Η Τζώρτζια Κεφαλά στο NEWS 24/7: "Οι χειρότερες αναμνήσεις μου ήταν η σεξουαλική παρενόχληση στην παιδική μου ηλικία"

Από τους "Δαίμονες" με την Άννα Βίσση στο "Γεια – The musical" του Φοίβου. Η Τζώρτζια Κεφαλά και μία διαδρομή "Κόκκινο Φιλί" με τους Μπλε.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΑΤΣΑΡΑΓΚΟΥ
14 Νοεμβρίου 2022 06:53

Είκοσι ένα χρόνια μετά από την πρώτη κυκλοφορία του “γεια” με τη φωνή της Δέσποινας Βανδή και το θρυλικό άλμπουμ των 00s “ξαναζωντανεύει” στο θεατρικό σανίδι ως μιούζικαλ.

Ο Φοίβος συνεργάζεται με τον Δημήτρη Μαλισσόβα και φέρνουν στη σκηνή του Ριάλτο μια παράσταση που δεν είναι μια απλή νοσταλγική αναβίωση του άλμπουμ, αλλά ένα θέαμα που επικοινωνεί με το παρόν και το μέλλον.

Μία από τις εκπλήξεις του 20μελούς θιάσου του “Γεια – The musical” που ανεβάζει αυλαία την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου είναι η ροκ φωνή του συγκροτήματος “Μπλε”, Τζώρτζια Κεφαλά.

Ένας άνθρωπος με πάθος και τρέλα που ξεκίνησε από το μιούζικαλ, μιας και ο χορός ήταν η πρώτη της αγάπη και όχι το τραγούδι. Κατόπιν, προέκυψαν οι “Δαίμονες” με την Άννα Βίσση, η σοβαρή ενασχόληση με το τραγούδι και οι Μπλε, όπου πήρε τη σκυτάλη από τη Θεοδοσία Τσάτσου.

Η “φωνή” των Μπλε μίλησε στο NEWS 24/7 για τη συμμετοχή της στο μιούζικαλ, και για τη ροκ που “ποτέ δεν πεθαίνει”.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Φοίβο στο μιούζικαλ “Γειά”;

Εντελώς αναπάντεχα! Ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα μας έφερναν οι δρόμοι μας κοντά. Νομίζω πως το έχω πει πολλές φορές, αλλά πραγματικά το εννοώ. Δεν με ενδιαφέρουν τα στεγανά αδιαπραγμάτευτα πλαίσια που βάζουμε στα γεγονότα, στα συμπεράσματά μας και στους ανθρώπους. Όσο πιο στενά και άκαμπτα είναι τα πλαίσια αυτά, τόσο στενεύει και το βλέμμα. Θέλω να δοκιμάζω και να πειραματίζομαι. Με θρέφει αυτό. Με κάνει να νιώθω ζωντανή.

Έτσι λοιπόν όταν με πήραν τηλέφωνο για την παράσταση του ΓΕΙΑ απλά βεβαιώθηκα πως όλοι οι συντελεστές στόχευαν σε μία παράσταση που θα ήταν ένα καινούργιο δημιούργημα και όχι μια απλή αναφορά στο αλμπουμ ΓΕΙΑ.

Μιλήστε μας λίγο για τον ρόλο της Ερμιόνης. Στο δελτίο διαβάζουμε ότι η ιστορία βασίζεται στον μύθο της “Σταχτοπούτας”;

Εδώ μπαίνει ο σούπερ ειδικός του είδους Δημήτρης Μαλισσόβας, ο οποίος έχει καταφέρει να φτιάξει ένα μείγμα του παραμυθιού της Σταχτοπούτας και ενός οίκου ανοχής, τοποθετημένα σε ένα σκοτεινό βασίλειο του μεταμεσαίωνα. Η Ερμιόνη είναι μια έξυπνη γυναίκα που έχει μάθει να επιβιώνει εκμεταλευόμενη τις συνθήκες και τους ανθρώπους. Είναι η Μαντάμ. Η ιδιοκτήτρια του οίκου ανοχής.

Τζώρτζια Κεφαλά 2019/Μιχάλης Αρχοντίδης/Papadakis Press

Ποια είναι τα σύγχρονα μηνύματα που θίγει το “Γειά” – και ο ρόλος σας.

Αυτά που θέλει να επισημάνει το έργο είναι ζητήματα που ταλαιπωρούν χρόνια τους ανθρώπους και πλέον όλοι έχουμε αποφασίσει πως θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται διαφορετικά.

Για παράδειγμα το ψυχικό τραύμα που παραμένει μια πληγή ανοιχτή. Στην προσπάθεια να ανακουφιστεί κάποιος από αυτό τραυματίζει και τους γύρω του και έτσι έχουμε μια μεταφορά πόνου από γενιά σε γενιά και από ψυχή σε ψυχή. Έτσι και η Ερμιόνη καταστρέφει από φόβο και πόνο ότι είναι κοντά της.

Επίσης, το έργο αναφέρεται σε αυτό που είναι η αγάπη και σε αυτό που νομίζουμε πως είναι, τονίζοντας την αυτοδιάθεση και την αυτονομία των ανθρώπων και ειδικά των γυναικών.

Η Τζώρτζια Κεφαλά Γιώργος Καλφαμανώλης

Πώς είναι η συνεργασία σας με τη σπουδαία Αλέκα Κανελλίδου, την οποία δεν βλέπουμε συχνά στη σκηνή

Η σπουδαία Αλέκα Κανελλίδου ήταν και ένας από τους μεγάλους λόγους που με έκαναν να πω το ναι! Πραγματικά μια φωνή και προσωπικότητα έμπνευση για όλους εμάς που ψάχναμε το διαφορετικό και το παγκόσμιο σε μια ερμηνεία. Θα δείτε πως είναι εξαιρετική και στον ρόλο της!

Μεγαλώσατε στο Κολωνάκι (και στην Πάρο) και έχετε πει ότι “ήταν ένα μεγάλο σχολείο για εσάς”. Από ποια άποψη;

Το Κολωνάκι ήταν και είναι όλα σε ένα! Πραγματική κουλτούρα και δήθεν, πλούσιοι και φτωχοί που εργάζονται για τους πλούσιους, όλα τα χρώματα μαζεμένα. Για εμένα ήταν μάθημα γνησιότητας και ψευτιάς.

Η πρώτη σας αγάπη δεν ήταν το τραγούδι, αλλά ο χορός, και το ξεκίνημα έγινε στους “Δαίμονες”. Τι θυμόσαστε έντονα από εκείνη την εποχή; Με ποιο τρόπο η Άννα Βίσση στάθηκε κομβική επιρροή για τη συνέχεια της πορείας σας στο τραγούδι;

Η αγάπη μου στην κίνηση και στην αλήθεια του σώματος δεν τελειώνει ποτέ. Νομίζω πως τα σώματά μας είναι σοβαρά καταπιεσμένα. Πιστεύω πως πολλές από τις παθογένειες της κοινωνίας μας (βία, ενοχική σεξουαλικότητα, κατάθλιψη, απομόνωση κλπ) έχουν να κάνουν με την για αιώνες άρνηση του σώματος και την πεποίθηση πως ό,τι αφορά σε αυτό είναι αμαρτωλό και βρώμικο. Ο χορός κάνει τρύπες σε αυτό το πλέγμα και δίνει ανάσα αλήθειας και αρμονίας και αποδοχής.

Πράγματι ξεκίνησα από την ροκ όπερα Δαίμονες που διάβασα σε αγγελία στην εφημερίδα πως χρειαζόντουσαν ανθρώπους για την δεύτερη χρονιά τους. Η Άννα Βίσση με βοήθησε να αποκτήσω την αυτοπεποίθηση που χρειαζόμουν.

Τζώρτζια Κεφαλά Γιώργος Καλφαμανώλης

Τι είναι το ροκ για εσάς; Μήπως τη σύγχρονη “αντίδραση” την εκφράζει περισσότερο το ελληνικό χιπ χοπ, που φαίνεται ότι έχει αποκτήσει “ρεύμα” τελευταία;

Έτσι δείχνουν τα δεδομένα! Νομίζω πως έχει μετακινηθεί η έκφραση σε μία νέα εποχή, όπου οι σκέψεις δεν είναι ντυμένες πια με την συναισθηματικότητα της μελωδίας και δεν έχουν τόσο την ανάγκη της. Βέβαια για εμένα το ροκ δεν πεθαίνει, απλά αλλάζει μορφές.

Σήμερα που τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ, και με το διαδίκτυο, είναι πιο δύσκολο πιστεύετε για ένα νέο παιδί να μπει “στη ροή” και να βρει τον δρόμο του στη μουσική – ειδικά στην Ελλάδα;

Νομίζω πως είναι πιο εύκολο να πάρεις γνώσεις σήμερα στο αντικείμενο που επιθυμείς. Όμως όλο και πιο λίγα πράγματα συμβαίνουν στον χώρο της τέχνης από τα οποία μπορείς να πληρωθείς και να επιβιώσεις. Όσο περνάει ο καιρός η επαγγελματική ενασχόληση με την τέχνη γίνεται όνειρο μακρινό. Οι ευκαιρίες που δίνονται είναι λιγότερες.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τους Μπλε; Αν μπορούσατε αυτή την πορεία να τη συνοψίσετε σε μία φράση, ή σε ένα τραγούδι, ποια/ο θα ήταν;
Tα πράγματα με τους Μπλε κύλησαν φυσικά. Την εποχή που όλα ήταν ή φαινόντουσαν πιθανά. Έγινε τυχαία σχεδόν, και κύλησε με μία πίστη σχεδόν εξωπραγματική ότι θα τα καταφέρουμε. Και πάνω σε αυτή τη βάση υπάρχουμε ακόμα. Μία φράση που μου έρχεται από τραγούδι μας που αγαπώ, το “Κόκκινο Φιλί”, είναι “Πες μου κάτι απλό, που να μοιάζει αληθινό”.

Όπου γυρίσουμε τα μάτια μας το τελευταίο διάστημα βλέπουμε αποκαλύψεις ιστοριών κακοποίησης, και κυρίως γυναικών. Νιώθετε ότι η κοινωνία “παλεύει” να αλλάξει προς το καλύτερο; Εσείς έχετε αντιμετωπίσει απρεπείς συμπεριφορές στην καριέρα σας;

Ωραία το έθεσες. Η κοινωνία παλεύει για κάτι καλύτερο. Καιρός ήταν. Είμαστε δίπλα στα θύματα πια. Συνειδητά. Για εμένα όλα αυτά θα έχουν καλύτερο αποτέλεσμα αν καταλάβουμε τι είναι αυτό που κάνει κάποιον θύτη. Αν φροντίσουμε να αλλάξουμε αυτά που κάνουν ένα παιδί να κακοποιεί τους συνομήλικούς του. Αυτά που αργότερα θα κάνουν έναν άνθρωπο να κακοποιεί την γυναίκα του, και ένα αφεντικό να κακοποιεί τους υφιστάμενούς του. Μόνο έτσι θα δούμε πραγματική αλλαγή και έχουμε πολύ δρόμο ακόμα!

Οι χειρότερες αναμνήσεις μου ήταν η σεξουαλική παρενόχληση στην παιδική μου ηλικία. Ήταν καθημερινές! Όχι από άτομα του στενού μου περιβάλλοντος, αλλά του ευρύτερου. Ο δρόμος ήταν μια πραγματική αρένα όταν ήμουν στο Δημοτικό. Επίδοξοι “εραστές” κάθε ηλικίας που την έπεφταν με απίστευτες ατάκες σε παιδιά! Καθημερινό φαινόμενο. Και το χειρότερο είναι πως έπρεπε να αισθάνεσαι υπεύθυνη και περήφανη που άκουγες όλα αυτά! Τα προκαλούσε η ομορφιά σου άλλωστε.. αυτά πρέπει να αλλάξουν και γρήγορα μάλιστα. Αλλιώς θα θρηνούμε θύματα..

Σε βίντεο που αναρτήσατε για το χαμό του βαφτισιμιού σας του 21χρονου Ερμή, μιλήσατε για ένα ανάλγητο κράτος που βάζει ανθρώπους σε λάθος δουλειές και ζει σε άλλη πραγματικότητα. Υπάρχει ελπίδα να αλλάξει αυτό;

Όσο δεν αλλάζει το αίσθημα ευθύνης που έχουμε όλοι για τις επιλογές και την στάση μας σε αυτή τη ζωή, τόσο η διαφθορά θα κυριαρχεί. Και αυτό περιλαμβάνει από την ψήφο σου μέχρι το ότι εξαιρείς τον εαυτό σου από το σύνολο όταν σε συμφέρει. Είναι και δική μας ευθύνη να κάνουμε μια δουλειά σωστά, να μην χρησιμοποιούμε μέσον και γνωριμίες σε κάθε μας κίνηση και κατά συνέπεια να αποκτήσουμε το κράτος που μας αξίζει.

Πού αλλού θα σας δούμε αυτό τον χειμώνα;

Τα σχέδιά μας για αυτόν τον χειμώνα εκτός από την μουσική παράσταση ΓΕΙΑ, είναι η παράσταση του Ηλία Καρελλά “Τα Χριστούγεννα του Καραγκιόζη στο Παρίσι” όπου θα κάνω την γαλοπούλα -αρτίστα. Η παράσταση θα ανέβει 21 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο μουσικής Αθηνών, αλλά και μια ωραία συνεργασία με την Ευρυδίκη στο Σταυρό του Νότου τα Σάββατα του Δεκέμβρη.

Το στόρι

Μιούζικαλ "γειά" Γιώργος Καλφαμανώλης

Το “Γεια” είναι ένα σκοτεινό παραμύθι που βλέπει τον μύθο της Σταχτοπούτας με μια άλλη ματιά. Μέσα από τη δομή του κλασικού μιούζικαλ μιλάει για θέματα όπως το bullying, η κακοποίηση, η σεξουαλική παρενόχληση, αλλά και η αγάπη, η φιλία, η συντροφικότητα, ο έρωτας, η προδοσία, η μετάνοια, η προσμονή, η συγχώρεση, φιλτράροντάς τα μέσα από το χιούμορ, τη συγκίνηση, το τραγούδι, το χορό και τη μουσική.

“Είμαστε στο 1900. Κάπου σε μια πόλη, χαμένη από τον χάρτη, κρυμμένη σε φυλλωσιές και ξερά κλαδιά. Οι άνθρωποι της απλοί, καθημερινοί. Εργάτες, βιοπαλαιστές! Σε αυτή την πόλη υπάρχει κι ένα παλάτι. Με Βασιλιάδες κι Ευγενείς ξεχασμένους από τον χρόνο. Όλοι ζουν αρμονικά, ειρηνικά. Ανάμεσά τους και το πορνείο της Μαντάμ Ερμιόνης. Εκεί κάνει κουμάντο η Μαντάμ. Κι όχι μόνο στα κορίτσια της, αλλά και σε όλη την κοινότητα. Τους κρατάει με κρυμμένα μυστικά και ψέματα.

Όπως και την Δάφνη, την υπηρέτρια του πορνείου που ζει σχεδόν φυλακισμένη όλα της τα χρόνια. Κανείς όμως δεν μπορεί να αντισταθεί στην Ερμιόνη. Στον κόσμο που έχουν δημιουργήσει κανείς δεν μιλάει. Κανείς δεν παραπονιέται. Κανείς δεν φωνάζει. Δεν ξέρουν όμως, ότι αυτός ο κόσμος, σε λίγο καιρό θα αλλάξει για πάντα! Θα μπορέσει ο έρωτας να ανατρέψει την τραγωδία που έρχεται;”.

Τα τραγούδια από το «γεια», που έγινε τέσσερις φορές πλατινένιο μέσα σε έντεκα ημέρες, ερμηνεύει ένας 20μελής θίασος, με συμμετοχές έκπληξη! Η σπουδαία Αλέκα Κανελλίδου, “η φωνή” μιας ολόκληρης εποχής, η εκρηκτική Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, ο Παναγιώτης Πετράκης, που ισορροπεί με χάρη ανάμεσα στην πρόζα και το τραγούδι όλα αυτά τα χρόνια. Μαζί τους η Τραϊάνα Ανανία, ο Biased Beast, o Κωνσταντίνος Ελματζιόγλου και σε πρώτη εμφάνιση η Δανάη Τσιρώνη. Οι χορογραφίες είναι του Θοδωρή Πανά, τα σκηνικά των Αριστοτέλη Καρανάνου και Αλεξάνδρας Σιάφκου και τα κοστούμια του Αλέξη Φούκου.