Led Zeppelin: Οι αυθεντικοί και οι… άλλοι

Όπως εύστοχα έχει παρατηρήσει ο πολυπράγμων Χένρι Ρόλινς, «Το Fox News κάποια στιγμή θα πάψει να υπάρχει. Οι Led Zeppelin, όχι. Είναι τόσο απλό». Και είναι μάλλον αλήθεια. Η θρυλική λονδρέζικη μπάντα μπορεί τυπικά να υπήρξε και να μεσουράνησε από το 1968 έως το 1980, στην πραγματικότητα, όμως, οι Led Zeppelin δεν έπαψαν ποτέ να υπάρχουν, να ακούγονται, να ντύνουν με τα μοναδικά, αγέραστα τραγούδια τους τις στιγμές των ανθρώπων.

Γιατί το θέμα με τους Zeppelin είναι πως ενώ επισήμως λογίζονται ως προάγγελοι της χαρντ ροκ και του χέβι μέταλ, έχουν στο ρεπερτόριό τους και συγκλονιστικές ροκ μπαλάντες που διαχρονικά γουστάρουν και οι λιγότερο χαρντ ακροατές. Κοντολογίς, ακόμη κι εκείνος που δεν αντέχει την υπέροχη, μελωδική κραυγή του Ρόμπερτ Πλαντ στην αρχή του γκαζωμένου «Immigrant Song», πίνει νερό στο όνομα της μπάντας ελέω «Stairway to Heaven», της πασίγνωστης οκτάλεπτης μπαλάντας-που-φορτώνει-και-γίνεται-σκληρό-ροκ, η οποία συγκαταλέγεται σταθερά μεταξύ των καλύτερων ροκ κομματιών έβερ.

Ένα άλλο ανάδελφο θέμα με τους Zeppelin είναι πως δεν επιχείρησαν να παραμείνουν ενεργοί σώνει και ντε μετά τον θάνατο του ντράμερ τους, Τζον Μπόναμ, στις 25 Σεπτεμβρίου 1980 εξαιτίας τρελής αλκοολοκατανάλωσης (η νεκροψία συμπέρανε πως είχε πιεί κοντά 1,5 λίτρο βότκα και κάποια στιγμή, ξερνώντας στον ύπνο του, πνίγηκε). Με το που εξέλιπε ο ένας πυλώνας της τετραμελούς μπάντας, η οποία π ο τ έ δεν είχε αλλάξει την σύνθεσή της, οι εναπομείναντες (δηλαδή, ο κιθαρίστας-θρύλος Τζίμι Πέιτζ, ο μπασίστας/ κιμπορντίστας Τζον Πολ Τζόουνς, και ο τραγουδιστής-σύμβολο Ρόμπερτ Πλαντ) είπαν, μπάστα, sign off, τέλος. Ακόμη και το τελευταίο τους πρωτότυπο άλμπουμ, το «Coda», μπορεί να κυκλοφόρησε το 1982, αλλά περιλαμβάνει αποκλειστικά αχρησιμοποίητο υλικό από προηγούμενες ηχογραφήσεις του συγκροτήματος. Κατά τα λοιπά, και ριγιούνιον (reunion, καλέ!) έχουν κάνει φυσικά οι Led Zeppelin με διάφορες (φιλανθρωπικές κυρίως) αφορμές: το 1985, το 1988, το 1995 και το 2007, κάποιες φορές με αμφίβολη επιτυχία, κάποιες άλλες σημειώνοντας τρελό σουξέ. Γενικά, πάντως, παρέμειναν ακριβοθώρητοι.

Η όρεξη, συνεπώς, του κόσμου για ακόμη μια μπουκιά Led Zeppelin δεν έχει καθόλου κορεστεί. Εξάλλου, οι περισσότεροι μουσικοί της δεκαετίας του ’70, ζώντες και νεκροί, διατηρούν άφθαρτο τον μύθο τους. Τούτων δοθέντων, δεν συνιστά έκπληξη πως ήδη γίνεται χαμός με ένα ολοκαίνουριο ντοκιμαντέρ υπό τον υποσχόμενο τίτλο «Becoming Led Zeppelin».

Ένα ασυναγώνιστο πλεονέκτημα

Το φιλμ, σε σκηνοθεσία Μπέρναρντ ΜακΜάχον και σενάριο του ίδιου και της Άλισον ΜακΓκέρτι, θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο επερχόμενο Φεστιβάλ Βενετίας (1-11 Σεπτεμβρίου), εκτός διαγωνιστικού μαζί με άλλες πολυαναμενόμενες ταινίες σαν το «The Last Duel» του Ρίντλεϊ Σκοτ ή το «Dune» του Ντενί Βιλνέβ. Το κυριολεκτικά ανεπανάληπτο επίτευγμα του ντοκιμαντέρ του ΜακΜάχον είναι πως φιλοξενεί τα τρία ζώντα μέλη της μπάντας –συν, μπόνους, ακυκλοφόρητα φιλμάκια με τον μακαρίτη τον Μπόναμ. Και είναι η πρώτη φορά, εδώ και 50 χρόνια, που οι ίδιοι οι Led Zeppelin εμφανίζονται σε ένα ντοκιμαντέρ για τους… Led Zeppelin. Δίνοντας συνέντευξη, παραχωρώντας στον ΜακΜάχον άγνωστο προσωπικό υλικό, επικυρώνοντας, ουσιαστικά, σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία του ντοκιμαντέρ.

«Το “Becoming Led Zeppelin” είναι μια ταινία που κανείς δεν νόμιζε ότι μπορούσε να γίνει,» είπε ο σκηνοθέτης της στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου για την επίσημη ολοκλήρωση της παραγωγής. «Η ιλιγγιώδης εκτόξευση της μπάντας προς την δόξα υπήρξε γρήγορη και ουσιαστικά μη καταγεγραμμένη. Μετά από εντατική αναζήτηση ανά τον πλανήτη, και μετά από χρόνια αποκατάστασης του οπτικού και ακουστικού αρχειακού υλικού που βρήκαμε, επιτέλους αυτή η ιστορία μπορεί να ειπωθεί!»

Η ιστορία του φιλμ, λοιπόν, ξεκινάει από την ατομική διαδρομή καθενός από τους τέσσερις Zeppelin πριν καν συναντηθούν, τότε που έπαιζαν με διάφορα σχήματα σε μικρά βρετανικά κλαμπ. Και μετά, τον Αύγουστο του 1968 έρχεται εκείνη η πρόβα-τζαμάρισμα σε ένα ημιυπόγειο της οδού Τζέραρντ στο Λονδίνο, και κολλάνε οι τέσσερείς τους με τρόπο μαγικό. Μέσα σε δυο χρόνια χαρακτηρίζονταν ήδη από επαΐοντες και φαν ως «η καλύτερη μπάντα του κόσμου».

«Σκοπός μου ήταν να κάνω ένα ντοκιμαντέρ που θυμίζει μιούζικαλ,» λέει ο ΜακΜάχον. «Ήθελα να συνυφάσω τις τέσσερις διαφορετικές ιστορίες των μελών του συγκροτήματος πριν και μετά την δημιουργία των Led Zeppelin.» Συγχρόνως, «μεγάλα κομμάτια της αφήγησης βασίζονται αποκλειστικά στην μουσική σε συνδυασμό με εικόνες ή πλάνα από τους τόπους ή τα παγκόσμια γεγονότα που ενέπνευσαν τα τραγούδια τους,» εξηγεί ο ΜακΜάχον.

Προσγείωση στο Ηρώδειο

Με την ελπίδα, το λοιπόν, ότι το ντοκιμαντέρ θα βρει διανομή στα μέρη μας –αλλά στην χειρότερη, συμβιβαζόμαστε και διαδικτυακά– θα το έχουμε σίγουρα κατά νου. Όσοι, πάντως, δεν έχουν πρόβλημα με τις διαφορετικές εκδοχές, προσεγγίσεις και ερμηνείες του έργου των Zeppelin μπορούν να ετοιμάζονται και για τις δυο βραδιές «Led Zeppelin Symphonic», που θα φιλοξενηθούν αρχές Σεπτέμβρη στο Ηρώδειο.

Πρόκειται, βέβαια, για τις περσινές δυο συναυλίες του Ηρωδείου που λόγω πανδημίας δεν έγιναν ποτέ. Σ’ αυτές, ο μαέστρος Ρίτσαρντ Σίντγουελ έχει δημιουργήσει μια ενδιαφέρουσα μίξη ροκ μπάντας και συμφωνικής ορχήστρας (στο δελτίο Τύπου δεν κατονομάζεται επακριβώς η ορχήστρα), οι οποίες ερμηνεύουν αντάμα τα θρυλικά κομμάτια των Zeppelin. Την μπάντα απαρτίζουν ο κιθαρίστας Άντι Τζόουνς και ο ντράμερ Χάρι Τζέιμς, ενώ τραγουδούν ο Πίτερ Έλντριτζ, η Μόλι Μάριοτ και ο Τζέσι Σμιθ, του οποίου η φωνή είναι, λέει, φτυστή του Πλαντ. Maybe… Τα τραγούδια, πάντως, θα είναι τα γνωστά και λατρεμένα…

Πληροφορίες: «Led Zeppelin Symphonic», Ηρώδειο, 10 και 11 Σεπτεμβρίου στις 21:00. Εισιτήρια από 32€, προπώληση εδώ, κρατήσεις στο 211-8005141.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις