Λάικ – ντισλάικ: Από τη Thalassa της Σάττι και τους Duran Duran στο “Όχι” της Βανδή

Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρούμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που συνήθως τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

Αυτή την εβδομάδα σχολιάζουμε, μεταξύ άλλων από τη Thalassa της Σάττι και τους Duran Duran μέχρι και τον θεατρικό οίστρο στην αρένα της Επιδαύρου.

Τα λάικ – ντισλάικ πάνε διακοπές! Από Σεπτέμβρη με νέες ιδέες…

Λάικ

Ορέστεια, Σάττι και Βοσκοί στα λάικ της Γεωργίας Οικονόμου

Στη συγκλονιστική Ορέστεια του Θεόδωρου Τερζόπουλου θα μείνει εντυπωμένη στο μυαλό μου η σκηνή της αναγνώρισης της Ηλέκτρας με τον Ορέστη. Η ορχήστρα φωτισμένη στο μπλε του νερού, τα σώματα των χορευτών να τρεμοπαίζουν σαν κύματα και ο Ορέστης σαν ψάρι να σπαρταρά αγκαλιάζοντας την Ηλέκτρα. Σαν τα δύο αδέλφια να ξανασυναντήθηκαν μέσα στη μήτρα της Κλυταιμήστρας…

Τι μαγική που είναι η Αρχαία Μεσσήνη, το “δημιούργημα” του Πέτρου Θέμελη. Το απόγευμα, την ώρα που δύει ο ήλιος ο αρχαιολογικός χώρος παίρνει μία ονειρική πορτοκαλί απόχρωση που νιώθεις πως έχεις τηλεμεταφερθεί σε ένα άλλο σύμπαν…

Είναι πια γεγονός: Ό,τι και να κάνει η Μαρίνα Σάττι θα γίνεται viral. Το νέο βίντεο κλιπ για το τραγούδι “Ah THALASSA“, δεν μένει μόνο στις ομορφιές της Ελλάδας, αλλά γίνεται ένα βίντεο – υπενθύμιση ότι οι θάλασσές μας έχουν γίνει το αιώνιο σπίτι για δεκάδες χιλιάδες “ανώνυμους” ανθρώπους, ότι η Μεσόγειος είναι ένα υγρό νεκροταφείο ψυχών. Εξαιρετική δουλειά.

Κοιτούσα ώρα πολλή την εκπληκτική φωτογραφία του Henri Cartier-Bresson “Πίσω από τον Σταθμό Σαιν-Λαζάρ, Πλας ντε λ’Ερόπ, Παρίσι, Γαλλία, 1932” στο Μουσείο του Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή στο Παγκράτι. Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με ένα ρομαντικό ενσταντανέ, αν παρατηρήσει όμως κάποιος πιο προσεκτικά, θα δει πως απεικονίζει ακριβώς το αντίθετο. Πρόκειται για μία εικόνα παρακμής και φτώχειας, που ένας πολίτης απλώς προσπαθεί να μη βραχεί.

Πολύ ετεροχρονισμένα, μάλλον, είδα τους αριστουργηματικούς «Βοσκούς» (1967) του Νίκου Παπατάκη στο CINOBO, μία ταινία που αγγίζει με ρεαλισμό κοινωνικά, πολιτικά και ηθικά ζητήματα σε ένα φτωχό χωριό της ελληνικής επαρχίας. Δυνατές ερμηνείες, πρωτοποριακή σκηνοθεσία με την ωμή βία να αφήνει έντονο το στίγμα της. Η σκηνή της Ανάστασης, πραγματική γροθιά στο στομάχι.

Θα ακουστεί ίσως λίγο υπερβολικό, αλλά κάπως ένιωσα και πάλι άνθρωπος όταν κατέβηκα στο κέντρο της Αθήνας με τα παιδιά μου να διαλέξουμε βιβλία για το καλοκαίρι. Περάσαμε ώρα πολλή στους διαδρόμους της Πολιτείας και της Πρωτοπορίας κοιτάζοντας στα ράφια της ενήλικης πια λογοτεχνίας κλασικές, αλλά και νέες εκδόσεις. Επιτέλους, άφησαν λίγο τα κινητά τους, ξεφύλλιζαν βιβλία και διάβαζαν οπισθόφυλλα”. Βιβλία πήραμε πολλά, μένει να τα διαβάσουν…

Λάικ σε Duran Duran, το νέο οικολογικό “θαύμα” των Massine Attack και η πανσέληνος του Ελαφιού για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Λάικ στους Duran Duran που έδωσαν τα ρέστα τους στην Πλατεία Νερού με όλα τα τραγούδια της μπάντας που όσο να πεις θέριεψε εμπορικά παρέα με το MTV. Όλα ήταν τέλεια και ο Σάιμον Λε Μπον ο ήρωας της βραδιάς σε ένα ακόμα κατάμεστο Release.

Την αμέσως προηγούμενη ακόμα ένα λάικ για το ντελίριο των Massive Attack, επόμενος σταθμός των οποίων είναι ένα… οικολογικό υπερθέαμα που λέγεται “Act 1.5”. Γιορτάζοντας 25 χρόνια ακτιβισμού για το περιβάλλον οι Massive Attack στις 25 Αυγούστου θα εμφανιστούν στο Clifton Downs στη γενέτειρά τους το Μπρίστολ (ίσως για τελευταία φορά, όπως λένε).  Θα είναι η πρώτη εμφάνιση των Robert ‘3D’ Del Naja και Grant ‘Daddy G’ Marshall στο Ηνωμένο Βασίλειο μετά από πέντε χρόνια και θα είναι πρωτοποριακή αναφορικά με το αποτύπωμά της στο περιβάλλον. Που θα είναι κοντά στο μηδέν, όπως λένε, για πρώτη φορά στα χρονικά των συναυλιών.

 «Αν ακούτε την επιστήμη και θέλετε όλοι μας να αποφύγουμε την καταστροφή, δεν υπάρχει ουσιαστική εναλλακτική λύση από την άμεση και συνεπή μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου – από το στάδιο μέχρι το πεδίο- μπορούμε όλοι να το κάνουμε αυτό τώρα. Η ανταπόκριση των κατόχων εισιτηρίων σε αυτό το πείραμα είναι ήδη απίστευτη και αυτόν τον Αύγουστο θα δείξουμε ότι οι μεγάλες ζωντανές μουσικές συναυλίες μπορούν να γίνουν διαφορετικά, συλλογικά και δυναμικά», μοιράστηκε ο Mark Donne – ο επικεφαλής παραγωγός του “ACT 1.5” σε δελτίο Τύπου.

Λάικ και στην … πανσέληνο του ελαφιού, γιατί είμαστε φιλόζωοι πάνω από όλα. Το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος παραμένει ανοιχτό για όλη τη νύχτα και προσκαλεί το κοινό, την Κυριακή 21 Ιουλίου, σε μια βραδιά διαφορετική από τις άλλες. Ολονύκτιες κινηματογραφικές προβολές, silent disco party, ομαδικά παιχνίδια μυστηρίου, βόλτες με θαλάσσια ποδήλατα στο Κανάλι, νυχτερινή λέσχη ανάγνωσης, διαλογισμός, yoga και πολλές ακόμη δράσεις περιμένουν όσες και όσους έχουν διάθεση για ξενύχτι με θέα το γεμάτο φεγγάρι! Θα είμαστε εκεί.

Σάττι, “Attenberg” και open air τρόμος, για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Πολύ μεγάλο λάικ στο βίντεο του Ah THALASSA της Μαρίνας Σάττι από τον Cyprien Clement-Delmas. Εικόνα με αποστολή, εικόνα χωρίς φόβο:

Συρματόπλεγμα περίφραξης. «Όχι δημόσια πρόσβαση». Υγρός τάφος.

Μιλώντας για έργα που εκπροσωπούν πλήρως την σύγχρονη Ελλάδα, χάρηκα πολύ που είδα το “Attenberg” της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη ανάμεσα στις 25 «ταινίες του αιώνα» κατά το κορυφαίο κινηματογραφικό περιοδικό Sight & Sound. Επιλέγοντας μία ταινία ανά έτος του –ως τώρα– αιώνα, το περιοδικό διαλέγει το “Attenberg” για το 2010, γράφοντας:

«Κάτω από την εκκεντρικότητα στην επιφάνειά της, αυτή η ψυχρή, ιδιοφυής κωμωδία κρύβει ένα πολύ επίκαιρο ουρλιαχτό οργής απέναντι στην οικονομική και πολιτική κρίση που περικύκλωνε τότε την Ελλάδα, αλλά και τραγικά στοιχεία κληρονομημένα από μια σεβαστή Ελληνική παράδοση». Αλλά και: «Στην απεικόνιση μιας αυταρχικής πατρικής φιγούρας που παραδίδει έναν ακατάστατο κόσμο σε ένα απροετοίμαστο παιδί, το “Attenberg” προσφέρει μια αλληγορία διαγενεακής προδοσίας που νιώθουν πολλοί στην Ελλάδα». Περνάμε καλά κι αυτό βγαίνει προς τα έξω.

Και συνεχίζοντας με το μοτίβο του τρόμου, λάικ και στην ολονυκτία τρόμου που έχει διοργανώσει το Athens Open Air Festival. Το Σάββατο στην Ακαδημία Πλάτωνος έχει “Νύχτα του Κυνηγού” μέχρι “Καρναβάλι των Ψυχών”, από τις 21.30 μέχρι τις 3.30. Περισσότερα τέτοια, παρακαλώ!

Ντισλάικ

Κατσαρίδες, STAKA ME TA AVGA και ανοιχτά κινητά για τη Γεωργία Οικονόμου

Επειδή η καθαριότητα είναι και αυτή Πολιτισμός, ας καθαρίσει κάποιος επιτέλους τους δρόμους στον Δήμο Ζωγράφου. Οι κατσαρίδες και τα ποντίκια κάνουν πάρτυ τώρα που έσφιξαν οι ζέστες και εγώ έχω κολλημένο διαρκώς το βλέμμα μου στη σίτα, μήπως καταφέρει κάποιος φτερωτός μαγκάιβερ να τη διαπεράσει.

Ή εγώ έχω χάσει το χιούμορ μου ή κάτι πάει λάθος με το STAKA ME TA AVGA, ένα βίντεο με τον Ηλία Μαμαλάκη που προσπαθεί να κάνει την πατροπαράδοτη κρητική Στάκα με τα Αυγά το πιο σέξι φαγητό.

Θα ξαναπώ για άλλη μία φορά για το κάκιστο κοινό του θεάτρου της Αρχαίας Επιδαύρου που επιμένει να μην κλείνει τα κινητά του και να κάνει μεγαλοφώνως παρατηρήσεις στους έμπροσθεν και όπισθεν αυτού, την ώρα που η παράσταση εξελίσσεται κανονικά. H δε αργολική ορχήστρα έχει πλέον μετατραπεί σε ρωμαϊκή αρένα. Βγαίνουν οι ηθοποιοί και νιώθεις σαν να παλεύουν να μην τους κατασπαράξουν τα λιοντάρια- “κριτικοί” που παραμονεύουν στα social media. Το αστείο είναι πως πολλοί από αυτούς δεν έχουν δει καν την παράσταση…

“Απαπαπα” στη δήμαρχο της Σμύρνης και στους οπαδούς του Τραμπ με το μπανταρισμένο αυτί για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Πήγε λέει η Δέσποινα Βανδή να τραγουδήσει στο Τσεσμέ της Σμύρνη και της κότσαραν μία αφίσα του Κεμάλ Ατατούρκ στον χώρο της εκδήλωσης. Και ακύρωσε, ευγενής και συγκεκριμένη. Και μετά η δήμαρχος της Σμύρνης, Λαλ Ντενιζλί, είπε την υπέροχα πολιτισμένη φράση -που ταιριάζει και στη θέση της και στην παιδεία της: “Μην την αποδοκιμάζετε, δεν νομίζω ότι αξίζει να κουράζεστε και να σπαταλάτε τις ανάσες σας”. Εμείς θα απαντήσουμε “απαπαπα” και “Γειά”.

Από τα πιο αστεία-σοβαρά που είδαμε σήμερα είναι οι ρεπουμπλικανοί οπαδοί του Τραμπ, με μπανταρισμένα αυτιά σε ένδειξη συμπαράστασης στο πυροβολημένο αυτί του Ντόναλντ.

Ό,τι τι; “Χτυπάς εσύ μα πονάω κι εγώ, οι δυο καρδιές μας σαν μία;“. Θα μπαντάρει αυτί και ο Ίλον Μασκ;

 

Ντισλάικ για τις σπάνιες εικόνες των Mashco Piro, μιας απομονωμένης φυλής ιθαγενών στον περουβιανό Αμαζόνιο, που δημοσιεύτηκαν την Τρίτη (16/7) από την Survival International, δείχνοντας δεκάδες ανθρώπους στις όχθες ενός ποταμού κοντά σε περιοχές όπου οι εταιρείες υλοτομίας έχουν παραχωρήσεις. Ντισλάικ για τις υλοτομήσεις στον Αμαζόνιο και ντισλάικ για το γεγονός ότι τους φωτογράφησαν. Και με μία μόνο φωτογραφία θα καταλαβαίναμε το ρεπορτάζ. Καλύτερα να φωτογραφηθούν αναλυτικά τα δάση που χάνονται όχι οι ιθαγενείς που δεν συναινούν (ίσως) στο να γίνουν μοντέλα ακτιβιστικής καμπάνιας.

Ρον Χάουαρντ, Emmys και “The Bear”, για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Με τον Τζ. Ντ. Βανς στην επικαιρότητα ως υποψήφιο αντιπρόεδρο του Τραμπ θυμήθηκα πάλι την άθλια ταινία που γύρισε ο Ρον Χάουαρντ βασισμένος στο βιβλίο “Hillbilly Elegy” του Βανς. Ελπίζω ό,τι κι αν κάνει, να μετανιώνει για τα πάντα!

Μου ήρθε στο μυαλό η απίστευτη οσκαρική χρονιά του 2002 και μια από τις 5άδες υποψήφιων Όσκαρ Σκηνοθεσίας που αναφέρω πραγματικά κάθε τρεις και λίγο. Υποψήφιοι είναι ο Ντέιβιντ Λιντς για το “Mulholland Drive” (η καλύτερη ταινία του 21ου αιώνα;), ο Ρόμπερτ Όλτμαν για το “Gosford Park”, ο Ρίντλεϊ Σκοτ για το “Black Hawk Down” και ο Πίτερ Τζάκσον για τον πρώτο “Άρχοντα”. 4 από τους σημαντικότερους auteurs του σύγχρονου αγγλόφωνου σινεμά, οι οποίοι έχασαν το Όσκαρ από τον Ρον Χάουαρντ. (Για το πολύ κακό “Beautiful Mind”.)

Εδώ δύο από τους θρυλικότερους σκηνοθέτες των τελευταίων 60 χρόνων, ο Ντέιβιντ Λιντς κι ο Ρόμπερτ Όλτμαν, να τα λένε μετά την ανακοίνωση της κατηγορίας. Ο Όλτμαν φαίνεται να λέει στον Λιντς, «είναι καλύτερα έτσι».

Είδα τα περισσότερα νοκ άουτ παιχνίδια του φετινού Euro. Δεν ξέρω… κάποτε είχαμε ποδόσφαιρο; Πραγματικά κακές, ανέμπνευστες ομάδες, δίχως τίποτα το συναρπαστικό σε επίπεδο ιδεών ή παιχτών. Τι έχει συμβεί στο άθλημα. Η Ισπανία ήταν η μόνη αντικειμενικά Καλή Ομάδα οπότε προφανώς και το πήρε δίκαια. Η μόνη αξιοπρεπής κατάληξη. Και σταθερά αστείο το να πιστεύουν οι άγγλοι ότι θα κερδίσουν διοργάνωση μέχρι την τελευταία στιγμή.

Βγήκαν οι υποψηφιότητες των Emmys, όπως πάντα η Ακαδημία φαίνεται πως βλέπει 4 σειρές τις οποίες προτείνει μέχρι και για τα πόμολα. Ντροπιαστικό! Δεν έχει υποψηφιότητα η ταινιάρα “The Caine Mutiny Court-Martial”, το κύκνειο άσμα του θρύλου Γουίλιαμ Φρίντκιν με μια ηλεκτρισμένη ερμηνεία από τον Κίφερ Σάδερλαντ, αλλά έχει προταθεί για Καλύτερη Τηλεταινία το “Unfrosted” του Τζέρι Σάινφελντ. Δεν έχει προταθεί για Σκηνοθεσία ο Παρκ Τσαν-γουκ του “Sympathizer”, δεν έχει ούτε μία υποψηφιότητα το “The Curse” με την Έμμα Στόουν. Καλά να περνάτε παιδιά, εντάξει.

Πρεμιέρα για την 3η σεζόν του “The Bear” στο Disney+. Απλά κακή τηλεόραση. Μια άσκηση στη μιζέρια, μια σειρά που κυνηγάει την ουρά της, μια κουραστική παρέλαση από περιττούς γκεστ σταρ. Καλό κουράγιο εύχομαι!