Η μέρα που ένωσε ξανά όλους τους Έλληνες

Ο Μίκης Θεοδωράκης πέθανε χτες, 2 Σεπτεμβρίου 2021. Αν και κάπου στον βάθος όλοι τον είχαμε ήδη για αθάνατο.

Ήταν μια μέρα ούτως ή άλλως δύσκολη –οι διαμαρτυρίες των υγειονομικών για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό τους, τα απόνερα του φιάσκου με την σχεδόν υπουργοποίηση Αποστολάκη, οι διαγραφόμενες μεταναστευτικές πιέσεις μετά την επικράτηση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, οι διαρκείς ανατιμήσεις, οι συνέπειες κι οι ευθύνες για τις πυρκαγιές, και κάπου απ’ το βάθος, σαν επανακάμπτον ρεφρέν, ακόμη μια αποκοτιά της Τουρκίας, ακόμη μια μετάλλαξη του νέου κορονοϊού, ακόμη μια γυναικοκτονία, ακόμη ένας σεισμούλης… Αφορμές άφθονες, δηλαδή, για τα συνήθη διαδικτυακά μαλλιοτραβήγματα στα σόσιαλ, για πολιτική αντιπαράθεση εντός κι εκτός κοινοβουλίου, για γκρίνια, πόλωση κι αλληλοφάγωμα.

Κι ενώ είχε αναληφθεί στα 96 του, πλήρης τιμών και ημερών, κι ενώ δεν ήταν πια μαζί μας, ήρθε ο «πανέλληνας», ο «ταγμένος στην εθνική αξιοπρέπεια, την ανθρωπιά και την ομοψυχία», όπως εύστοχα τον περιέγραψε η ΠτΔ στην δήλωσή της, άνοιξε τα τεράστια, εκφραστικά του χέρια και κάπως μας πήρε όλους αγκαλιά. Κι όλα τα υπόλοιπα έσβησαν, έστω για λίγο. Κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο.

Στη Βουλή κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή, και το εν Αθήναις γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποχαιρέτησε «έναν σπουδαίο Έλληνα». Δηλώσεις με νόημα –αλλά λίγο-πολύ με το ίδιο νόημα– έκαναν ο πρωθυπουργός, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι ταγοί των υπόλοιπων κομμάτων, υπουργοί, υφυπουργοί κι αναπληρωτές υπουργοί, δυο πρώην πρωθυπουργοί, ένας τέως ΠτΔ, ο Αρχιεπίσκοπος, το ΚΚΕ φυσικά έχοντας στα χέρια του την ύστατη επιθυμία του Μίκη, «θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής». Η δημόσια τηλεόραση άλλαξε το πρόγραμμά της μεταδίδοντας αφιερώματα, συνεντεύξεις, ντοκιμαντέρ, μαγνητοσκοπημένες ιστορικές του συναυλίες. Τριήμερο εθνικό πένθος. Δηλώσεις από ομότεχνους και καλλιτέχνες από όλο το πολιτιστικό φάσμα. Κλάμα πηγαίο. Οι αναρτήσεις στα σόσιαλ γέμισαν τραγούδια του, οι προσωπικές αναμνήσεις του καθενός ντύθηκαν τις μουσικές του Μίκη –η εθνική μας μνήμη ούτως ή άλλως πάντα έπαιζε το δικό του σάουντρακ.

Ήταν μια μέρα δύσκολη η 2 Σεπτεμβρίου 2021. Αλλά και μια μέρα αξέχαστη. Όχι μόνο επειδή ο Μίκης Θεοδωράκης –ο άνθρωπος, ο καλλιτέχνης, η ιδέα– δεν είναι πια ανάμεσά μας. Αν το καλοδείς, άλλωστε, ποτέ δεν ήταν τελείως ανάμεσά μας· πάντα ίπτατο λίγο πιο πάνω από το ανθρώπινο μέτρο, λίγο πιο κοντά στο όνειρο και την άκρατη ελπίδα.

Η μέρα του θανάτου του Μίκη θα μείνει αξέχαστη και για έναν ακόμη λόγο. Ήταν μια από κείνες τις σπάνιες που ένωσαν όλους τους Έλληνες. Που παρά τις απανωτές δηλώσεις και τα ανακοινωθέντα το μόνο που άκουγες ήταν την μεγαλειώδη, παγκόσμια μουσική του. Το μόνο που έβλεπες ήταν την θρυλική παλλόμενη φιγούρα του. Το μόνο που ένιωθες ήταν την ατέρμονη ουμανιστική αγκαλιά του. Αντίο, Μίκη μας.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις