Grup Yorum: “Έπρεπε να πεθάνουμε για να ακουστεί η φωνή μας”

“Στην Τουρκία ο διάχυτος φασισμός που επικρατεί από το 2015 περίπου, ως αποτέλεσμα της κρίσης με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η εξουσία, έχει αυξήσει τις πιέσεις ενάντια στον λαό, στους δημοκρατικούς φορείς και στους επαναστάτες. Από το 2016 και έπειτα, οι επιθέσεις ενάντια στο Grup Yorum έχουν αυξηθεί κατά πολύ. Μας απαγόρευσαν τις πλατείες, τις συναυλίες, προχώρησαν σε συλλήψεις των φίλων μας, σε βασανισμούς.. Ενδεικτικά μόνο, το πολιτιστικό μας κέντρο τα τελευταία 2 χρόνια δέχτηκε 12 επιθέσεις από την αστυνομία. Κατέστρεψαν τα μουσικά μας όργανα. Μας έβαλαν στη λίστα των τρομοκρατών. Έχουν σκοπό να μας φιμώσουν, όμως εμείς δεν μπορούμε απλά να το δεχόμαστε, να καθόμαστε αμέτοχοι. Έπρεπε να απαντήσουμε με την πολιτική μας στάση. Έπρεπε να πεθάνουμε για να ακουστεί η φωνή μας“.

Αυτά ήταν τα λόγια ενός συντρόφου του ακτιβιστικού τουρκικού συγκροτήματος Grup Yorum, που βρέθηκε στον κατάμεστο χώρο του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής την Τρίτη (21/7) το βράδυ, την ημέρα που ήταν προγραμματισμένη εκδήλωση αλληλεγγύης στην μπάντα, εξηγώντας εν συντομία γιατί τα μέλη του συγκροτήματος προχώρησαν σε απεργία πείνας.

Το ακτιβιστικό συγκρότημα Grup Yorum, με ήχους φολκ και στίχο ελευθεριακό-επαναστατικό για τα τουρκικά δεδομένα, δεν είναι μία τυχαία μπάντα. Το συγκρότημα που μετράει 35 χρόνια ζωής, 23 άλμπουμ και μία ταινία, με εμφανίσεις σε Ελλάδα, Γερμανία, Αυστρία, Αυστραλία, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Γαλλία κ.ά., έχει μπει αρκετές φορές στο στόχαστρο των αρχών εξαιτίας του περιεχομένου των κομματιών του. Τα μέλη της μπάντας έχουν χαρακτηριστεί συνεργάτες της οργάνωσης DHKP-C, μία κατηγορία που τους ενέταξε στην περίφημη “λίστα υποστηρικτών τρομοκρατίας” του Ερντογάν και την οποία οι ίδιοι αρνούνται πεισματικά.

Χρειάστηκαν οι θάνατοι της Χελίν Μπολέκ, του Ιμπραϊμ Γκοκτσέκ και του Μουσταφά Κοτσάκ, αρκετές συλλήψεις και πολλά βασανιστήρια προκειμένου το συγκρότημα Grup Yorum να κατακτήσει τα αυτονόητα: άδεια από το τουρκικό κράτος ώστε να παίζει ελεύθερα μουσική στην Κωνσταντινούπολη και την απελευθέρωση όλων των μελών του.

Η μεγαλειώδης εκδήλωση προς τιμήν του συγκροτήματος έλαβε χώρα στο Σκοπευτήριο Καισαριανής με τη βροντερή παρουσία χιλιάδων ανθρώπων, μία ημέρα όπου οι αντιπαραθέσεις και η εχθρότητα μεταξύ των δύο χωρών είχαν χτυπήσει “κόκκινο”.

Η εκδήλωσε ξεκίνησε με προγραμματισμένη από συντρόφους και αλληλέγγυους της μπάντας, συζήτηση, η οποία είχε ως βασικό άξονα τη “Λαϊκή Τέχνη και Επανάσταση – Το παράδειγμα του Grup Yorum”. Οι ομιλητές μίλησαν για τον χειραφετητικό και υπεύθυνο ρόλο της τέχνης και των καλλιτεχνών, με σκοπό την οικοδόμηση μιας κοινωνίας δίκαιης, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Το “παρών” έδωσαν πολιτικοί πρόσφυγες από την Τουρκία, μέλος της μπάντας, αλλά και οι ηθοποιοί Ελένη Γερασιμίδου και Ρόζυ Μονιάκη που εξέφρασαν την αμέριστη αλληλεγγύη και στήριξή τους στο Grup Yorum.

Από το τίποτα μόνο μία τέχνη του τίποτα μπορεί να παραχθεί

“Μπορεί ο καλλιτέχνης να σιωπά; Ποια ίχνη θα αφήσει φεύγοντας με το έργο του; Από το τίποτα μόνο μία τέχνη του τίποτα μπορεί να παραχθεί. Οι Yorum κατέκτησαν ένα τεράστιο κοινό μιλώντας για τα δικαιώματά του, για τις αξίες της ελευθερίας και της έκφρασης. Διαπίστωσα πόσο μεγάλη και ελπιδοφόρα μπορεί να γίνει μία τέχνη που εμπνέεται και απευθύνεται στον λαό”, ανέφερε μεταξύ άλλων ηθοποιός Ελένη Γερασιμίδου.

“Η τέχνη αν δεν είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον λαό παραμένει τέχνη, παραμένει όμορφη, αλλά είναι ακίνδυνη”, συμπλήρωσε ο μουσικός Αργύρης Νικολάου.

Εν συνεχεία ακολούθησε συναυλία για την διεθνιστική αλληλεγγύη και τη φιλία των λαών, όπου τραγούδησαν μέλη της κοινότητας του επαναστατικού μουσικού συγκροτήματος Grup Yorum, μαζί με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τους Ρωμιοσύνη, τον Αλέξανδρο Κτιστάκη και μουσικό σχήμα παραδοσιακής μουσικής.

Το μουσικό μέρος της εκδήλωσης ξεκίνησε με το σχήμα Ρωμιοσύνη, που εκτέλεσαν κομμάτια ταιριαστά με την περίπτωση όπως το “Σαν Τον Μετανάστη”, το “Μοιρολόι” (των Παπαδόπουλου – Z. Livaneli) και το “Ο Φασισμός” (των Φ. Λάδη – Θ. Μικρούτσικου).

Ακολούθησε ο Αλέξανδρος Κτιστάκης, ο οποίος τραγούδησε κομμάτια του Θανάση Παπακωνσταντίνου αλλά και τα “Μαλαματένια Λόγια” και το κομμάτι “Σεβάχ Ο Θαλασσινός”.

Τη σκυτάλη πήρε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. “Προς τους ανθρώπους που δίνουν τη ζωή τους για να μπορούμε όλοι και όλες να τραγουδάμε ελεύθερα. Είμαι εδώ γιατί η θυσία τους τιμά τον κάθε άνθρωπο ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις του, ακόμα κι αν διαφωνείς με τις ιδέες του, με την απεργία πείνας μέχρι θανάτου, οφείλεις να αναγνωρίσεις ότι κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να πληρώσουν προσωπικά το τίμημα για το καλό όλων μας. Γι’ αυτό είμαι εδώ σήμερα”, ήταν τα λόγια του μουσικού, τα οποία ακολούθησε παρατεταμένο χειροκρότημα από τον κόσμο. Ευθύς ακολούθησε “Ο Τιμονιέρης”, συνέχισε με την “Πατρίδα”, τον “Κεμάλ”, αφήνοντας για το τέλος ένα ολοκαίνουριο συγκινητικό κομμάτι που έγραψε ειδικά για την Χελίν Μπολέκ.

Στο τέλος ανέβηκαν στη σκηνή οι Grup Yorum, ή τουλάχιστον όσοι από την μπάντα κατάφεραν να ταξιδέψουν μέχρι την Αθήνα για την εκδήλωση, οι οποίοι ξεσήκωσαν τον κόσμο με τα τούρκικα τραγούδια τους, αποδεικνύοντας ότι η μουσική είναι μία δραστηριότητα που δεν χωράει σύνορα και μίσος. Βεγγαλικά, κέφι και χορός..

Και κάπου εκεί, ανάμεσα στον κόσμο, σαν να έβλεπες την Χελίν, τον Ιμπραϊμ και τον Μουσταφά να διασκεδάζουν και να χορεύουν…

Την εκδήλωση διοργάνωσαν το Grup Yorum Ελλάδας, η Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Γκρουπ Γιορούμ και η Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς κρατούμενους από την Τουρκία και το Κουρδιστάν, ενώ μεγάλη συναυλία του συγκροτήματος προγραμματίζεται στις 9 Αυγούστου στην Κωνσταντινούπολη .