Ακούσαμε τον Παύλο Παυλίδη να διασκευάζει Μαρκόπουλο – Κι ένα διαστημόπλοιο “πιάνει” τα τραγούδια στο ραδιόφωνο

Μια ζεστή συνάντηση φίλων από τα παλιά θύμισε η παρουσίαση του νέου δίσκου του Παύλου Παυλίδη “Πέρα από τη Θάλασσα”, στην οποία βρεθήκαμε την Παρασκευή (13/01). Πρόκειται για έναν πολύ ιδιαίτερο δίσκο, στον οποίο ο Παύλος Παυλίδης “συναντά” και διασκευάζει Γιάννη Μαρκόπουλο, με αφορμή τα 80 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου Έλληνα συνθέτη. Ήδη έχουμε πάρει μια γεύση με τα “Μαλαματένια λόγια” σε στίχους του ποιητή Μάνου Ελευθερίου, που διασκεύασε ο Παυλίδης με το μοναδικό του ύφος.

Στην παρουσίαση που έλαβε χώρα στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, ο πρώην μπροστάρης των “Ξύλινων Σπαθιών” είχε πολλά να πει τόσο για τα 12 τραγούδια του δίσκου – διασκευές πασίγνωστων επιτυχιών του Γιάννη Μαρκόπουλου που ξαναζωντανεύουν με τελείως άλλο ήχο – όσο και για τη μουσική παράσταση σε σκηνοθεσία Χρήστου Σαρρή, που θα φιλοξενηθεί για 5 βράδια στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης (1-5 Φεβρουαρίου).

Διατηρώντας αναλλοίωτα τα μηνύματα των τραγουδιών του Μαρκόπουλου και προσαρμόζοντάς τα ηχητικά, από τη δεκαετία του 1960 στο “σήμερα”, ο Παύλος Παυλίδης δημιουργεί μια μουσική παράσταση που μοιάζει σαν να είναι φτιαγμένη από το μέλλον για το… μέλλον.

Ο δίσκος με τα 12 τραγούδια-διασκευές κυκλοφορεί από την United We Fly στις 20 Ιανουαρίου, ενώ όσοι έχουν την τύχη να βρεθούν στα live της Στέγης θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν συνολικά 16 τραγούδια του μεγάλου μας συνθέτη, τα οποία έχουν “ξαναγεννηθεί” με έναν φρέσκο, μοντέρνο και τελείως διαφορετικό τρόπο. Τραγούδια που κλείνουν μικρούς κόσμους και διηγούνται τη δική τους ιστορία, αν “σκύψεις” χωρίς προκατάληψη να την αφουγκραστείς. Κλείσαμε τα μάτια και ακούσαμε έναν Μαρκόπουλο οικείο, αλλά εντελώς “διαστημικό”. Η ουσία των συνθέσεών του διατηρήθηκε, ενώ βυθιζόμαστε σε ένα σύγχρονο ηχητικό τοπίο, τελείως άλλων διαστάσεων. Και κάπως έτσι ένα νέο ταξίδι ξεκινά…

Παρών στην παρουσίαση ο Παύλος Παυλίδης, μειλίχιος, ανεπιτήδευτος και βαθιά ουσιαστικός εξήγησε την πορεία αυτού του εγχειρήματος, από την πρώτη γνωριμία με την Λένγκα Μαρκοπούλου, κόρη του συνθέτη μέχρι το πώς “ξαναδιάβασε” τα τραγούδια. “Σαν να περνάει ένα διαστημόπλοιο και πιάνει στο ραδιόφωνο Μαρκόπουλο και ο οποίος πια παραποιείται με κάποιο τρόπο από την τεχνολογία” είπε ο Παυλίδης -μεταξύ άλλων- για την ατμόσφαιρα που ήθελε να δώσει στον δίσκο.

Ακούγοντας τα τραγούδια του δίσκου καταλάβαμε απόλυτα γιατί η παράσταση “Πέρα από τη θάλασσα” στη Στέγη υπόσχεται να είναι μια οπτικοακουστική εμπειρία μετάβασης στο… μέλλον.

“Είναι μία ειδική στιγμή για εμάς στη Στέγη γιατί είναι μία από τις φορές που καταφέρουμε να κάνουμε κάτι στο κομμάτι της ελληνικής μουσικής που το αγαπάμε και το πιστεύουμε πολύ. Ψάχνουμε να βρούμε πράγματα στον χώρο της ελληνικής μουσικής που να μπορούν να μας συγκινήσουν και ‘ανοίγουμε’ τη Στέγη στη γενιά εκείνη που μεγάλωσε με Γιάννη Μαρκόπουλο” είπε προλογίζοντας την εκδήλωση η Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, με τη σκυτάλη να περνάει στον Παύλο Παυλίδη και στους ψυχεδελικούς “κόσμους” πέρα από τη θάλασσα.

Μαρκόπουλος – Παυλίδης
Πώς άρχισαν όλα

Το 2019 ο Παύλος Παυλίδης συναντά την κόρη του συνθέτη, Λένγκα Μαρκοπούλου, η οποία του μεταφέρει την επιθυμία του πατέρα της να διασκευάσει εκείνος τραγούδια του. “Αιφνιδιάστηκα ευχάριστα και συγκινήθηκα γιατί είχα έντονες αναμνήσεις, ειδικά από τον δίσκο “Μετανάστες” που άκουγαν οι γονείς μου όταν βρέθηκα μαζί τους στο Αννόβερο της τότε Δυτικής Γερμανίας. Φυσικά, ζώντας στη δεκαετία του ογδόντα, όπου το ραδιόφωνο και η τηλεόραση είχαν έναν άλλο χαρακτήρα, προβάλλοντας σπουδαίους καλλιτέχνες κάθε είδους, ο Μαρκόπουλος ακουγόταν παντού όταν κυκλοφορούσε κάποιον καινούριο δίσκο. Ήταν σαφές ότι ήταν ένας από τους μεγάλους συνθέτες που εκπροσωπούσαν τη χώρα και σε διεθνές επίπεδο” λέει ο Παυλίδης.

Ο Μαρκόπουλος καταφέρνει και κάνει να ακούγεται το ασύλληπτο σαν φυσιολογικό, ενώνει την Ανατολή με τη Δύση και επαναπροσδιορίζει την ελληνικότητα ανοίγοντας ορίζοντες / Π. Παυλίδης

Τέσσερα χρόνια μετά, κρατάμε στα χέρια μας τον δίσκο “Πέρα από τη θάλασσα”, με το ονειρικό εξώφυλλο του ζωγράφου Στέλιου Ρόκου, ενώ ο Χρήστος Σαρρής δημιουργεί στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης ένα αξιοπερίεργο οπτικό περιβάλλον που συνοδεύει τα τραγούδια σαν ένα μελλοντολογικό μετα-τοπίο, όπου οι άνθρωποι αναζητούν ξανά και ξανά ένα καλύτερο αύριο.

“Στη σκηνή της Στέγης θα δούμε μια μετάβαση στο μέλλον”

Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Χρήστος Σαρρής μας μίλησε για το τι έχουμε να περιμένουμε στη Στέγη: “Θα δούμε αυτό που φαντάστηκα ένα βράδυ στο στούντιο του Παύλου στην Κυψέλη, όταν άκουσα τα τραγούδια στην μισοτελειωμένη τους μορφή. Είναι μια μετάβαση στο μέλλον, γιατί ακούγοντας τις διασκευές του Παύλου ήρθαν αυτά τα τραγούδια από το παρελθόν στο μέλλον. Όταν τα είχε γράψει ο κύριος Μαρκόπουλος, είχε γράψει ήδη στο… μέλλον. Οπότε απλά μεταφέρουμε αυτή τη χωροχρονικότητα και στη σκηνή της Στέγης.”

“Τη μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου την άκουγα από παιδί, μαζί με τους γονείς μου. Έχω ακούσει αμέτρητες φορές αυτόν το δίσκο και τα τραγούδια είναι “growers”, όπως λέμε οι μουσικόφιλοι. Τη δέκατη φορά έχεις ακούσει έναν άλλο δίσκο. Επειδή ακούμε πάρα πολύ μουσική αποσπασματικά τα τελευταία χρόνια από όλες αυτές τις πλατφόρμες, έχουμε ξεχάσει να ακούμε δίσκους. Αυτός είναι ένας δίσκος που ακούς την πρώτη πλευρά, ακούς τη δεύτερη και ξαναγυρίζεις σε αυτόν. Είναι δώδεκα τραγούδια τα οποία λένε μια φανταστική ιστορία, αν και δύσκολη ιστορία” αναφέρει ο Χρήστος Σαρρής.

“Στη σκηνή της Στέγης θα δούμε μια μετάβαση στο μέλλον. Εγώ πιάστηκα περισσότερο από τον δίσκο ‘Μετανάστης’. Πώς θα είναι αυτή η ζωή που θα ζήσουν τα παιδιά μας, τα παιδιά των παιδιών μας; Βλέπουμε τους μελλοντικούς μετανάστες, τη μελλοντική ιστορία αυτής της γης και κάνουμε μια υπέρβαση. Σκεφτόμαστε το ‘Πέρα από τη θάλασσα’ σαν κυριολεκτικό και μεταφορικό. Επίσης, υπάρχει μια πολιτική εικόνα πίσω από τον Παύλο, εκτός από τα λόγια των τραγουδιών που είναι όλα πολιτικά, την οποία δεν μπορούμε να αποφύγουμε. Νομίζω ότι ο κ. Μαρκόπουλος, αν έγραφε σήμερα, θα είχε πολλά πράγματα να πει με όλα όσα συμβαίνουν”.

Το μήνυμα του Γιάννη Μαρκόπουλου – “Ευχαριστώ τον Παύλο για την αγάπη που έδειξε στο έργο μου”

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε η κόρη του Γιάννη Μαρκόπουλου, Λένγκα, ενώ διαβάστηκε μήνυμα του συνθέτη προς τον Παυλίδη και προς όλους εμάς: “Το 2019 γεννήθηκε η ιδέα από την κόρη μου, Λέγκα της συνάντησης δύο μουσικών κόσμων. Η περιδιάβαση του Παύλου Παυλίδη στο δικό μου έργο. Μια προσέγγιση στη μουσική μου μέσα από τη δική του ευαίσθητη και ανήσυχη ματιά. Έδωσα στον Παύλο τη συναίνεσή μου να σχεδιάσει το ταξίδι του χωρίς να συμμετέχω ενεργά, παραμένοντας σταθερά σε απόσταση για όλο το διάστημα της εργασίας αυτής, για να μπορέσει να οραματιστεί και να χαράξει μια προσωπική πορεία μέσα σε αυτό, ώστε να προκύψει μια πραγματική συνάντηση. Το ταξίδι του Παύλου στα ίχνη της διαδρομής μου μετουσιώνεται στη δισκογραφική δουλειά ‘Πέρα από τη θάλασσα’ που θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες. Ευχαριστώ τον Παύλο για την αγάπη που έδειξε στο έργο μου και με την οποία αντιμετώπισε αυτή τη δουλειά, καθώς και όλους όσοι εργάστηκαν για την πραγματοποίησή της. / Γιάννης Μαρκόπουλος.”

Παύλος Παυλίδης: “Χρειάστηκε να βγω από τα νερά μου”

Ο γνωστός τραγουδοποιός μίλησε μεστά και με κρυφή συγκίνηση για αυτή τη διαδρομή: “Αυτή είναι μια ιδέα που ξεκίνησε το 2019 με την ευκαιρία των 80ών γενεθλίων του συνθέτη. Μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά αιφνιδιαστικό για μένα και αναπάντεχο. Αλλά απολύτως καλοδεχούμενο. Χρειάστηκε στην αρχή να βγω λίγο από τα νερά μου για να καταφέρω να κάνω αρχικά μια βόλτα στις συνθέσεις. Κι όπως προχωρούσα κατάλαβα ότι πρόκειται για αχανείς εκτάσεις ενός έργου ζωής, απίστευτα σπουδαίου και πολυποίκιλλου. Οπότε αν θέλω να υπάρχω μέσα σ’ αυτό το έργο, πρέπει κάπως να βρω τα σημεία με τα οποία μπορώ να ταυτιστώ. Κυρίως ως ερμηνευτής. Γιατί στους άτυπους όρους αυτής της συμφωνίας που είχαμε με την Λένγκα ήταν η ‘εντολή’ του συνθέτη να είμαι ο κεντρικός ερμηνευτής.

Αυτό με αιφνιδίασε περισσότερο από όλα, γιατί δεν θεωρώ τον εαυτό μου τραγουδιστή με την κλασική έννοια. Όλη μου τη ζωή τραγουδάω τους δικούς μου στίχους με το δικό μου τρόπο. Δεν χρειάστηκε να μπω σε περιβάλλοντα ερμηνευτικά που δεν τα γνωρίζω καλά. Σιγά σιγά κατάλαβα ότι, αν ο συνθέτης χρειάστηκε μια ζωή για να γράψει όλον αυτό τον όγκο, εγώ χρειάζομαι πιο πολλές ζωές για να τον ανακαλύψω. Οπότε άρχισα να περιορίζομαι στα τραγούδια που αρχικά γνώριζα και με είχαν ήδη συγκινήσει.

Είμαι στη γενιά που έχει προλάβει τις σπουδαίες δεκαετίες του ελληνικού ραδιοφώνου, όπου στα αλήθεια με το που έβγαινε κάτι πολύ σημαντικό υπήρχε και έφτανε και στην επαρχία όπου μεγάλωσα. Ήταν η εποχή των βινυλίων, υπήρχαν οι κασέτες. Ήταν χειροπιαστή η επαφή που είχαμε με τη μουσική εκείνα τα χρόνια. Έχω φυσικά αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία με τους ‘Μετανάστες’ του Μαρκόπουλου, γιατί ήταν ένας δίσκος που είχαν αγοράσει οι γονείς μου στην Ελλάδα πριν πάνε στη Γερμανία γιατί ήταν κι αυτοί μετανάστες. Όποτε έχω έχω συνδέσει κάποια τραγούδια με αναμνήσεις και είναι κάπως βιωματική η σχέση μου με κάποια τραγούδια στην παιδική μου ηλικία.

Αυτό είναι αρκετά παράξενο γιατί ως ερμηνευτής είναι εύκολο να ταυτιστείς με πράγματα που έζησες στην εφηβεία σου και λίγο πιο μετά, αλλά το “να φύγεις” σε ένα σκηνικό όπου ακούς την απίστευτη Μοσχολιού να λέει “Μιλώ για τα παιδιά μου” και “Πέρα από τη θάλασσα” είναι σαν να σου ξυπνάει κάποιου άλλου είδους συγκίνηση εντός σου. Και να σε συνδέει και με ένα κομμάτι του εαυτού σου που μπορεί και να το έχεις ξεχάσει ή να είναι τελείως στο υποσυνείδητό σου, την ώρα που βγαίνεις και τραγουδάς και κάνεις αυτό που κάνεις συνήθως.

Αυτά συνέβησαν στην αρχή. Καταλάβαινα ότι αν θέλω να δω τον εαυτό μου, πρέπει να αφήσω την κιθάρα μου, η οποία με οδηγούσε σε εκτελέσεις που θύμιζαν αυτό που ήξερα και πήγα σ’ ένα όργανο που το κατέχω ελάχιστα, αλλά με βοηθούσε να βρω περισσότερο τον εαυτό μου. Και έτσι σιγά σιγά κατάλαβα ότι με το πιάνο μπορώ να κάνω περισσότερα πράγματα δικά μου.”

“Πέρα από τη θάλασσα” μέχρι που “Γεννήθηκα”

Ξεκινώντας με την υπέροχη επανεκτέλεση του “Πέρα από τη θάλασσα” (στίχοι: Ερρίκος Θαλασσινός) ο Παύλος Παυλίδης ανέφερε: “Σ’ αυτό το τραγούδι μου γεννήθηκε η επιθυμία να “πειράξω” κάτι από το κείμενο. Λέει: “Πέρασαν τα όνειρα, πέρασαν τα πάθη’. Και με κάποιο θράσος είπα “ξύπνησαν τα όνειρα και ξύπνησαν τα πάθη”, ελπίζω να μου συγχωρεθεί. Απίστευτα σημαντική για το αποτέλεσμα είναι η συμβολή του συμπαραγωγού Χρήστου Λαϊνά. Εγώ σχεδίασα τις ενορχηστρώσεις και τη ρυθμική και ο Χρήστος το sound design με έναν τρόπο που νομίζω ότι είναι πολύ ξεχωριστός.”

Αναφορικά με το “Όχι δεν πρέπει” σε στίχους του συγγραφέα Γιώργου Χρονά, ο οποίος βρισκόταν στη αίθουσα της Στέγης, ο Παυλίδης είπε. “Αισθάνομαι τεράστια τιμή που βρίσκεται στην αίθουσα ο κύριος Χρονάς. Δεν γνώριζα το μέγεθος αυτού του ποιητή, και τα δύο τραγούδια, το “Όχι δεν πρέπει” και το Μέρα με την ημέρα” που βρίσκονται σε αυτό το δίσκο ήταν για μένα αποκάλυψη. Ένας ποιητής που και τώρα αν εξέδιδε αυτά τα κείμενα, θα είχαμε μείνει όλοι έκθαμβοι με το πόσο μπροστά είναι από την εποχή.

Τους στίχους του ‘Όχι δεν πρέπει’ τους γνώριζα και από την πρώτη καταπληκτική εκτέλεση και από τη διασκευή που έκαναν η Δήμητρα Γαλάνη με τη Χαρούλα Αλεξίου, η οποία ήταν επίσης γοητευτική, απλή και όμορφη. Σκεφτόμουν, πώς είναι δυνατόν κάποιος εκείνη την εποχή να λέει ότι ‘δεν πρέπει’. Όλα τα ερωτικά τραγούδια συνήθως λένε το αντίθετο. Καταλάβαινα ότι εδώ συμβαίνει κάτι, μεταφέρεται και κάτι σαν χρονογράφημα, της εποχής.”Κι η μάνα μου κι η μάνα σου στα μαύρα κι ο αδερφός στο υπόγειο’. Μυρίζει λίγο εμφύλιο αυτό. Σαν να υπάρχει κάποια άλλου τύπου απαγόρευση”.

Παίρνοντας το μικρόφωνο ο Γιώργος Χρονάς συμπλήρωσε: “Όπως είχα πει σε μία παλαιότερη εκδήλωση το “Όχι δεν πρέπει” είναι το πρώτο ελληνικό τραγούδι άρνησης σε οποιαδήποτε ερωτική μηχανή και αφθονία”. [Ενδιαφέρουσα και η γνωριμία τους στον Λυκαβηττό το 1998, σε συναυλία του Παυλίδη με τα Ξύλινα Σπαθιά και μία φράση από τις “Ωδές στον Πρίγκιπα” του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου που τους έφερε πιο κοντά.]

Αφού ακούσαμε μια “φουτουριστική” εκτέλεση του τραγουδιού “Η Ρόζα η ναζιάρα” (στίχοι Μιχάλης Φακίνος) ο Παυλίδης εξήγησε για το τραγούδι: “Εντυπωσιάστηκα με το κείμενο, τόσο σαφές και τόσο περιεκτικό. Όταν το έφτιαχνα ζούσα ακριβώς στην εκκίνηση της πανδημίας και της απαγόρευσης των πάντων. Καταλαβαίνω πως η Ρόζα είναι κάποια θεατρίνα. Δεν ξέρω αν είναι η Εσκενάζι, δεν ρώτησα και ίσως δεν ήθελα να είμαι σίγουρος για ποιον μιλάω. Μου αρκούσε που “της ζήτησαν να γίνει του Τσάκαλου καρφί και αυτή τους είπε όχι”. Και άρχισα να φαντάζομαι αυτή τη θεατρίνα. Και κατά κάποιο τρόπο ζώντας όλη αυτή την ένταση που υπήρχε στην κοινωνία εκείνη την εποχή, με το ότι τα θέατρα ήταν κλειστά και τόσο σπουδαίοι άνθρωποι, με απίστευτη όρεξη παγιδεύτηκαν (λόγω λοκντάουν), θέλησα να συμπληρώσω στίχους. Σαν η Ρόζα να είναι κάτι σαν άγγελος για όλους τους ανθρώπους που βγαίνουν είτε να τραγουδήσουν είτε να παίξουν το ρόλο τους στο θέατρο”.

Για τα “Γκρεμισμένα Σπίτια” ( στίχοι Νότης Περγιάλης) ο τραγουδοποιός θυμάται: “Αυτό είναι ένα τραγούδι που διαμορφώθηκε. Κατά μία σύμπτωση δεν ξέρω εκείνη τη μέρα έτυχε να δω κάπου εικόνες από την εκκένωση κάποιων καταλήψεων στα Εξάρχεια που φιλοξενούσαν μετανάστες. Και ενώ δούλευα αυτό το τραγούδι καρφώθηκε στο μυαλό μου η εικόνα μιας μητέρας με το παιδάκι της μέσα στην κλούβα. Θυμάμαι το βλέμμα του παιδιού και της μητέρας, αλλά κυρίως του παιδιού. Κι έτσι σιγά σιγά έκατσα κι έγραψα, επίσης, ένα συμπληρωματικό στίχο το οποίο καταλήγει στη φράση “΅Ερχόμαστε από τον ορίζοντα”.

Ακολούθως ακούσαμε το “Μέρα με τη Μέρα” (Στίχοι: Γιώργος Χρονάς) και ο (προσωρινός) επίλογος γράφτηκε με το “Γεννήθηκα” (στίχοι Κ.Χ.Μύρης). “Αυτό το τραγούδι ήθελα να μπει τελευταίο γιατί αισθανόμουν ότι κατά κάποιο τρόπο σηματοδοτεί κάτι σαν αναγέννηση και ήθελα να το αφήσω στο τέλος. Μου αρέσει απίστευτα αυτή η φράση που λέει ‘σβήνω κυλώντας στα νερά’. Αισθανόμουν ότι αυτή την αίσθηση ήθελα να έχει αυτός ο δίσκος καθώς τελειώνει. Μου αρέσει και ο τίτλος ‘Γεννήθηκα’. Κάτι σαν ‘the end is the beginning is the end, is the beginning…’ αυτό το ατέρμονο.”

Στη έξοδο μάς συνόδευσε η φράση-υπόσχεση του Παύλου Παυλίδη, “οι δίσκοι δεν τελειώνουν ποτέ” καθώς και τα “μεταφυσικά” μουσικά τοπία των τραγουδιών του, που ξεκίνησαν να είναι τραγούδια του Μαρκόπουλου αλλά κατέληξαν να είναι κάτι τελείως διαφορετικό, φρέσκο και δονούμενο σε μια άλλη συχνότητα. Τραγούδια που όσο τα ακούμε τόσο περισσότερο τα “καταλαβαίνουμε” και που ενώ κρύβουν σεβασμό σε μία σπουδαία διαδρομή, βρίσκουν τελικά τον δρόμο να αγγίξουν και πιο νεανικά… αυτιά.

Τα 13 τραγούδια του δίσκου “Πέρα από τη θάλασσα”

1. Πέρα από τη θάλασσα
2. Κάτω στης μαργαρίτας τ’ αλωνάκι
3. Όχι δεν πρέπει
4. Η Ρόζα η ναζιάρα
5. Γκρεμισμένα σπίτια
6. Χίλια μύρια κύματα
7. Μιλώ για τα παιδιά μου
8. Μαλαματένια λόγια 06:01
9. Τη μέρα της Πεντηκοστής
10. Τα λόγια και τα χρόνια
11. Μέρα με την ημέρα
12. Γεννήθηκα

13 μουσικοί σταθμοί του Παύλου Παυλίδη

1. 1988: Τα Μωρά στη Φωτιά, με τον Παύλο Παυλίδη στην κιθάρα, κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο, έναν από τους καλύτερους στην ιστορία του εγχώριου, ελληνόφωνου και μη, ροκ.
2. 1989: Αποχωρεί από τα Μωρά στη Φωτιά και μετακομίζει στο Παρίσι, όπου στήνει, μαζί με τον Νίκο Καντάρη, το στούντιο Brancaleone.
3. 1992: Επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και σχηματίζει τα Ξύλινα Σπαθιά – όνομα εμπνευσμένο από το ομότιτλο παιδικό βιβλίο του Παντελή Καλιότσου. Λίγους μήνες αργότερα κυκλοφορεί το εμβληματικό τους ντεμπούτο. Εγένετο «Ξεσσαλονίκη».
4. 1994: Με το δεύτερο άλμπουμ τους, «Πέρα απ’ τις πόλεις της ασφάλτου», η δημοτικότητα των Ξύλινων Σπαθιών εκτινάσσεται στα ύψη, αποδεικνύοντας εμφατικά ότι ανήκουν στις εκλεκτές περιπτώσεις συγκροτημάτων που κατακτούν το mainstream χωρίς να βάλουν ούτε σταγόνα νερό στο κρασί τους.
5. 1998: Τον Ιούλιο παίζουν live στο Rockwave Festival και τον Σεπτέμβριο ανοίγουν τη συναυλία των Rolling Stones στο ΟΑΚΑ, παίζοντας μπροστά σε 80.000 άτομα.
6. 2003: Μετά την κυκλοφορία των εξαιρετικών στούντιο άλμπουμ, «Μια ματιά σαν βροχή» και «Ένας κύκλος στον αέρα», αλλά και του «Live» με ζωντανές ηχογραφήσεις, η αυλαία πέφτει για τα Ξύλινα Σπαθιά.
7. 2004: Ο Παύλος γυρίζει σελίδα με την πρώτη του σόλο δουλειά, «Αφού λοιπόν ξεχάστηκα…».
8. 2006: Στο πλευρό του έχει πια τους B-Movies, μία εξαιρετική μπάντα, όπως αποδεικνύει περίτρανα το άλμπουμ «Άλλη μια μέρα».
9. 2008: Τον Μάρτιο, ο Παύλος με τους B-Movies παίζουν ζωντανά στο πανέμορφο θέατρο «Απόλλων» της Σύρου. Η μυσταγωγία της βραδιάς αποτυπώνεται σε ένα διπλό CD και ένα DVD με ντοκιμαντέρ διάρκειας 72΄.
10. 2016: Ο Παύλος Παυλίδης και οι B-Movies παίζουν στο φεστιβάλ Stereoleto, στην Αγία Πετρούπολη, και κυκλοφορούν το έκτο άλμπουμ τους, «Μια πυρκαγιά σ’ ένα σπιρτόκουτο». Δεν θα υπάρξει επόμενο.
11. 2017: Δύο από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του εγχώριου ροκ δίνουν τις πρώτες τους από κοινού συναυλίες. Παύλος Παυλίδης και Γιάννης Αγγελάκας μαζί επί σκηνής και η χρονιά εύλογα αποκτά διαστάσεις ορόσημου.
12. 2018: Κυκλοφορεί το τραγούδι «Ένα αλλιώτικο παιδάκι», αφιερωμένο στη μνήμη του δολοφονημένου Ζακ Κωστόπουλου. Το βίντεο –με cameo εμφανίσεις από περσόνες της αθηναϊκής καλλιτεχνικής σκηνής– σκηνοθετεί η Μαρίνα Δανέζη. Την ίδια χρονιά, ο Παυλίδης ερμηνεύει τον «Οδυσσέα» του Τζόυς στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
13. 2021: Στις 28 Μαρτίου ανεβαίνει στη σκηνή του Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη, για μια συναυλία κινηματογραφημένη από τον Χρήστο Σαρρή, στο πλαίσιο του STAGES A/LIVE του Ιδρύματος Ωνάση. Παράλληλα, ξεκινά άλλο ένα νέο κεφάλαιο στο μεγάλο βιβλίο της ζωής του: Έχοντας στο πλευρό του τους Hotel Alaska –Φώτης Σιώτας (βιολί, λούπες), Δημήτρης Τσεκούρας (μπάσο), Γιώργος Θεοδωρόπουλος (πλήκτρα) και Θάνος Μιχαηλίδης (τύμπανα)–, κυκλοφορεί το άλμπουμ «Το μαύρο κουτί». Παρόν και ο ποιητής Γιώργος Χρονάς με τον οποίο ο Παυλίδης επαίνεσε για το βάθος της ποιητικής του οπτικής.

Info: Συντελεστές – πληροφορίες παράστασης www.onassis.org. Το “Πέρα από τη Θάλασσα” θα κυκλοφορήσει στις 20 Ιανουαρίου του 2023. Πληροφορίες εδώ.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις