Λάικ και ντισλάικ της εβδομάδας: Από Καρυστιανού και Κατράντζου μέχρι σχολεία από τη NASA

Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρήσαμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που συνήθως τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

Άλλωστε κατά μία έννοια όλα πολιτισμός δεν είναι;

Λάικ

Ιορδανίδης, Τάρλοου, Ξενόπουλος και Normal People για τη Γεωργία Οικονόμου

Μία διαφορετική πιο πειραματικη ανάγνωση στη “Δεσποινίδα Τζούλια” του Στρίντμπεργκ  κάνει με ένα δικό του ολοκαίνουριο κείμενο στο θέατρο Άλφα Ληναίος Φωτίου ο Τάσος Ιορδανίδης και το αποτέλεσμα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς θέτει επί… σανιδιού όλα τα θέματα του σπουδαίου Σουηδού δραματουργού με τρόπο συγκλονιστικά σύγχρονο. H Ευσταθία Τσαπαρέλη αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ηθοποιός αξιώσεων.

Έντιμο θέατρο για το ευρύ κοινό κάνει ο Πέτρος Ζούλιας στον Ελληνικό Κόσμο με το “Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας”. Το κείμενο του Ξενόπουλου “ακούγεται” πεντακάθαρα, ενώ η Νένα Μεντή και η Βασιλικού Τρουφάκου δίνουν εξαιρετικές ερμηνείες όταν η αξία της τιμής και της αξιοπρέπειας τους έρχεται αντιμέτωπη με την ανάγκη και το χρήμα.

Λυρικό, ονειρικό και παραμυθένιο Λόρκα παρουσιάζει ο Δημήτρης Τάρλοου στο Θέατρο Πορεία. Ο λόγος για το “Περλιμπλίν & Μπελίσα”, όπου ο Χρήστος Σαπουντζής συγκινεί και αποδεικνύει πόσο καλός ηθοποιός είναι. Μία παράσταση-  ύμνος στον Έρωτα μ’ ένα μοναδικό ποιητικό τρόπο.

Το μεγαλύτερο λάικ της εβδομάδας πηγαίνει στο Cinobo που έβαλε στην πλατφόρμα του το “Normal people” (η σειρά βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ που κυκλοφορεί από τον Πατάκη). Η σχέση του Κόνελ Γουόλντρον (Πολ Μέσκαλ) και της Μαριάν (Ντέιζι Εντγκαρ – Τζόουνς) συνιστά μία μαγευτική, οδυνηρή και ωμή εξερεύνηση της οικειότητας. Ένα σπαρακτικό τηλεοπτικό ταξίδι στις περιπλοκές της ανθρώπινης σύνδεσης και των συναισθημάτων που δεν πρέπει κανείς να χάσει.

Καρυστιανού στο Ευρωκοινοβούλιο και ήχοι μέσα από πυρηνικό αντιδραστήρα για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Η Μαρία Καρυστιανού για άλλη μία φορά μας συγκίνησε με την αξιοπρεπή της στάση και τον ορθότοπο λόγο της, στην καθηλωτική ομιλία που έδωσε στο Ευρωκοινοβούλιο. Η κα Καρυστιανού ήταν πραγματικά αφοπλιστική και τουλάχιστον η Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου έκανε ομόφωνα δεκτά τα αιτήματά της, κρατώντας ανοιχτό τον φάκελο διερεύνησης του σιδηροδρομικού δυστυχήματος. Άκουσε την ομιλία εδώ…

Η Patti Smith στην Στέγη ήταν μια… κινούμενη ιστορία. Είναι εκπληκτικό να βρίσκεται κανείς τόσο κοντά σε μία προσωπικότητα που έχει ταυτιστεί με την πανκ μουσική και έχει συνυπάρξει με τεράστια ονόματα -όχι μόνο στον χώρο της μουσικής. Μία καλλιτέχνις με όλη τη σημασία της λέξης. Στην περφόρμανς ακούσαμε πραγματικούς ήχους μέσα από τον αντιδραστήρα του Τσερνόμπιλ και την τριγύρω κατάφυτη περιοχή. “Ραδιενεργά” λουλούδια, φυτά και λύκους.   

Νοσταλγική είναι η μεγάλη rock έκθεση τέχνης στο πολιτιστικό κέντρο “Μελίνα” του Δήμου Αθηναίων στην Ηρακλειδών αφιερωμένη στα 50 Χρόνια της μουσικής σκηνής “Κύτταρο”. Δυστυχώς ολοκληρώνεται στις 23 Μαρτίου. Αφίσες, videos, αντικείμενα, μουσικές και ο στίχος του Freddie Mercury ‘‘THE SHOW MUST GO ON’’.

Κατά τα λοιπά θετικά, έρχεται ο Sting το ερχόμενο καλοκαίρι, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου προσθέτει νέες συναυλίες, o Κίλιαν Μέρφι θα επιστρέψει με την ταινία “Peaky Blinders” που την περιμένω πως και πως, και ο Ozzy κάνει νέο βιντεοκλίπ με την Πάρις Τζάκσον. Το soundtrack album από τη νέα ταινία για τη ζωή της Έιμι Γουάινχαουζ συμπεριλαμβάνει συνολικά 12 τραγούδια, και μέσα σε αυτά το “Song For Amy”, που ερμηνεύει ο Nick Cave.

“Assume that I can” και Παυλίδης στο “Musikology” για την Παναγιώτα Κλεάνθους

Το παρακάτω βίντεο (με αφορμή την χθεσινή Παγκόσμια Ημέρα Συνδρόμου Down) έγινε viral τις τελευταίες μέρες. Το πέτυχα με χαρά σε διάφορους λογαριασμούς φίλων που το μοιράστηκαν στα social media, φτάνει να μην μείνουμε στα shares και να το κάνουμε πράξη. Αφορά την πάταξη των στερεοτύπων για τα άτομα με σύνδρομο Down και δείχνει το πώς οι προκαταλήψεις μας, μπορούν να οδηγήσουν στον αποκλεισμό τους από την κοινωνική και εργασιακή ζωή. Πρωταγωνίστρια είναι η ηθοποιός και παρουσιάστρια Madison Tevlin, που έχει σύνδρομο Down, αλλά, όπως συνηθίζει να λέει η ίδια στις συνεντεύξεις της: «Αυτό είναι το λιγότερο ενδιαφέρον πράγμα για μένα».

Στην καμπάνια του πρακτορείου Small αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Οι αρνητικές μας υποθέσεις για τα άτομα με σύνδρομο Down μπορούν να μας οδηγήσουν στο να τους αντιμετωπίσουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτές οι υποθέσεις να γίνουν πραγματικότητα. Στην κοινωνιολογία, αυτό ονομάζεται «αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Γιατί να μην αντιστρέψουμε τις προοπτικές μας; Εάν έχουμε θετικές υποθέσεις για τα άτομα με σύνδρομο Down, θα τους δώσουμε περισσότερες ευκαιρίες στα σχολεία, τους χώρους εργασίας, τις σχέσεις και τις δραστηριότητές τους. Και ίσως αυτές οι θετικές υποθέσεις γίνουν πραγματικότητα».

«Είναι πολύ ξεκάθαρο ότι η κοινωνία μας συντηρητικοποιείται. Όσο πιο ακραία γίνεται η οπισθοδρόμηση στις κοινωνίες, τόσο πιο έντονο γίνεται το ουρλιαχτό των ανθρώπων που πιστεύουν πως πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Ο φόβος είναι το πρόβλημα. Νομίζω ότι ο ρόλος της τέχνης είναι να κάνει τους ανθρώπους πιο ανοιχτούς, να σπρώχνει το συρματόπλεγμα της τρέλας πιο εκεί. Είναι σπουδαία η πρωτοπορία γιατί μετακινεί την απαγορευμένη περιοχή όλο και πιο εκεί».

Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, ο Παύλος Παυλίδης στη συνέντευξή του στην εκπομπή “Musikology” της ΕΡΤ. Και είναι τόσο όμορφο όταν βγαίνουν στο «γυαλί» καλλιτέχνες, που σπάνια μιλάνε στην τηλεόραση, γιατί όταν τελικά «βγαίνουν», έχουν κάτι να πουν. Ο Παυλίδης μίλησε, επίσης, για το πώς οι βιτρίνες των δισκάδικων στη μικρή του πόλη, την Βέροια, του άνοιγαν ένα παράθυρο προς τον κόσμο στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, για τον λόγο που ενοχλήθηκε όταν το «Λιωμένο παγωτό» έγινε τεράστια επιτυχία, αλλά και για το νέο του δίσκο που έρχεται σύντομα.

Ντισλάικ

Κατράντζου και παιδιά στο διάστημα για τη Γεωργία Οικονόμου

Tι να πρωτοσχολιάσουμε για τις στολές για την αφή της Ολυμπιακής Φλόγας που σχεδίασε η διεθνούς φήμης Ελληνίδα σχεδιάστρια Μαίρη Κατράντζου. Πώς για ακόμη μια φορά αναπαράγουν τον ελληνικό πολιτισμό βγάζοντας μπροστά ένα κιτς στερεοτυπικό αρχαιοελληνικό κάλλος αυτή τη φορά εμπνευσμένο από κίονα ιωνικού ρυθμού; Πώς έκαναν τα μοντέλα που τις φόρεσαν προκειμένου να τις επιδείξουν να μοιάζουν με ανθρωπάκια των playmobil; Κάποιος μας κάνει πλάκα, δεν μπορεί. Αυτός είναι ο πολιτισμός που θέλουμε να εξάγουμε;

Εν έτει 2024 κλείνουν 2 δημοτικά σχολεία στου Ζωγράφου, γιατί το κτίριο στο οποίο στεγάζονταν κρίθηκε ξαφνικά στατικά ακατάλληλο σε ελέγχους που έπρεπε να έχουν γίνει μετά το σεισμό του ’99. 500 οικογένειες στον αέρα ξαναζούν άλλη μία “καραντίνα”, καθώς όλη η εκπαιδευτική διαδικασία γύρισε σε τηλεκπαίδευση. Μόνο που αυτή τη φορά ουδείς αρμόδιος παραχωρεί άδειες ειδικού σκοπού. 11 αίθουσες αναζητούνται για τους μαθητές. Ζητήθηκε η συνδρομή του ΕΚΠΑ, ακόμη και του στρατού του ίδιου, αλλά καμία προσπάθεια δεν έχει αποδώσει καρπούς μέχρι τώρα. Μήπως οι ιθύνοντες να κάνουν μια ερώτηση και στη NASA; Μπας και εξωστρακίσουμε τα παιδάκια στο διάστημα, να μην ενοχλούν και τον Δήμο που είναι υπεύθυνος.

Ωραίο αυτό το παιχνίδι με τις “μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού” ημερομηνίες για συναυλίες δημοφιλών Ελλήνων καλλιτεχνών το καλοκαίρι που μας έρχεται. Σπεύδει και το άμοιρο το κοινό και αγοράζει εισιτήρια και μετά από λίγες μέρες τσουπ… και άλλες ημερομηνίες και μετά και άλλες ημερομηνίες. Το κάνουν και πολλά θέατρα με τις “τελευταίες παραστάσεις”. Με πηχιαίους τίτλους στα δελτία Τύπου που στέλνουν μάς ωθούν να τρομοκρατήσουμε το φιλοθεάμον. Και μετά τσουπ. Είτε ανακοινώνουν παράταση στην παράταση είτε δίνουν ραντεβού την επόμενη χρονιά. Είναι πια σύνηθης και εξαιρετικά γκρίζα τεχνική αυτή…

Φήμες χωρισμού και χαρταετοί παντού για την Παναγιώτα Κλεάνθους

«Η Γαρυφαλλιά Καληφώνη και ο Χρήστος Μάστορας έκαναν unfollow ο ένας τον άλλον στο Instagram». Αρχικά, αναρωτιέμαι πολύ σοβαρά εάν υπάρχει κάποια δουλειά, όπου είσαι υπεύθυνος να τσεκάρεις καθημερινά τα Instagram προφίλ των celebrities που είναι ζευγάρια και να κοιτάς εάν έκαναν unfollow τον/ην σύντροφό τους. Δηλαδή, ξυπνάς και λες «σήμερα θα κοιτάξω τους τάδε»; Δεν εξηγείται αλλιώς το πώς «ανακαλύπτονται» οι πληροφορίες αυτές. Έπειτα, φτάνει με τις συνεχείς φήμες χωρισμού που, μάλιστα, αποδεικνύονται αβάσιμες! Μία με το ανωτέρω ζευγάρι (με το μοντέλο να διαψεύδει ότι έχουν χωρίσει), μία με την Ζόζεφιν και τον Νίνο (η τραγουδίστρια επίσης διέψευσε ότι τα «έσπασαν»). Ε, ας τους αφήσουμε να κάνουν ό,τι θέλουν πια. Πολύ κουτσομπολιό για το τίποτα.

Πέρασαν οι Απόκριες, πέρασε και η Καθαρά Δευτέρα. Όσοι δεν γιορτάσαμε αυτές τις μέρες, λόγω εργασίας ή άλλων υποχρεώσεων, βλέπαμε με μία δόση ζήλειας – το ομολογώ – τα posts και τα stories στα social media. Γενικά, όμως, εντάξει, είναι ωραίο να μοιραστείς με τους ακόλουθούς σου το τι ντύθηκες, πώς πέρασες, πόσα ποτά ήπιες, τι έφαγες, πού έκανες πικ-νικ και πώς πέταξες τον χαρταετό σου. Αλλά, μήπως το παρακάναμε λίγο; «Μπούκωσε» το Instagram! Υπάρχει κάποιος αστικός θρύλος που να λέει πως αν δεν ανεβάσεις σε story τον χαρταετό που (δεν) κατάφερες να πετάξεις ή τα αποφάγια από το πιάτο με τα καλαμαράκια, θα έρθει το βράδυ η Κυρά Σαρακοστή με τα 7 πόδια να φάει την λαγάνα σου;

Αργοπορία στα θέατρα, καμένη Πάρνηθα και όταν σε ταγκάρουν στο Facebook για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Η αργοπορία στο θέατρο με ξεπερνάει. Η παράσταση ξεκινά μία συγκεκριμένη ώρα και όλοι οφείλουμε να είμαστε τουλάχιστον το ακαδημαϊκό τέταρτο… νωρίτερα. Η φράση made-in-Greece “έλα μωρέ ποτέ δεν ξεκινάει στην ώρα του” έχει αρχίσει να γίνεται μια κρυφο-επίθεση απαξίωσης. Είναι δείγμα πολιτισμού, όχι τυπικούρα, να βρίσκεσαι στην ώρα σου σε ένα θέαμα.

Βόλτα την Καθαρά Δευτέρα στην Πάρνηθα και πάρε μαντήλι να κλάψεις. [Πέρα από τη βροχή και το χαλάζι]… το θλιβερό θέαμα των καμένων κατάμαυρων κορμών και τα σημεία που κατέστρεψε η πυρκαγιά στο Τατόι είναι απογοητευτικά. Κάποια στιγμή στο Καζίνο έπινες και έναν καφέ, τώρα ούτε καν. Ακόμα και το “πάρκο των ψυχών” απέναντι από το εγκαταλελειμμένο σανατόριο που νοσηλεύτηκε και ο Γιάννης Ρίτσος, είναι τελείως κατεστραμμένο. Ούτε “βγαλμένο μέσα από τις πιο τρομακτικές σκηνές του Αλφρεντ Χίτσκοκ, ούτε από κάποιο σκοτεινό ποίημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε”. Απλά ντεκαντάνς.

Tι φάση με το @highlight στο Facebook. Ξαφνικά ταγκάρομαι ανηλεώς δύο και τρεις και τέσσερις φορές σε πράγματα που έχω ήδη δει. Να αυξηθεί η διάδραση, βρε αδερφέ, αλλά ένα λεπτό να βρω η άσχετη πώς να απενεργοποιήσω τις ειδοποιήσεις.