Cypress Hill: Μια βραδιά για το Χιπ Χοπ

Έκτη μέρα για το φετινό Release Athens, το οποίο δυστυχώς πλησιάζει στο τέλος του. Είναι γεγονός πως το φεστιβάλ έχει καταφέρει να αφιερώσει κάθε του μέρα σε ένα διαφορετικό είδος μουσικής αφού ξεκίνησε με ρέγκε ήχους, συνέχισε με (πανκ)ροκ, πιο σκληρό ροκ αλλά και μέταλ. Έπειτα από όλες αυτές τις εμφανίσεις έφτασε και η τιμητική της Χιπ χοπ.

Την Παρασκευή 21 Ιουνίου ήταν η μέρα που θα ακούγαμε τους κορυφαίους εκπροσώπους του μουσικού αυτού είδους, τους Cypress Hill, που από τη δεκαετία του ’90 έχουν προσφέρει στον χώρο κομμάτια που θεωρούνται πλέον κλασικά. Το ντεμπούτο τους, το 1991, με τίτλο το όνομά τους, έγινε πλατινένιο, το πρώτο από Latino-American μπάντα που κατάφερε κάτι ανάλογο στο χώρο του hip-hop. Τους Cypress πλαισίωσαν σπουδαίοι καλλιτέχνες της εγχώριας ραπ σκηνής: ο Νέγρος του Μοριά, Evertor x Anser, 12ος Πίθηκος, Ταφ λάθος κ φυσικά, ο ιδιαίτερος performer, Dub FX.

Η μέρα έφτασε. Οι πόρτες άνοιγαν κλασικά από τις 5 και πιστός στο ωράριο του line up, ο Νέγρος του Μοριά ανέβηκε στη σκηνή από τις 5 και μισή ανοίγοντας τη μεγάλη βραδιά. Ο ιδιαίτερος MC, οπλισμένος με άπλετο ενθουσιασμό, ταλέντο και ζεστό χαμόγελο, ξεσήκωσε τους πρώτους που είχαν καταφθάσει με την τρελή του ενέργεια και με τη μουσική του που “μπερδεύει” σύγχρονο Hip hop με παραδοσιακούς ήχους.

Το μικρόφωνο πέρασε στον 12ο Πίθηκο, δημοφιλή εγχώριο ράπερ, με πιστό κοινό, που αψηφώντας τον καυτό ήλιο, πλησίασε στη σκηνή για να τον δει από κοντά και να τραγουδήσει μαζί του γνωστές επιτυχίες (Δεν Φοβάμαι, Ρουφιάνος, Ατόφιο, Υπήρχαν Πράγματα).

Anser x Eversor είχαν σειρά, ενώ ήδη ο κόσμος είχε αρχίσει αισθητά να αυξάνεται. Τα beats του Eversor μας ξεσήκωναν όλους να χορέψουμε, ενώ ακούγαμε τον σπουδαίο MC να “χώνει” ρίμες και προσπαθούσαμε με μία ανάσα να τραγουδήσουμε κάποιο τετράστιχο μαζί του.

Τη σκυτάλη κατά τις 8, πήρε το διάσημο μέλος των Ψυχόδραμα 07, ο Ταφ Λάθος, ο οποίος μας ταξίδεψε πίσω στον χρόνο, με γνωστές του επιτυχίες όπως η “Φλόγα”, “Όταν σε είδα ξανά”, “Διηγήματα Χαμένης Νιότης”, “Στις Φυλακής το Προαύλιο”, αλλά και μοιράστηκε μαζί μας καινούρια του κομμάτια από τον νέο του καινοτόμο δίσκο, “Deca”, που με ενθουσιασμό και περιέργεια ακούσαμε.

Η συνέχεια ήρθε από τον performer Dub Fx, ο οποίος ήταν η έκπληξη της βραδιάς. Ο κορυφαίος καλλιτέχνης της Street Art μας καθήλωσε με τους τρομερούς ήχους που έβγαζε μέσω beatboxing, ενώ κατάφερνε ταυτόχρονα να τραγουδάει και να χορεύει.

Η μουσική του είχε ήχους industrial, Trap, αρκετή δόση από reggae funk και μας ενέταξε σε ένα υπέροχο συναυλιακό πάρτι, όπου ήταν αδύνατο να παραμείνεις ακίνητος.

Όλη η πλατεία τραγουδούσε “I wanna Get High”

Ήταν περασμένες 11 όταν έφτασε η ώρα να εμφανιστούν οι ιστορικοί headliners. Ο νεοαφιχθείς Dj του συγκροτήματος, Mix Mater Mike, φορώντας μπλούζα των Metallica – τί τρολ- παρουσίασε ένα 15λεπτο πρόγραμμα με ήχους δικούς του αλλά και με επιρροές από άλλους διάσημους Dj όπως ο Shadow.

Η αγωνία είχε χτυπήσει “κόκκινο”, όταν εμφανίστηκαν τα διάσημα μέλη του συγκροτήματος: Eric Bobo, Sen Dog και B-Real και ξεκίνησαν να τραγουδάνε στους indie , trip-hop και -φυσικά- hip hop ρυθμούς του ολοκαίνουριου δίσκου τους “Elephants on Acid”. Το κοινό- καλά διαβασμένο- ανταποκρίθηκε κατευθείαν τραγουδώντας στίχους των καινούριων κομματιών, και παρακολουθώντας με κομμένη την ανάσα τους ζωντανούς θρύλους που ήταν στη σκηνή. Ο ήχος ήταν τόσο δυνατός, καθαρός και “μπασάτος” που τον ένιωθες να βγαίνει από την καρδιά.

Στη συνέχεια οι θρύλοι μας πήγαν πίσω στον χρόνο. Το αγαπημένο “Hand on the Pump” της δεκαετίας του ’90, ξεσήκωσε μικρούς και μεγάλους και του οποίου το “Lalala”, τραγουδήθηκε από όλο το κοινό. Ένα από τα highlights της βραδιάς ήταν το “Tequila Sunrise”, κατά τη διάρκεια του οποίου άναψαν καπνογόνα και φυσικά έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα μαζικά pits. Σκέτη κόλαση.

Βίντεο από το κανάλι Ρυθμοί του Δρόμου:

Ακολούθησαν το “Hits From the bong”, “Dr. Greenthumb” και το “I wanna Get Hight” . Μυρωδιές μαριχουάνας και ιδρώτα διάχυτες στην ατμόσφαιρα. Τα ναρκωτικά ήταν περιττά εκείνη την ώρα για να αισθανθεί κανείς “high” αφού η συναυλία σε “έφτιαχνε” από μόνη της.

Είχε περάσει γύρω στη μιάμιση ώρα προγράμματος όταν ο B-Real μας ζήτησε να καθίσουμε κάτω. Απορημένοι γονατίσαμε και όλοι όσοι ήμασταν εκεί υπακούσαμε στην εντολή του.

“Όταν μπει το επόμενο τραγούδι, θα ξέρετε τί να κάνετε”, είπε ο τραγουδιστής και τότε, ακούστηκε η πρώτη νότα του Jump Around. Εκστασιασμένοι εμείς, με το που έφτασε το κατάλληλο σημείο του κομματιού, πιάσαμε το σύνθημα και αρχίσαμε να χοροπηδάμε δίχως αύριο. Σκέτη τρέλα.

Χοροπηδητά, σπρωξίματα, χορός, Pit, ιδρώτας. Ήταν το ιδανικό κλείσιμο για μία ονειρεμένη συναυλία των ζωντανών θρύλων.