Αλέν Λεφέβρ στο NEWS 24/7: “Καλωσορίζω τους φόβους μου σαν φίλους, που με βοηθούν να κάνω την υπέρβαση”

Ο διεθνούς φήμης Γαλλοκαναδός πιανίστας και μουσικοσυνθέτης Αλέν Λεφέβρ (Alain Lefèvre) δεν γνωρίζει πώς είναι η ζωή χωρίς ένα… πιάνο! Συνάντησε τον κόσμο της μουσικής σε ηλικία τεσσάρων ετών όταν έκατσε για πρώτη φορά μπροστά σε αυτό το “μεγαλειώδες”, όπως θα του φαινόταν τότε, μουσικό όργανο. Στη διάρκεια της πολύχρονης λαμπρής του καριέρας έχει τιμηθεί με διακρίσεις και βραβεία κλασικής μουσικής, που τον καθιστούν έναν από τους καλύτερους σολίστες του κόσμου.

Ο Alain Lefèvre γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου 1962 στο Poitiers του Καναδά. Έχει στο ενεργητικό του συνεργασίες με κορυφαίους συνθέτες, μαέστρους και μουσικούς, συμμετοχές στα μεγαλύτερα διεθνή φεστιβάλ και παρουσία στις σημαντικότερες μουσικές σκηνές παγκοσμίως.

Η δισκογραφία του καλύπτει ένα τεράστιο ρεπερτόριο, συμπεριλαμβανομένου και του CD με την ερμηνεία του πάνω στο κοντσέρτο για πιάνο του John Corigliano, το οποίο θεωρείται από πολλούς κριτικούς το σημείο αναφοράς της δουλειάς του. Το CD του με τίτλο “Lylatov”, εξυμνήθηκε από το κοινό και τον Τύπο όταν κυκλοφόρησε το 2000, όπως και το best-seller “Carnet de notes”, το οποίο κυκλοφόρησε το 2002.

O Λεφέβρ επισκέφθηκε την Ελλάδα για επαγγελματικούς λόγους στα τέλη της δεκαετίας του ‘90, και τότε έγινε η αρχή μιας μεγάλης… φιλίας – όπως είναι και η ατάκα στην τελευταία σκηνή της ταινίας Καζαμπλάνκα. Η υψηλής δόνησης σχέση του με την Ελλάδα πήρε μουσική υπόσταση στο άλμπουμ “Sas Agapo”, στο οποίο συμπεριέλαβε και ένα συγκινητικό κομμάτι για την τραγωδία στο Μάτι, που ερμήνευσε μαζί με τον Θανάση Πολυκανδριώτη.

Το νέο του άλμπουμ “Paris Memories” από την Warner Classics είναι γεγονός και λίγο πριν από την κυκλοφορία του μας μίλησε για το κόνσεπτ της επιτυχίας, το πεπρωμένο και τα… χειμερινά του μπάνια στο μαγικό και ανεπανάληπτο Αιγαίο.

“Αναμνήσεις από το Παρίσι” – Το νέο άλμπουμ περιλαμβάνει ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του;

Ναι! Μετά την επιτυχία του άλμπουμ “My Paris Years” (2019) το οποίο διακρίθηκε στο Trophée Radio-Classique της Γαλλίας, ακολουθεί το “Paris Memories” που είναι η τέταρτη κυκλοφορία μου με τη Warner Classics. Ταξίδεψα νοερά πίσω στα ανέμελα χρόνια που ήμουν νεαρός σπουδαστής στο Κονσερβατόριο του Παρισιού. Τότε που είχα την ευκαιρία να ερμηνεύω τα πιο γνωστά και όμορφα έργα του γαλλικού ρεπερτορίου. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής και είναι μια πολύ σημαντική ηχογράφηση για μένα.

Πηγαίνοντας πίσω, στην αρχή όλων, πείτε μας πότε συνειδητοποιήσατε ότι ο “δρόμος” σας θα είχε μόνιμο συνοδοιπόρο, ένα πιάνο;

Από πολύ νεαρή ηλικία, οι γονείς μου που ήταν και οι δύο μουσικοί (Ο πατέρας του ήταν εξαιρετικός κλαρινετίστας και η μητέρα του έπαιζε φλάουτο), αποφάσισαν τη διαδρομή που θα ακολουθούσα. Ξεκίνησα μαθήματα πιάνου σε ηλικία τεσσάρων ετών. Έδωσα το πρώτο μου ρεσιτάλ πιάνου σε ηλικία πέντε ετών και ήξερα αμέσως ότι το να βρίσκομαι στη σκηνή ήταν το πεπρωμένο μου. Ένιωσα να με πλημμυρίζει μία απόλυτη χαρά από τις πρώτες νότες!

Η αληθινή επιτυχία για μένα δεν είναι το κυνήγι της φήμης και της δόξας, αλλά η άσβεστη επιθυμία να φέρω παρηγορητική ομορφιά στους ανθρώπους – σαν ένα καταπραϋντικό βάλσαμο που θα τους απομακρύνει από τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής. Της ζωής που έχει πολύ συχνά στιγμές δυστυχίας και πάλης.

Ποιοι μουσικοί ή διάσημοι ήταν οι επιρροές σας ή αν θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε “μέντορές” σας;

Ένα μικρό ανέκδοτο έρχεται στο μυαλό μου. Όταν έδωσα την πρώτη μου τηλεοπτική συνέντευξη σε ηλικία εννέα ετών, αφού κέρδισα το 1ο βραβείο στον διαγωνισμό πιάνου Heintzman,. Ο παρουσιαστής με ρώτησε ποιος ήταν ο αγαπημένος μου πιανίστας (μάλλον εννοούσε σύγχρονος) και αυθόρμητα εγώ απάντησα ο Μπετόβεν – που φυσικά είχε πεθάνει πάνω από δύο αιώνες πριν. Μέχρι σήμερα ο Μπετόβεν παραμένει ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες όλων των εποχών. Πρέπει να πω ότι ο Λέοναρντ Μπερνστάιν είναι ένας από τους μουσικούς (συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας, πιανίστας και μουσικός παιδαγωγός) που με ενέπνευσαν και με επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ερμηνεία του στο έργο του Τσαϊκόφσκι “Pathetique” Symphony σε ένα τηλεοπτικό κονσέρτο από το Central Park της Νέας Υόρκης. Ήταν παθιασμένος και μεγαλύτερος και από τη ζωή! Θαύμασα την αφοσίωσή του στο να φέρει τη νεότερη γενιά στην κλασική μουσική.

Ποια είναι η συνταγή ενός επιτυχημένου μουσικού; Και τι είναι η επιτυχία για εσάς προσωπικά.

Τα προαπαιτούμενα για να γίνει κάποιος επιτυχημένος πιανίστας περιλαμβάνουν σιδερένια πειθαρχία, δυνατή θέληση, πολλές ώρες καθημερινής ακάματης εξάσκησης. Είσαι εσύ και το πιάνο σου, ώστε να τελειοποιήσεις την τεχνική σου και να απομνημονεύσεις όλα τα κομμάτια. Τα υπόλοιπα συστατικά της επιτυχίας εξαρτώνται από πολλές εξωγενείς συνθήκες που δεν έχουν καμία σχέση με το ταλέντο αποκλειστικά.

Αναφορικά με εμένα, προσωπικά, η αληθινή επιτυχία δεν μεταφράζεται με το κυνήγι της φήμης και της δόξας, αλλά με αυτή την άσβεστη επιθυμία να φέρω παρηγορητική ομορφιά στους ανθρώπους – σαν ένα καταπραϋντικό βάλσαμο που θα τους απομακρύνει από τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής. Της ζωής που έχει πολύ συχνά στιγμές δυστυχίας και πάλης.

Έχετε φτάσει σε ένα σημείο της καριέρας σας που νιώθετε απόλυτη αυτοπεποίθηση και που δεν υπάρχουν και πολλά νέα πράγματα να μάθετε;

Το να έχω κατακτήσει την απόλυτη αυτοπεποίθηση δεν είναι μέρος του DNA μου. Όσο περνάει ο καιρός το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι υπάρχει πάντα χώρος για βελτίωση γιατί η κλασική μουσική παραμένει μία αέναη αναζήτηση για την κατάκτηση κάποιου είδους τελειότητας.

Έχετε ποτέ αμφιβολίες ή φόβους πριν από μια ζωντανή σας εμφάνιση;

Κάποιοι από τους πιο σπουδαίους καλλιτέχνες ζούσαν με άγχος απόδοσης σε όλη τους την καριέρα. Και μάλιστα αυτό το άγχος ήταν που τους έκανε τόσο συγκινησιακά φορτισμένους και τους έφερνε σε ένα οριακό σημείο, όπου έδιναν όλο το “είναι” τους. Και εκεί έβαζαν στην ερμηνεία τους την καρδιά και την ψυχή τους. Δεν είναι μυστικό ότι εμβληματικοί καλλιτέχνες όπως η θρυλική Μαρία Κάλλας και ο Ουκρανός κλασικός πιανίστας και συνθέτης Βλαντίμιρ Γκόροβιτς είχαν μεγάλο φόβο να ανέβουν στη σκηνή.

Ο Τζεφιρέλι ήταν κάποτε στα παρασκήνια με την Κάλλας, η οποία είχε τόσο άγχος πριν βγει στη σκηνή, που τα νύχια της είχαν βυθιστεί στις παλάμες της, δημιουργώντας σημάδια που έμειναν για μέρες μετά.

Ο πασίγνωστος σκηνοθέτης Φράνκο Τζεφιρέλι μου είχε διηγηθεί μια ιστορία για την Κάλλας. Κάποια στιγμή ήταν στα παρασκήνια μαζί της λίγα λεπτά πριν από την ερμηνεία της στη σκηνή. Ήταν τόσο φοβισμένη, που έσφιγγε τις γροθιές της και έμπηγε τα νύχια της στις παλάμες. Τα σημάδια έμειναν εκεί για μέρες μετά. O Γκόροβιτς αποσύρθηκε από πολλές εμφανίσεις και συναυλίες λόγω άγχους. Λέγεται ότι και στην ιστορική του επιστροφή στο Carnegie Hall μετά από απουσία 12 ετών χρειάστηκε κυριολεκτικά να τον σπρώξουν στη σκηνή και δεν ήταν η πρώτη φορά.

Όσο για μένα, έχω μάθει να ζω με τις αμφιβολίες και τους φόβους μου πριν από κάθε συναυλία και ζωντανή εμφάνιση. Αντί να παλεύω εναντίον αυτών των αγχωτικών σκέψεων προσπαθώ να τις καλωσορίσω σαν φίλους, που με βοηθούν να ξεπεράσω τον εαυτό μου.

Το άλμπουμ “Σας Αγαπώ” είναι μία ωδή στην Ελλάδα. Πώς αγαπήσατε τόσο πολύ τη χώρα μας;

Ερωτεύτηκα την Ελλάδα και και τους ανθρώπους της από την πρώτη στιγμή που ήρθα σε αυτή την εκπληκτική χώρα το 1997 προσκεκλημένος να εκπροσωπήσω τον Καναδά, δίνοντας ένα ρεσιτάλ στη Θεσσαλονίκη, όταν ήταν τότε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Λάτρεψα αυτή τη χώρα και χρόνια αργότερα απέκτησα σοπίτι τα Νότια προάστια το 2015. Θαυμάζω το αδάμαστο ελεύθερο πνεύμα των Ελλήνων, την “τέχνη” τους να απολαμβάνουν τη ζωή, την ευθυμία τους, τον σεβασμό που τρέφουν για τους ηλικιωμένους, τη διατήρηση της παράδοσης και της κουλτούρας, της ιστορίας και το γεγονός ότι διατηρούν την παραδοσιακή τους μουσική. Το “Sas Agapo” περιέχει συνθέσεις που εμπνεύστηκα και έγραψα στην Ελλάδα.

Μιλήστε μας για το κομμάτι “Mati”, μια σύνθεση μετά την τραγική καταστροφή του Ιουλίου 2018. Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον σπουδαίο Έλληνα μουσικό Θανάση Πολυκανδριώτη.

Όταν ξέσπασε η τραγική φωτιά στο Μάτι, κολυμπούσα στη Βουλιαγμένη. Ξαφνικά παρατηρήσαμε σύννεφα καπνού να απλώνονται στον ουρανό και μπορούσαμε να μυρίσουμε έντονα τα καμένα. Πολύ γρήγορα μάθαμε τι συνέβη και όταν είδα τις φοβερές εικόνες στα δελτία ειδήσεων, συγκλονίστηκα. Ένιωσα λύπη και απελπισία για τα θύματα, τις οικογένειες, τους φίλους, και για αυτό έγραψα ένα μουσικό κομμάτι θέλοντας κάπως να μοιραστώ τη θλίψη τους. Κατόπιν, επειδή κάτι μου έλειπε για να ολοκληρωθεί, ζήτησα από τον γνωστό Έλληνα συνθέτη και μουσικό Θανάση Πολυκανδριώτη να παίξουμε μαζί το ‘’Mati’,’ ώστε να συνδυάσαμε τον ήχο του μπουζουκιού με αυτόν των πλήκτρων.

Ποια είναι μια σημαντική συμβουλή που σας έχουν δώσει και την ακολουθείτε μέχρι σήμερα και μια συμβουλή που θα δίνατε εσείς σαν “σκυτάλη” στους νέους.

Ένας κοντινός και αγαπημένος φίλος που τον είχα σαν πατέρα πάντα μου έλεγε να είμαι τόσο όμορφος όσο η μουσική μου. Από την άλλη, δυστυχώς, έχει γίνει όλο και πιο δύσκολο να μεταδόσεις κάποια “αποκτημένη γνώση” στους νέους που θέλουν να καταξιωθούν στην κλασική μουσική, γιατί οι παράμετροι της επιτυχίας έχουν αλλάξει τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια, κυρίως με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Τώρα έχει γίνει πιο σημαντικό να κάνει κάποιος “branding” του εαυτού του, να ακούει ή να γίνει ο ίδιος “influencer” και να παίρνει όσους περισσότερους ακόλουθους στις πολλές διαφορετικές ψηφιακές πλατφόρμες.

Τι κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας όταν είστε στην Ελλάδα;

Μου αρέσει η λογοτεχνία, τα ιστορικά βιβλία, οι ταινίες, οι Κορεατικές δραματικές σειρές, η μουσική, το τάβλι, αλλά κυρίως όταν είμαι στην Ελλάδα κολυμπάω καθημερινά στο μυθικό και μυστικιστικό Αιγαίο, ακόμα και τον χειμώνα. Το κολύμπι είναι η απόδρασή μου, ο διαλογισμός μου, η καθημερινή ίαση του σώματος και του πνεύματος και η σύνδεσή μου με την υπέρτατη φύση.

*Το “Paris Memories” του Αλέν Λεφέβρ κυκλοφορεί στις 10 Μαρτίου από τη Warner Classics.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις