Γιατί ο ΛΕΞ είναι ο λόγος που κάνει άχαστο το Off The Hook Festival

Οι ζωντανές εμφανίσεις του ΛΕΞ είναι σπάνιες, συνήθως δε, συνδυάζονται με την κυκλοφορία μίας νέας δισκογραφικής δουλειάς και αυτός είναι άλλος ένας λόγος για τον οποίο οι οπαδοί του και φίλοι της μουσικής του αναμένουν κάθε επόμενη κίνησή του με ανυπομονησία και μια γλυκιά αγωνία.

Είναι επίσης κι ένας ένας από τους πολλούς λόγους, για τους οποίους θα βρεθούμε στο Off The Hook Festival, το οποίο φέτος θα λάβει χώρα στο Ολυμπιακό Στάδιο, την Παρασκευή 6 και το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου.

Ο ΛΕΞ αφήνει τη μουσική του να μιλήσει για αυτόν

Ο ΛΕΞ είναι ένας καλλιτέχνης εσωστρεφής, χαμηλών τόνων και για αυτό το κοινό του τον αγαπάει, τον ξεχωρίζει και ταυτίζεται μαζί του. Αφήνει τη μουσική του να μιλήσει για αυτόν. Κάθε ζωντανή εμφάνισή του κάνει τη διαφορά. Σπανίως θα δεις τόσες χιλιάδες άτομα να ενώνουν τις φωνές και την ενέργειά τους, να τραγουδούν με πάθος και ορμή, αλλά όχι αναίτια, παρά σαν να υποβόσκει ένας ανώτερος σκοπός.

Παιδιά κάθε ηλικίας με τα χέρια σηκωμένα ψηλά, άλλοι στους ώμους των φίλων τους, άλλοι κραδαίνοντας σημαίες και πανό, ζευγάρια που ερωτεύονται, φιλίες που δένονται άρρηκτα στο διηνεκές, χιλιάδες διαφορετικοί μα όμορφοι άνθρωποι, σχηματίζουν μια οικογένεια που ενώ τραγουδάει ρυθμικά, σε ένα δεύτερο επίπεδο νομίζεις πως θα τη δεις να μιλάει για τα προβλήματα της, για το πώς θα βρει λύση σε αυτά, για το πώς θα επιβιώσει και θα αποτινάξει τη ρουτίνα. Οι συναυλίες του ΛΕΞ ανάγονται σε μυσταγωγικές εμπειρίες.

Παραφράζοντας την Evey, δια στόματος Natalie Portman στο V For Vendetta, “Ο ΛΕΞ είναι ο αδερφός μου, είναι ο φίλος μου, είναι εσύ κι εγώ, είναι όλοι μας!”. Είναι εκείνος ο καλλιτέχνης που αποτυπώνει την εποχή μας τίμια και ρεαλιστικά, χωρίς να λειαίνει τις γωνίες. Μιλά για τις καταστάσεις που βιώνουν όλες οι ηλικίες, με τρόπο διαφορετικό, πότε ευθύβολο, πότε αλληγορικό, αλλά ταυτόχρονα υπέρμετρα κατανοητό στις μάζες.

ΛΕΞ: Ένα έργο “καταδικασμένο” να παραμείνει αθάνατο

Το έργο του ΛΕΞ είναι “καταδικασμένο” να παραμείνει αθάνατο, γιατί δημιουργεί ταύτιση. Η αντίληψή του για τα όσα βιώνουμε δεν είναι απλώς η κοινώς αποδεκτή, αλλά και εκείνη που τρώει το πίσω μέρος του εγκεφάλου μας, μέχρι οι στίχοι του να τη φέρουν στο φως, να την εξωτερικεύσουν και να την κάνουν επαναστατικό μανιφέστο.

Τα media γράφουν συχνά για αυτόν, αν και ο ίδιος δεν είναι πολύ φίλος της ιδέας όπως δείχνει, καθώς αποφεύγει τις συνεντεύξεις και τις αναίτιες δημόσιες εμφανίσεις. Ο ρεαλισμός, η αλήθεια και τα βιώματα του, η ποίησή του αν θέλετε (όσο κι αν ο ίδιος πιθανότατα δε θα ασπαζόταν αυτόν τον χαρακτηρισμό) είναι αυτά που γεμίζουν τα γήπεδα που εμφανίζεται.

Μία πιο ξεκάθαρη ανάγνωση της ελληνικής κοινωνίας…

Οι εικόνες αστικής παρακμής γίνονται ρίμες και οι ρίμες συνθήματα που απασφαλίζουν με τρόπο πρωτόγνωρο μια νεολαία συνειδητοποιημένη, που δικαίως αμφισβητεί και αντιδρά. Η αυθεντικότητα κι η ωμότητα μετουσιώνονται σε συναισθήματα οικεία, που πολλές φορές σε κάνουν να νιώθεις λες και γνωρίζεις τον ίδιο χρόνια. Η ταύτιση που λέγαμε.

Μια ματιά στο comment section των YouTube videos του εν τω μεταξύ, θα ξεδιπλώσει μπροστά σου ένα πρωτόγνωρό κοινωνικό-καλλιτεχνικό φαινόμενο: Άτομα ηλικιών από 10 μέχρι 60 ετών, όχι μόνο ακούν τα τραγούδια του, αλλά εμβαθύνουν σε αυτά, ψάχνοντας μέσα τους τη δική τους αλήθεια. Οικονομική κρίση, ναρκωτικά, κοινωνικές ανισότητες, παθογένειες της ελληνικής οικογένειας…

Ο ΛΕΞ προσφέρει την – ίσως – πιο ξεκάθαρη ανάγνωση της ελληνικής κοινωνίας μέσα από τα μάτια του. Δεν μπορώ να φανταστώ μια εποχή στην οποία η μουσική του δε θα ήταν επίκαιρη, καθώς τα θέματα που θίγει είναι διαχρονικά κι ως εκ τούτου θα παραμείνουν επίκαιρα για χρόνια. Γι’ αυτό μπορείς με την ίδια ευκολία να ακούσεις όλη την δισκογραφία του, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή.

Το solo ντεμπούτο “Ταπεινοί και Πεινασμένοι” του 2014 ήταν αυτό που ανέδειξε τα ταλέντα του, αλλά είναι το “2ΧΧX” του 2018 που κατέληξε να αποτελεί ένα αδιαφιλονίκητο fan favorite, χάρη στην ωριμότητα, τη μεστότητα και τη μοναδικότητά του. Το δε “Metro” του 2022, το album της ηχητικής του διαφοροποίησης κατά πολλούς, ήταν κι εκείνο που τον ανέδειξε στο πολυσυζητημένο κοινωνικό φαινόμενο των γεμάτων σταδίων με συναυλίες μηδενικής προώθησης.

Τον Σεπτέμβριο ο ίδιος γίνεται 40 ετών, ενώ λίγους μήνες μετά, το εμβληματικό του ντεμπούτο κλείνει τη δική του δεκαετία ύπαρξης. Μπορώ να σκεφτώ πολλά συγκυριακά γεγονότα που σχημάτισαν τη μέχρι τώρα πορεία του, αλλά κανένα τόσο απόλυτα ευθυγραμμιστικό όσο αυτό του προσεχούς Σεπτεμβρίου, που τον βρίσκει να επιστρέφει στην σκηνή του μεγαλύτερου μέχρι στιγμής Off The Hook Festival. “ΛΕΞ, όρμα τους” είπαμε; Δεν είπαμε!