Black Sabbath: 5 πράγματα που πρέπει να ξέρεις για τον δίσκο που γέννησε τη μέταλ

Σαν σήμερα κυκλοφόρησε 50 χρόνια πριν ένας από τους πιο εμβληματικούς δίσκους της ιστορίας από τη Vertigo Records.

Το ομότιτλο “Black Sabbath” των Ozzy, Iommi, Geezer και Ward έθεσε στην ουσία το ground zero της μέταλ μουσικής και αποτελεί μια από τις πιο αυθεντικές καλλιτεχνικές καταθέσεις που έχουμε δει ποτέ.

Μιλάμε για έναν δίσκο που πολύ δύσκολα μπορεί να “κλειστεί” σε μία κατηγορία. Heavy metal, “σκληρό ροκ”, blues rock, όλα μαζί και τίποτα από τα παραπάνω.

Η δουλειά των μέχρι πριν το 1970 επονομαζόμενων “Earth”, έμελλε να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων. Η μπάντα άλλαξε το όνομά της σε Black Sabbath το καλοκαίρι του 1969, ηχογράφησε σε ντέμο το κομμάτι Black Sabbath και τον Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς ηχογράφησε το άλμπουμ τους στα Regent Sound Studios του Λονδίνου μέσα σε μόλις οκτώ ώρες.

BLACK SABBATH PLAYLIST

SIDE ONE

Black Sabbath

The Wizard

Behind the Wall of Sleep

N.I.B.

SIDE TWO

Evil Woman

Sleeping Village

Warning

Νέο σούπερ άλμπουμ από τον Ozzy

Πριν πάμε όμως στα 5 πράγματα του θρυλικού δίσκου, δεν γίνεται να παραλείψουμε και ένα ευχάριστο νέο για τους φίλους του Ozzy, ο οποίος όπως έχει ανακοινωθεί βγάζει νέο δίσκο! Ο πρώτος δίσκος του μετά το «Scream» του 2010,  ονομάζεται “Ordinary Man” και ηχογραφήθηκε στο Los Angeles με τον Andrew Watt στις κιθάρες, τον Duff McKagan (Guns N Roses) στο μπάσο και τον Chad Smith (Red Hot Chili Peppers) στα ντραμς.  Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη Παρασκευή 21/2, από την Sony Music / Panik Records σε συνεργασία με τον Legend 88.6.

1. Η αρχή έγινε στον John Peel

Ήταν Νοέμβριος του 1969 όταν οι Sabbath έπαιξαν στα θρυλικά “Peel sessions” του John Peel για την εκπομπή Top Gear στο BBC. Εκεί παρουσίασαν τα “Black Sabbath”, “N.I.B.”, “Behind the Wall of Sleep” και “Sleeping Village”.

Ο Peel είχε δηλώσει πως είχε μεσολαβήσει για να υπογράψει η μπάντα στη Dandelion αφού τους είχε δει σε μια συναυλία όπου έπαιζαν με τους Medicine Head. Ο ραδιοφωνικός παραγωγός είχε παρουσιάσει τους Sabbath σε εμφάνισή τους στο Birmingham μία μόλις εβδομάδα πριν την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου τους, κάτι που έδωσε ώθηση στη φήμη τους.

“Ήταν πρωτοπόρος με τον δικό του τρόπο. Αν δεν ήταν αυτός, οι Black Sabbath δεν θα παίζονταν ποτέ στο ραδιόφωνο. Ήταν ένας ωραίος τύπος”, έλεγε ο Osbourne για τον άνθρωπο που επί της ουσίας τους έδωσε το πρώτο βήμα για τη σπουδαία καριέρα τους, όπως και σε πολλούς άλλους.

2. Το “σκοτεινό” ποίημα

Στο bootleg του βινυλίου περιλαμβανόταν το εξής ποίημα:

“Still falls the rain, the veils of darkness shroud the blackened trees, which contorted by some unseen violence, shed their tired leaves, and bend their boughs towards a grey earth of severed bird wings. among the grasses, poppies bleed before a gesticulating death, and young rabbits, born dead in traps, stand motionless, as though guarding the silence that surrounds and threatens to engulf all those that would listen. Mute birds, tired of repeating yesterdays terrors, huddle together in the recesses of dark corners, heads turned from the dead, black swan that floats upturned in a small pool in the hollow. there emerges from this pool a faint sensual mist, that traces its way upwards to caress the chipped feet of the headless martyr’s statue, whose only achievement was to die to soon, and who couldn’t wait to lose. the cataract of darkness form fully, the long black night begins, yet still, by the lake a young girl waits, unseeing she believes herself unseen, she smiles, faintly at the distant tolling bell, and the still falling rain”.

Το ποίημα δεν είχε credits αλλά φημολογείται πως το έγραψε ο μπασίστας της μπάντας, Geezer Butler. Το ποίημα ήταν τυπωμένο σε έναν ανάποδο σταυρό. Παρότι πολλοί θεώρησαν ότι οι στίχοι μιλούσαν για “σκοτεινούς δαίμονες” και έβλεπαν “σατανιστικά στοιχεία”, οι στίχοι συνδέονται περισσότερο με την έννοια της εξάρτησης και ναρκωτικές ουσίες.

Εικαστικά, “δένει” άρτια με την αισθητική και το μυστικιστικό περιεχόμενο του άλμπουμ το οποίο στιχουργικά καταπιάνεται με τους προσωπικούς δαίμονες και τις σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης.

3. Black Sabbath – Ένα όνομα, ένας τρόμος

Το όνομα της μπάντας αλλά και του πρώτου δίσκου είναι φόρος τιμής στο φιλμ Black Sabbath του Ιταλού Mario Bava. Η ταινία παρουσιάζει τρεις ιστορίες τρόμου με πρωταγωνιστή τον Boris Karloff.

Η μπάντα είχε ως πρόθεσή της να δημιουργήσει έναν “ροκ τρόμο”, κάτι γοητευτικά απόκοσμο. Ωστόσο το εξώφυλλο δεν ήταν δικής τους έμπνευσης, αλλά της εταιρείας Vertigo Records η οποία ήταν τότε μια νέα θυγατρική της εταιρείας Phillips/Phonogram. Δημιουργός του εξώφυλλου ήταν ο Keith MacMillan ή Marcus Keef, συνεργάτης της Vertigo.

Είναι ο άνθρωπος που σκάρωσε και το εξώφυλλο του Paranoid, του δεύτερου δίσκου που καθιέρωσε εμπορικά το συγκρότημα, αλλά και το αντίστοιχο για το Master of Reality.

Πολλές ιστορίες είχαν γραφτεί για τη σκοτεινή φιγούρα που απεικονιζόταν μπροστά στο Mapledurham Watermill, στο Oxfordshire της Αγγλίας, ενώ την εποχή εκείνη πολλοί νόμιζαν πως ήταν ο Ozzy με γυναικεία ρούχα.

Η αλήθεια είναι πως επρόκειτο για μια άσημη κοπέλα την οποία δε γνώριζαν προσωπικά τα μέλη των Sabbath.

4. Με 1200 λίρες στην κορυφή

Όπως γράψαμε και παραπάνω η ηχογράφηση του δίσκου έγινε μέσα σε μόλις οκτώ ώρες. Θα έλεγε κανείς πως ήταν μια μεγάλη πρόβα. Οι Sabbath πήραν τον ήχο των Led Zeppelin και των Deep Purple και τον έκαναν πιο “βρώμικο”, πιο αργό και πιο “βαρύ”. Εγκέφαλος για τη μουσική τους ήταν φυσικά ο Tony Iommi και ο Geezer Butler. Και τα τέσσερα μέλη της μπάντας εμφανίζονται ως δημιουργοί όλων των κομματιών πλην δύο, που είναι διασκευές.

Η ηχογράφηση του δίσκου κόστισε μόλις 1200 λίρες, ενώ η κυκλοφορία δεν έλαβε καλές κριτικές από τον Τύπο της εποχής. Παρόλα αυτά το “Black Sabbath” μπήκε με ευκολία μέσα στο Αγγλικό Top-10 και παρέμεινε εκεί για πολλούς μήνες. Έκανε το ίδιο στο Γερμανικό ενώ κέρδισε και τους Αμερικάνους καθώς με σχεδόν μηδενική προώθηση έφτασε μέχρι το νούμερο 23 όπου παρέμεινε για τουλάχιστον ένα χρόνο.

5. Fingers Bloody Fingers

Ή αλλιώς το ατύχημα του Iommi που τον έκανε να παράξει “πειραγμένους ήχους”. Ο 17χρονος το 1965 Iommy, ζούσε στο βιομηχανικό Birmingham και δούλευε σε εργοστάσιο συγκόλλησης. Από μικρός έπαιζε κιθάρα και ακορντεόν. Σε εργατικό ατύχημα έχασε τις άκρες του μεσαίου δαχτύλου και του παράμεσου του δεξιού του χεριού, την τελευταία ημέρα πριν ξεκινήσει περιοδεία σε κλαμπ της Αγγλίας με τους Pursuers, την μπάντα που είχε τότε.

Ο Iommy αποφάσισε να συνεχίσει να παίζει, καλύπτοντας τις κομμένες άκρες με δακτυλήθρες αρχικά, και τελικά οδηγήθηκε σε τεχνικό ιατρικής σιλικόνης για να του δημιουργήσει τις κατάλληλες άκρες για τα δάχτυλά του. Το πείραμα δούλεψε, αλλά χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει ιδιαίτερα λεπτές και ελαφριές χορδές, ρυθμίζοντας τις χαμηλά για να ελαχιστοποιήσει την πίεση.

Ο Iommi ξεκίνησε να κουρδίζει την κιθάρα του μέχρι και τρία ημίτονα κάτω του συνηθισμένου τότε, τη Μι, κάτι που έκανε τον ήχο της κιθάρας πιο βαρύ και πιο “επιθετικό”. Όπως είχε εξιστορήσει ο ίδιος, πρώτυπό του για να συνεχίσει να παίζει παρά το ατύχημά του ήταν ο βιρτουόζος της jazz Django Reinhardt, o οποίος έπαιζε μόνο με δύο δάκτυλα.

Να σημειωθεί πως στον “βαρύ” ήχο των Sabbath συνετέλεσε και ο διαφορετικός τρόπος παιξίματος του μπασίστα τους. “Μέχρι τότε οι μπασίστες δεν έπαιζαν riffs. Εγώ όμως ήμουν κιθαρίστας και έτσι όταν έπιασα το μπάσο, ακολουθούσα με το όργανό μου τα riffs του Tony. Έτσι ο ήχος μας συνολικά ακουγόταν πιο βαρύς”, έλεγε για τις ηχογραφήσεις του δίσκου, ο Geezer Butler.