Λάικ και ντισλάικ της εβδομάδας: Από τον Πέτρο Γαϊτάνο και τον Τζεφιρέλι έως τον πασχαλινό οβελία

Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρήσαμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που συνήθως τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας. Αυτή τη βδομάδα σχολιάζουμε από τον Πέτρο Γαϊτάνο και τον Τζεφιρέλι έως τον πασχαλινό οβελία

Λάικ

Αθάνατα ελληνικά χωριά, τυρόπιτα και θεατρο-ανάπαυση για τη Γεωργία Οικονόμου

Τι ωραία η θεατρο-ανάπαυση για εμάς τους πολιτιστικούς. Είναι τόσο όμορφη η αίσθηση πως δεν έχουμε να δούμε τί πο τα! Καλοκαιρινές διακοπές δεν έχουμε με τα δεκάδες φεστιβάλ και τα ανοιχτά θέατρα, έχουμε όμως Πασχαλινές!

Στα λάικ της εβδομάδας τα αθάνατα ελληνικά χωριά με τις παραδόσεις τους. Στο δικό μου σταμάτησαν οι ταβέρνες να έχουν κρέας από τη Μεγάλη Δευτέρα. Και αν δε νηστεύεις, καλό είναι να μη το λες. Κάνεις μόνος σου τη μικρή σου επανάσταση και τρως στα κρυφά για πρωινό τυρόπιτα και βάζεις στον καφέ σου γάλα. Ολίγον ψυχαναγκαστικό, δε λέω, αλλά έχει και μια γοητεία που σε ταξιδεύει στο παρελθόν.

Ιησούς από τη Ναζαρέτ, Τζεφιρέλι και ξερό ψωμί. Όσες φορές και να τη δεις τη σειρά αυτή, ποτέ δε τη βαριέσαι. Και πάντα η μουσική της θα είναι αυτή που θα σου θυμίζει τα παιδικά σου χρόνια.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον το 2ο Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής, που παρουσιάστηκε σε χώρους ιδιαίτερους και κατανυκτικούς. Μία διαφορετική Πασχαλινή νότα…

Γαϊτάνος, κονιάκ και τσιγάρο για τον Ιησού του Τζεφιρέλι και εξιλέωση για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Πέτρος Γαϊτάνος, λαμπάδα και ξερό ψωμί! Κανείς άλλος δεν έχει ερμηνεύσει τους Ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας όπως ο γνωστός τραγουδιστής και ψάλτης. Και φυσικά το αυτο-τρολάρισμά του στην διαφήμιση του Jumbo με τον Πόντιο Πιλάτο τον ανέβασε σκάλες στην εκτίμησή μας.

Άλλο πράγμα το Πάσχα στο “χουριό”. Ανακινεί μία συναίσθηση “κοινότητας” και συμμετοχής που σε καμία περίπτωση δεν τη νιώθεις στην Αθήνα. Πασχαλιές, παπαρούνες, απόλυτη ησυχία και ο Τυμφρηστός απέναντι. Και κόντρα σε όσους βαριούνται το σόι σε οικογενειακές μαζώξεις, εγώ ανυπομονώ να κάτσουμε στο πασχαλινό γλέντι με το σόι και όσους συγγενείς μας έχουν απομείνει.

Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ του Τζεφιρέλι είναι η καλύτερη εκδοχή κινηματογραφικού/τηλεοπτικού Ιησού ever. Εκτός από τις σκηνές κατάνυξης της ταινίας, και τη μουσική, ωραίες είναι και οι backstage φωτογραφίες από τα γυρίσματα, όπου ο Ρόμπερτ Πάουελ (31 ετών τότε) δεμένος πάνω στο σταυρό -φορώντας μία κουβέρτα και παντούφλες- κάνει ένα τσιγαράκι και πίνει κονιάκ παρεούλα με τον Τζεφιρέλι στη σκάλα.

Στα λάικ της ημέρας και οι απανταχού ρόκερς που τραγουδούν για εξιλέωση και ανάσταση μέρες πού ΄ναι. Στα των ξένων… ο νέος ντράμερ των Slipknot είναι ο Eloy Casagrande, πρώην ντράμερ των εμβληματικών Βραζιλιάνων Sepultura, ο Ντόναλντ Τραμπ ψάχνει ράπερς για να ενισχύσει την καμπάνια του για να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ, και η Μαντόνα ανέβασε την Φρίντα Κάλο – Σάλμα Χάγιεκ – στη σκηνή μαζί της στο Μεξικό και έγινε χαμός.

Οι Μεσσίες της οθόνης κι οι πωρωτικοί “Αντίπαλοι” για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Ας πάμε με κάτι διαφορετικό αυτή την (μεγάλη η χάρη της) εβδομάδα, και να ρανκάρω τα απόλυτα πασχαλικά λάικ μου. Δηλαδή τις «κρυφά, αυτός εδώ είναι ο Ιησούς» φιγούρες της μεγάλης οθόνης. Που με τον ένα τρόπο ή τον άλλον, φέρνουν μια μεσσιανική αλληγορία στις κατά τα άλλα όχι ιδιαίτερα βιβλικές περιπέτειές τους.

7. Ο ‘Τσάνσι Γκάρντνερ’, στο Να Είσαι Εκεί Κύριε Τσανς: Μέχρι και πάνω στο νερό περπάτησε.

6. Η Σέλμα, στο Dancer in the Dark: Σταυρώθηκε για τις αμαρτίες μας (αλλά με τραγούδι και χορό).

5. Ο Ντόνι, στο Donnie Darko: Είναι βασικά ο Ιησούς από τον Τελευταίο Πειρασμό.

4. Ο εξωγήινος, στο E.T.: Ο Εξωγήινος: Στο τέλος επιστρέφει στον ουρανό.

3. Ο Γίγαντας, στο Iron Giant: Κάτι σαν τον Σούπερμαν.

2. Ο Σούπερμαν, στο Superman Returns: Μέχρι και τον Γολγοθά του έχει, όταν σηκώνει ένα βράχο στους ώμους του.

1. Ο Νίο, στο Matrix: Πιο Μεσσίας από αυτό, δεν πάει.

Και ένας μπόνους τηλεοπτικός κρυφός Μεσσίας: Ο Τζον, από το καλτ διαμάντι John from Cincinnati. Ένας περίεργος ξένος που έρχεται, κινείται στο ρυθμό του, κάνει τα θαύματά του, και επιδρά στις ζωές όλων. Μέχρι και ο τίτλος είναι play πάνω στο Jesus from Nazareth.

Αυτά, σε περίπτωση που έχετε όρεξη για καμιά εναλλακτική αλλά επίκαιρη πρόταση, και βαριέστε να χιλιοδείτε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ. (Παρόλο που είναι rewatchable έπος.)

Και σε μη πασχαλινά νέα, μαθαίνω πως οι “Αντίπαλοι” (το “Challengers” τελοσπάντων, καταλάβατε) έκαναν Δευτέρα ως Τετάρτη σχεδόν όσα εισιτήρια είχαν κόψει προηγουμένως σε όλο το ΠΠΣΚ. Πρόκειται δηλαδή για ακραία περίπτωση θετικού word of mouth, όπου όσοι βγαίνουν από την ταινία πάνε ενθουσιασμένοι και λένε στους φίλους τους, στους συνεργάτες τους, στα αμόρε τους, και στα κρυφά αμόρε τους, να πάνε να τη δούνε. Αν δεν το είχαμε ήδη κάνει σαφές κι εμείς, να πάτε να το δείτε, είναι το μεγαλύτερο και πιο οργιαστικό κέφι που μπορείτε να έχετε στο σινεμά αυτή τη στιγμή.

Α, κι όχι μόνο στο σινεμά, αλλά και στο σπίτι: Βάλτε να παίζει σε λούπα το τέκνο σάουντρακ των Άττικους Ρος και Τρεντ Ρέζνορ και θα νιώσετε πως έχετε κερδίσει 5 χρόνια από τη ζωή σας. (Εγώ προτιμώ, για μάξιμουμ κέφι, το mixed version δια χειρός Boys Noize, αλλά και τα δύο λειτουργούνε φίνα. ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ.

Ντισλάικ

Χλαμύδες, Γιαδικιάρογλου και αρνάκια άσπρα και παχιά για τη Γεωργία Οικονόμου

Τα πέντε μεγαλύτερα αρχαιολογικά μουσεία της Ελλάδας υπολειτουργούν εν μέσω Πασχαλινής περιόδου επειδή δεν πήγε και πολύ καλά η μετατροπή τους σε ΝΠΔΔ και την Ακρόπολη καταλαμβάνουν χλαμυδοφόροι που παριστάνουν κούρους, αγάλματα και Θεούς. Η δε κυβέρνηση αποφάσισε να πρωταγωνιστήσει στο “Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο” και ρίχνει τις ευθύνες στην Γιαδικιάρογλου που μιλούσε με την Παπασταύρου. Εφηβικές καταστάσεις. Καλή ενηλικίωση.

Δεν ξέρω να κλάψω ή να γελάσω όταν φίλοι με ρωτούν τι να κλείσουν από θέατρα να δουν το Μεγάλο Σάββατο. Και δεν είναι ένας και δύο, είναι πολλοί.

Μεταφέρθηκε η Πρωτομαγιά, αλλά την 1η Μαϊου ήταν απεργία. Ακόμα και για εμάς τους δημοσιογράφους. Έλα μου όμως που το 90% των site δούλεψε κανονικά. Κάποιος να μου το εξηγήσει παρακαλώ, γιατί δεν καταλαβαίνω…

Εδώ στο ορεινό χωριό που βρίσκομαι τη Μεγάλη Εβδομάδα τα κατσικάκια και τα προβατάκια αφθονούν στους δρόμους και στα λαγκάδια. Και είναι τόσο γλυκά. Είναι να λυπάται η ψυχή σου αυτήν την τραγωδία που θα βιώσει το γένος τους οσονούπω… (και ναι κρέας τρώω κανονικά, αλλά όλη αυτή η πασχαλινή γενοκτονία είναι θλιβερή).

Κίτρινα πασχαλινά αυγά και σκοροφαγωμένο αρνί στη σούβλα για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

“Ιερό” ντισλάικ για τα πασχαλινά αυγά που δεν είναι κόκκινα. Αυγά κίτρινα, πράσινα, πορτοκαλί και “ουράνιο τόξο” είναι για παιχνιδιάρικο bonding με τα παιδιά, αλλά δεν ταιριάζουν στο Πάσχα το σωστό το ορθόδοξο. Οριακά ενοχλητικές και οι χαλκομανίες με νεράιδες και τον Ντόναλντ Ντακ.

Η μυρωδιά από καμένο μαλλί στην εκκλησία με κατατρέχει από παιδί. Ουκ ολίγα τα ατυχήματα στην μικρή εκκλησία στο χωριό. Μέχρι που αποφασίσαμε να εκκλησιαζόμαστε όλοι με… κότσο ψηλά.

Στα ντισλάικ το αντιαισθητικό ξεπέτσιασμα του οβελία πριν αποκολληθεί με βία από τη σούβλα. Νόστιμη η πέτσα – λένε κάποιοι – αλλά η τελική ψωροφαγωμένη εικόνα για όλους εμάς που δεν τρώμε αρνί είναι ακόμα πιο γκροτέσκ από το ίδιο το έθιμο.

Ανατρίχιασα με την εισαγωγή στο σατανικό βίντεο για το τραγούδι της Ιρλανδίας στη Eurovision. Το Bambie Thug τραγουδάει “Doomsday Blue” σαν γκοθ καρικατούρα. Το τραγούδι είναι και στα φαβορί, τρομάρα του.

Και ένα ξένο ντισλάικ με πόνο… Iggy Pop και Siouxsie Sioux τραγουδούν το “The Passenger” για διαφήμιση γνωστού παγωτού. Ε όχι!!! [Η Siouxsie Sioux μας τραγούδησε το Passenger και στη live εμφάνισή της στο περσινό Release, αλλά πού να φανταστούμε ότι το ετοίμαζε για σοκολάτα-κρέμα σε ξυλάκι].