Γιάμαλη – Παπουτσάκη – Δελογιάννη άκουσαν Λύκους στον Άρη

Οι Pan Pan και Years Of Youth φορτώνουν synthesizers, vocoders και drum machines και βγαίνουν στον δρόμο για να παρουσιάσουν την καινούρια δουλειά τους “Λύκοι στον Άρη”, αλλά και κομμάτια από το σύνολο της δισκογραφίας του Pan Pan σε 13 πόλεις της Ελλάδας.

Ο Pan Pan – κατά κόσμον Παναγιώτης Πανταζής – αν ήταν σουπερήρωας θα ήθελε να πετάει, οπότε η μετάβαση σε έναν άλλον… πλανήτη δεν μας κάνει και πολλή εντύπωση!

Οι δυο τους μας επιφυλάσσουν δεκατρία live για χορό, sing along και ταξίδια στο μέσα και στα αστέρια, με την αυλαία να σηκώνεται το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου στο Floyd.

Pan Pan και “Λύκοι στον Άρη”

Ο Παναγιώτης (Pan Pan) κι ο Γιάννης (Years Of Youth) μοιράζονται 23 χρόνια φιλίας. Στα εφτά από τα οποία είναι και μουσικοί συνοδοιπόροι στα Echo Tides.

Τώρα, ενώνουν δημιουργικά τις δυνάμεις τους σε έναν νέο δίσκο και μπαίνουν στο tour van για να μας παρουσιάσουν ένα … χορευτικό ταξίδι προς το διάστημα. Με τα singles “Ροζ φώτα” και “Κάτι Να Σε Ζεσταίνει” που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2023 ξεκίνησαν να διηγούνται τη δική τους sci-fi ιστορία που παρουσιάζεται ολοκληρωμένη στο concept άλμπουμ “Λύκοι στον Άρη”.

Στην περιγραφή του άλμπουμ διαβάζουμε: “Όταν μια επανδρωμένη αποστολή καταφθάνει στον Άρη τον Ιούνιο του 1987 για να μελετήσει τον κόκκινο πλανήτη, τίποτα δεν προμηνύει πως θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια έκπληξη. Οι κάτοικοι του Άρη είναι υπερμεγέθεις λύκοι. Είναι φίλοι ή είναι απειλή;

Μέσα στα 9 κομμάτια του άλμπουμ ξετυλίγονται οι προσπάθειες για επανασύνδεση με την Γη και όσα έμειναν πίσω, οι ελπίδες και οι ματαιώσεις που έρχονται με το να βρίσκεται κανείς μακριά από όσα αγαπάει και κάποιες σκληρές συνειδητοποιήσεις για τον τρόπο ζωής πίσω στην Γη.”

 

Στα live που ξεκινούν για την παρουσίαση του δίσκου θα ακούσουμε και πολλά αγαπημένα τραγούδια από όλη τη δισκογραφία  του Pan Pan, όπως τα ανεπανάληπτα “Ανισόπεδη Ντίσκο” και “Χτύπα με σαν ρεύμα στην πίστα” – αλλά και μουσικές από τα άλμπουμ: Φαντασμαγορία Ένα, Δύο και Τρία.

Πριν να γίνει η αρχή στο Floyd το βράδυ του Σαββάτου, και αντί να γράψουμε εμείς τη γνώμη μας για το άλμπουμ “Λύκοι Στον Άρη” αφήσαμε τη Νατάσα Γιάμαλη, την Κατερίνα Παπουτσάκη και την Γωγώ Δελογιάννη να κάνουν τη δική τους “κριτική”.

Νατάσα Γιάμαλη – “Μια ηλεκτρική ποπ που κρύβει πόνο, ανασφάλεια κι αγάπη”

“Δεν ξέρω μουσική. Ακούω μουσική. Ταυτίζομαι με μουσική. Ηρεμώ, στεναχωριέμαι, νιώθω με μουσική αλλά πρέπει να ξεκινήσω με αυτή την παραδοχή, της μηδενικής γνώσης. Ωστόσο, νιώθω βέβαιη πως ο Pan Pan είναι ο ηθογράφος των millennials, ο ηθογράφος της γενιάς μου. Πίεση, επισφάλεια, ανασφάλεια,  «ψυχολογικά» κι ανάγκη για τρυφερότητα ντυμένη με ηλεκτρικό ήχο. Μια ηλεκτρική ποπ που κρύβει πόνο, ανασφάλεια κι αγάπη. Ο τέταρτος δίσκος του σε συνεργασία με τον Years Of Youth έρχεται να επισφραγίσει όλα τα παραπάνω.

Είμαστε η γενιά που θεωρούσε ότι θα της πάνε τα πράγματα «στρωτά», δεδομένα, καλύτερα απ΄ ότι τα βρήκαν ή τα έφτιαξαν οι γονείς μας. Και πέσαμε από τα σύννεφα, στο «άνθος της ηλικίας μας», κακοπληρωθήκαμε, ματώσαμε για να φτιάξουμε τη ζωή μας, μια ζωή μακριά από εκείνη που μας είχαν πείσει ότι μπορούμε να έχουμε και τώρα στα 30κάτι βρίσκουμε κάπως τα πατήματα μας κι οικοδομούμε την δίκη μας πραγματικότητα, το δικό μας διάστημα με την επιφυλακτικότητα των χαμηλών προσδοκιών. «Δώσε μου λίγο χρόνο αυτό μου λείπει μόνο».

Οι «Λύκοι στον Άρη», μας φοράνε το σκάφανδρο, μας παίρνουν από το χέρι και μας πάνε από το χθες στο αύριο του διαστήματος χωρίς στάση στο σήμερα. Στον πλανήτη Άρη που αναγκαζόμαστε να κάνουμε δικό μας με τη βοήθεια των Λύκων.

Με μπόλικη φαντασία ταξιδεύουμε μια δυστοπία που «πρέπει» να μας χωρέσει. «Μες τον κρατήρα κράτα μου το χέρι όταν φοβάμαι να κοιμηθώ». Η τρυφερότητα διαπερνάει τον ηλεκτρικό ήχο οριζόντια σε κάθε track. Οι αυγές, τα ροζ φώτα, «τα παιδιά που δεν κοιμούνται ακόμη» ώστε μέσα από πολλαπλές ματαιώσεις «Να μείνει εδώ/Κάτι να σε ζεσταίνει/Όταν φύγω εγώ».

Και ένα διαρκές κι επαναλαμβανόμενο ερώτημα «γιατί υποφέρω;».

Ο δίσκος κλείνει με μια πικρή προφητεία «Κατά καιρούς ταξιδιώτες από άλλους πολιτισμούς έφερναν τα νέα αλλά πλέον δεν ενδιέφεραν κανέναν: κανείς, λέει, δεν ήθελε να έχει σχέση με τον κάποτε ομορφότερο πλανήτη αυτού του ηλιακού συστήματος. Πόλεμοι και κλιματική κρίση είχαν μετατρέψει την γη σε ένα τόπο εχθρικό προς τους κατοίκους του.  O μόνος παράδεισος που υπήρξε ποτέ σύντομα δε θα είχε κατοίκους και η φύση θα ξεκινούσε ένα νέο κύκλο προς την ισορροπία. Δεν ήταν παρά θέμα χρόνου για να συμβεί.»

Καταφύγιο. Αυτό είναι σίγουρα για εμένα και νομίζω για τα περισσότερα άτομα που θα έρθουν σε επαφή μαζί του αυτός ο δίσκος. Καταφύγιο στη φαντασία και στο διάστημα για να ξεφύγουμε από το ματαιωμένο μας σήμερα. Κι ας χορεύονται ήδη παντού τα «ροζ φώτα».

Κατερίνα Παπουτσάκη – “Κοσμοναύτες και λύκοι, συμφιλιώνονται”

“Ο νέος δίσκος των Pan Pan και Years Of Youth, οι Λύκοι, είναι μια βουτιά σε μια μαγική ιστορία. Είναι ένα ταξίδι σε ένα  φανταστικό κόσμο, όπου μερικοί κοσμοναύτες ψάχνουν ζωή στον Άρη. Όταν έρχεται η ώρα να γυρίσουν πίσω στη Γη, μια αγέλη Λύκων τους κλείνει το δρόμο και τους κρατάει για πάντα εκεί. Μετά από κάποιο καιρό, κοσμοναύτες και λύκοι, συμφιλιώνονται.

Οι Λύκοι σε βάζουν βαθιά στον κόσμο τους. Όταν ακούς τα κομμάτια, γίνεσαι κι εσύ ένας από αυτούς τους κοσμοναύτες που έχουν χαθεί στο διάστημα και οι άνθρωποι σου στη γη σε έχουν για αγνοούμενο ή πεθαμένο.

Θυμίζει ταινία ή ταξίδι στο χρόνο ή παραμύθι και η μουσική σε ταξιδεύει πραγματικά στο διάστημα. Σε κάνει να φαντάζεσαι πως είσαι κι εσύ κάπου μετέωρος στα αστέρια και παλεύεις με τους λύκους σου, ο, τι είναι αυτοί για τον καθένα. Ίσως, οι δαίμονες σου που στο τέλος τους αποδέχεσαι και τους κάνεις φίλους και πορεύεσαι μαζί τους ως το τέλος, έστω και χαμένος στο διάστημα.”

Γωγώ Δελογιάννη – “Πόσο άσχημα μπορούν να πάνε τα πράγματα κάτω από έναν ουρανό που είναι γεμάτος μπισκότα;” Και μιά συνταγή!

1987 και μια αποστολή από τη Γη μας προσεδαφίζει στον Άρη. Οι λύκοι του πλανήτη κάνουν την εμφάνισή τους κι αρχίζει μια περιπέτεια μωβ και φούξια, πιο πολύ σαν εσωτερική αναζήτηση, που όπως όλες ξέρεις ότι θα καταλήξει σε κάτι μεγαλύτερο από σένα.

Ηλεκτρονικός ήχος και συνθεσάιζερ σχεδόν 90’ς, μια ακουστική συνθήκη ζεστή και οικεία, σαν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια της παιδικής μας ηλικίας, μια έλλειψη και μια νοσταλγία αλλά “ευτυχώς που κοιμάμαι που που και σε βλέπω”. Δεκάδες έννοιες και ζητήματα μέσα και ανάμεσα στους ανθρώπους, με κέντρο τους την αγάπη και τη σύνδεση.

Ένα μελοποιημένο παραμύθι, χορευτικό και αγαπησιάρικο, μελαγχολικό και αισιόδοξο.

Ακόμα κι όταν είχα τελειώσει με την ακρόαση του δίσκου, δυσκολεύτηκα να πω αν όντως η αποστολή πραγμάτωσε το σκοπό της, αν οι λύκοι μας κατασπάραξαν μέσα στην αρμονική μας συμβίωση ή αν, ενώ δεν γυρίσαμε ποτέ από τον Άρη, καταφέραμε κι είδαμε ξανά τους αγαπημένους μας, μιας κι “ο μόνος παράδεισος που υπήρξε ποτέ”  καταστρεφόταν από τα ίδια μας τα χέρια.

Αλλά, τελικά, πόσο άσχημα μπορούν να πάνε τα πράγματα κάτω από έναν ουρανό που είναι γεμάτος μπισκότα;

Ευχαριστούμε και  ένα μπόνους τρακ:  Συνταγή για μπισκότα

Μαλακά cookies με ελαιόλαδο

ΥΛΙΚΑ:

• 150 έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
• 400 αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
• 1 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
• 200 γρ. σταγόνες σοκολάτας ή κουβερτούρα ψιλοκομμένη
• 70 γρ. Κακάο χωρίς ζάχαρη
• 170 ml γάλα της αρεσκείας μας
• 250 ζάχαρη καστανή ή καρύδας
• 120 γρ. Φουντούκια ή αμύγδαλα σπασμένα
• ½ κ.γ. αλάτι

Ανακατεύουμε όλα τα υγρά με τη ζάχαρη και ομογενοποιούμε μέχρι να λιώσει η ζάχαρη. Ρίχνουμε μέσα τα στερεά και ανακατεύουμε με σιλικονένια σπάτουλα. Χωρίζουμε σε ισομεγέθη μπαλάκια με ένα σκουπ παγωτού ή με το χέρι μας. Στρώνουμε σε λαδόκολλα. Ψήνουμε στους 185 βαθμούς, για 10-12 λεπτά στον αέρα.”

Tracklist

• Προσεδάφιση
• Ροζ φώτα
• Πιρουέτα
• Κάτι να σε ζεσταίνει
• Ζυγίζει ένα τόνο
• Μέρες σιωπής
• Μαυσωλείο
• Νεκρό τηλεσκόπιο
• Ο μόνος παράδεισος που υπήρξε ποτέ