Είδαμε τον Asaf Avidan στο Ηρώδειο: Ένας αεικίνητος showman “λουσμένος” στο φως της Ακρόπολης

Αν δεν τον βλέπεις και απλώς ακούς τη φωνή του, νομίζεις πως τραγουδάει γυναίκα. Ένα ανδρόγυνο ηχόχρωμα μεταξύ Amy Winehouse, Nina Simone, Janis Joplin και Jeff Buckley, που μπορεί να «αγγίξει» πολύ υψηλές νότες, αλλά και πολύ χαμηλές, όταν θέλει. Βλέποντάς τον, η ιδιαίτερη χροιά του αποκτά πρόσωπο, ένα πρόσωπο καθαρό και εκφραστικό, αλλά και σώμα, ένα σώμα αεικίνητο και ακούραστο, που «οργώνει» τη σκηνή, κλωτσάει στον αέρα και κουλουριάζεται στο πάτωμα.

Ο Asaf Avidan εμφανίστηκε στο Ηρώδειο το βράδυ της περασμένης Πέμπτης (22/09), στην τελευταία συναυλία που πραγματοποίησε στο πλαίσιο της φετινής περιοδείας του με τίτλο “Anagnorisis” (ομώνυμο του τελευταίου άλμπουμ του) και «μάγεψε» το πλήθος. Έχει, ούτως ή άλλως, μεγάλο κοινό στην Ελλάδα, ωστόσο, κατάφερε να «αιχμαλωτίσει» και εκείνους που δεν τον άκουγαν φανατικά ή που ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή μαζί του. Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκες, φεύγοντας είχες καταλάβει ή συνειδητοποιήσει εκ νέου γιατί θεωρείται μουσικό φαινόμενο.

Ο Ισραηλινός μουσικός εμφανίστηκε επί σκηνής με τρεις γυναίκες (κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα), οι οποίες ήταν ντυμένες με ένα διαφορετικό χρώμα – ροζ, πράσινο και κίτρινο αντίστοιχα – και έναν άνδρα στα ντραμς. Ο ίδιος φορούσε ένα γαλάζιο κοστούμι, λευκό πουκάμισο και τιράντες, ισορροπώντας ανάμεσα στο vintage και το μοντέρνο στυλ. Όπως ακριβώς είναι και η μουσική του, σύγχρονη με επιρροές από τα παλιά, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα μουσικών ειδών: blues, rhythm ‘n’ blues, soul, pop.

Άλλοτε εσωστρεφής και σκοτεινός, δημιουργώντας μια κατανυκτική ατμόσφαιρα, και άλλοτε εξωστρεφής και γεμάτος ενέργεια, χορεύοντας πάνω στη σκηνή, μοιράστηκε μαζί μας τραγούδια από όλη του τη δισκογραφία. Από τα πιο πρόσφατα “Lost Horse”, “Earth Odyssey”, I See Her, Don’t Be Afraid”, “Rock of Lazarus” μέχρι τα κλασικά κι αγαπημένα “Different Pulses”, “Love It or Leave It”, “Her Lies”, “Reckoning Song (One Day)”, έδωσε ρεσιτάλ, εναλλάζοντας τα συναισθήματά μας τόσο εύκολα, όσο ανεβοκατεβάζει τη φωνή του.

Οι στιγμές που ξεχώρισαν από την βραδιά και που θα θυμόμαστε για καιρό, ήταν δύο. Η πρώτη ήρθε στο τραγούδι “A Man Without a Name”, με τον ταλαντούχο καλλιτέχνη να έχει ένα απίστευτο μουσικό ξέσπασμα, να δείχνει μια άλλη πτυχή του σε σχέση με τα πιο dreamy τραγούδια που είχαν προηγηθεί και να ενθουσιάζει με την εκφραστικότητα και την θεατρικότητά του. Έτρεξε, χόρεψε, φώναξε και ξεσήκωσε το κοινό, με το αποκορύφωμα να έρχεται όταν κατέβηκε τις μικρές σκάλες που ενώνουν το πάνω μέρος της σκηνής με το κάτω, ενώ δεν δίστασε να ξαπλώσει και να κυλιστεί στο πάτωμα και να αποτυπώσει εμπράκτως το συναίσθημα του τραγουδιού.

Η δεύτερη στιγμή που «σκλάβωσε» την καρδιά μας, ήταν κατά τη διάρκεια του τραγουδιού “Between these Hands”, όταν ο Asaf Avidan έκατσε σε ένα μεγάλο πιάνο για να μας παρουσιάσει άλλη μία πλευρά του εαυτού του. Η εισαγωγή ξεκίνησε, οι πρώτοι στίχοι ήρθαν, αλλά ο τραγουδοποιός διέκοψε την ερμηνεία του και απευθύνθηκε προς το κοινό συγκινημένος: «Τα δάχτυλά μου τρέμουν. Είχα όνειρο να τραγουδήσω σε αυτόν εδώ τον χώρο, το προσπαθούμε εδώ και τέσσερα χρόνια. Προσπαθώ να το απολαύσω, το απολαμβάνω, αλλά τα χέρια μου είναι σαν να λένε “αυτό είναι τρελό”». Το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα, με τον Asaf να παίρνει δύναμη και ξεκινά εκ νέου το κομμάτι.

Η επικοινωνία του με τον κόσμο ήταν έντονη και διαρκής, αφού σε πολλά σημεία της συναυλίας αυτοσαρκάστηκε χαρίζοντας γέλιο και άλλες φορές μοιράστηκε εσωτερικές του σκέψεις και προσωπικά του βιώματα, όπως για έναν δύσκολο χωρισμό που είχε, απογυμνώνοντας τον εαυτό του μπροστά μας. «Εγώ θα το έκανα αυτό έτσι κι αλλιώς για μένα. Θα έγραφα τραγούδια, θα έβγαινα στην σκηνή και θα τα ερμήνευα. Αν δεν ήσασταν, όμως, εσείς να τα λαμβάνετε, θα ήμουν απλώς ένα τρελός που ουρλιάζει μόνος του», εξομολογήθηκε προς το τέλος της συναυλίας, θέλοντας να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του.

Ο γοητευτικός μουσικός έπαιξε και τραγούδησε για 2 ώρες και 15 λεπτά, πραγματοποιώντας ένα χορταστικό και γεμάτο από συναισθήματα live, αποδεικνύοντας με τον δικό του τρόπο πως, όντως, αποτελεί έναν από τους πιο ταλαντούχους, σύγχρονους καλλιτέχνες της pop, αλλά και πως είναι ένας εξαιρετικός performer, ένας showman που δεν φοβάται να «τσαλακωθεί», να μοιραστεί όσα νιώθει και να αλληλεπιδράσει με το κοινό του, καλλιεργώντας την ειλικρινή σχέση που έχει μαζί του και την αμοιβαία αγάπη. Όπως νιώσαμε να συμβαίνει τη στιγμή που τραγουδούσε και τον συνόδευαμε με τους αναμμένους φακούς των κινητών μας…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις