Η αναδυόμενη Ελλάς στο Παρίσι, το Λούβρο στους Δελφούς

Η αναδυόμενη Ελλάς στο Παρίσι, το Λούβρο στους Δελφούς
Στιγμιότυπο από την χθεσινή επίσκεψη Μητσοτάκη-Μακρόν στο Λούβρο IN TIME

Δυο εκθέσεις με αρχαιοελληνικά αλλά και πιο σύγχρονα καλλιτεχνήματα φωτίζουν την διαχρονικά ισχυρή σχέση μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας

Μπορεί πίσω από το χθεσινό τετ-α-τετ Εμανουέλ Μακρόν και Κυριάκου Μητσοτάκη στο Παρίσι να λουφάζουν έξι γαλλικά πολεμικά πλοία που ετοιμάζονται να μπουν στο καλάθι αγορών της χώρας, τυπικά, ωστόσο, η τρίτη μέσα σε ένα μήνα συνάντηση των δυο πολιτικών είχε άλλο πλαίσιο. Σαφώς πιο εκλεπτυσμένο, πιο μακρόπνοο, και ανεκτίμητο.

Ο λόγος, για την έκθεση «Παρίσι – Αθήνα: Η γέννηση της νεότερης Ελλάδας, 1675–1919» (Paris – Athènes: Naissance de la Grèce moderne 1675–1919), την οποία οι δυο ταγοί επισκέφτηκαν πριβέ στο Μουσείο του Λούβρου, τρεις μέρες πριν τα επίσημα εγκαίνιά της. Η έκθεση, που θα φιλοξενηθεί από τις 30 Σεπτεμβρίου έως τις 7 Φεβρουαρίου 2022 στην Αίθουσα Ναπολέων του περιώνυμου παρισινού μουσείου, επιστρατεύει μεγάλη ποικιλία εκθεμάτων για να αναδείξει τις γαλλοελληνικές σχέσεις έτσι όπως αυτές άνθισαν και χαλυβδώθηκαν από τα τέλη του 17ου έως τις αρχές του 20ου αιώνα.

Μπάνερ στην πρόσοψη του Λούβρου για την έκθεση "Παρίσι – Αθήνα: Η γέννηση της νεότερης Ελλάδας, 1675–1919"

Πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά, αρχαιολογικά ευρήματα, ανασκαφικές μελέτες, λογοτεχνικά έργα, αρχιτεκτονήματα, παραδοσιακά ή αστικά ενδύματα, και ασπρόμαυρες φωτογραφίες σκιαγραφούν την πλούσια ιστορική σχέση μεταξύ των δυο εθνών/ κρατών, φωτίζοντας τους πολιτιστικούς, διπλωματικούς και καλλιτεχνικούς δεσμούς ανάμεσά τους και υπογραμμίζοντας, εν τέλει, όσα η Ελλάδα χρωστάει στην Γαλλία, αλλά εξίσου και όσα η Γαλλία χρωστάει στην Ελλάδα και τον πολιτισμό της.

Μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση

Όλοι ξέρουμε –εμείς οι Έλληνες, τέλος πάντων–, ότι η 25η Μαρτίου 1821 είναι, συμβολικά τουλάχιστον, η ιστορικής σημασίας μέρα κατά την οποία ο Παλαιών Πατρών Γερμανός άναψε την θρυαλλίδα της Εθνεγερσίας. Αλλά κι οι Γάλλοι έχουν μια επέτειο που επίσης συμπλήρωσε 200 χρόνια τον φετινό Μάρτιο. Μπορεί να μην είναι εθνικής σημασίας, αλλά για το κατά πολλούς πιο γκράντε μουσείο της υφηλίου είναι αναμφίβολα μια πολύ σημαντική επέτειος. Διότι την 1η Μαρτίου 1821 έφτασε στο Λούβρο η Αφροδίτη της Μήλου, το περίφημο ελληνιστικό άγαλμα της θεάς του έρωτα, το οποίο είχε ανασκαφεί 11 μήνες νωρίτερα σε ένα χωράφι της Μήλου. Και είναι σαφές και πασίγνωστο, βέβαια, ότι αυτή η μαρμάρινη γυμνόστηθη κυρία με τα κομμένα μπράτσα συνιστά ένα από τα εκθέματα-κράχτη του Λούβρου.

Λεπτομέρεια από την αφίσα της έκθεσης "Παρίσι – Αθήνα: Η γέννηση της νεότερης Ελλάδας, 1675–1919"

Αλλά τούτη η παράξενη ταύτιση των δυο επετείων δεν αναδεικνύει μόνο την ξεχωριστή θέση που κατέχουν τα αρχαιοελληνικά ανασκαφικά ευρήματα για το γαλλικό μουσείο (μην ξεχνάμε και την
Νίκη της Σαμοθράκης
με τον συγκλονιστικό χιτώνα της). Φωτίζουν και τον μοναδικό ρόλο που, αρχικά ερήμην της, έπαιξε η Ελλάδα και ο κλασικός πολιτισμός της στην δημιουργία της πολιτιστικής ταυτότητας της Ευρώπης, και της Γαλλίας όλως ιδιαιτέρως.

Αυτόν ακριβώς τον κομβικό ρόλο της Ελλάδας θέλει να αναδείξει η έκθεση στο Λούβρο, της οποίας την επιμέλεια υπογράφουν η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα, η Αναστασία Λαζαρίδου προϊσταμένη της Διεύθυνσης Αρχαιολογικών Μουσείων, Εκθέσεων και Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του ΥΠΠΟΑ, και ο επίτιμος πρόεδρος-διευθυντής του Μουσείου του Λούβρου, Ζαν-Λυκ Μαρτινέζ.

Το πραγματικά ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι πως η έκθεση δεν περιορίζεται στην αρχαιοελληνική κληρονομιά που ούτως ή άλλως είχε συνεπάρει την Ευρώπη όλη από τις αρχές του 18ου αιώνα μέσα από το κίνημα του Νεοκλασικισμού. Όχι, όπως δηλώνει και ο τίτλος της, η έκθεση, διαρθρωμένη σε οκτώ ξεχωριστά μέρη αντίστοιχων ιστορικών περιόδων, στοχεύει στο να αναδείξει την πορεία της αναδυόμενης σύγχρονης Ελλάδας από τον 17ο αιώνα έως τις αρχές του 20ου, όταν, λόγου χάρη, η πρωτοποριακή ελληνική εικαστική Ομάδα Τέχνη παρουσίαζε την δουλειά της στο Παρίσι του 1919.

Τα εκθέματα που περιλαμβάνονται στην έκθεση αφορούν τρείς σχετικά πρόσφατους αιώνες κατά τους οποίους η Ευρώπη –με προεξάρχοντες γάλλους, γερμανούς και άγγλους περιηγητές, αρχαιολόγους και καλλιτέχνες– ανακάλυπτε πως στον γεωγραφικό χώρο όπου κείτονταν τα απομεινάρια του λαμπρού αρχαιοελληνικού πολιτισμού, ζούσε ένας λαός που κουβαλούσε και την βυζαντινή και την χριστιανορθόδοξη και την οθωμανική κληρονομιά του. Αξίζει να σημειωθεί, άλλωστε, ότι η Γαλλική Σχολή Αθηνών ήταν το πρώτο αρχαιολογικό ινστιτούτο που ιδρύθηκε στην Αθήνα το 1846.

Επιστροφή στην Φωκίδα

Κι ενώ η παρισινή έκθεση φωτίζει, για πρώτη φορά, την σύνδεση της αρχαιολογίας με την ανάδυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, μια άλλη έκθεση φέρνει κάποιους από τους αρχαιοελληνικούς θησαυρούς του Λούβρου στα μέρη μας. Ο λόγος, για την έκθεση «Υπό το φως του Απόλλωνος: Το Λούβρο στους Δελφούς», την οποία εγκαινίασαν πριν από λίγες μέρες η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνα Μενδώνη, και ο Ζαν-Λυκ Μαρτινέζ. Σε αυτήν θα εκτίθενται έως τις 31 Ιανουαρίου 2022 στο μουσείο των Δελφών 28 σπάνια αριστουργήματα από τις συλλογές του Λούβρου, έργα αρχαιοελληνικής, αιγυπτιακής και κυπριακής προέλευσης, αλλά και έργα τέχνης του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα.

Οπότε, δεδομένου ότι το Λούβρο μας πέφτει λίγο μακριά, υπάρχει πάντα η εναλλακτική μιας φθινοπωρινής εκδρομής στον ομφαλό του κόσμου στην σαφώς πιο κοντινή και πάντα υπέροχη Φωκίδα…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα