Λάικ και ντισλάικ της εβδομάδας: Από Παυλίδη και influencers μέχρι την “κοπτοραπτική” Παπανώτα

Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρήσαμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που συνήθως τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

Αυτή την εβδομάδα σχολιάζουμε από το νέο άλμπουμ του Παύλου Παυλίδη και τους “παράνομους” influencers μέχρι την “κοπτοραπτική” Παπανώτα, που τον έθεσε με συνοπτικές διαδικασίες εκτός ευρωψηφοδελτίου.

Λάικ

Παύλος Παυλίδης, “πολιτικός” Χουβαρδάς και Γιάννης Φέρτης για τη Γεωργία Οικονόμου

Το μεγαλύτερο λάικ της εβδομάδας πηγαίνει στην ολοκαίνουρια δουλειά του Παύλου Παυλίδη “ΜΠΡΑΝΚΑΛΕΟΝΕ“. Από τη στιγμή που βγήκε ακούω εμμονικά το άλμπουμ στο repeat. Αγαπημένο μου τραγούδι το “Έρχόμαστε από τον ορίζοντα” και οι στίχοι “Ο Τζέιμς Τζόις θα μετενσαρκωθεί σε κινεζάκι το έτος 2124/ Ο Τόμας Μαν θα μετατραπεί σε φαρμακοποιό από το Εκουαδόρ το έτος 2101… /Η ποίηση δεν θα εξαφανιστεί”.

Τι ωραία δουλειά η “Η άνοδος και η πτώση της πόλης Μαχαγκόννυ“, η εμβληματική όπερα των Βάιλ και Μπρεχτ που σκηνοθετεί ο Γιάννης Χουβαρδάς στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Βαθιά πολιτική ματιά σε ένα έργο που περιγράφει την άνοδο και την πτώση μιας πόλης του κέρδους και των ηδονών, ασκώντας κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα, όπως γινόταν αντιληπτό στο ιδεολογικό πλαίσιο της μεσοπολεμικής Γερμανίας της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Όμως αν σε κάποιον πρέπει να αποδώσουμε τα εύσημα, αυτός είναι ο Παντελής Μάκκας και η ζωντανή του βιντεογράφηση. Πραγματικά σπάνια.

Ένα αντίο στον σπουδαίο ηθοποιό Γιάννη Φέρτη και στη βελούδινη φωνή του. Θα τον θυμάμαι πάντα  με συγκίνηση στον Θείο Βάνια της Λ. Μελεμέ, στην Άλκηστη της Κατερίνας Ευαγγελάτου στην Επίδαυρο, στην Επίσκεψη της Γηραιάς Κυρίας του Στάθη Λιβαθινού στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, αλλά και στα τελευταία έργα που πρωταγωνίστησε, στην τελευταία παράσταση της ζωής του το «Ένας αληθινός καουμπόι», το έργο της Μαρίλια Σαμπέρ Τόρες, που ανέβηκε τον Οκτώβριο του 2019 στο θέατρο Μικρό Χορν σε σκηνοθεσία Ελένης Γκασούκα, όπου υποδυόταν, συγκλονιστικά, έναν ηλικιωμένο που έπασχε από Αλτσχάιμερ -τι τραγική ειρωνεία, λίγο αργότερα βυθίστηκε και ο ίδιος στη νόσο αυτή).

Εξάρχεια by night, Μαίρη Μηνά και Coachella live για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Σάββατο βράδυ στο ΑΝ Club στα Εξάρχεια με μία χούφτα μεταλάδες για να δούμε τους Maiden uniteD την καλύτερη (όπως λένε) tribute μπάντα των Maiden. Εντάξει οι διασκευές ήταν οκ, αλλά την παράσταση έκλεψε ο βετεράνος κιθαρίστας των Maiden, Dennis Stratton, που αν και τον έβαλαν άκρη άκρη στη σκηνή είπε όλες τις ιστορίες που ήθελε παίρνοντας όσο χρόνο ήθελε!

Η αποκάλυψη της βραδιάς ήταν η frontwoman των Enemy of Reality, Ηλιάνα Τσακιράκη (και δασκάλα φωνητικής) που με την απίστευτη ερμηνεία της απογείωσε το “Phantom of The Opera”. Στα λάικ και ο απίστευτος κόσμος που ζουζούνιζε στα Εξάρχεια το Σαββατόβραδο.

Άξια… Ελληνίδα η Μαίρη Μηνά στο “ρόλο” της Πρωθιέρειας στην τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας. Επιβλητική, όμορφη και μόνο καλά σχόλια ακούσαμε από όλους όσοι ασχολήθηκαν με την τελετή. Μέχρι και οι στολές, τελικά, μας φάνηκαν κάπως πιο ωραίες… Ο Αλιάγας έβγαλε μία υπέροχη φωτογραφία από την τελετή.

Ευτυχώς ελέγχονται οι απανταχού influencers για παραπλανητικές εμπορικές πρακτικές και είναι μία καλή ευκαιρία να σκεφτούμε όλοι πού δίνουμε και το παραμικρό κλικ μας. Όταν εσύ χαλαρώνεις στο κινητό σου κλικάροντας, κάποιος βγάζει λεφτά!

Στα των συναυλιών… (ξανα-ξανα)έρχονται οι James, θετικά σχόλια ακούγονται για τους  Altın Gün που φέρνει το LALIBELA μαζί με τους Kasabian στο ΟΑΚΑ, και καλή φάση είναι τελικά να μπορείς να δεις λίγο από Coachella live που φέτος έχει έναν σκασμό καλλιτέχνες (άλλο που δεν φτούρησαν οι Blur). Συντονίσου live την ώρα που βγαίνουν στη σκηνή…

Τέλειος τέλειος ο νέος Κ.Βήτα, αδημονώ για το Χέρι…

Συναυλιακός Παύλος, Nalyssa Green για την Παναγιώτα Κλεάνθους

Εκτός από το καταπληκτικό και άκρως ενδιαφέρον νέο δίσκο του Παύλου Παυλίδη, περάσαμε εξαιρετικά και στην συναυλία του το περασμένο Σάββατο (13/04) στο Floyd. Ήταν ο ορισμός του “πολυαναμενόμενου live”, όσον αφορά του Έλληνες καλλιτέχνες, καθώς είχε από το καλοκαίρι να κάνει συναυλία και όσο να πεις ήμασταν στα κάγκελα με τόσους μήνες έλλειψης, οριακά στερητικό σύνδρομο. Ανανεωμένος, ορεξάτος, σα-ρω-τι-κός, σε μια εμφάνιση που τα είχε όλα: Σπαθιά, solo αγαπημένα, Μπρανκαλεόνε και visuals. Έρχεται σύντομα συνέντευξη στο NEWS 24/7, stay tuned!

Η Nalyssa Green μόλις κυκλοφόρησε ολοκαίνουργιο single με τίτλο “Όλα Τα Πάρτυ Του Κόσμου” που περιλαμβάνεται στο επερχόμενο άλμπουμ “Πολύ Καλή Στα Πάρτυ” που αναμένεται να κυκλοφορήσει την τελευταία μέρα του Μαΐου. Μιλάμε για… μπιτάκι! Όσο κι αν δεν είσαι αυτού του στυλ, ο ρυθμός με τον επαναλαμβανόμενο στίχο-ρεφρέν σου κολλάνε. Ο δίσκος περιγράφεται ως μια “πολύχρωμη ηχητική εμπειρία” και νομίζω το τραγούδι αυτό αποτελεί μια καλή γεύση από το τι θα ακολουθήσει.

Το Gentlemen για τον Κώστα Μανιάτη

Ναι, το τελευταίο επεισόδιο έδωσε μία παιδική λύση στην αρκετά περίπλοκη κατάσταση που είχαν δημιουργήσει τα εφτά επεισόδια που προηγήθηκαν αλλά το “αλλά” εδώ σε αποζημιώνει. Ένα κλασικό γκαϊριτσικό “αλλά” που το ξέρουμε και το ψάχνουμε από το 1998, σαν τους εμμονικούς με την ξαφνική βία ήρωές του.

Μετά από τέσσερα χρόνια χωρίς Netflix, το Gentlemen ήταν η εισαγωγή μου σε έναν κόσμο binge watching που ήθελα να αποφύγω αλλά να ‘μαι πάλι εδώ, μεγαλύτερος αλλά όχι σοφότερος, να περνάω ένα ολόκληρο Σάββατο μπροστά απ’ αυτό το αλήτικο, χαβαλεδιάρικο, καρτουνίστικα γκανγκστερικό και αυτοϋπονομευτικά μάτσο δημιούργημα του Βρετανού σκηνοθέτη -που κάπου το είχε χάσει στην πορεία. Γενικά.

Τρελάθηκα. Αρρώστησα. Μ’ άρεσε τόσο που όταν το είπα στην Ιωσηφίνα (Γριβέα, που κάνει και το “Pop για τις δύσκολες ώρες” μεταξύ άλλων) και την είδα να σηκώνει το φρύδι σχεδόν επιτιμητικά, της είπα “καλά θα κάνεις να το κατεβάσεις αυτό το φρύδι, young lady. Είδαμε στα 15 μας τις ‘Δυο Καπνισμένες Κάνες’, θα ψάχνουμε τις έστω και λίγο πετυχημένες παραλλαγές του μέχρι να πεθάνουμε”.

(Δεν της είπα τίποτα από όλα αυτά, μόνο ένα “α, ναι, ντάξει, εμένα μ’ άρεσε, τινασουπωτώρα, οκ, ναι, ναι”).

Ζεντάγια, “Hitman” και μια ελληνική ταινία στις Κάννες για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας του καλοκαιριού: Το “Hitman” του αγαπημένου Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ (“School of Rock”, η “Before” τριλογία, “Dazed and Confused”) με πρωταγωνιστή και συν-σεναριογράφο τον τέρμα χαρισματικό Γκλεν Πάουελ (“Λατρεύω να σε Μισώ”, “Top Gun: Maverick”) είναι ένα απίστευτα διασκεδαστικό, αστείο και σέξι παιχνίδι ρόλων και ανατροπών που παίζει με την αλήθεια, με τον πόθο και με τα power dynamics σε μια μαγνητιστικά αντισυμβατική σχέση.

Το λάικ όμως δεν πάει μόνο στην ταινία (την οποία είδα στην Βενετία τον περασμένο Σεπτέμβριο κι ακόμα θυμάμαι τις πανηγυρικές αντιδράσεις της αίθουσας), αλλά και στο γεγονός ότι στην Ελλάδα ευτυχώς η ταινία ΔΕΝ είναι του Netflix όπως θα υπέθετε κανείς από το παραπάνω τρέιλερ. Αντιθέτως, στην Ελλάδα η ταινία έχει κανονική διανομή στους κινηματογράφους, στις 4 Ιουλίου από την Spentzos Film. Αν πάτε ένα θερινό φέτος, ετούτο θα είναι η πιο εγγυημένη διασκέδαση.

Είδα ξανά το “Πολύδροσο” του The Boy με τη Βίκυ Καγιά και τη Σοφία Κόκκαλη και εκτός από το #πλανταγματάκι που έζησα πάλι, βεβαιώθηκα ότι ναι, όντως, η Καγιά δίνει μια πραγματικά υπέροχη ερμηνεία στην ταινία. Θα συζητηθεί πολύ όταν κυκλοφορήσει η ταινία τον Μάιο.

Βρίσκω σκέτη απόλαυση τα looks της Ζεντάγια στο press tour του “Challengers” που κυκλοφορεί την άλλη βδομάδα. Και Σήλια Κριθαριώτη έβαλε! Αλλά κοιτάξτε αυτό το ‘60s-inspired αριστούργημα:

Θα ευχόμουν να μην τελειώσει ποτέ το tour αλλά βασικά εύχομαι όντως να τελειώσει γιατί ανυπομονώ να δω την ταινία κιόλας – το πρώτο vibe που λαμβάνω είναι πολύ ενθουσιώδες.

Πρέπει να αναφέρω ότι διασκεδάζω πολύ με το “Elsbeth” στο COSMOTE TV. Είναι ένα spin-off του “Good Wife” οπότε έτσι κι αλλιώς ήταν must για μένα, αλλά δεν περίμενα η σειρά βασικά να είναι ένα νέο “Columbo” (η καλύτερη σειρά όλων των εποχών). Κάθε επεισόδιο ξεκινά με το έγκλημα να παρουσιάζεται λεπτομερώς, και την υπόλοιπη ώρα παρακολουθούμε για να δούμε πώς η δαιμόνια δικηγόρος θα αποδείξει την ενοχή του υπόπτου που από την πρώτη στιγμή ξέρει πως είναι ένοχο. Κι άλλη τέτοια τηλεόραση, πληζ!

Εκπληκτικά τα νέα για έναν πολύ ταλαντούχο νέο σκηνοθέτη του ελληνικού σινεμά: Η ταινία «Κιούκα Πριν το Τέλος του Καλοκαιριού» του Κωστή Χαραμουντάνη θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο ACID των Καννών, ένα παράλληλο τμήμα που εστιάζει στο απολύτως ανεξάρτητο, αντισυμβατικό σινεμά. Είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Χαραμουντάνη που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο επέκταση του εκπληκτικού μικρού μήκους φιλμ “Κιόκου” για το οποίο είχε πάρει το βραβείο σκηνοθεσίας στο διαγωνιστικό των Νυχτών Πρεμιέρας. Ανυπομονούμε για αυτή την απρόσμενη, φανταστική προσθήκη ελληνικού ενδιαφέροντος στις φετινές Κάννες.

Ντισλάικ

Γιώργος Μαζωνάκης, Nick Cave για τη Γεωργία Οικονόμου

Η κακή τέχνη μπορεί να μη σκοτώνει, σίγουρα όμως κουράζει και μάλιστα πολύ. Περπατώντας ανάμεσα στα δεκάδες περίπτερα της Μπιενάλε της Βενετίας, είναι τρομερό πως αρχίζουν όλα τα μέλη του σώματός σου να πονάνε όταν μπαίνεις σε δύο συνεχόμενα “κακά” περίπτερα.

Επίσης, να ξεκαθαρίσουμε πως Πολιτισμός είναι και οι τουαλέτες. Είναι τραγικό να πηγαίνεις κάπου – πόσο μάλλον στη Μπιενάλε Βενετίας– και να μην μπορείς να πλησιάσεις κάποιες τουαλέτες. Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη πολλά μέτρα μακριά και φλέρταρες άγρια με κάποια σοβαρή μόλυνση αν τολμούσες να μπεις.

Έχω βαρεθεί απίστευτα όλα αυτά τα βίντεο που σου “σκάνε” σαν μετεωρίτες στα social media. Και εκνευρίζομαι με τον εαυτό μου όταν κολλάω με βιντεάκια τραγουδιστών που δίνουν “πόνο” στη σκηνή. Τα δε βίντεο με τον Γιώργο Μαζωνάκη που κυκλοφορούν κατά δεκάδες και απεικονίζουν όλη αυτή την ιδιοσυγκρασιακή του “μαγεία” μόνο θλίψη που προκαλούν και αποστροφή.

Πραγματικά απορώ με όλη αυτή την τρέλα για τις συναυλίες του καλοκαιριού. Μας έχει πιάσει όλους μαζικό fomo, δεν εξηγείται αλλιώς αυτό το ντελίριο που σημειώθηκε για τις 3 συναυλίες του Nick Cave στη Στέγη. Ας ηρεμήσουν και αυτοί που δεν έβγαλαν εισιτήρια, θα ξανάρθει ο Nick, μας αγαπά.

Τα σύννεφα εκδικούνται, Αμαζόνιος στο τραμ και Μάγισσα in english για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου 

Το Ντουμπάι πλημμύρισε και το νερό πήρε σβάρνα κάμποσες καμήλες. Ας ξανασκεφτούν οι filthy-rich μαντηλοδεμένοι εκεί πέρα στις ερήμους ότι όταν βομβαρδίζουν τα σύννεφα για να βρέξει όποτε γουστάρουν, κάτι θα πάει στραβά. Ναι, όλοι οι επιστήμονες μας διαβεβαιώνουν ότι δεν έγινε κάτι τέτοιο προχθές, αλλά σίγουρα ο πλανήτης αποσταθεροποιείται με τους ευφάνταστους τρόπους που βρίσκουν για να ξοδέψουν τα άπειρα λεφτά τους κόντρα στη φύση.

Πάλι Ρουβάς στο Survivor; Το λιγότερο που θα περιμέναμε από τον Ατζούν είναι μία Κατερίνα Λιόλιου ντυμένη Τζέιν στη ζούγκλα με τον Ταρζάν.

Παρακολουθώ τη Μάγισσα απέξω απέξω, αλλά κάθισα με ενδιαφέρον να δω το τελευταίο επεισόδιο – κάπου το εύρημα με την αφήγηση στα αγγλικά δεν με άγγιξε… και σε απέναντι κανάλι βλέπω πάλι τις Άγριες Μέλισσες στο ζάπινγκ και μπερδεύομαι με Τρίγγου-Ροϊλό μια χώρια μια μαζί. Μετά ήρθε και η Ελένη Σταμίρη (Μαρία Κίτσου) ως επόμενη Μάγισσα και έδεσε.

Οι ψηφιακοί πίνακες για την ενημέρωση των δρομολογίων του τραμ είναι για γέλια. Δεν μπορείς να καταλάβεις σε πόση ώρα θα σε βρει ο συρμός που θες. Με ματιές όλο απορία συνεννοούμαστε όσοι περιμένουμε το τραμ εκεί στην Καλλιρόης κοντά στο μετρό – εκεί στον θεόξερο “Αμαζόνιο” που τα αγριόχορτα έχουν φτάσει ίσαμε το μπόι μας. 

Δημήτρης Παπανώτας και TV Queen για την Παναγιώτα Κλεάνθους

“Δεν βλέπω να έχει πρόβλημα η γυναίκα στην Ελλάδα και στην ΕΕ γενικά” είπε ο Δημήτρης Παπανώτας. Και όλες γελάσαμε, γιατί όλες – δυστυχώς – ξέρουμε. Και δεν έμεινε εκεί, κατέληξε και στο απόλυτο victim blaiming: “Εκτός αν θέλει να έχει. Δηλαδή αν πάρει έναν σατράπη ο οποίος την κακοποιεί και δεν μιλάει και κάθεται και το ανέχεται είναι πρόβλημά της, έτσι;”. Μεταξύ άλλων, χαρακτήρισε “υστερία” την μάχη για τα δικαιώματα των γυναικών και το φεμινιστικό κίνημα.

Αναρωτιέμαι, πραγματικά, σε άλλη χώρα ζει; Υποτίθεται πως δραστηριοποιείται στην τηλεόραση, ειδήσεις δεν βλέπει; Τόσες γυναικοκτονίες, τόσες καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία, τόσες έμφυλες επιθέσεις, τόσα άγρια περιστατικά που μας κάνουν πολλές φορές να ξαγρυπνούμε. Οι δηλώσεις του ήταν άκρως σεξιστικές, απόλυτα πατριαρχικές, και, φυσικά, κατηγορηματικά καταδικαστέες. Μάλιστα, όλα αυτά από έναν άνθρωπο που ενδέχεται αύριο – μεθαύριο να μας εκπροσωπεί στην Ευρωβουλή, καθότι – μέχρι χθες – ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ντροπή σ’ αυτούς που επιχειρούν να φορτώσουν ενοχές τα θύματα.

Δεν μας έφταναν τα υπάρχοντα reality shows, μας έλειπε ένα ακόμη! Ο λόγος για το Tv Queen που έρχεται στο Open, αναζητώντας τη νέα επιτυχημένη παρουσιάστρια της Ελλάδας. Στο “τιμόνι” η Ιωάννα Μαλέσκου που κάνει come-back και διευθυντής – καθηγητής της τηλεοπτικής ακαδημίας, ο Ανδρέας Μικρούτσικος. Κυκλοφόρησε το trailer και είδαμε στερεότυπα, εσωτερικευμένο μισογυνισμό και σεξισμό μέσα σε 16 μόλις δευτερόλεπτα. Αν κρίνουμε απ’ αυτό, καταλάβαμε τη συνέχεια…

Το Back to Black για τον Κώστα Μανιάτη

Δεν πέρασα άσχημα απλά αυτή στην ταινία δεν ήταν η Amy Winehouse. Ήταν μία εύπεπτη εκδοχή της, κατασκευασμένη για μεγάλα κοινά, πατώντας πάνω σε όλα τα κλισέ των βιογραφικών ταινιών.

Εδώ όμως αυτή η εκδοχή είναι δύσκολο να περάσει και να πιάσει, κυρίως απ’ τη στιγμή που έχει προηγηθεί το συνταρακτικό “Amy”, το ντοκιμαντέρ που τη ξεγύμνωσε από οποιαδήποτε μυθική αίγλη και μας την παρέδωσε ευάλωτη, φοβισμένη, ως ένα απλό κορίτσι με τα δύσκολα τελευταία χρόνια που έχουν όσοι δεν καταφέρνουν να ξεμπλέξουν από αλκοόλ και ναρκωτικά.

Ήταν τόσο δυνατή η ανάμνηση απ’ το ντοκιμαντέρ που έκανε το Back to Black να μοιάζει σαν ταινία για παιδάκια. Πώς είναι όταν παίρνουν αυτά τα βιβλία, τα κλασικά, και τα εικονογραφούν, τους βάζουν χρώματα και μεγάλα γράμματα και τα μετατρέπουν σε μια εκδοχή φιλική προς παιδιά δημοτικού; “Έγκλημα και Τιμωρία” για εφτάχρονα πχ; Κάπως έτσι.

Το άγχος του Κουέντιν Ταραντίνο για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Άκυρη η ταινία “The Movie Critic” που ετοίμαζε ο Ταραντίνο ως «10η και τελευταία» του. Άλλαξε γνώμη λέει επειδή πήγε κι έφερε το σενάριο και δεν πιστεύει τελικά πως αυτή πρέπει να είναι η τελευταία ταινία του. Εγώ θα του πρότεινα να πει λίγο νεράκι ή λίγο ουισκάκι και να χαλαρώσει λίγο και να κάνει όσες ταινίες θέλει αντί να πήζει στο άγχος για το ποια θα είναι η τελευταία του, λες και τον κρατάει κανείς από τον λαιμό. Κουέντιν, απλά γύρνα την ταινία, κι αν δεν σου αρέσει, ή αν σου έρθει κάποια άλλη επιφοίτηση, να μια τρομερή ιδέα: Γύρνα μετά άλλη μία ταινία.

Και στα εβδομαδιαία νέα γύρω από την χρήση του ΑΙ στο Χόλιγουντ, μετά τον μίνι πανικό που είχε γίνει για τη χρήση ΑΙ στην ταινία “Late Night with the Devil” για τρεις background εικόνες, έχουμε σήμερα κάτι πολύ χειρότερο. Το Netflix κατηγορείται για χρήση ΑΙ σε ένα true crime ντοκιμαντέρ, κάτι που ξεπερνά τα όρια με ό,τι τρόπο κι αν το εξετάσεις: εργασιακό, ηθικό, καλλιτεχνικό. Η εταιρεία δεν έχει πάρει θέση, κι ούτε έχει γίνει στα credits της ταινίας καμία αναφορά για χρήση ΑΙ. Θα δούνε πολλά τα ματάκια μας τα επόμενα χρόνια, και τα περισσότερα από αυτά τα «πολλά» θα έχουν πολύ περίεργα δάχτυλα.