Η τελευταία συνέντευξη του Κερτ Κομπέιν λίγο πριν αυτοκτονήσει

Ήταν 5 Απριλίου του 1994 όταν ο Κερτ Κομπέιν αποφάσισε να βάλει τέρμα στη ζωή του.

Με αφορμή τα 28 χρόνια από τον πρόωρο θάνατό του, θυμόμαστε τα σημαντικότερα αποσπάσματα από την τελευταία του συνέντευξη στο περιοδικό Rolling Stone.

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στις 27 Ιανουαρίου του 1994, λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του In Utero (21 Σεπτεμβρίου του 1993). Ο δημοσιογράφος David Fricke μίλησε με τον Κομπέιν μετά τη συναυλία στο Aragon Ballroom στο Σικάγο, στις 25 Οκτωβρίου του 1993, μια συναυλία κατά την οποία η μπάντα είχε γιουχαριστεί γιατί δεν είχε παίξει το Smells Like Teen Spirit στο ανκόρ.

Ο David Fricke, στην πρώτη ερώτηση που του κάνει, τον ρωτάει γιατί δεν έπαιξε το Smells Like Teen Spirit στο live της μπάντας στο Σικάγο.

“Θα ήταν η κορυφή του παγόβουνου, θα έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Δεν θυμάμαι καν το σόλο του κομματιού. Θα μου έπαιρνε τουλάχιστον πέντε λεπτά στα παρασκήνια για να το θυμηθώ. Αλλά δε με νοιάζει. Μου αρέσει να παίζω το Smells Like Teen Spirit αλλά από την άλλη, είναι κάπως ντροπιαστικό. Όλοι επικεντρώνονται σε αυτό το τραγούδι. Όλοι το έχουν δει εκατομμύρια φορές στο MTV. Έχει κολλήσει στο μυαλό τους. Αλλά πιστεύω πως υπάρχουν άλλα κομμάτια που έχουμε γράψει που είναι πολύ καλύτερα, σαν το “Drain You” για παράδειγμα. Αν και αυτό γινόταν τέτοια επιτυχία βέβαια, ίσως και να μη μου άρεσε. Δεν προσποιούμαι πια πως περνάω καλά όταν το παίζω, προτιμώ να πετάξω την κιθάρα μου από το να το παίξω”.

Ο δημοσιογράφος επιμένει για το πώς γράφτηκε το ιστορικό κομμάτι, με τον Κομπέιν να αποκαλύπτει:

“Το κάναμε πρόβα τρεις μήνες. Ζούσαμε σε διαφορετικές περιοχές και πηγαίναμε στη Tacoma κάθε βράδυ για να το εξασκήσουμε και να γράψουμε καινούργια τραγούδια. Προσπαθούσα να γράψω το απόλυτο pop τραγούδι. Προσπαθούσα βασικά να “πατήσω” σε riff των Pixies. Το παραδέχομαι. Με επηρέασε τόσο πολύ αυτή η μπάντα, που θα έπρεπε να είμαι μέλος της, ή να είμαι σε μπάντα που διασκευάζει Pixies. Το riff του “Teen Spirit” ήταν τόσο κλισέ. Έμοιαζε πολύ με το “Louie, Louie”. Όταν το έπαιξα πρώτη φορά με κοίταξε ο Krist (Novoselic) και μου είπε: “Είναι εντελώς γελοίο”. Τους έβαλα να το παίζουν για μιάμιση ώρα”.

“Πώς βγήκε το “Here we are now, entertain us”;”, τον ρωτάει ο Fricke για να απαντήσει ο Κομπέιν:

“Ήταν η ατάκα που έλεγα σε κάθε πάρτι που πήγαινα για να σπάσω τον πάγο. Πολλές φορές όταν στέκεσαι στη μέση ενός δωματίου που είναι γεμάτο κόσμο, τα πράγματα είναι τόσο βαρετά και καθόλου βολικά. Οπότε έλεγα, “ορίστε, ήρθαμε, διασκεδάστε μας τώρα”.

“Στην αρχή το κοινό με έπαιρνε στα χέρια, με σήκωναν, τρελαίνονταν όλοι με το κομμάτι. Μετά έγινε mainstream και τελείωσε για μένα. Βαρέθηκα να ντρέπομαι για αυτό, το έχω ξεπεράσει”, έλεγε ο frontman των Nirvana.

Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του, ο Κομπέιν παραδέχεται πως είχε ήδη πολλά χρήματα και πως δεν ήθελε να κάνει την τελευταία περιοδεία της μπάντας. “Οι στομαχικές διαταραχές μου ήταν η βασική αιτία που με έκανε να μην θέλω τις περιοδείες. Πάλευα με αυτούς τους πόνους πέντε χρόνια. Είχα τρελαθεί, δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω τίποτα. Ήμουν σαν μια σχιζοφρενής βρεγμένη γάτα που την έχουν δείρει”.

Ακόμη, λέει πως οι πόνοι του, συνέδραμαν στη μουσική που έγραψε. “Ωστόσο θα παρατούσα τα πάντα για να έχω καλή υγεία. Η περιοδεία αυτή (που ήταν ακόμη σε εξέλιξη), είναι η καλύτερη που έχω κάνει, απλά και μόνο επειδή δε με πονούσε το στομάχι μου. Τρώω. Χθες έφαγα μια τεράστια πίτσα. Ήταν τέλεια. Ωστόσο φοβάμαι πως θα επανέλθουν οι πόνοι. Ποιος ξέρει; Δεν έχω και έτοιμα κομμάτια αυτή τη στιγμή. Δεν έχω ιδέα τι κομμάτια θα βάλουμε στον επόμενο δίσκο, το πάμε από την αρχή”.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ερώτηση για το I Hate Myself and I Want to Die που “κόπηκε” από το In Utero. “Τι εννοείς εδώ;” τον ρωτάει το Rolling Stone με τον Κερτ να απαντά:

“Είναι ένα αστείο, τίποτα άλλο. Και γι’ αυτό βγήκε από τον δίσκο. Ξέραμε πως ο κόσμος δεν θα το αντιλαμβανόταν έτσι. Παίρνουν όλα τα πράγματα πολύ στα σοβαρά. Ήταν μια σάτιρα, διακωμωδούσαμε τους εαυτούς μας. Περιέγραφα έναν σχιζοφρενή τύπο που δεν ικανοποιείται με τίποτα. Ήθελα να είναι αυτός και ο τίτλος του δίσκου. Αλλά ήξερα πως οι περισσότεροι δεν θα το καταλάβαιναν”.

Σε ερώτηση για το αν έχει σκεφτεί την αυτοκτονία, σε αυτή την τελευταία του συνέντευξη ο Κομπέιν απαντάει:

“Για πέντε χρόνια, όσο είχα στομαχικά προβλήματα ναι, σκεφτόμουν κάθε μέρα την αυτοκτονία. Πλησίασα πάρα πολύ. Λυπάμαι που το παραδέχομαι. Ήμουν σε περιοδείες, ξερνούσα στο πάτωμα, δεν άντεχα ούτε το νερό πάνω μου. Και μετά έπρεπε να παίξω, να βγω στη σκηνή σε 20 λεπτά. Τραγουδούσα και έφτυνα αίμα. Αγαπώ τη μουσική, να παίζω, αλλά δεν μπορούσα να ζω έτσι. Γι΄αυτό επικεντρώθηκα στη θεραπεία μου”.

Για τους Peal Jam και την περιβόητη κόντρα τους, τους χαρακτήριζε “safe rock band”. “Είναι μια ευχάριστη μπάντα που τη γουστάρουν όλοι. Εμείς εκτεθήκαμε πάρα πολύ, ειδικά με τον τελευταίο δίσκο. Είναι εύκολο να έχεις ένα δύο πιασάρικα τραγούδια και τα άλλα να είναι μαλακίες και αντιγραφές. Εμένα δε με νοιάζει κάτι τέτοιο, αν ήταν έτσι θα αφήναμε εκτός τα περισσότερα κομμάτια του Nevermind. Αλλά δεν μπορώ να το κάνω. Όλα τα άλμπουμ που πραγματικά μου αρέσουν έχουν κομμάτια που είναι άψογα ένα προς ένα: Το Rocks των Aerosmith, το Never Mind the Bollocks των Sex Pistols, το Led Zeppelin II, το Back in Black των AC/DC”.

Ακόμη, δήλωνε μεγάλος φαν του John Lennon.

“Ο John Lennon είναι ο αγαπημένος μου Beatle. Δε με νοιάζει ποιος έγραψε τι, αλλά ο Paul McCartney είναι ντροπιαστικός. Ο Lennon ζούσε μια φυλακή με τη Yoko και το παιδί, κλεισμένος σε ένα δωμάτιο. Είναι αυτό που αντιμετωπίζουν όλοι οι celebrity, ο τρόπος που τους αντιμετωπίζει ο κόσμος. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Μπορώ να καταλάβω το πώς νοιώθει κάποιος με τον οποίο οι άλλοι έχουν πάθει εμμονή. Είναι τόσο δύσκολο να πείσεις τον κόσμο να το μετριάσει. Να τους πεις να σε σεβαστούν. Στην τελική όλοι σκατά είμαστε”.

Για το μέλλον των Nirvana έλεγε:

“Μου φαίνεται αδιανόητο να κοιτάξω το μέλλον και να πω πως θα μπορώ να παίζω τα κομμάτια των Nirvana σε δέκα χρόνια. Με τίποτα. Δεν θέλω να γίνω σαν τον Eric Clapton, που τον σέβομαι πάρα πολύ, αλλά άλλαξε τα κομμάτια για να προσαρμοστούν στην ηλικία του”. Αναφέρει δε πως θα προτιμούσε να τραγουδά σαν τον Μπομπ Ντίλαν για να προστατεύει τη φωνή του.

Τέλος για τα όπλα έλεγε: “Ναι, μου αρέσουν τα όπλα. Μου αρέσει να ρίχνω. Έχω όπλο για προστασία. Υπάρχουν λιγότερο διάσημοι από εμένα και την Courtney που έχουν δολοφονηθεί από stalkers. Έχουμε σύστημα ασφάλειας στο σπίτι αλλά πάντα έχω ένα όπλο γεμάτο σε ασφαλές σημείο, εκεί που δεν μπορεί να πάει η Frances (η κόρη του). Και έχω και ένα M16, έχει πλάκα να στοχεύεις με αυτό. Η σκοποβολή είναι το μόνο άθλημα που μου αρέσει, έχω εμμονή με αυτό”.

“Η Courtney ήταν μπροστά όταν αγόρασα τα όπλα. Κοίτα, δεν είμαι επιθετικός άνθρωπος. Δεν θα μπορούσα να σταματήσω έναν ένοπλο, αλλά δεν θα κάτσω να βλέπω την οικογένειά μου να τη βιάζουν και να τους σκοτώνουν. Δεν θα το σκεφτόμουν δύο φορές να του τινάξω στον αέρα το κεφάλι. Έχω όπλα για προστασία και για σκοποβολή”.

Ολόκληρη την τελευταία συνέντευξη του Κομπέιν μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ. Η τελευταία συναυλία των Nirvana έγινε την 1η Μαρτίου του 1994 στο Μόναχο, κάτι περισσότερο από έναν μήνα πριν ο Κομπέιν δώσει τέλος στη ζωή του.