Λάικ – ντισλάικ: Από τη Μαρινέλλα και έναν έκπτωτο γάμο, μέχρι το ζεϊμπέκικο του Γκλέτσου

Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρούμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που συνήθως τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

Αυτή την εβδομάδα συζητάμε από τη Μαρινέλλα και έναν έκπτωτο… γάμο, μέχρι το ζεϊμπέκικο του Γκλέτσου

ΛΑΪΚ

Μαρινέλλα, έρωτες και πολυέλαιοι στα λάικ της Γεωργίας Οικονόμου

Τιτανοτεράστιο λάικ στη Μαρινέλλα και στο μεγαλείο της. Μόνο ένας ζωντανός μύθος θα μπορούσε να βγει στο κατάμεστο Ηρώδειο με φρικτούς πονοκεφάλους για να μην απογοητεύσει το κοινό του. Είναι αυτό το λεπτό σημείο που διαχωρίζει τις ποιότητες των καλλιτεχνών. Γι΄αυτό και της άξιζε αυτή η ύψιστη τιμή. Να “πέσει” τη στιγμή του μεγαλείου της. Αυτό που εύχεται κάθε καλλιτέχνης δηλαδή. «Θεέ μου μας έμαθες εσύ πόσο πολύ να αγαπάμε»: αυτός ήταν ο στίχος που πρόλαβε να τραγουδήσει πριν καταρρεύσει στην σκηνή του Ηρωδείου. Πόσο συμβολικός για μία γυναίκα που αγάπησε και αγαπά όλη η Ελλάδα τόσο πολύ.
Τα υπόλοιπα λόγια είναι… περιττά. Όπως και κάθε είδους αναπαραγωγή βίντεο που την απεικονίζει στην ευαίσθητη στιγμή της.

I am falling in love του Γιώργου Βαλαή. Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά οι χτύποι της καρδιάς ακούγονται αλλιώς και η Δωδέκατη Νύχτα του Σαίξπηρ αποσυναρμολογείται μιλώντας για το παράδοξο του έρωτα. Το Song of the Siren του Tim Buckley από την Elizabeth Frazer των Cocteau Twins θα παίζει για πολύ καιρό στο repeat.

Εξαιρετική η φετινή Art Athina που έλαβε χώρα στο Ζάππειο. Εντυπωσιακός ο πολυέλαιος «Δυσλεξία» του Κωνσταντίνου Κακανιά αποτελείται από 1.200 χρωματιστά γυαλιά προερχόμενα από την Αμερική και το Μεξικό, το καθένα με ιδιαίτερη μορφή και διάσταση που έκοψε σε διαφορετικά σχήματα ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Κανείς δεν παρέλειψε να φωτογραφηθεί με αυτόν…

Κάτι έχει η φωνή της Μαριάννας Κατσιμίχα και μου αρέσει πολύ. Ζεστή, με ωραίο μέταλλο, χωρίς ίχνος ωραιοποίησης και δηθενιάς.  Πολύ ωραίο το νέο της τραγούδι “Στροφές” που έχει γράψει ο Θάνος Μόσχος. Μια ταξιδιάρικη κι ανάλαφρη ταυτόχρονα μελωδία, που μιλάει για τη νοσταλγία που τρέφεται από το παρόν και σταδιακά μας απελευθερώνει από στιγμές του παρελθόντος εκεί που τα αστέρια γίνονται ευχές που θα μας φέρουνε πάλι κοντά σε ότι βαθιά μας συγκινεί.

 

Λάικ με ζεϊμπέκικα, Χαρούλη και το Ηρώδειο μέσα από το φακό των Coldplay για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Περαστικά και πολλή αγάπη από όλη την Ελλάδα στη Μαρινέλλα που εκτός από τεράστιο ταλέντο είναι και ένας σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος. Σε συνέντευξή μας ο Μάριος Φραγκούλης, που είχε συνεργαστεί μαζί της και βρισκόταν στο Ηρώδειο το βράδυ που κατέρρευσε στη σκηνή, είχε υπογραμμίσει: “Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που θεωρώ εγώ αξιόλογους στην τέχνη τους, έχουν προσπαθήσει πολύ σκληρά, έχουν δουλέψει. Όλες οι μεγάλες προσωπικότητες. Η Μαρινέλλα που δουλέψαμε μαζί, δούλευε πιο πολύ από εμένα. Έκανε μαθήματα με τον δάσκαλό μου για να φτιάξει κάποια πράγματα. Και της έλεγα για όνομα “Μαρινέλλα μου, δεν χρειάζεται να φτιάξεις τίποτα”. Θέλω να πω πόσο σοβαρή και επαγγελματίας είναι”.

Ένα μινιμαλιστικό αθώο ζεϊμπέκικο χόρεψε ο Απόστολος Γκλέτσος στο πλαίσιο της μουσικής βραδιάς που διοργάνωσε το Ταμείο Αλληλοβοήθειας Συνταξιούχων Ελλήνων Ηθοποιών «Το Ελληνικό Σινεμά Τραγουδά» κα σείστηκαν τα πρωινάδικα. Τη βραδιά αντί για τους ηθοποιούς μονοπώλησε ο Στέφανος Κασσελάκης που δηλώσεις δεν έκανε, αλλά μετά το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, χειροκρότησε τον Απόστολο. Το λάικ πάει στη βραδιά για τους ηθοποιούς!

Στη συναυλία του Χαρούλη στο Βράχων ειδαμε για άλλη μια φορά πλήθος να τραγουδάει -σαν να μην υπάρχει αύριο- την ποίηση του Θανάση, να χορεύει κρητικά και να ξεδίνει ανάβοντας… καπνογόνα. Ο Γιάννης ήταν ελαφρώς κρυωμένος αλλά όπως πάντα έκανε άμεση επαφή με το κοινό που τον αποθέωσε. Για πρώτη φορά άκουσα να τραγουδάει το υπέροχο παραδοσιακό “Απάνω στην τριανταφυλλιά” που μας ξετρέλανε από την Alkyone στο “Μουσικό Κουτί”.

Είδα τα δύο επεισόδια του “Agatha All Along” στο Disney Plus και, εντάξει περιμένω να δω και τα υπόλοιπα. Η Kathryn Hahn είναι φανταστική, αν και WandaVision δεν έχω δει, άρα έχω σοβαρές ελλείψεις. Παντρεμένη με τον πολύ γλυκούλη Ethan Sandler.

Στα λάικ της ελληνικής δισκογραφίας, η Panik Records έκανε μία δωρεά ύψους 60.000€ στις οικογένειες των Παιδικών Χωριών SOS και την παρουσίαση της συνεργασίας έκαναν σε συνέντευξη Τύπου ο CEO της Panik, Γιώργος Αρσενάκος και ο Γενικός Διευθυντής των Παιδικών Χωριών SOS, Γιώργος Πρωτόπαπας, στις εγκαταστάσεις του Παιδικού Χωριού SOS της Βάρης.

Είδες το βίντεο από το making of στο Ηρώδειο του κομματιού των Coldplay; Καλέ φαινόμαστε όλοι κούκλοι (πήγαμε δεν πήγαμε)!

Jamie xx, “Kneecap” και “Lost” στα λάικ του Θοδωρή Δημητρόπουλου

Έχω λατρέψει το νέο άλμπουμ του Jamie xx με τίτλο In Waves. Μια synth έκσταση σε slow motion που με κάνει να θέλω να υπάρξω ξανά με μια μπύρα στο χέρι στις 6 παρά 10 το πρωί στο Key της Πραξιτέλους λίγο πριν φύγουμε κι οι τελευταίοι να πάμε για ύπνο. Τόσο συγκεκριμένα!

Πολύ δυνατό μπάσιμο στη νέα σεζόν για το σινεμά Όπερα, το οποίο φιλοξένησε την πολύ δυνατή φωτογραφική έκθεση Κάνα Δυο Φωτογραφίες με πρωτότυπο στήσιμο, πλαισιώνοντάς τη με ένα τριήμερο προβολών μιας ευρύτερης ας πούμε urban κινηματογραφικής αισθητικής, που γέμισαν την αίθουσα – από το “Μίσος” μέχρι τον “Μαχαιροβγάλτη”.

Όμως θέλω να ξεχωρίσω ειδικά το επερχόμενο, απόλυτα ξεσηκωτικό “Kneecap”, μια φιξιόν εκδοχή της βιογραφίας(!) ενός συγκροτήματος ιρλανδών ράπερ που δε φοβούνται καθόλου να πάρουν θέση. Είτε αυτό σημαίνει να σταθούν υπέρ της σημασίας της διάδοσης της ιρλανδικής γλώσσας και το αντι-βρετανικό και αντι-ιμπεριαλιστικό συναίσθημα, είτε σημαίνει να μιλούν υπέρ της Παλαιστίνης όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Το οποίο σύντομα μπορεί να συμπεριλαμβάνει και την σκηνή των Όσκαρ: Το “Kneecap” είναι η κατάθεση της Ιρλανδίας για τα Όσκαρ, με τους αναλυτές να το δίνουν ανάμεσα στα φαβορί για υποψηφιότητα. Πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα.

Στο μεταξύ στριμάρουμε ανελέητα τη μουσική τους, γιατί είναι όντως αληθινή μπάντα, και φανταστική κιόλας.

Κυκλοφόρησε στα ελληνικά το τρέιλερ της ταινίας “The Substance – Το Ελιξίριο της Νιότης” που θα κυκλοφορήσει ανήμερα του Χάλογουιν, 31 Οκτωβρίου, στην Ελλάδα.

Μου αρέσει πολύ αυτό το τρέιλερ γιατί καταφέρνει να περάσει τις κεντρικές ιδέες, την αισθητική και τον τόνο της ταινίας, χωρίς να σου δίνει ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΙΔΕΑ για το τι πρόκειται να αντικρίσεις στην κορύφωση του φιλμ. Θα το ξαναπώ, είναι ένα φιλμ-αμόκ, ένα φιλμ-εμπειρία.

Με όλα τα κείμενα και τις αναμνήσεις για το “Lost” με αφορμή την επέτειο των 20 χρόνων από την πρεμιέρα του, ε, είπα να το κάνω επιτέλους αυτό που σκέφτομαι τόσο καιρό και να δω ξανά τη σειρά από την αρχή. Είναι και σήμερα φουλ απολαυστικό – εκείνη η εντυπωσιακή δομή με τα επεισόδια αφοσιωμένα σε ένα χαρακτήρα τη φορά, ήταν πολύ μεγάλη κίνηση ματ. Όλα αυτά τα πρώιμα επεισόδια του 1ου κύκλου, που σε αντίστοιχες άλλες σειρές θες να τα προσπεράσεις γρήγορα για να φτάσεις στο ψητό, είναι χορταστικά μικρά πορτρέτα ηρώων και αντι-ηρώων. (Αλλά ανυπομονώ και για το ψητό.)

Μπράβο στη Σάλι Ρούνεϊ, συγγραφέα του “Normal People”, που στο Southbank Centre του Λονδίνου πριν την ανάγνωση από το νέο της βιβλίο, καταδίκασε απερίφραστα τη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το Ισραήλ.

Μπράβο γενιώς σε κάθε άνθρωπο με μεγάλη πλατφόρμα που δεν φοβάται να την χρησιμοποιήσει.

ΝΤΙΣΛΑΙΚ

Γάμοι με άρωμα βασιλείας και “γρήγορα” αναψυκτήρια για τη Γεωργία Οικονόμου

Το Σάββατο γάμος γίνεται και αποχωρίζεται η μάνα από την κόρη και μάλιστα στο Βυζαντινό Μουσείο. Αυτό το Υπουργείο Πολιτισμού έχει βαλθεί να μη μας αφήσει ποτέ να βαρεθούμε! Η Θεοδώρα, η μικρότερη κόρη της Άννας Μαρίας Γλύξμπουργκ και του αποθανόντος έκπτωτου βασιλιά Κωνσταντίνου παντρεύεται στις 28 Σεπτεμβρίου στη Μητρόπολη των Αθηνών και θα καλωσορίσει τους υψηλούς της καλεσμένους όχι σε κάποια ιδιωτική έπαυλη ή κάποιο κτήμα, αλλά στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο! Χμμμ… πότε ήταν που μιλούσαμε για τη μετατροπή των 5 μεγάλων μουσείων της χώρας σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου;

Εκεί στο Υπουργείο Πολιτισμού, όλα γίνονται πολύ γρήγορα και αποτελεσματικά. Έτσι, και με συνοπτικές διαδικασίες και φωτογραφικούς διαγωνισμούς τα συνολικά 100 αναψυκτήρια αρχαιολογικών χώρων, μνημείων και μουσείων τα ανέλαβε η θυγατρική της «Γρηγόρης» Rues Classiques. Η εκμίσθωση είναι για διάρκεια 6+6 χρόνια με ετήσιο μίσθωμα 1,5 εκατ. ευρώ.
“Μενδώνης παρούσης, πάσα αρχή παυσάτω”, και αν δεν… παύσει, διαγράφεται (βλ. διαγραφή Σαλμά).

Οι “λάθος” Πολίτες του Κόσμου, νέο τραγούδι από Rosalia και τρικυμία ελληνικών σειρών για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Ο Μασκ απένειμε την περασμένη Δευτέρα στην Ιταλίδα πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι – άκουσον άκουσον – το βραβείο Global Citizen Award, από την αμερικανική δεξαμενή σκέψης Atlantic Council. Δηλαδή η Μελόνι πήγε σπιτάκι της το βράδυ με ένα βραβείο που γράφει επάνω “Παγκόσμιος Πολίτης” και αν αυτό δεν είναι σουρεάλ, τότε τι είναι; Στα μίντια πιο πολύ μας απησχόλησε το φλερτ Μασκ-Μελόνι παρά το γεγονός ότι “global citizen” δεν τη λες με την καμία, σε καμία “δεξαμενή σκέψης”.

Μετά βέβαια είδαμε και τον πρωθυπουργό μας να παίρνει αντίστοιχο βραβείο πολίτη-της-υφηλίου-όλης και να λέει: «ανήκει σε όλους τους Ελληνες για την ανθεκτικότητα και την επιμονή τους, για όσα έχουν πετύχει τα τελευταία χρόνια», αποκαλώντας λίγο αργότερα τη Μελόνι “ καλή του φίλη”. Μας ρωτάς αν μπορούμε άλλο να αντέχουμε και να επιμένουμε;

Το νέο single της ROSALÍA, σε συνεργασία με τον ανερχόμενο Ισπανό καλλιτέχνη, Ralphie Choo, με τίτλο “Omega”, κυκλοφόρησε μέσω της Panik Records/Sony Music και μόνο που είδαμε κάτι σαν τρενάκι του λούνα παρκ στην κεντρική φωτό … αναφωνήσαμε “η ΜΑΡΙΝΑ ΣΑΤΤΙ το έκανε πρώτη”…  και εντάξει Rosalia να βρίσκεις δικές σου ιδέες εντάξει;;;

Δυστύχημα στις ράγες του τραμ στη Νέα Σμύρνη με νεαρό αγόρι και το πατίνι του. Ευτυχώς το παιδί είναι καλά, αλλά αμέτρητες φορές πιάνεται η ψυχή μας βλέποντας ποδηλάτες στις ράγες, ηλικιωμένους με τσάντες από τη λαϊκή, αυτοκίνητα να παραβιάζουν το φανάρι, ανυποψίαστους που μιλάνε στο κινητό, μέχρι και ιδιοκτήτες σκύλων να πηγαίνουν τα σκυλάκια τους για την ανακούφισή τους στο γκαζόν του τραμ. Επαναλαμβάνουμε… το ότι πάει πιο αργά δεν σημαίνει ότι δεν θα σε χτυπήσει.

Πάντως το σάιτ για το Στρατηγικό Σχέδιο Μεταφορών της Αττικής (ΣΣΜΑ) είναι υπόδειγμα… powerpoint παρουσίασης μανατζαρέων. Πότε θα υλοποιηθούν όλα τούτα; Το 040 έχει κόπιτσες να συγκρατούν τις άκρες του πατώματος και συχνά κοιταζόμαστε με φόβο όταν στρίβει για να βεβαιωθούμε ότι θα ακολουθήσει η φυσούνα με το υπόλοιπο μισό λεωφορείο μην αδειάσει τους υπόλοιπους πίσω…. 

Τα ελληνικά social γέμισαν με αναρτήσεις για τις πρεμιέρες των νέων ελληνικών σειρών. Έχουμε χάσει τα αυγά και τα πασχάλια – πόσες είναι τελικά οι νέες σειρές, και πόσοι οι ηθοποιοί που παίζουν. Αμέτρητοι; Καμιά καλή κωμωδία ψάχνει ο κόσμος να γελάσει λίγο το χειλάκι μας και η Τζέλα δεν φαίνεται ικανή προς το παρόν. 

Οσκαρική αδικία και στην Ινδία για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Έχουν κι αλλού διαδικασίες Μενδώνη, μη νομίζετε. Στην Ινδία αποφάσισαν να στείλουν στα Όσκαρ την δραμεντί “Laapataa Ladies” αντί για το πολυτραγουδισμένο “All We Imagine As Light” της Παγιάλ Καπάντια – την πρώτη ινδική ταινία που διαγωνίστηκε στις Κάννες εδώ και δεκαετίες, που βραβεύτηκε με το Μεγάλο Βραβείο (σα να λέμε ασημένιο μετάλλιο) και που είναι ένα από κορυφαία φιλμ της χρονιάς, παγκοσμίως. Απλά το “All We Imagine As Light” δεν ζωγραφίζει μια ακριβώς κολακευτική ή έστω φολκλόρ εικόνα της Ινδίας προς το εξωτερικό, αντιθέτως ακολουθεί γυναίκες της εργατικής τάξης που προσπαθούν να βρουν χώρο για την αλήθεια τους και για την επιθυμία τους μέσα σε μια αδιέξοδη κοινωνική ασφυξία – αλλά με έναν ρομαντικό λυρισμό που αφοπλίζει. Μαγική ταινία.

Ο Τζόνι Ντεπ θα λάβει βραβείο για το σύνολο του έργου του στο φεστιβάλ της Ρώμης. Θα ήθελα να θυμίσω σε πολλά αυτά τα μεσαίου βεληνεκούς ευρωπαϊκά φεστιβάλ, επειδή μάλλον τους έχει διαφύγει, ότι μπορούν πολύ απλά, απλούστα, απλώς να επιλέξουν να ΜΗΝ δώσουν τιμητικό βραβείο στον Τζόνι Ντεπ.