8 πράγματα που πρέπει να ξέρεις πριν δεις τους Muse στο EJEKT Festival

Oι Βρετανοί superstars της ροκ μουσικής, Muse, θα είναι οι πολυαναμενόμενοι headliners του EJEKT Festival 2022, την Τετάρτη 29 Ιουνίου 2022 στο Ο.Α.Κ.Α, και όλοι ανυπομονούμε να τους ξαναδούμε στη σκηνή!

Πριν από έξι χρόνια, οι Muse έκαναν την πρώτη εμφάνισή τους στη σκηνή του EJEKT Festival, γράφοντας ιστορία με μια αξέχαστη εμφάνιση που επί δύο ώρες ξεσήκωσε τους 30.000 θεατές και επιβεβαίωσε τον τιμητικό τίτλο τους ως μία από τις κορυφαίες ροκ μπάντες του πλανήτη!

Αυτό ακριβώς είναι οι Muse και το δείχνουν σε κάθε συναυλία τους. Είναι το απόλυτο mega rock act της εποχής μας που βρίσκεται στο ζενίθ των δυνάμεών του και χάρη σε μια σειρά από massive hits (“Uprising”, “Starlight”, “Madness”, “Resistance”, “Hysteria”, “Feeling Good”, “Knights of Cydonia”, “Time Is Running Out”, “Dead Inside”, “Undisclosed Desires”, “Psycho”, κλπ), μπορεί να παρουσιάσει ένα καθηλωτικό show.

Γνωστοί για την εμμονή τους στην τελειότητα κάθε λεπτομέρειας του οπτικοακουστικού θεάματος που παρουσιάζουν, σε κάθε περιοδεία τους επιδιώκουν να παρουσιάσουν κάτι που το κοινό δεν έχει ξαναδεί, οδηγώντας την live εμπειρία σε νέα standards. Ας τους γνωρίσουμε λίγο καλύτερα πριν από την εμφάνισή τους.

Η αρχή λεγόταν “Gothic Plague” και έγινε στο Γυμνάσιο μίας μικρής επαρχιακής πόλης

Οι Muse δημιουργήθηκαν το 1994 σε μία μικρή παραθαλάσσια πόλη της νότιας Αγγλίας, το Teignmouth. Ο Matt Bellamy (τραγουδιστής, κιθάρα, πλήκτρα), ο Chris Wolstenholme (κιθάρα και δεύτερη φωνή) και ο Dominic Howard (ντραμς) ήταν μόλις 13-14 ετών και έπαιζαν indie μουσική σε μπάντες του σχολείου.

Προσπαθώντας να ταράξουν λίγο τα νερά της βαρετής και περιορισμένης ζωής τους αποφάσισαν να συνασπιστούν με κοινό ενδιαφέρον τη μουσική. Ανυποψίαστοι για το τι θα φέρει η ζωή τους, τα μέλη των μετέπειτα Muse απάντησαν στην… οντισιόν που έκανε ο Bellamy για ντράμερ και κιθαρίστα και όλα άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά.

Το πρώτο όνομα του συγκροτήματος ήταν το “Γοτθική πανούκλα” (“Gothic Plague”) και το “εικαστικό” ήταν σαφέστατα goth-glam. Σε μία αέναη αναζήτηση ταυτότητας, μετονομάστηκαν σε “Fixed Penalty”, ενώ μετά επέλεξαν το “Rocket Baby Dolls” (από μία ιαπωνική ερωτική ταινία!).

Τα συγκροτήματα που άκουγαν με μανία ήταν οι Primus, οι Smashing Pumpkins, οι Nirvana και οι Radiohead, μπάντες που επηρέασαν τη μουσική τους ταυτότητα.

Το 1994, σε ηλικία περίπου 15 ετών, οι “Rocket Baby Dolls” συμμετείχαν σε έναν τοπικό ανταγωνισμό με μπάντες. Προσπάθησαν να εντυπωσιάσουν, να σοκάρουν το κοινό, φορώντας υπερβολικό make up και σπάζοντας τα πάντα πάνω στη σκηνή. Το πραγματικό σοκ όμως ήρθε όταν… κέρδισαν τον διαγωνισμό. Αυτή η νίκη ήταν το σημείο μηδέν, όπου όλα άλλαξαν.

Ο Bellamy είχε πει για εκείνο το διάστημα: “Θέλαμε να διαμαρτυρηθούμε, να δώσουμε το στίγμα μας, και όταν κερδίσαμε ήταν σοκ, ένα massive σοκ. Μετά από αυτό αρχίσαμε να παίρνουμε τον εαυτό μας σοβαρά”.

Παραδέχτηκε μάλιστα ότι σε εκείνη τη φάση οι άλλες μπάντες ήταν πολύ πιο μπροστά από πλευράς μουσικής γνώσης, αλλά ήταν το πάθος που έκανε τη διαφορά. Τότε συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να πάρουν πιο σοβαρά την υπόθεση. Αυτό ήταν το σημείο που η μπάντα απέκτησε στόχους και focus. Ο ντράμερ Dominic Howard είχε δηλώσει: “Η μουσική έγινε κάτι περισσότερο από μία διέξοδος. Έγινε πάθος και ένας τρόπος για εμάς να εκφραστούμε”.

Ο Bellamy μετά το διαζύγιο των γονιών του, έμενε με την γιαγιά του, η οποία τον έπεισε να μάθει να παίζει κιθάρα στην ηλικία των 14. Η ζωή στο κλειστοφοβικό Teignmouth παραήταν μικρή για τα όνειρά των τριών φίλων. Παράτησαν το κολέγιο και έφυγαν προς αναζήτηση της επιτυχίας. Όταν θα επέστρεφαν σε αυτή την μικρή πόλη θα ήταν τελείως άλλοι άνθρωποι.

Το όνομα “Muse” και τα άλμπουμ σαν… μετεωρίτες

Το 1997 ο Bellamy τελικά αποφάσισε να ονομάσει το συγκρότημα Muse. Μικρό, εύκολο, και φαινόταν όμορφο πάνω στους δίσκους! Ο μύθος λέει ότι ο κάποια στιγμή είχε ακούσει ένα μέντιουμ να λέει ότι μπορείς να καλέσεις τις μούσες όταν βρίσκεσαι σε ένα πολύ …πνευματικό σημείο της ζωής σου. Τότε θα ήταν, σκέφτηκε, που “κάλεσα” το συγκρότημα. Όπως και να έχει η συνέχεια δικαίωσε το… όνομα!

Το γκρουπ κυκλοφόρησε δύο EPs στην Dangerous Records στα τέλη των ‘90s, το “Muse” και το “Muscle Museum”. Ήταν όμως η ζωντανή εμφάνισή στο CMJ Music Festival το 1998 στη Νέα Υόρκη, που τους εξακόντισε και τράβηξε επάνω τους όλα τα βλέμματα της βιομηχανίας της μουσικής (και την προσοχή της εταιρίας Maverick, της Madonna). Η μπάντα ήθελε να μεταφέρει στο στούντιο ηχογράφησης την απίστευτη ενέργεια που έβγαζε στις ζωντανές εμφανίσεις της.

Με την κυκλοφορία του μελαγχολικού alternative rock άλμπουμ “Showbiz” (1998–2000) έγινε η αρχή. Τους συνέκριναν με τους Radiohead και η μπάντα έκανε τον πρώτο ειλικρινή και ουσιαστικό δεσμό με το κοινό της. Βρήκε την κοινή γλώσσα επικοινωνίας. Ήδη γνωστοί και αγαπητοί στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στην Γαλλία, αύξησαν τη διεθνή αποδοχή τους μετά την περιοδεία τους στις ΗΠΑ, με τους Foo Fighters και τους Red Hot Chili Peppers το 2000.

Αν η αντίδραση του κοινού στο πρώτο τους άλμπουμ ήταν ή να το αγαπήσουν πολύ ή να το μισήσουν απόλυτα, η αντίδραση στο δεύτερο “Origin of Symmetry”(2001), δημιούργησε μεγαλύτερη πόλωση. Το συγκρότημα ξεφεύγει από τη “σκιά” των Radiohead και πολλοί το συγκρίνουν με την οπερατική ποιότητα των… Queen.

Κάπου εκεί πίσω στο “Origin of Symmetry” κρύβονται επιρροές από Rachmaninov και Tchaikovsky, ενώ το συγκρότημα είχε πειραματιστεί με εκκλησιαστικό όργανο και με το ηλεκτρομηχανικό μουσικό όργανο “μέλλοτρον”. Σχολιάζοντας την σύγκριση με τους Queen ο Bellamy είχε πει: “Τα πράγματα που έχουμε κοινά με τους Queen είναι τα πράγματα για τα οποία είμαι ήδη περήφανος.. Έχουμε μεγάλο ήχο και δεν φοβόμαστε να κάνουμε σόου”.

Ακολουθεί η ονειρεμένη ζωή των σταρ του ροκ με όλα τα συμπαρομαρτούντα. Το 2002 κυκλοφορούν το DVD soundtrack “Hullabaloo”, με 18 live τραγούδια από το σόου τους στο Paris Zenith και πλάνα από το ντοκιμαντέρ της περιοδείας. Και εκεί που άρχισαν να γλιστράνε στο heavy rock άλλαξαν πάλι γραμμή πλευσης. Σειρά παίρνουν τα “Absolution” (2003), “Black Holes and Revelations” (2006) με ποπ-ηλεκτρονικά στοιχεία, και το “Supermassive Black Hole”, ενώ κομμάτια τους γνωρίζουν τεράστια επιτυχία όταν ακούγονται στο ”Twilight”.

Το “The Resistance” (2009) – με το συγκρότημα να επιστρέφει για εμφανίσεις στην πατρίδα του το Τέινμάουθ – και το “The 2nd Law” (2012) αγγίζουν ζητήματα κυβερνητικής καταπίεσης και κοινωνικής εξέγερσης.

Κατά την ηχογράφηση του “Resistance”, ο Wolstenholme εισήχθη σε κλινική αποτοξίνωσης για το αλκοόλ. Mία δύσκολη περίοδος για το συγκρότημα, η φιλοσοφία του οποίου είναι να στηρίζουν ο ένας τον άλλον, μίας και έχουν μεγαλώσει μαζί από μικρά παιδιά.

Τον Ιούνιο του 2010 ήταν οι headliners στο Glastonbury, αφού οι U2 ακύρωσαν την εμφάνισή τους μετά από τραυματισμό του Bono. Σε μια σπάνια ροκ στιγμή ο κιθαρίστας των U2, Edge ανέβηκε στη σκηνή με τους Muse και έπαιξαν το “Where the Streets Have No Name”.

Στην κορυφή των charts οι Muse έφτασαν με το “Drones” (2015), όπου επέστρεψαν σε πιο hard rock ήχο. Το όγδοο άλμπουμ “Simulation Theory” (2018) είναι επηρεασμένο από θέματα επιστημονικής φαντασίας και την υπόθεση προσομοίωσης.

Οι Muse έχουν δει το πρόσωπο της επιτυχίας. Έχουν κερδίσει αμέτρητα βραβεία, μεταξύ των οποίων δύο Grammy Awards, δύο Brit Awards, πέντε ευρωπαϊκά MTV Music Awards και οκτώ NME Awards και έχουν πουλήσει πάνω από 30 εκατομμύρια άλμπουμ παγκοσμίως. Υπάρχουν όμως πράγματα που ακόμα δεν ξέρεις για αυτούς.

8 πράγματα που δεν ήξερες για τους Muse

1. Ο Matt Bellamy είναι το μήλο που έπεσε κάτω από τη … μηλιά. Ο πατέρας του ήταν ο γνωστός κιθαρίστας των ‘50s, George Bellamy, μέλος των “The Tornados”’.

2. Μετά από το πρώτο τους σημαντικό βραβείο αντίκρισαν τον θάνατο (σχεδόν)! Το 2000 κέρδισαν το βραβείο NME για την καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα και επιστρέφοντας στη βάση τους έπρεπε να πετάξουν με ένα μικρό αεροπλάνο, του οποίου οι κινητήρες πήραν φωτιά. “Ευτυχώς δεν ανατινάχθηκε και εμείς μαζί. Καθόμασταν μέσα εκεί με το βραβείο στα χέρια όταν η μηχανή τυλίχθηκε στις φλόγες. Και αυτή μάλλον ήταν η πιο rock’n’roll στιγμή που έχουμε ζήσει” είπαν τα μέλη της μπάντας στο NME.

3. Ο Bellamy είναι κάτοχος παγκοσμίου ρεκόρ στο σπάσιμο… κιθάρας. Δεν γνωρίζαμε καν ότι υπάρχει τέτοιο ρεκόρ Γκίνες αλλά το κατέχει μιας και έχει σπάσει 140 κιθάρες στην ‘Absolution Tour’ το 2004.. Ο μύθος λέει ότι πάνω στην μανία του έχει τραυματίσει τρεις φορές τον Dom.

4. Αστείο κι όμως αληθινό. Για ένα διάστημα στις τηλεοπτικές εμφανίσεις των Muse ένα μυστηριώδες τέταρτο μέλος εμφανιζόταν και χόρευε breakdance! Ήταν ο μάνατζέρ τους, ο Glen.

5. Καβγαδάκι με τη Σελίν Ντιόν όταν επιχείρησε να χρησιμοποιήσει το όνομα “Muse” για μία σειρά εμφανίσεών της στο Λας Βέγκας το 2002. “Ούτε καν” είπαν οι Muse, “αυτό μας έλειπε να τρέξουν οι θαυμαστές μας να μας δουν τάχα support σε συναυλία της Ντιόν!” και απείλησαν με μηνύσεις. Τελικά βρέθηκε άλλο όνομα.

6. Ο Bellamy δεν τραγουδάει ποτέ μπροστά σε κανέναν – ούτε μπροστά στα μέλη των Muse – χωρίς μουσικό χαλί.

7. Η βίλα του Μπέλαμι στην Λίμνη του Κόμο ήταν το ησυχαστήριο ζωγραφικής του Ουίνστον Τσόρτσιλ

8. Το 2003 το συγκρότημα μήνυσε την Nestlé, επειδή χρησιμοποίησε τη διασκευή τους στο τραγούδι “Feeling Good”, από το άλμπουμ “Origin Of Symmetry”, χωρίς άδεια σε μια διαφήμιση. Τα χρήματα από την αποζημίωση το συγκρότημα τα δώρισε στη διεθνή συνομοσπονδία κατά της φτώχειας Oxfam.

Όλες αυτές οι διαφωνίες στο Twitter, τι είπε ο ένας και ο άλλος, είμαι σίγουρος ότι σε 50 χρόνια από σήμερα οι άνθρωποι θα κοιτούν αυτό ακριβώς το σημείο της ιστορίας και θα λένε ‘Μα τι στο δι@ολο λένε αυτοί εκεί; Πώς και δεν είδαν το λεωφορείο που ερχόταν να τους χτυπήσει;

Το άλμπουμ “Will Of The People” μιλάει για όλα όσα απασχολούν τον κόσμο σήμερα

Με ανυπομονησία οι φανς των Muse περιμένουν το άλμπουμ “Will Of The People” που θα κυκλοφορήσει στις 26 Αυγούστου. Ήδη ακούσαμε τα “Won’t Stand Down”, το “Compliance” και το ομώνυμο κομμάτι. “Το άλμπουμ ξεκινάει από μέταλ καταλήγει σε ποπ και στην δική μου εκδοχή ενός τραγουδιού της Adele” είπε ο Bellamy στο NME, ενώ πρόσθεσε ότι το άλμπουμ περιλαμβάνει “τα καλύτερα των Muse”.

Παράλληλα όμως θεωρεί ότι είναι επηρεασμένο από την “αυξανόμενη ανασφάλεια και έλλειψη σταθερότητας στον κόσμο”. Λέει περιγράφοντας το κόνσεπτ του άλμπουμ: ”Μια πανδημία, νέοι πόλεμοι στην Ευρώπη, μαζικές διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις, η δυτική δημοκρατία διστάζει, έχουμε άνοδο του απολυταρχισμού, πυρκαγιές στα δάση και φυσικές καταστροφές σε ένα κλίμα αποσταθεροποίησης της παγκόσμιας τάξης. Όλα αυτά στο “Will Of The People”. Αυτό το άλμπουμ είναι μία προσωπική πλοήγηση μέσα από τους φόβους και η προετοιμασία για αυτό που έρχεται”.

Το τελευταίο κομμάτι στο άλμπουμ λέγεται ‘We Are Fucking Fucked’. Είμαι πολύ ευχαριστημένος και περήφανος για αυτό. Ειλικρινά πιστεύω ότι πρόκειται για το καλύτερό μας άλμπουμ!

Πιο “φιλοσοφημένος” από ποτέ ο Bellamy στα 43 του αναφέρει στο ΝΜΕ: “Το τέλος έρχεται. Το τέλος τίνος, όμως; Δεν είναι το τέλος των ανθρώπων. Σίγουρα δεν είναι το τέλος του κόσμου. Σίγουρα δεν είναι το τέλος της εξέλιξης. Στην πραγματικότητα, αν είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι καν το τέλος της ανθρωπότητας, σωστά; Αλλά είναι το τέλος κάποιου πράγματος. Είναι το τέλος ενός συγκεκριμένου κύκλου του πολιτισμού”.

Και συνεχίζει: “Αν κοιτάξεις την ιστορία, κάνει κύκλους που έρχονται και φεύγουν. Κάποιοι τους αποκαλούν “κύκλους χρέους”, σχετίζονται με την πίστωση και το χρήμα και το πώς λειτουργούν τα τραπεζικά συστήματα. Οι κύκλοι μπορεί να διαρκέσουν μερικές εκατοντάδες χρόνια ή να διαρκέσουν μερικές δεκαετίες. Ουσιαστικά φτάνουμε σε ένα σημείο σύνθλιψης όπου θα υπάρξει μία διάσπαση.

Όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να προσποιηθούν ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ή για να προσπαθήσουν να διατηρήσουν το status quo, αλλά όσο περισσότερο κρατιούνται από αυτό, τόσο χειρότερα θα είναι τα πράγματα όταν συμβεί. Αν μπορέσουμε να κάνουμε τη μετάβαση λίγο πιο σταδιακή, ίσως συμβεί λιγότερο βίαια.

Αλλά θα είναι μία μεγάλη, μεγάλη αλλαγή. Μιλάμε για την οικονομική κατάρρευση, την αλλαγή και την επανεφεύρεση, την ολική ενεργειακή μετάβαση. Αυτό είναι πραγματικά το θέμα που αντιμετωπίζουμε εδώ: μία ανατρεπτική μετάβαση”.

Η συνέντευξή του στο ΝΜΕ έδωσε τον καλύτερο επίλογο: “Όλες αυτές οι διαφωνίες στο Twitter, που είπε αυτός κάτι και πώς το είπε, είμαι σίγουρος ότι σε 50 χρόνια από σήμερα οι άνθρωποι θα κοιτούν αυτό ακριβώς το σημείο της ιστορίας και θα λένε ‘Μα τι στο δι@ολο λένε αυτοί εκεί; Πώς και δεν είδαν το λεωφορείο που ερχόταν να τους χτυπήσει;”.

“Χρειαζόμαστε μία επανάσταση αρκεί να είμαστε ελεύθεροι” ακούμε στο κομμάτι “Will Of The People” το επίσημο βιντεοκλίπ του οποίου κυκλοφόρησε πρόσφατα και θα το ακούσουμε σίγουρα στο πλαίσιο του EJEKT Festival 2022, την Τετάρτη 29 Ιουνίου 2022, στο Ο.Α.Κ.Α.

Δείτε το tracklist του ‘Will of the People’

1. ‘Will Of The People‘
2. ‘Compliance‘
3. ‘Liberation‘
4. ‘Won’t Stand Down‘
5. ‘Ghosts (How Can I Move On)‘
6. ‘You Make Me Feel Like It’s Halloween‘
7. ‘Kill Or Be Killed‘
8. ‘Verona‘
9. ‘Euphoria‘
10. ‘We Are Fucking Fucked‘

Το πρόγραμμα των εμφανίσεων του EJEKT Festival 2022

• Έναρξη προσέλευσης: 16:00
• Danae Nielsen: 17:40
• Nothing But Thieves: 18:40
• Yungblud: 20:05
• Muse: 21:50

Εισιτήρια: ZONE B 58 ευρώ, ZONE A 110 ευρώ, VIP 175 ευρώ. Η προπώληση των εισιτηρίων γίνεται αποκλειστικά από τα www.viva.gr, Public, MediaMarkt και το υπόλοιπο δίκτυο της Viva. Οι μεταπωλητές των εισιτηρίων χρεώνουν έξοδα διαχείρισης ανάλογα με το τιμολόγιό τους. Πληροφορίες: www.ejekt.gr.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις