Λάικ – ντισλάικ: Από την Μποφίλιου που “καίει” μέχρι τον χρυσό γάμο Ντε Γκρες

Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρούμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

Αυτή την εβδομάδα σχολιάζουμε στα λάικ την παράσταση της Νατάσσας Μποφίλιου που “καίει” στο Vox, το καλλιτεχνικό Λονδίνο, τον Κέντρικ στο Super Bowl και στα ντισλάικ μεταξύ άλλων τον γάμο Ντε Γκρες.

ΛΑΪΚ

Καθαρή Πόλη, αμβλώσεις και λιποθυμίες, καπιμπάρα και ενεργειακοί κρύσταλλοι στα λάικ της Γεωργίας Οικονόμου

Στα λάικ αυτής της εβδομάδας θα έχει μπόλικο Λονδίνο, καθώς το ταξίδι εκεί είχε μπόλικες εκπλήξεις. πρώτον και καλύτερο η καθαρή πόλη. Δεν έβλεπες στους δρόμους ούτε χαρτάκι, ούτε γόπα από τσιγάρο. Δεν ξέρω πώς το κατάφεραν αυτό, ήταν όμως η επιτομή του Πολιτισμού.

Πήγα στο ιστορικό Harold Pinter Theatre στο Λονδίνο και είδα το συγκλονιστικό Years, τη θεατρική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος της νομπελίστριας Annie Ernaux, σε σκηνοθεσία Eline Arbo. Πέντε εκπληκτικές ηθοποιοί χάρισαν ανεπανάληπτες στιγμές επί σκηνής, με αποκορύφωμα τη σκηνή της παράνομης άμβλωσης, που κυριολεκτικά μας έκοψε την ανάσα. Χαρακτηριστικό της έντασης που επικράτησε ήταν η λιποθυμία ενός θεατή, η οποία οδήγησε σε προσωρινή διακοπή της παράστασης.

Οι Βρετανοί ρε παιδί μου έχουν την κουλτούρα του θεάτρου στο DNA τους. Το νιώθεις από το μπαρ του θεάτρου που είχε γεμίσει ασφυκτικά με κόσμο μισή ώρα πριν την παράσταση και όλοι έπιναν ποτά και συζητούσαν επί θεατρικών και άλλων δαιμονιών.

Τι ωραία η εμπειρία του Moco Museum που φιλοξενεί μια εκπληκτική έκθεση σύγχρονης τέχνης, παρουσιάζοντας εμβληματικά έργα καλλιτεχνών όπως Banksy, Basquiat, Kusama, Haring, Abramović κ.ά. Η εμπειρία είναι μοναδική, με διαδραστικές εγκαταστάσεις και προκλητικές δημιουργίες που επαναπροσδιορίζουν την τέχνη.

Μια καθηλωτική έκθεση που συνδυάζει το avant-garde με το διαχρονικό. Μοναδική η εγκατάσταση της Marina Abramović, όπου οι επισκέπτες καλούνται να καθίσουν σε ειδικά σχεδιασμένα έπιπλα ενσωματωμένα με κρυστάλλους. Εμπειρία διαλογιστική και βαθιά ενεργειακή, καθώς η δύναμη των κρυστάλλων δημιουργεί ένα πεδίο συγκέντρωσης και ηρεμίας. Ένα σπάνιο ταξίδι στη σύνδεση σώματος και πνεύματος μέσω της τέχνης.

Τι γλυκιά ταινία το Flow! Ο μαύρος γατούλης και το καπιμπάρα – που μέχρι πρόσφατα δεν ήξερα καν ότι υπήρχε ως ζώο – έκλεψαν την καρδιά μου. Και το πιο αστείο απ’ όλα; Το σκυλί μου είδε την ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς να χάσει καρέ!

Είδα και τον Σπόρο της Ιερής Συκιάς. Ωραία ταινία δεδομένου πως ο Ιρανός σκηνοθέτης Μοχάμαντ Ρασούλοφ, καταδικασμένος σε οκτώ χρόνια φυλάκισης για αντικαθεστωτική δράση, γύρισε την ταινία υπό απόλυτη μυστικότητα, ολοκληρώνοντάς την μετά από πολλές περιπέτειες και ενώ είχε πλέον βρει καταφύγιο στην Ευρώπη. Ένα τολμηρό, αν και μονοδιάστατο, κοινωνικό δράμα στα όρια του θρίλερ, γυρισμένο στα κρυφά που καταγράφει με ωμότητα και δύναμη ένα κομμάτι της αποπνικτικής και ακραία καταπιεστικής πραγματικότητας του σημερινού Ιράν.

Calexico στις 6 το απόγευμα, Αλεξίου στην ΕΡΤ και Kendrick Lamar στα λάικ της Χριστίνας Τσατσαράγκου

Λάικ στις απογευματικές συναυλίες! Κυριακή απόγευμα στις 18:00 στο Gagarin και οι πιο ακουστικοί Calexico ήταν μία αποκάλυψη. Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι δεν ξέραμε αν θέλουμε καφέ ή μπίρα, οι Calexico μας ταξίδεψαν με τρόπο που δεν είχαν ξανακάνει. Κόσμος 50 something, χώρος μπροστά για καθήμενους και το setlist ήταν πιο ακουστικό από ό,τι συνήθως, αλλά καταπληκτικό. Joey Burns και John Convertino πλαισιώθηκαν από τον μακροχρόνιο συνεργάτη τους, τον τρομπετίστα Martin Wenk που έδωσε όλη την “πνευστή” τσαχπινιά στο αποτέλεσμα. Μια συγκινητική διασκευή του Love Will Tear Us Apart θα μπορούσε να είναι ένα εναλλακτικό “Χρόνια Πολλά” για τον σημερινό Άγιο Βαλεντίνο.

Στην ατμοσφαιρική παρουσίαση του δίσκου Latent Info, που θα κυκλοφορήσει σήμερα 14 Φεβρουαρίου επίσημα σε όλες τις digital πλατφόρμες, ο Πέτρος Κλαμπάνης μίλησε για τη συνεργασία του με τον πιανίστα Kristjan Randalu και τον ντράμερ Ziv Ravitz. Το να βρεις ανθρώπους να συνεργαστείς και να συμπλεύσεις πατώντας στις ίδιες αξίες είναι πολύ δύσκολο. Εδώ ευτυχώς συνέβη. Το Underflow (Καλλιρόης 39) είναι ένας ιερός ναός γεμάτος συλλεκτικούς δίσκους και “στέκι” όσους ψάχνουν ψαγμένα βινύλια.

Πώς και πώς περιμένουμε τη νέα σειρά ντοκιμαντέρ  της ΕΡΤ «100 χρόνια ελληνική δισκογραφία» με τη Χάρις Αλεξίου. Η εκπομπή μας καλεί να ανακαλύψουμε τη συναρπαστική ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, μέσα από 12 επεισόδια και έρχεται στη δημόσια τηλεόραση τη νέα τηλεοπτική σεζόν. Μέσα από το πολύτιμο Αρχείο της ΕΡΤ, αλλά και από μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα χρυσά χρόνια της ελληνικής δισκογραφίας, σκιαγραφείται ολόκληρη η πορεία του ελληνικού τραγουδιού, όπως αυτή χαράχτηκε στα αυλάκια των βινυλίων.

Η Νατάσσα Μποφίλιου στο VΟΧ σε μία από τις πιο ξεχωριστές στιγμές του προγράμματος ερμηνεύει το “Gracias a la vida”, της Χιλιανής Violeta Parra, ένα τραγούδι που έχουν πει καταπληκτικά η Joan Baez, η Mercedes Sosa, η Luz Casal, αλλά και η δική μας Νάνα Μούσχουρη.

Η Gaga με το “Abracadabra” ζει στιγμές Alejandro κι ας λένε μερικοί κακοπροαίρετοι ότι το τραγούδι μοιάζει λίγο με το “Mad World” των Tears for Fears. Τα σόσιαλ έχουν γεμίσει με dance challenges και τη χορογραφία της Parris Goebel (θυμήσου την Jlo στα AMAs 2015, με τις άνιμαλ ολόσωμες φόρμες, ήταν από τις πρώτες φορές που έκανε χαμό η Goebel)

Κεφάλαιο Kendrick Lamar στο Super Bowl. Όπως είπε κάποιος πετυχημένα, η εμφάνιση του Lamar ήταν σαν τον Σαίξπηρ. Δεν την πιάνεις με την πρώτη, θέλει μελέτη. Πού να καταλάβουμε ότι το τερέν ήταν πίστα του PlayStation (η ζωή του μέσα από το video game Patapon, με το οποίο μεγάλωσε), ότι η στιχομυθία ανάμεσα σε εκείνον και τον Uncle Sam – Σάμιουελ Λ. Τζάκσον είχε περί τα 10 πολιτικά σχόλια για την κατάντια της Αμερικής (+ you picked the right time but the wrong guy -διάλεξατε τον λάθος τύπο – ενν. τον Τραμπ). Μόλις και μετά βίας πιάσαμε την διχοτόμηση της αμερικανικής σημαίας, που σχηματίστηκε με τους χορευτές και ο Λαμάρ έκατσε στη μέση.

“The revolution ‘bout to be televised”… εκεί χρειάστηκε να το γκουγκλάρουμε. Η ποίηση του Gil Scott-Heron, αναμεμειγμένη με ένα κράμα τζαζ, μπλουζ, σόουλ και φανκ, αμφισβήτησε το status quo και άνοιξε το δρόμο για την ανάπτυξη της ραπ ως μουσικό είδος.Το «The Revolution Will Not Be Televised» παραμένει η βασική δήλωση του Scott-Heron και ο Λαμάρ είναι φαν του. Η άποψή του ήταν απλή: Η επανάσταση θα έρθει μόνο όταν οι άνθρωποι ανταποκριθούν στην πραγματική βιωμένη εμπειρία τους, κάτω στο δρόμο, όχι σε χειραγωγημένες αντανακλάσεις της μέσα από τα μίντια.

Κέντρικ Λαμάρ, εναλλακτικές προβολές και Severance για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Επικός Κέντρικ Λαμάρ στο Super Bowl με ένα σόου γεμάτο αναφορές και οπτικούς συμβολισμούς, με τον Σάμιουελ Τζάκσον να σχολιάζει την ίδια την εμφάνιση ως μαύρος Θείος Σαμ (κάτι που μπορείτε να είστε σίγουροι πως ενόχλησε πολύ μεγάλο κομμάτι της τραμπικής Αμερικής), με την Αμερικάνικη σημαία να σχηματίζεται –και μετά να σκίζεται– στις πλάτες μαύρων σωμάτων, και με διαρκείς παραπομπές στην σύγχρονη αμερικάνικη βία. Δείτε αυτό το καρέ:

Όπως γράφτηκε στο bluesky, «Δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι αυτό το πλάνο από το σόου του Κέντρικ. Οι κάμερες παρακολούθησης. Μου θυμίζει τις εκτελέσεις στην Danziger Bridge της Νέας Ορλεάνης [σσ. όπου διεξήχθη το Super Bowl] μετά την Κατρίνα», τότε που η αστυνομία είχε πυροβολήσει και σκοτώσει δύο άντρες και τραυματίσει άλλα τέσσερα άτομα – όλοι φυσικά μαύροι.

Τρομερό, τρομερό σόου. Και το αγνό επίπεδο μίσους για τον Drake… Να ένα καλό μάθημα ζωής: Αν θελήσετε με τέτοιο πάθος να ισοπεδώσετε κάποιον που αντιπαθείτε, μπορεί στην πορεία να καταφέρετε να γράψετε και έναν νέο ύμνο. (Γιατί ξεκάθαρα το Not Like Us στο μέλλον θα είναι κλάσικ επιπέδου Still D.R.E.)

Αγαπώ σινεμά που προσφέρουν εναλλακτικό τύπο προγραμματισμού. Το Newman παίζει κάθε Δευτέρα διάφορα συναρπαστικά ντοκιμαντέρ στο όριο αλήθειας, μυθοπλασίας και δοκιμίου, πιο πρόσφατα το σπουδαίο “A Night of Knowing Nothing” της Παγιάλ Καπάντια (του “Όλα Όσα Φανταζόμαστε ως Φως”). Στο Cinobo Πατησίων, το ένα βράδυ είδα το αριστούργημα του Σόντμπερμπεργκ “σεξ, ψέμματα και βιντεοταινίες” και το επόμενο την αγαπημένη μου ταινία του Ντάριο Αρτζέντο, “Βαθύ Κόκκινο”. Πραγματικά πάντα τέτοια.

Πολύ χαίρομαι που το “Anora” του Σον Μπέικερ πήρε κάποια σημαντικά βραβεία το περασμένο ΣΚ και τοποθετείται τώρα ξανά ως οσκαρικό φαβορί. Δεν μου άρεσε απαραιτήτως πιο πολύ από το “Brutalist”, αλλά στηρίζω μετά μανίας έναν κόσμο όπου ο Σον Μπέικερ έχει στην κατοχή του 2-3 βραβεία Όσκαρ. Είναι ανεκτίμητος.

Και μιλώντας για το “Brutalist”, μπράβο στο κοινό που τόλμησε: 18.000 εισιτήρια και #1 θέση στο ελληνικό box office για μια ταινία 3μιση ωρών για έναν μετανάστη αρχιτέκτονα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο! Πρόκειται περί θριάμβου.

Φανταστικό το 4ο επεισόδιο Severance με την ομαδική εξόρμηση του γκρουπ. Υπενθύμιση του πόσο ωραίο μέσο είναι η τηλεόραση όταν η σειρές γυρίζονται όχι ως ξεχειλωμένες ταινίες κομμένες στα 6, αλλά ως μια αλληλουχία από συναρπαστικά κεφάλαια, όπου το κάθε ένα χτίζει πάνω (ή ανατρέπει) το προηγούμενο. Η 2η σεζόν ως τώρα είναι φωτιά.

Παύλος Παυλίδης στο Floyd και “Full in Love” στο ERTFLIX για την Παναγιώτα Κλεάνθους

Εξωστρεφής, εκρηκτικός, απολαυστικός ο Παύλος Παυλίδης στη συναυλία που “έδωσε” στο Floyd το Σάββατο που μας πέρασε. Το live ήταν sold out απο καιρό, και δικαίως. Περάσαμε ένα υπέροχο 2ωρο με τραγούδια από τον νέο του δίσκο με τίτλο “Μπρανκαλεόνε” (τι ωραία που το κοινό τον έχει “αγκαλιάσει” και τον έχει κάνει “βίωμά του” σε χρονικό διάστημα περίπου ενός χρόνου), αγαπημένα κομμάτια από τη solo καριέρα του και, φυσικά, αριστουργήματα από την εποχή των Ξύλινων Σπαθιών. Τα visuals που έχει εντάξει στις τελευταίες συναυλίες του, δίνουν το κάτι παραπάνω!  Ο Παύλος Παυλίδης βρίσκεται σε απίστευτη φόρμα και του πάει!

Το ERTFLIX έχει ανοίξει την ενότητα “Full in Love” λόγω του Αγίου Βαλεντίνου, με 13 ταινίες που ακολουθούν μικρούς, μεγάλους, αξεπέραστους, ανεκπλήρωτους έρωτες. Το ειδικό αφιέρωμα θα κρατήσει μέχρι και την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2025, με τις επιλογές να είναι εξαιρετικές. Γενικά, το ERTFLIX βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης..

ΝΤΙΣΛΑΙΚ

Ελγίνεια, λονδρέζικη ακρίβεια, συμβουλές περί γάμου και ένας γάμος με εσάνς ντεκαντάνς για τη Γεωργία Οικονόμου

Από τη στιγμή που περνάς το κατώφλι της “ελληνικής” αίθουσας στο Βρετανικό Μουσείο, νιώθεις ένα σφίξιμο. Τα Γλυπτά του Παρθενώνα κατακερματισμένα, ξένα, εκτεθειμένα σε μια ψυχρή αίθουσα που καμία σχέση δεν έχει με το φως της Αττικής. Το παράπονο μεγαλώνει βλέποντας την ελλιπή φύλαξη – τουρίστες αγγίζουν ανενόχλητοι τα αγάλματα- ενώ περίεργες μπλε φυσούνες εκτοξεύουν καυτό αέρα δημιουργούν μια αλλόκοτη ατμόσφαιρα. Πολιτιστική λεηλασία σε πλήρη εξέλιξη, κρυμμένη πίσω από τη βιτρίνα ενός “ένδοξου” μουσείου.

 

Το Λονδίνο είναι υπέροχο, ζωντανό και πολιτιστικά αστείρευτο, αλλά αν δεν έχεις καταθέσεις ελβετικής τράπεζας, κάθε γεύμα μοιάζει με οικονομική επένδυση. Οι τιμές στα σούπερ μάρκετ σε κάνουν να αναπολείς τα ελληνικά παντοπωλεία, ενώ στις παμπ, τα καφέ και τα φαστ φουντ, πληρώνεις μικρή περιουσία για μια μπουκιά. Και μετά αναρωτιέσαι: μα πόσο ακριβώς πληρώνονται οι Λονδρέζοι και πώς επιβιώνουν;

Γαλαζοαίματοι και χρυσοαίματοι: Μια παραμυθένια ένωση: Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί ο γάμος της Χρυσής Βαρδινογιάννη με τον Νικόλαο Ντε Γκρες. Δεν ξέρω για εσάς, πάντως σε μένα όλο αυτό το σκηνικό φάνηκε τελείως ντεκαντάνς. Και αν κάτι αποδεικνύει ο συγκεκριμένος γάμος, είναι ότι η αριστοκρατία – είτε βασιλική είτε επιχειρηματική – συνεχίζει να λειτουργεί ως μια κλειστή λέσχη προνομίων. Και κάπως έτσι, ανάμεσα σε κορώνες, οικόσημα και χαμόγελα, το αφήγημα της «ανίσχυρης βασιλείας» αποδεικνύεται απλώς μια ωραία ιστορία για το κοινό, ενώ στην πραγματικότητα οι δεσμοί αίματος και χρήματος παραμένουν πιο δυνατοί από ποτέ.

Έχω πραγματικά βαρεθεί το σίριαλ με τις δηλώσεις του Νίκου Κουρή για τον γάμο και την απιστία και όλα τα συναφή. Κάπου σώνει ρε παιδιά οι συμβουλές περί σχέσεων.

 

Kant από Μάλτα, η σβάστικα στα μπλουζάκια του Kanye και ένας χαζοβιόλης για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου 

Για το “μαύρο διαβολόψαρο” Melanocetus johnsonii που κατέγραψαν θαλάσσιοι βιολόγοι της περιβαλλοντικής οργάνωσης Condrik της Τενερίφης έχουμε να πούμε την ατάκα του Σβαρτσενέγκερ στο Predator (1987) όταν ο Κυνηγός έβγαλε τη μάσκα. Οι GenX ξέρουν.

Το τραγούδι της Μάλτας για τη Eurovision από την Miriana Conte λέγεται Kant – ο στίχος “Serving kant” επαναλαμβάνεται και σίγουρα δεν αναφέρεται στον Γερμανό φιλόσοφο του άδολου λογισμού, Immanuel Kant. Στα μαλτέζικα, Kant σημαίνει “τραγούδι”, οπότε οποιοσδήποτε άλλος συνειρμός είναι απλώς… σύμπτωση!

Μετά το Σαρακήνικο της Μήλου βγαίνουν στη δημοσιότητα κι άλλες περιοχές όπως το Κλέφτικο στη Μήλο, η Γυάρος, η Μάνη, η Μεσσηνία, ο Αξιός, το πάρκο Ιονίου, το πάρκο Αιγαίου, η Θεσσαλία, τα οποία έχουν βάλει στο μάτι οι επενδυτές, με κίνδυνο να καταστραφούν πολύτιμα οικοσυστήματα αλλά και περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Βλέποντας τις μακέτες με τις τεράστιες πισίνες στα all inclusive ξενοδοχεία πάνω στην ομορφιά του ελληνικού τοπίου υπάρχει κάποιος άνθρωπος που χαίρεται;

Αυτός ο τύπος που κόντεψε να πατήσει τη Αλεξάνδρα Νίκα, σύντροφο του Κωνσταντίνου Αργυρού με πολυτελές αυτοκίνητο εκτός από όλα τα άλλα είναι και χαζοβιόλης; Είναι ποτέ δυνατόν στο συγκεκριμένο σημείο που έγινε το περιστατικό, τη συγκεκριμένη ώρα, με μάρτυρες και κάμερες παντού, να αφήσει την κοπέλα με ένα μωρό στο πεζοδρόμιο, και να μην τον βρουν;

Το Shopify έθεσε εκτός σύνδεσης το site του Kanye West (ή Ye), επειδή πουλούσε T-shirts με το σύμβολο της σβάστικας. Νωρίτερα στο Super Bowl η τηλεοπτική διαφήμιση του Κάνιε για το Yeezy.com έστειλε τους θεατές στο σάιτ, όπου ο εξυπνούλης αυτός είχε αντικαταστήσει όλο το προηγούμενο περιεχόμενό της με ένα μόνο στοιχείο: Ένα μπλουζάκι με σβάστικα προς πώληση. Ήταν και φτηνό, περίπου 20 ευρώ… όπως φτηνό ήταν και το κολπάκι του.

Captain America και σύλληψη διαδηλωτή στο Super Bowl για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Το νέο Captain America είναι εντελώς low point για τη Marvel. Εκτός από ξεφουσκωμένη περιπέτεια που εμφανέστατα είναι πετσοκομμένη στο post-production, διαθέτει κι ένα από τα χειρότερα φινάλε της πρόσφατης μνήμης. Τσάμπα ο, όντως καλός, Χάρισον Φορντ!

Κατά τη διάρκεια του Super Bowl σόου του Κέντρικ, ένας από τους χορευτές ξεδίπλωσε και κουνούσε μια σημαία Παλαιστίνης και Σουδάν, πριν τον πάρουν χαμπάρι οι σεκιούριτι και τον μαζέψουν. Στη συνέχεια ο διαδηλωτής οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου οι αρχές προσπαθούν για αρκετή ώρα να βρουν μια κατηγορία που να μπορούν να του προσάψουν, πριν το πάρουν τελικά απόφαση πως δεν έκανε κυριολεκτικά τίποτα το ελαχίστως παράνομο και τον αφήσουν – το NFL φυσικά τον απέβαλε δια βίου ζωής από τους χώρους του.

Είναι κάπως αστείο να σκέφτεσαι ότι στο περιθώριο ενός τόσο κιτς εθνικιστικού πανηγυριού, με μαχητικά να περνάνε πάνω από το στάδιο, με σύμβολα και σημαίες να απλώνονται από την αρχή ως το τέλος, ένα μάτσο ανθρώπους να έχουν μαζευτεί και να προσπαθούν να βρουν κάτι να προσάψουν στον ειρηνικό διαδηλωτή που, απλώς, ξεδίπλωσε μια άλλη σημαία on stage.

Στην τελική ευθεία για τα Όσκαρ εντωμεταξύ, κυκλοφόρησε στις αίθουσες κι η τελευταία υποψήφια Καλύτερη Ταινία που είχε απομείνει (το “Είμαι Ακόμη Εδώ” από τη Βραζιλία) αφήνοντας έτσι μοναδικό παραπονεμένο το καλύτερο ίσως φιλμ ανάμεσα σε όλη τη δεκάδα: To “Nickel Boys” του ΡαΜελ Ρος, ένα φορμαλιστικά συγκλονιστικό φιλμ με αφήγηση πρώτου προσώπου, που δυστυχώς δεν θα κυκλοφορήσει ποτέ στα ελληνικά σινεμά.

Λεωφορεία στην Αθήνα και “πορ φαβόρ” για την Παναγιώτα Κλεάνθους

Μα τι συμβαίνει με τα λεωφορεία τον τελευταίο καιρό στην Αθήνα; Δεν φτάνει που έχουμε έναν από τους παλαιότερους στόλους, που τα μισά μπάζουνε και τα άλλα μισά έχουν χαλασμένες πόρτες/παράθυρα/κουμπιά, έδώ και μερικούς μήνες δεν τηρούν τα ωράρια των δρομολογίων τους.

Viral έγινε το προηγούμενο διάστημα το “Μοντόγια, πορ φαβόρ”, με τον παίκτη του ισπανικού ριάλιτι La Isla de las Tentaciones, Χοσέ Κάρλος Μοντόγια, να κλαίει και να οδύρεται on camera για την μπροστά-στα-μάτια-του απιστία της κοπέλας του. Μετά, είχαμε ένα plot twist, ενώ το ενδιαφέρον για το ζευγάρι συνεχίζεται. Πρώτον, όταν ξεπεράσεις το αστείο της υπόθεσης, αισθάνεσαι λίγο εντεροντροπή με αυτό που βλέπεις. Δεύτερον, απορώ με αυτούς που πάνε σε   τέτοιου είδους ριάλιτι! Τρίτον, ελπίζω να μην τους μπαίνουν ιδέες για παρόμοια projects και στην Ελλάδα.