Είδαμε την Ελευθερία Αρβανιτάκη και την Ελεονώρα Ζουγανέλη – Ένας εκρηκτικός μουσικός διάλογος στο Vox

Όταν πρωτολάβαμε το δελτίο Τύπου για τη μουσική συνάντηση της Ελευθερίας Αρβανιτάκη και της Ελεονώρας Ζουγανέλη, δεν ήμασταν σίγουροι ότι το εγχείρημα αυτό θα πετύχει. Δύο διαφορετικές ερμηνεύτριες, άλλου βεληνεκούς, με άλλο κοινό και με πληθώρα τραγουδιών στο ρεπερτόριό τους – που πλάκα πλάκα καλύπτουν περίπου τέσσερις ολόκληρες μουσικές δεκαετίες.

Πώς θα μπορούσαν οι δύο αυτές προσωπικότητες με το ξεκάθαρο στίγμα τους η κάθε μία να επικοινωνήσουν σαν σύνολο στην σκηνή; Ποια από τα δεκάδες κομμάτια που έχουν συντροφεύσει τις λύπες και τις χαρές μας θα ταίριαζαν σε ένα σφιχτοδεμένο πρόγραμμα και με ποια λογική, ώστε αυτή η μουσική συνάντηση να δώσει και κάτι φρέσκο στο κοινό; Και μήπως κάποια από τις δύο επισκιάσει την άλλη, είτε ερμηνευτικά είτε φωνητικά;

Δυο γενιές συναντιούνται επί σκηνής, δυο γυναίκες που έχουν χαρακτηρίσει με τη φωνή τους το ελληνικό τραγούδι που αγαπάμε να τραγουδάμε.

Τα αυθόρμητα ερωτήματά μας απαντήθηκαν όταν ακούσαμε το πρόγραμμα που ετοίμασαν στο Vox, καθώς εκπλαγήκαμε και μάλιστα πολύ ευχάριστα. Η δομή της παράστασης είναι χωρισμένη σε δύο μέρη, με το πρώτο να επικεντρώνεται σε πιο συγκινησιακά φορτισμένα “εσωτερικά” κομμάτια και το δεύτερο να ανεβάζει μια ιδέα τους τόνους, οδηγώντας στο φινάλε σε μια πηγαία γιορτή “κάθαρσης”, που θα μας συνόδευσε στην… έξοδο. Οι ερμηνεύτριες εμφανίστηκαν δίπλα δίπλα κάνοντας έναν μουσικό “διάλογο”, αλλά και μόνες τους η κάθε μία με τους μουσικούς.

Από το “Θέλω να σε δω” στο “Τα λέμε” και ο “Χαμένος τα παίρνει όλα”

Αρβανιτάκη και Ζουγανέλη βγήκαν μαζί στη σκηνή για να “συστηθούν” στο κοινό που τις αποθέωσε προκαταβολικά, και το οποίο περίμενε με ανυπομονησία να ακούσει τα τραγούδια που τόσα χρόνια τις έχουν χαρακτηρίσει. Από την πρώτη στιγμή ήταν φανερό ότι η βραδιά θα πάει… καλά. Θα φρόντιζαν για αυτό η καλή χημεία μεταξύ τους, αλλά και η εκτίμηση και ο υπέρμετρος θαυμασμός, που είναι ολοφάνερο ότι τρέφουν η μία για την άλλη. Το ταίριασμα δεν κρύβεται και εδώ υπάρχουν δύο κυρίες που ταιριάζουν ερμηνευτικά και εκτιμούν αυθεντικά η μία την άλλη.

Από την άλλη, το πρόγραμμα περιλαμβάνει όλα όσα περιμένεις να ακούσεις και από τις δύο. Τραγούδια που σε ταξιδεύουν προς τα πίσω, αλλά και άλλα πιο σύγχρονα που έχουν αγαπηθεί από τις πιο νέες γενιές, σε ένα μουσικό “μπραντεφέρ” χωρίς νικητή. Η Αρβανιτάκη πιο στιβαρή στη σκηνή και η Ζουγανέλη πιο ενεργητική, αλληλοσυμπληρώνονται αρμονικά, ενώ ταιριάζουν με ένα περίεργο τρόπο και οι … φωνές τους.

Η ισορροπία ανάμεσα στις ερμηνείες, στις εμφανίσεις και στη βαρύτητα των τραγουδιών είναι τέτοια που δύσκολα θα νιώσεις η ζυγαριά να κλίνει προς τη μία ή την άλλη πλευρά.

Όλα ξεκινούν με το “Θέλω να σε δω” το πασίγνωστο τραγούδι του Δημήτρη Παπαδημητρίου από την τηλεοπτική “Αναστασία” το οποίο ερμήνευσε η Ελευθερία Αρβανιτάκη για να “απαντήσει” η Ζουγανέλη με το “Είναι η αγάπη” του Μίνωα Μάτσα από “Το νησί”. Οι στίχοι “Κι άμα τύχει και λυγίσω θεέ μου ‘σχώρα με” από το κομμάτι “Πάω να πιάσω ουρανό” ακολουθούν, και η απάντηση από Ζουγανέλη είναι το “Αγάπη Δεμένη”. Η συγκινητική ερμηνεία του τραγουδιού “Κύμα το κύμα” δεν μπορεί να φτάσει τη μαγεία του… ακορντεόν και το “Οι άνθρωποι τρέμουν μην έρθει μια μέρα και μείνουνε μόνοι” του Καραμουρατίδη, το οποίο ερμηνεύει υπέροχα η Ζουγανέλη.

Συχνά ανταλλάσσουν βλέμματα στη σκηνή, ακόμα και πεταχτά φιλιά, όταν ένα κομμάτι “κάτι σημαίνει” και είναι απόλαυση να τις βλέπει κανείς σε αυτή τη μουσική “χορογραφία”.

Το πρόγραμμα έχει και ροκ μπαλάντα “… με το ίδιο μακό” από την Αρβανιτάκη, ενώ μία νότα χιούμορ μετά το σπαραξικάρδιο “Κόκκινο Ποτάμι” και το λυρικό “Μέτρησα”, έφερε η Ζουγανέλη που έδωσε ρεσιτάλ στο “Μπάσταρδε πονάνε οι λέξεις, εγώ πεθαίνω και εσύ θέλεις να παίξεις, τα λέμε!”. Με το φαν κλαμπ της Ελεονώρας να παραληρεί στο βάθος της αίθουσας. Αφού φέραμε – όπως μας προέτρεψε – στον μυαλό μας τον “δικό” μας μπάσταρδο έγινε μία χιουμοριστική διαδικασία “κάθαρσης”.

Στη θάλασσα τραγουδιών που ακούσαμε σε αυτό το φουλ τρίωρο ξεχωρίσαμε τα: “Καθρεφτίζω το Νου”, το “Ζωή κλεμμένη”, το “Έφυγες νωρίς” το “Μένω Εκτός” από Αρβανιτάκη, αλλά και την μοναδική ερμηνεία της Ζουγανέλη που ξεσήκωσε το κοινό στο “Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα” του Αγγελάκα. Το δεύτερο μέρος, “πάτησε” σε πιο διασκεδαστικούς ρυθμούς και επιλογές τραγουδιών.

Η βραδιά έκλεισε “Δυνατά δυνατά”, δίνοντας ίσως και μία αδιόρατη συμβουλή, για να αντέξουμε όλα όσα μας συμβαίνουν, με το τετράστιχο της Λίνας Νικολακοπούλου: “Δυνατά, δυνατά, Γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα, Με τα χέρια ανοιχτά, Όλα τα περιφρονώ”!”

Συμπέρασμα

Μια συνάντηση που πέτυχε να μας συγκινήσει και να μας διασκεδάσει με ισορροπία και ποιότητα. Ένα πρόγραμμα που “συνθέτει” πολλές δεκαετίες και ψυχικές ατμόσφαιρες και όπου όντως – όπως λέει το δελτίο τύπου της παράστασης- “Η εσωτερική φλόγα της Ελευθερίας συναντάει το εκρηκτικό ταμπεραμέντο της Ελεωνόρας”. Ακριβώς έτσι!

Συντελεστές

Μαζί τους οι εξαιρετικοί μουσικοί:

• Μιχάλης Καπηλίδης: τύμπανα,
• Νίκος Μέρμηγκας: μπουζούκι, λαούτο, λαύτα, μαντολίνο,
• Βασίλης Νησσόπουλος: μπάσο
• Δημήτρης Στασινός: ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα,
• Δημήτρης Τσάκας: σαξόφωνο
• Στέλιος Φραγκούς: πιάνο, πλήκτρα,
• Ντίνος Χατζηιορδάνου: ακορντεόν.

• Ενορχηστρώσεις: Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης, Βασίλης Νησσόπουλος
• Επιμέλεια προγράμματος: Ελευθερία Αρβανιτάκη, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Λήδα Ρουμάνη
• Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
• Σχεδιασμός φώτων: Μαρία Βενετάκη
• Επιμέλεια video: Παντελής Μάκκας
• Επιμέλεια ήχου: Χάρης Κρεμμύδας, Γιάννης Λαμπρόπουλος, Γιάννης Πετρόλιας

  Info: Από 12 Νοεμβρίου και για κάθε Σάββατο, VOX, Ιερά Οδός 14.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις