Λάικ – ντισλάικ: Από τον Επιθεωρητή Σκυφτούλη έως τη μαντινάδα του Κασιδιάρη

Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρούμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που συνήθως τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας. Αυτή την εβδομάδα συζητάμε από τον “Επιθεωρητή”  Θοδωρή Σκυφτούλη έως τη μαντινάδα στον Ηλία Κασιδιάρη.

ΛΑΪΚ

Καππαδοκία, αγαπησιάρικο σφηνάκι και σαρωτικός Επιθεωρητής στα λάικ της Γεωργίας Οικονόμου

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήμουν στην πανέμορφη Καππαδοκία, στην Τουρκία. Πόσο εντυπωσιακή η γεωμορφολογία της περιοχής, με τις ηφαιστειογενείς σπηλιές και τις κωνικές πέτρινες δομές τους, που αποτέλεσαν καταφύγιο για τους χριστιανούς, οι οποίοι αναζητούσαν προστασία από τους διωγμούς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η Κοιλάδα του Γκιόρεμε, η οποία έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, είναι τόσο όμορφη που πραγματικά κόβει την ανάσα και μόνο στη θέα των ναών που χρονολογούνται από τον 4ο έως τον 13ο αιώνα και περιλαμβάνουν εντυπωσιακές τοιχογραφίες που απεικονίζουν σκηνές από τη Βίβλο, τη ζωή του Χριστού και των Αγίων.

“Ο Χορός των Εραστών” που σκηνοθετεί ο Τιάγκο Ροντρίγκες στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση είναι ένα λυρικό σφηνάκι που το πίνεις και επανεκτιμάς τη συντροφική ζωή. Νίκος Καραθάνος και Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου σε σπαρακτικές στιγμές. Δεν ξέρω αν έχουμε χρόνο, για να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε εκ νέου με τον/τη σύντροφό μας, σίγουρα όμως πρέπει να βρείτε χρόνο να δείτε την παράσταση αυτή

Εξαιρετικά επίκαιρος ο “Επιθεωρητής” του Γιάννη Κακλέα στο θέατρο Γκλόρια που έκανε πρεμιέρα χθες Πέμπτη 21 Οκτωβρίου, με έναν σαρωτικό Θοδωρή Σκυφτούλη στον ομώνυμο ρόλο να ξεμπροστιάζει τους πάντες και τα πάντα.

Μα τι ωραίο το νέο τραγούδι των Tindersticks “Αlways a stranger”, όπως πάντα παράξενα οικείοι μιλάνε απευθείας στην καρδιά μας. Και τι ωραία σειρά η “Ερημη Χώρα” στο Ertflix, χαίρεσαι να βλέπεις ηθοποιούς σαν τον Γιώργο Κέντρο, την Δανάη Σκιάδη και την Κίττυ Παϊταζόγλου.

 

Νταλί, Πλέσσας και χειραγώγηση στο Netflix για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Μια ευχάριστη έκπληξη η cyber έκθεση με τα έργα του Ισπανού καλλιτέχνη Σαλβαδόρ Νταλί στον Ελληνικό Κόσμο. Οι πίνακές του υψώνονται τρισδιάστατοι και σε κάνουν πραγματικό πρωταγωνιστή των παράξενων κόσμων του. Τα παιδιά κάνουν πάρτι ζωγραφίζοντας τη Γαλάτεια των Σφαιρών, ενώ στις φωτογραφίες και τα βιογραφικά βίντεο θα δεις τον μέταλ θεό Αλις Κούπερ και την ιστορία με το πορτρέτο της Ρακέλ Γουέλς. Το 1965, ο Νταλί ζωγράφισε τη χολιγουντιανή σταρ με μαγιό για τις ανάγκες της ταινίας «Fantastic Voyage».

Το αφιέρωμα στον Μίμη Πλέσσα στο Παλλάς ήταν άλλη μια ευκαιρία να ακούσουμε τις μεγάλες επιτυχίες του σπουδαίου συνθέτη μας που έφυγε από τη ζωή υπερπλήρης εμπειριών και διακρίσεων. Πολλοί καλλιτέχνες συμμετείχαν, αλλά την προτελευταία βραδιά Μακεδόνας και Καραφώτης συγκέντωσαν τις… ιαχές του κοινού…

Το Sweet Bobby: My Catfish Nightmare στο Netflix με φρίκαρε τελείως. Μια γυναίκα – υπεύθυνη μάρκετινγκ και τηλεοπτική παρουσιάστρια μιλούσε επί 10 χρόνια με τον Μπόμπι στο facebook. Και να ο Μπόμπι ο επιτυχημένος καρδιολόγος να ποζάρει εδώ κι εκεί και να μιλάνε με τις ώρες, και να οι αγάπες και να περνάνε τις δυσκολίες της ζωής μαζί τάκου τάκου με τα δακτυλάκια στα πληκτρολόγια (ονλάιν φυσικά γιατί ποτέ δεν τον έχει συναντήσει από κοντά). Και τελικά ο Μπόμπι (σπόιλερ) είναι μια ξαδέρφη του που τον υποδύεται και τη χειραγωγεί για 10 χρόνια ενώ ο Μπόμπι (υπαρκτό πρόσωπο με γυναίκα και παιδί) δεν έχει την παραμικρή ιδέα ότι τον κατατρέχει μια stalker και μια ψυχοπαθής ξαδέρφη….

Οι Dream Theater έρχονται Ελλάδα με το ορίτζιναλ line-up τους το καλοκαίρι στο Release και οι progressive rock μεταλάδες ήδη ετοιμάζουν βωμούς λατρείας.

Ποπ στο Primavera, Χρυσός Φοίνικας και Χρυσή Άρκτος στα σινεμά, για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Βγήκε το λαϊνάπ του φετινού Primavera της Βαρκελώνης αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πως οι άνθρωποι δεν παίζονται όταν μιλάμε για συνδυασμό curation και μουσικών trends. Μουσικά, το 2024 ήταν η χρονιά των τριών pop girls, δίχως αμφιβολία ή κάτι έστω κοντινό τους: Charli xcx, Τσάπελ Ρόουν και Σαμπρίνα Κάρπεντερ ήταν για διαφορετικούς λόγους τα τρία βασικά μουσικά πρόσωπα της χρονιάς. (Τα έχουμε γράψει εμείς εδώ από το καλοκαίρι.)

Το Primavera λοιπόν κάνει την κίνηση-ματ. Γιατί προφανώς όλα τα φεστιβάλ του πλανήτη θα θέλουν (και θα κλείσουν) κάποια ή κάποιες από αυτές, αλλά το Primavera εξασφαλίζει για ακόμα φορά τον εαυτό του ως σημείο αναφοράς, ακόμα κι όταν παίζει με εμπορικούς όρους. Κλείνει, απλά, και τις τρεις. Η κάθε μία ως headliner και μιας μέρας, για ένα λαϊνάπ που έρχεται να οριοθετήσει τη μουσική χρονιά και να πει πως, βασικά, είχε την τελευταία λέξη.

Δεν είναι πολλές οι φορές που μπορείς να δεις την ίδια εβδομάδα να κυκλοφορούν στα σινεμά οι ταινίες που κέρδισαν 2 από τα 3 μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ, οπότε ας το χαρούμε (κι ας το τιμήσουμε). Ο Χρυσός Φοίνικας των Καννών, “Anora”, και η Χρυσή Άρκτος του Βερολίνου, “Δαχομέη”, κυκλοφορούν μαζί. Και το News24/7 έχει μιλήσει με τους σκηνοθέτες και των δύο κιόλας.

Το “Anora” είναι πολύ καλό, και από έναν πολύ αγαπημένο σκηνοθέτη, αλλά αγάπησα ακόμα παραπάνω τη “Δαχομέη”, ένα έτσι κι αλλιώς πιο δύσκολο και πειραματικό φιλμ. Του οποίου όμως η αντι-αποικιοκρατική αφήγηση έχει πολλά σημεία σύνδεσης με την Ελλάδα και τα Ελγίνεια Μάρμαρα. Προσέξτε το.

Λάικ στο κόλπο με τους διευθυντές φωτογραφίας που έχει στήσει ο Αλφόνσο Κουαρόν στη σειρά του “Disclaimer” στο Apple TV+. Η σειρά έχει αδυναμίες αλλά το πιο δυνατό της τρικ είναι η χρήση δύο τόσο εμφανώς διαφορετικών οπτικών στυλ, καθώς την ευθύνη της διεύθυνσης φωτογραφίας μοιράζονται ο τριπλά οσκαρικός θρύλος Εμάνουελ Λουμπέσκι (“Gravity”, “Το Δέντρο της Ζωής”) κι ο σπουδαίος Μπρούνο Ντελμπονέλ (του “Αμελί”). Οι πιο βαριά παραμυθένιες χροιές του Ντελμπονέλ αποτυπώνουν εντυπωσιακά μια ξεχωριστή αφήγηση-μες-στη-σειρά, ενώ το αιχμηρό, κινητικό στυλ του Λουμπέσκι φέρνει την πραγματικότητα σε ευθεία αντιπαράθεση με την υποτιθέμενη παράλληλη αφήγηση. Που είναι εν μέρει και το point της σειράς κιόλας.

ΝΤΙΣΛΑΪΚ

Διαζύγια, Droulias Brothers Κασιδιάρης και Τραμπ για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Τα διαζύγια είναι άτιμο πράγμα, ειδικά όταν κυκλοφορούν άβολες λεπτομέρειες στον Τύπο για όλα όσα πήγαν στραβά…
Απαράδεκτη η μαντινάδα των Droulias Brothers στον Ηλία Κασιδιάρη, που χαλαρά πήγε να πιει ένα ποτάκι στην άδειά του από τις φυλακές Δομοκού.. δεν την επαναλαμβάνουμε, αλλα δεν διασκεδάσαμε με το κρητικό αστειάκι «αδερφέ» ούτε ο Παπαδάκης….

Ο Τραμπ σερβίρει πατάτες τηγανητές στα Mc Donalds. Άλλη μία γελοία απόπειρα να το παίξει «σκληρά εργαζόμενος»…γιατί είπε λέει η Κάμαλα ότι στα νιάτα της δούλεψε σε φαστ φουντ και ο Τραμπ δεν τα σηκώνει κάτι τέτοια χωρατά. Αυτός είναι πιο μεροκαματιάρης και πιο …πορτοκαλί…

Καιτούλα Γαρμπή είδωλο αλλά…αυτό που το Διονύση θα τον χώριζε αυστηρά και μόνο αν της έλεγε ότι είναι ερωτευμένος με άλλη γυναίκα, ήταν κομμάτι πολύ υπεράνω για τα νεύρα μας.

Πόσα συγγνώμη στον Ιάπωνα που έμεινε 50 χρόνια στη φυλακή και βασανίστηκε για να ομολογήσει εγκλήματα που δεν έκανε…δεν το χωράει ανθρώπου νους…καμία συγγνώμη…. Μια ζωή πεταμένη.

Πανό στον Πειραιά, νεκρά παιδιά και ριάλιτι για τη Γεωργία Οικονόμου

Δεν ξέρω πόσο καιρό είναι κρεμασμένο στο λιμάνι του Πειραιά ένα τεράστιο πανό με έναν κύριο με ορθάνοικτη αγκαλιά να μας εύχεται – ή του ευχόμαστε- “Καλό ταξίδι”,  αλλά με φρίκαρε όταν έμπαινα στο καράβι και την είδα. Ρωτώντας έμαθα πως είναι εφοπλιστής που έχει φύγει από τη ζωή. Και φρίκαρα ακόμη περισσότερο.

Τι να πει κανείς για τα άλλα νεκρά παιδιά, αυτή τη φορά στην Αμαλιάδα. Άλλο ένα δράμα και άλλη μία περίτρανη απόδειξη πως κράτος πρόνοιας δεν υφίσταται.

Πραγματικά έχω βαρεθεί τις νέες ριάλιτι εκπομπές τύπου My Style Rocks και Survivor και όλα τα συναφή. Εκεί που ανοίγω την τηλεόραση, την κλείνω αυτόματα γιατί μου έρχεται μία αναγούλα.

Καπιταλισμός και ανικανότητα στο Χόλιγουντ, για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Δε ξέρω με ποια χολιγουντιανή πολυεθνική να πρωτοκοπανήσω το κεφάλι μου στον τοίχο, οπότε θα τα πιάσουμε όλα με τη σειρά.

Έχεις το Netflix που συνεχίζει να προσφέρει αμύθητα ποσά για να πάρει ταινίες με σκοπό να τις θάψει στην πλατφόρμα του αντί να τις κυκλοφορήσει στα σινεμά – όπως κάνει με ταινίες σαν το σίκουελ του “Knives Out”, για το οποίο πρόσφατα μάθαμε πως ο Ντάνιελ Κρεγκ έβαλε τις φωνές στο αφεντικό του Netflix, Τεντ Σαράντος. Ο Κρεγκ είπε στον Σαράντος πως τα χειροκροτήματα στην πρεμιέρα του ‘22 αποδεικνύουν πως η ταινία αξίζει να κυκλοφορήσει στις αίθουσες, το αφεντικό απάντησε «δεν είναι αυτό το μοντέλο μας» κι ο Κρεγκ απάντησε «το μοντέλο σας είναι fucked!». Πρόσφατα ακούστηκε πως κι η Γκρέτα Γκέργουιγκ είναι απογοητευμένη που το ίδιο πρόκειται να συμβεί με την επόμενη ταινία της, μια νέα διασκευή των Χρονικών της Νάρνια.

Θα μου πείτε, ας μην πούλαγαν όλοι αυτοί τις ταινίες τους στο Netflix. Πολύ σωστά, θα πω. Αυτό έκανε κι η Έμεραλντ Φένελ (του “Saltburn”) που ετοιμάζει μια διασκευή στα “Ανεμοδαρμένα Ύψη” με τον Τζέικομπ Ελόρντι και τη Μάργκο Ρόμπι. Το Netflix είχε προσφέρει $150 εκατομμύρια για να πάρει την παραγωγή, αλλά τελικά προτιμήθηκε η Warner Bros. με μια, λένε οι πηγές, πολύ χαμηλότερη προσφορά. Θα ζήσουμε επιτέλους τη δημιουργική κοινότητα του Χόλιγουντ να γυρνάει την πλάτη του στο καταστροφικό μοντέλο του Netflix;

Μιλώντας για τη Warner, μια εταιρεία που στα χέρια του βλαβερού Ντέιβιντ Ζάσλαβ έχει κυριολεκτικά εξαφανίσει ταινίες (όπως το “Batgirl”) προκειμένου να έχει φοροελαφρύνσεις που χρειάζεται απεγνωσμένα. Ενώ ο Ζάσλαβ διαγράφει “αναλώσιμες” ταινίες από σκληρούς δίσκους, το φιλμικό τμήμα του στούντιο προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί για να φέρει πίσω πρεστίζ δημιουργούς. Πήρε το παραπάνω φιλμ που λέγαμε, θα βγάλει και την ταινία του Ινιάριτου με τον Τομ Κρουζ. Αλλά έχασε οριστικά τον Κρίστοφερ Νόλαν, ο οποίος μετά το θρίαμβο του “Οπενχάιμερ” στη Universal, ανακοίνωσε το νέο του πρότζεκτ – αλλά δεν άφησε ΚΑΝ ανθρώπους της Warner να το διαβάσουν και να καταθέσουν πρόταση για αυτό. Ένα επίπεδο του «κρατάω μούτρα» που δεν έχουμε ξαναδεί, και βασικά μπράβο του, εγώ τον στηρίζω, καλά κάνει.

Η Warner αυτή τη στιγμή που μιλάβει θάβει κάτω από τη γη τη νέα –και μάλλον τελευταία– ταινία του θρύλου Κλιντ Ίστγουντ, το δικαστικό θρίλερ “Juror #2”. Ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του αμερικάνικου σινεμά, με διαχρονική συνεργασία με τη Warner, με τεράστιες εμπορικές επιτυχίες, με ένα τσουβάλι Όσκαρ για το στούντιο… Και το στούντιο απλά θάβει την ταινία και την κυκλοφορεί σε μόλις 50 αίθουσες (σε όλη την Αμερική!), χωρίς διαφημιστικά πλάνα, χωρίς οσκαρική καμπάνια. Οι άνθρωποι είναι και άμυαλοι, και ασεβείς.

Κι ενώ τα γράφω όλα αυτά, κυκλοφορεί ρεπορτάζ πως η Disney θα ανακοινώσει μια μεγάλη συμφωνία με Α.Ι. εταιρεία που θα έχει να κάνει με τα εφέ και το post-production των ταινιών της (λες και η αισθητική των franchise του στούντιο δεν είναι ήδη αρκετά χάλια). Απλά κλείστε το μαγαζί ρε παιδιά, όλοι.