Γιώργος Μιχαλακόπουλος: Ελπίδα μου δίνει ο ίδιος ο άνθρωπος. Θα αναζητήσει λύσεις και λύσεις θα βρεθούν

Βετεράνος της σκηνής αλλά και μια προσωπικότητα με ειδικό εκτόπισμα, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος βγαίνοντας από ένα θεατρικό θρίαμβο, την παράσταση «Το Τίμημα» του Αρθουρ Μίλερ (θα επαναληφθεί από τον Σεπτέμβριο στο θέατρο Ιλίσια) μίλησε στο NEWS 247, για την τέχνη του, τα κέρδη της  και τα βαρίδια που άφησε πίσω  της η κρίση.

Η παράσταση  ήταν από την πρώτη μέρα, κύριε Μιχαλακόπουλε,  sold out.Θρίαμβος;

Τέτοια νούμερα δεν τα είχα ξαναδεί.

Τι αποτυπώνουν;

Τη σπουδαιότητα του έργου, της παράστασης και φαίνεται και της ανάγκης των θεατών να δουν ένα θέατρο που τους ενδιαφέρει. Τι άλλο; Είναι φυσικά ο Μίλερ. Ο Μίλερ είναι ο Μίλερ. ‘Εχει ένα θέμα εντελώς οικογενειακό, το οποίο βρίσκει αντιστοιχίες κάτω στην πλατεία, στο κοινό.

Η λειτουργία του θεάτρου ποια πρέπει να είναι;

Το θέατρο είναι παιδαγωγικό, κοινωνικό και αισθητικό.

Εξήντα χρόνια στη σκηνή. Το θέατρο σάς έκανε καλύτερο άνθρωπο;

 Νομίζω, ναι.

Σε ποιες περιπτώσεις μπορεί να σε κάνει χειρότερο;Υπάρχουν τέτοιες;

Ναι, εάν είσαι πληγωμένος, ίσως γίνεις χειρότερος. Με την έννοια της αποτυχίας και του παραμερισμού. Αν έχεις απωθημένα. Αλλά αυτό ισχύει για όλες τις επαγγελματικές ενασχολήσεις, δεν είναι μόνο του θεάτρου.

Αυτά τα 60, λοιπόν,  χρόνια στο θέατρο, που σας έκαναν καλύτερο άνθρωπο, τι ακριβώς σας έχουν όμως δώσει;

Τα πάντα! Μυαλό!Το θέατρο μου άσκησε τις προσωπικές μου κεραίες, αντιλαμβάνομαι  πολύ πιο έγκαιρα πράγματα που συμβαίνουνε γύρω μου, νομίζω ότι είμαι πιο ευαισθητοποιημένος από ό,τι ήμουνα.

Μέσα από τη μελέτη των χαρακτήρων μπορέσατε να κατανοήσετε καλύτερα τον ανθρώπινο  ψυχισμό;

Φυσικό δεν είναι; Αφού αυτό μελετάς!

‘Εχετε παίξει τα πάντα!

Τα πάντα, ακριβώς.

 Το είδος που αγαπήσατε περισσότερο ποιο είναι;

Τι να πρωτοδιαλέξω; Τους Αριστοφάνηδες που τους τελείωσα όλους, οι οποίοι δεν είναι και λίγοι , και μάλιστα στην Επίδαυρο; Και τους οποίους εγώ τους έκανα χωρίς μικρόφωνο. Γιατί  τώρα τους κάνουν τους Αριστοφάνηδες με μικρόφωνο! Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν τους το απαγορεύει η αρχαιολογική υπηρεσία!  Tο ατού της Επιδαύρου είναι η ακουστική της κι εσύ πηγαίνεις και τη διασύρεις με ηλεκτρικές εγκαταστάσεις; Δεν το καταλαβαίνω!

Σε τι άλλο θα έπρεπε να γίνει επέμβαση ;

Δεν νομίζω  ότι χρειαζεται, γιατί μάλλον έχει μια καλή θέση το θέατρο στην κοινωνία. Παίζονται τα πάντα, είναι  πολλοί οι θίασοι, υπάρχουν οι μέτριες, οι καλές και  οι σπουδαίες παραστάσεις  και υπάρχει και μεγάλο ενδιαφέρον του κοινού.

Πώς αποφασίσατε μια ωραία πρωία να κατευθυνθείτε στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης; 

Είχα «μηνύματα» από το Γυμνάσιο.

Δηλαδή;

Ήμουνα σε μια θεατρική ομάδα. Εκεί μέσα κατάλαβα ότι μου συνέβαινε  κάτι και σιγά σιγά προσανατολίστηκα. Ρώτησα  τα τι και τα  πώς και πήγα στο Κουν.

Είχατε κάποιο άλλο ταλέντο, θα μπορούσατε να είχατε ακολουθήσει άλλο δρόμο;

‘Οχι!

Πώς είναι  να συνεργάζεσαι με την κόρη σου, όπως συνέβη στο «Τίμημα»; σας σκηνοθέτησε.

Νομίζω πάρα πολύ ωραία, αρκεί να ξέρει καθένας τα όριά του.

Εσείς τα βρήκατε;

Νομίζω, ναι, έχουμε καλές σχέσεις.

Χαίρεστε που ακολούθησε το δρόμο του θεάτρου;

Γιατί όχι ; Η άλλη κόρη είναι ζωγράφος.

Ευτυχούν οι καλλιτέχνες στην Ελλάδα;

Η ψυχή τους ησυχάζει σε κάποιο βαθμό, παρ’όλες τις δυσκολίες η περιοχή της τέχνης σε γεμίζει.

Όταν δεν κάνετε θέατρο με τι ασχολείστε;

Πίνω καφεδάκι, παίζω με εγγόνια μου, διαβάζω. Μια χαρά είμαι!

Διατελέσατε για 12 χρόνια δημοτικός σύμβουλος στην Αθήνα,  επί δημαρχείας Παπαθεοδώρου και Μπέη, σε θέματα Νεολαίας.

Ναι, αλλά δεν μπλέκομαι επαγγελματικά με την πολιτική, η φιλοσοφία μου ήταν να μην γίνω  ούτε βουλευτής ούτε δήμαρχος.

Για ποιο λόγο;

Γιατί θα μου έκοβε πράγματα από την κυρίως δουλειά και το κυρίως μεράκι μου. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ηθοποιός  που μπήκε σε χώρους και  θώκους πολιτικούς υψηλούς και δεν το πλήρωσε με την καριέρα του. Η πείρα μου αυτό μου δίδαξε. Γενικώς,  όμως, μακριά από όλα αυτά!

Βλέπετε να γίνεται σήμερα δουλειά από το δήμαρχο Αθηναίων;

Γίνονται προσπάθειες, αλλά έχουν πνιγεί μεσα στο χάος.

Η Αθήνα είναι βιώσιμη πόλη για τους  πολίτες της;

Μια μεγαλόπολη, μια πρωτεύουσα είναι η Αθήνα, η οποία ποτέ δεν είχε τις δομές μιας πόλης, σχεδιάστηκε στη διαδρομή της ιστορίας. Μοιραία είναι μια πόλη δύσκολη.

Η σχέση σας με ελληνικό δημόσιο, πέραν της εμπλοκής σας στο δήμο Αθηναίων, ποια είναι;

Καμία!Ουδεμία σχέση!

Εχετε παρόλα αυτά οικτρή εμπειρία, που σχετίζεται με το Δημόσιο. Λόγω χρεών του θεατρικού Μουσείου  έχετε καταδικαστεί.

Μας έχουν ρίξει 2 χρόνια φυλακή!

Για χρέη με τα οποία δεν φέρετε ευθύνη ούτε έχετε σχέση.

Για χρέη της κυβέρνησης, όχι δικά μας.

Αυτή η υπόθεση  πού βρίσκεται σήμερα;

Η Κονιόρδου είπε πως έχει βρει κτήριο και θα γίνει η μεταφορά. Δυσκολα πράγματα!

Τι αποτυπώνει για την επίσημη ελληνική Πολιτεία το γεγονός ότι, μολονότι άμισθοι επικεφαλής του Δ.Σ του Μουσείου, καταδικάζεστε μαζί με τον κ.Γεωργουσόπολο,  για χρέη για τα οποία δεν ευθύνεστε ;

Συνθήκες Κάφκα!

Τι σας δίνει ελπίδα;

Ο ίδιος ο άνθρωπος. Δεν σταματά με τίποτα, θα αναζητήσει τις λύσεις και λύσεις θα βρεθούνε όσες σφαλιάρες κι αν φάει. ‘Εχει φάει τόσες, ιστορικά τουλάχιστον, ο Ελληνας!

Από τα χρόνια της κρίσης και των Μνημονίων θα κατορθώσει να βγει σώος κι αβλαβής;

Τι σώος κι αβλαβής! Για όνομα του Θεού, δεν βλέπετε τι γίνεται  γύρω, απολύσεις, ανεργία, υπάρχει έλλειμα σοβαρό. Τον καιρό της κρίσης  γινήκανε ζημιές οικογενειακές ,προσωπικές, θα έλεγα και ιδεολογικές.

Εσείς δηλώνατε πάντα Αριστερός…

Δεν ξέρω τι είναι Αριστερός, Δεξιός και Κεντρώος. Πλέον αυτό που έχει σημασία είναι να διατηρείς τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά, να έχεις προσλαμβάνουσες και να παράγεις σκέψεις θετικές για την κοινωνία.

Μέχρι το τέλος θέλετε να βρίσκεστε πάνω στη σκηνή;

Όσο αντέχω. Κι  εδώ,  στα 80 μου που είμαι,  πάλι πολύ είναι.

Το ελιξήριο της νεότητάς σας ποιο είναι; Δεν δείχνετε άνθρωπος 80 ετών.

Η οικογένεια και το χιούμορ μου.

Το δεύτερο σας έχει σώσει ποτέ;

Πάρα πολλές φορές.

Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας;

Είμαι επικίνδυνα αφελής!

Ακόμη και στα 80;

Ε, βέβαια!

Έχετε κάποια σχέση με το Θείο;

Όση σχέση έχει και το Θείο μαζί μου!