόγους. Αρχικά να πω ότι ήταν η πρώτη φορά που γνώρισα πρωταθλητές στην κατάδυση. Μέχρι τώρα οι πιο πολλοί δύτες με τους οποίους είχα συναναστραφεί ήταν ηθοποιοί, που υποδύονταν τους επαγγελματίες. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η γνωριμία με τους «αληθινούς» δύτες και με τη νοοτροπία τους. Είμαι ευτυχής γιατί κατάφερα να κάνω νέους φίλους, ανθρώπους εξαιρετικούς. Όπως μου απέδειξε και η πρώτη μου γνωριμία με τον Μαγιόλ, συνειδητοποιώ ότι οι δύτες είναι ταυτόχρονα και σπουδαίοι αθλητές και ιδιαίτερα πνευματικοί άνθρωποι. Είναι ένας ξεχωριστός κόσμος και χαίρομαι πολύ που καταφέρνω να μπω σε αυτόν.»

Οι σκέψεις σας για την Αμοργό, για την Ελλάδα;

«Είχα πολλά χρόνια να έρθω στην Αμοργό και είχα σχεδόν ξεχάσει πόσο όμορφα είναι. Στην Ελλάδα έχετε πολλά πανέμορφα μέρη όμως πιστεύω η Αμοργός έχει κάτι ξεχωριστό. Νιώθω έναν διαφορετικό παλμό εδώ, υπάρχει κάτι που με εμπνέει πολύ. Αισθάνομαι την ανάγκη πλέον να έρχομαι εδώ -ακόμα και μόνος- για να κάνω κάτι δημιουργικό, να συνθέσω μουσική, να γράψω στίχους. Υπάρχει διάχυτη δημιουργικότητα στην ατμόσφαιρα του νησιού, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω με λόγια.»

Αυτή η δημιουργικότητα έχει να κάνει και με τους κατοίκους; Η σχέση σας με τους Έλληνες;

«Πιθανότατα σχετίζεται. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, είναι αόριστο και ίσως λίγο παράλογο, οπότε δεν θέλω και να μπω στη διαδικασία να το εξηγήσω. Όλα συνδέονται, ο παλμός το νησιού έχει σχέση φυσικά με τους κατοίκους του, οι οποίοι είναι άνθρωποι αληθινοί, απλοί, φιλικοί. Όλα σχετίζονται και συνεισφέρουν στην ομορφιά που εισπράττω.»

Έχετε συνθέσει μουσική για ταινίες που έχουν αφήσει εποχή. Τι σας ωθεί στη δουλειά σας, τι σας εμπνέει;

«Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί η έμπνευση μπορεί να μου έρθει σχετικά εύκολα. Έρχεται φυσικά και όσο περισσότερη μουσική γράφω, τόσο πιο εύκολα έρχεται. Είναι σαν τον αθλητισμό, χρειάζεται συνεχή εξάσκηση.»

Υπάρχει κάποια δουλειά σας ή μουσικό κομμάτι που να έχει κάποια ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας;

«Όχι ακριβώς. Δε συνηθίζω να ακούω τη μουσική μου όταν αυτή ολοκληρώνεται. Το να ακούσω παλαιότερες δημιουργίες μου είναι σαν να κοιτάω φωτογραφίες από όταν ήμουν παιδί. Υπάρχει ένα στοιχείο αναπόλησης όταν κάποιος έρχεται και μου μιλά για μια δουλειά μου ή με βάζει να ακούσω κομμάτια μου που του αρέσουν. Μου θυμίζουν πού βρισκόμουν τότε, σε ποια φάση της ζωής μου. Φυσικά εκπλήσσομαι και χαίρομαι (όταν γίνεται αυτό) γιατί είμαι περήφανος για τη δουλειά μου.»

Τι ετοιμάζετε τώρα;

«Τελείωσα πριν λίγες εβδομάδες τη μουσική για τη νέα ταινία του Λυκ Μπεσόν με τίτλο «Άννα», η οποία θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους τον Ιανουάριο του 2019. Μόλις επιστρέψω στο Παρίσι θα γίνει και η τελική μίξη της μουσικής. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία, υπήρχε μεγάλη πίεση χρόνου για να ολοκληρωθεί η μουσική, όμως το απόλαυσα και μπορώ να πω ότι είχα πολλά χρόνια να απολαύσω τόσο τη σύνθεση ενός soundtrack. Το στυλ είναι αρκετά διαφορετικό, επέλεξα να είναι ηλεκτρονική μουσική και όχι συμφωνική αυτήν τη φορά.»