Είδαμε τους Madrugada: Έκαναν γιορτή τη μελαγχολία και ξεσήκωσαν το Καλλιμάρμαρο

Είδαμε τους Madrugada: Έκαναν γιορτή τη μελαγχολία και ξεσήκωσαν το Καλλιμάρμαρο
news 24/7

Πήγαμε στη μεγάλη συναυλία των Madrugada στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο και σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας.

Ήταν σίγουρα μία από τις πιο αναμενόμενες συναυλίες του 2022. Δεν ήταν λίγοι μάλιστα αυτοί που είχαν απορήσει στο άκουσμα πως οι Madrugada θα παίξουν στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο της Αθήνας. Και όμως το έκαναν. Και μας χάρισαν μία αξέχαστη βραδιά.

Θα αρχίσουμε αντίστροφα την περιγραφή όσων ζήσαμε το βράδυ του Σαββάτου (24/9). Μετά την εκρηκτική εκτέλεση του “Valley of Deception”, ο Sivert Hoyem και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος υποκλίνονται στη μέση της σκηνής. Η σκηνή φωτίζεται και στο βάθος της δεσπόζει η λέξη Madrugada. Παράλληλα με το αποθεωτικό χειροκρότημα του κοινού, αρχίζει να παίζει από τα ηχεία το “If I can dream” του Έλβις Πρίσλεϊ. Τραγούδι εξόχως συμβολικό για τη βραδιά αυτή. Γιατί ουκ ολίγες φορές ο Sivert χαρακτήρισε unreal αυτό που βίωνε και σίγουρα τη μαγική αυτή ατμόσφαιρα της βραδιάς, μόνο στα όνειρά του την είχε ζήσει. Και γι αυτό και αυτή η υπόκλιση κράτησε πολλά λεπτά. Ήθελε να κρατήσει αυτή την ανάμνηση βαθιά χαραγμένη μέσα του.

Και όντως το ίδιο βιώναμε και εμείς, που λίγους μήνες πριν είχαμε παρακολουθήσει συναυλία τους στο Βερολίνο στο εντυπωσιακό Tempodrom, έναν χώρο χωρητικότητας 5.000 ατόμων -και εκεί το feeling εκεί ήταν τελείως διαφορετικό.

news 24/7


Είναι πραγματικά ασύλληπτη η επαφή και η διαδραστικότητα που υπάρχει ανάμεσα σε αυτούς τους “ψυχρούς” Νορβηγούς και στο ελληνικό κοινό που χθες απέδειξε πως δεν αγαπά απλώς τους Madrugada. Τους λατρεύει. Τους εμψυχώνει, τους δίνει δύναμη και νόημα να συνεχίζουν.

Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς τη φοβερή ενέργεια και εξωστρέφεια του Hoyem που πήγαινε συνέχεια μπροστά στο κοινό, “έπαιζε” μαζί του, κατέβηκε μάλιστα και κάτω, περπάτησε ανάμεσα στους θαυμαστές του που τον αγκάλιασαν πιο θερμά από ποτέ;

Ναι, η μπάντα των Madrugada χάρηκε όσο ποτέ αυτή τη βραδιά και τη μετετρεψε σε κανονική γιορτή. Και το κατάφερε όλο αυτό με την ήρεμη δύναμή της και με τραγούδια μελαγχολικά, χωρίς να χάσουν στο ελάχιστο το προσωπικό τους στίγμα.

Μία γιορτή λοιπόν γεμάτη μελαγχολία – όσο οξύμωρο και να ακούγεται αυτό- και μία απόδειξη πως για το πως ένα ένα μικρό γκρουπ από την άλλη άκρη της Ευρώπης, από το παγωμένο Stokmarknes της βόρειας Νορβηγίας, μπορεί να κρατήσει σχεδόν ένα δίωρο περισσότερους από 20.000 θαυμαστές του σε πλήρη εγρήγορση σε ένα από τα πιο ιστορικά στάδια του κόσμου.

news 24/7

Η αλήθεια είναι πως όσοι καθόμασταν στις κερκίδες του σταδίου ζηλεύαμε την αρένα που είχε γίνει ένα σώμα χορεύοντας και τραγουδώντας δυνατά. Αλλά και εκεί τα vibes έφταναν και ο ηλεκτρισμός της βραδιάς μας διαπερνούσε. Ο ήχος έφτανε κρυστάλλινος στα αυτιά μας και τα visuals που έντυσαν κάθε κομμάτι ήταν τόσο εντυπωσιακά και τόσο “ρυθμικά” που μας συνέπαιρναν. Μοναδικό παράπονο οι γιγαντοθόνες που από τόσο μακριά φάνταζαν μικρές.

Στις πιο δυνατές στιγμές της βραδιάς δεν μπορούμε να μην συμπεριλάβουμε την εκτέλεση του “Salt” και αμέσως μετά χωρίς παύση του “Blood Shot Adult Commitment”. Μαγική η εκτέλεση του «Majesty» για να ακολουθήσει back-to-back το «Strange Color Blue», δύο κομμάτια σήμα-κατατεθέν των Madrugada που σίγουρα ικανοποίησαν τους “παλιούς” φανς της μπάντας. Στα «Stabat Mater» και «Honey Bee» συμμετείχε η 10μελής χορωδία Irida Vocal Ensemble της Δήμητρας Καραμπεροπούλου και πιστέψτε μας ήταν μία ονειρεμένη σύμπραξη.

Η βραδιά είχε άλλη μία έκπληξη και αυτή λέγεται, Ane Brun. Ο Sivert κάλεσε στη σκηνή τη Νορβηγίδα ερμηνεύτρια και τραγουδοποιό για να ερμηνεύσουν μαζί το “Lift Me”. Το κοινό τους “σήκωσε” ψηλά με χειροκροτήματα και ιαχές, ειδικά στον τελευταίο στίχο: “I’m yours, I’m yours, right now”!

Λίγο πριν το τέλος, σε ένα encore ταξίδι πίσω στο χρόνο, ο Sivert έδωσε την πιο εκφραστική ίσως ερμηνεία της βραδιάς στο “Only When You’re Gone”(από το άλμπουμ “The Nightly Disease” του 2001). Τα “Look Away Lucifer” και “The Kids Are on High Street” συνέχισαν το σερί αγαπημένων από τα παλιά. Ένας πύρινος ηλεκτρονικός ήλιος ανέτειλε στη σκηνή πίσω από τους Madrugada στο τελευταίο κομμάτι. Στον ρυθμό του “Valley of Deception” όλο το στάδιο κούνησε ρυθμικά τα χέρια ψηλά για να ευχαριστήσει την μπάντα για αυτό το “χορταστικό” δίωρο ταξίδι.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα