Η συναυλία του 2009, το κατάμεστο Γυάλινο και το αντίο του Φοίβου στην Αρλέτα

“Της στήσαμε μια βραδιά στο Γυάλινο που ενώ χωρούσε με το ζόρι χίλιους, ήρθαν 5.000 απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας και κάθησαν απ’έξω, στη Συγγρού, να την ξανακαλωσορίσουν”.

Ήταν Φεβρουάριος του 2009 και η Αρλέτα είχε αναρρώσει από την εγκεφαλική αιμορραγία που είχε υποστεί στις 11 Φεβρουαρίου του 2008, λίγο πριν από μια προγραμματισμένη συναυλία της στον Βόλο. Ο Φοίβος Δεληβοριάς, μαζί με τον φίλο του, τον Στέφανο Ρόκο, την έπεισαν να εμφανιστεί μπροστά στο κοινό ξανά.

“Οι πιο ετερόκλητοι άνθρωποι ήταν εκεί: η Δόμνα Σαμίου κι ο Χατζησάβας, ο Πανούσης κι η Μεντή, η Φριντζήλα κι ο Παπαστεφάνου. Κι όταν ανέβηκε με το μπαστουνάκι της, όλα τα δάκρυα και τα πνιχτά χαμόγελα που μας συνδέουν με τον Ουρανό ήρθαν εκεί”, θυμάται ο Φ. Δεληβοριάς, σε ανάρτηση του στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, την οποία δημοσίευσε λίγο μετά την είδηση για τον θάνατο της Αρλέτας. Ήταν άλλωστε ένας από τους ανθρώπους που την ήξεραν καλά.

“…ψευτοκατσούφα μα με την καρδιά της αναμμένη. Είναι εδώ ακριβώς. Στο συγκεκριμένο ξενυχτάδικο, που κάποτε μας έστειλε με τα χαιρετίσματά της”. Στο μπαρ της Τέτης και της Κατερίνας.

20/2/09: Αποσπάσματα από τη συνάντηση τους στο Γυάλινο σε ηχητικά ντοκουμέντα:

Η ανάρτηση του Φοίβου Δεληβοριά στην προσωπική του σελίδα στο Facebook:

“Η Αρλέτα ήταν το πιο νουβέλ βαγκ κορίτσι που κυκλοφορούσε γύρω μας. Είχε ένα θαυμάσιο διαμέρισμα σαν από ταινία του Σαμπρόλ, έκανε αστεία μουτρωμένου μωρού, μάζευε κούκλες και κιθάρες και σου διάβαζε κάτι απ’το μισοανοιγμένο της βιβλίο. Με το φίλο μου το Στέφανο Ρόκο την πείσαμε να σηκωθεί στο πάλκο, όταν απ’ αυτό έπεσε το 2008. Πηγαίναμε σπίτι της και την ψήναμε κι εκείνη φοβόταν, έπαιρνε όμως την κιθάρα και μας έπαιζε κάθε φορά και μια στροφή παραπάνω.

Της στήσαμε μια βραδιά στο Γυάλινο που ενώ χωρούσε με το ζόρι χίλιους, ήρθαν 5.000 απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας και κάθησαν απ’έξω, στη Συγγρού, να την ξανακαλωσορίσουν. Οι πιο ετερόκλητοι άνθρωποι ήταν εκεί: η Δόμνα Σαμίου κι ο Χατζησάβας, ο Πανούσης κι η Μεντή, η Φριντζήλα κι ο Παπαστεφάνου. Κι όταν ανέβηκε με το μπαστουνάκι της, όλα τα δάκρυα και τα πνιχτά χαμόγελα που μας συνδέουν με τον Ουρανό ήρθαν εκεί.

Τώρα διαβάζω τα διάφορα και πνίγομαι και σκέφτομαι την οικογένειά της την βαθύτερη, την Άννα και το Γιώργη, τον Άγγελο και το Ντίνο να πνίγονται κι αυτοί.

Έχω όμως είδηση: ξέρω που είναι. Και δεν έχουμε παρά να ρωτήσουμε τα “χρυσόψαρα” και τους “γρύλλους” για να την συναντήσουμε, ψευτοκατσούφα μα με την καρδιά της αναμμένη. Είναι εδώ ακριβώς. Στο συγκεκριμένο ξενυχτάδικο, που κάποτε μας έστειλε με τα χαιρετίσματά της. Κοιτάμε τη διεύθυνση στην αποψινή Πανσέληνο και ξεκινάμε”.