Διονύσης Σαββόπουλος: Η κλοπή της “Συννεφούλας” σε ιταλική ταινία και οι διώξεις επί Χούντας

Σαν σήμερα κυκλοφόρησε “Το περιβόλι του τρελού”, στις 21 Οκτωβρίου του 1969, εν μέσω Χούντας, η δεύτερη δισκογραφική δουλειά του Διονύση Σαββόπουλου. Ο δίσκος περιελάμβανε τραγούδια που πλέον εκλαμβάνονται ως εμβληματικά για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι.

Η θεία Μάνου, Το περιβόλι, Θαλασσογραφία, Οι πίσω μου σελίδες, Η συννεφούλα, Σαν ρεμπέτικο παλιό, Είδα την Άννα κάποτε, Ντιρλαντά, Τα παιδιά που χάθηκαν, Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη.

Ο δημιουργός είχε μιλήσει για το άλμπουμ στις 7 Αυγούστου 1975 στο περιοδικό “Ταχυδρόμος”, με αφορμή τότε τα δέκα χρόνια από την κυκλοφορία.

“Το περιβόλι του τρελλού το έγραψα στην Ιταλία, ΄68 – ’69. Το στοιχείο που κυβερνά αυτόν τον δίσκο είναι η νοσταλγία. Νοσταλγία όμως για ποιο πράγμα; Για κανένα συγκεκριμένα. Έτσι γενικά, νοσταλγία. Όπως όταν είμαστε άρρωστοι πολύ και νοσταλγούμε, όχι βέβαια τη ζωή που ήμασταν γεροί και άλλο από ρουτίνα δεν ξέραμε, αλλά τη ζωή γενικά, στην πιο καθαρή και υγιή της έννοια”, έλεγε χαρακτηριστικά.

Το ιστορικό “ντιρλαντά” είχε στείλει τον Σαββόπουλο στα δικαστήρια, σε μια αντιδικία με έναν ιδιοκτήτη ψαροκάικων από την Κάλυμνο, ο οποίος ισχυριζόταν πως το κομμάτι ήταν δικό του.

“Εγώ το Ντιρλαντά το θεώρησα δημοτικό άσμα, αρκέστηκα μάλιστα στη γνωμάτευση της Ακαδημίας Αθηνών που συμφωνούσε με την άποψή μου κι έτσι δεν την κυνήγησα την υπόθεση. Ο αντίδικος όμως ήταν πολύ πειστικός με κείνο το ωραίο καπελλάκι του και οι διάδρομοι του δικαστηρίου είχαν γεμίσει από νησιώτικα πλήθη που φώναζαν εναντίον μου εν χορώ σε κάθε ερώτηση και εν τέλει το δικαστήριο με αθώωσε μεν αλλά αποφάσισε ότι το επίμαχο άσμα είναι της αποκλειστικής και πρωτοτύπου εμπνεύσεως του μηνυτού”, έλεγε ο Σαββόπουλος για το κομμάτι.

Ένα ακόμη εμβληματικό κομμάτι του άλμπουμ είναι η “Συννεφούλα”. Πριν δύο μόλις χρόνια, ο Διονύσης Σαββόπουλος μιλούσε για το πώς εμπνεύστηκε το κομμάτι μιλώντας στο MEGA. Ο ίδιος ανέφερε πως πήρε την έμπνευση για το κομμάτι κάνοντας μια βόλτα στο παρελθόν του, όταν ήταν έφηβος.

Τότε, μια ταινία του Τρυφώ στην οποία έπαιζε ένα βαλς, αλλά και “μια τσαπερδόνα που τον ταλαιπωρούσε εκείνη την περίοδο”, υπήρξαν η αφορμή για να σκαρφιστεί για πρώτη φορά τα στιχάκια της “Συννεφούλας”.

“Κράτησα την ιδέα, και αργότερα έβαλα άλλη μουσική πιο ταιριαστή σε αυτούς τους ευτυχο-δυστυχισμένους στίχους και έγινε το εξής τραγουδάκι”, είπε πριν αρχίσει να παίζει την αγαπημένη “Συννεφούλα”.

Για το κομμάτι είχε άλλωστε μιλήσει και στο Oneman και στον Κώστα Μανιάτη, σε μια συνέντευξη που είχε δώσει εφ’ όλης της ύλης.

Σ’ αυτήν την ταινία το “Il Corsaro Nero” μου’ χουν κατακλέψει τη μουσική απ’ τη “Συννεφούλα”. Και στους τίτλους και γενικά. Το είπα στη δισκογραφική μου εταιρεία, το είπα και στην ΑΕΠΙ, δεν κάνανε τίποτα. Κι όχι μόνο αυτό. Μετά βγήκαν και διάφοροι έξυπνοι και γράφανε ότι εγώ έχω κλέψει τη μουσική αυτή από το “Il Corsaro Nero”. Δηλαδή, εμ κλεμμένος, εμ και δαρμένος”, δήλωνε.

Η ιταλική “εκδοχή”:

Πριν κυκλοφορήσει ωστόσο το “Περιβόλι του Τρελού”, ο Σαββόπουλος είχε φυλακιστεί για πολιτικούς λόγους, δύο φορές, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1967. Το τραγούδι “Δημοσθένους λέξις” γράφτηκε εκεί. Μάλιστα ο πρώτος τίτλος του τραγουδιού ήταν “Εμβατήριο για μετέωρο φυλακισμένο”. Εκεί γράφτηκε και η “Θαλασσογραφία”.

“Κοιτάξτε, όταν ήμουνα νήπιο, δεν μ’ αφήνανε οι γονείς μου να σηκωθώ το πρωί απ’ το κρεβάτι για να έχουν την ησυχία τους και έπρεπε να ‘ρθει κάποια στιγμή η μαμά μου για να με σηκώσει, μέχρι τότε όμως περνούσε καμιά ώρα. Και δεν είχα τι να κάνω μέσα στο κρεβατάκι μου και έφτιαχνα διάφορα τραγουδάκια παιδαριώδη. “Η Έλλη δεν με θέλει, θέλει τον Αριστοτέλη” κάτι τέτοια. Ε και μετά κάποια στιγμή ερχόταν η μαμά και με αναλάμβανε. Λοιπόν, αισθάνθηκα κάπως έτσι μέσα σε εκείνο το κελί της απομόνωσης. Δεν περνούσε η ώρα. Και έφτιαχνα τραγούδια.

Θυμάμαι αστεία περιστατικά. Η Άσπα έφερνε κάθε μεσημέρι φαγητό -ήταν τότε μαθήτρια γυμνασίου- και μια φορά της είπε η Μάρω του Λοϊζου  “να του πας μαζί με το φαγητό και μερικά στάχυα” . Διότι τότε ο σοβιετικός κινηματογράφος είχε κάτι τέτοια σύμβολα, γονιμότητας και αναγεννήσεως. Σοσιαλιστικός ρεαλισμός, ε; Δηλαδή να μου φέρει στάχια αντί για λουλούδια. Η Άσπα πήγε και πήρε μερικά στάχυα τα παραδίδει με το φαγητό στoν δεσμοφύλακα, μου το φέρνει ο δεσμοφύλακας στο κελί και μου λέει: “γαϊδούρι! Έλα πάρε το φαΐ σου”. (γελάει)”, ανέφερε ο Δ. Σαββόπουλος στη συνέντευξή του στο Oneman.

Τέλος, για το κομμάτι “η θεία Μάνου”, ο δημιουργός έχει πει πως ήταν υπαρκτό πρόσωπο, μια επίσης κρατούμενη στη φυλακή, μέλος του ΚΚΕ. Ο τίτλος άλλαξε λόγω της λογοκρισίας. Για λόγους λογοκρισίας επίσης, ο αρχικός στίχος “στην υγρή μας φυλακή” έγινε “στην υγρή μας την αυλή”, ενώ ο αρχικός στίχος “κλαιν ακόμα κι οι φρουροί” έγινε “κλαιν ακόμα κι οι σκληροί”.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις