Κρίστα Μάγιερ: Η κορυφαία μέτζο-σοπράνο συμπράττει με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών

Η πολυβραβευμένη Γερμανίδα μεσόφωνος Κρίστα Μάγιερ στην πρώτη της εμφάνιση στη χώρα μας, θα συμπράξει με την ΚΟΑ στη γεμάτη προκλήσεις σύνθεση του Γκουστάβ Μάλερ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ
03 Οκτωβρίου 2021 09:28

Τα πρωτοφανή γεγονότα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα τα τελευταία δύο χρόνια έχουν επαναφέρει στο προσκήνιο τον ρόλο της τέχνης ως καταφύγιο της ψυχής. Με αυτό το σκεπτικό, στην εναρκτήρια συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών (ΚΟΑ) στις 8 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει μια ξεχωριστή, πολυσήμαντη ερμηνεία του έργου του Γκουστάβ Μάλερ.

Η πολυβραβευμένη Γερμανίδα μεσόφωνος Κρίστα Μάγιερ στην πρώτη της εμφάνιση στη χώρα μας, θα συμπράξει με την ΚΟΑ στη γεμάτη προκλήσεις σύνθεση. Η Μάγιερ αντιμετωπίζει σε βάθος την ερμηνεία και δεν την ενδιαφέρει να προσφέρει μονάχα συγκίνηση. Άλλωστε, αυτός θα ήταν ο εύκολος δρόμος λόγω του ιδιαίτερου θέματος που μονοπωλεί τα τραγούδια.

«Σχεδόν όλοι έχουν βιώσει απώλειες, ακόμη και μεγάλες απώλειες στη ζωή τους. Αλλά στη σκηνή δεν μπορούμε να κλαίμε. Ερμηνεύοντας αυτή τη μουσική, εμείς στη σκηνή και –ελπίζουμε- το κοινό επίσης, πλησιάζουμε αυτά τα βαθιά και παρηγορητικά συναισθήματα μέσα από τον αγνό ήχο της μουσικής και το στιβαρό κείμενο», δηλώνει χαρακτηριστικά στο NEWS 24/7.

Η ίδια έχει λάβει τον τιμητικό τίτλο της Kammersängerin, διάκριση που δίνεται στη Γερμανία σε εξαιρετικούς ερμηνευτές όπερας και κλασικής μουσικής ως προς την αναγνώριση των καλλιτεχνικών τους επιτευγμάτων. Ωστόσο, αυτός ο τίτλος είναι μόνο μια από τις πολλές διακρίσεις που έχει λάβει κατά τη διάρκεια της καριέρας της.

Το 2000 βραβεύτηκε στο σημαντικότερο διεθνή διαγωνισμό κλασικής μουσικής που διεξάγεται στη Γερμανία, τον ARD. Συνήθως η βράβευση στο συγκεκριμένο διαγωνισμό είναι το προοίμιο για μια λαμπρή καριέρα. Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση της Μάγιερ. Ακολούθησε το Κρατικό Βραβείο της Βαυαρίας για νέους καλλιτέχνες, αλλά και η απονομή του μεταλλίου Στράους.

Το εύρος του ρεπερτορίου της είναι πραγματικά εντυπωσιακό: Μπορεί να ερμηνεύσει έργα μπαρόκ, ρομαντικά ή μοντέρνα με την ίδια οξυδέρκεια, κάθε φορά προσπαθώντας, σύμφωνα με τα λόγια της, να επαναφέρει στη ζωή τους δημιουργούς, παρατηρώντας όμως πάντα από απόσταση το έργο τους για να μπορέσει να το μεταφέρει στο κοινό ατόφιο. Επιδιώκοντας να μην επιβάλλει στους ακροατές τη δική της, προσωπική ανάγνωση.

Η επιλογή της αυτή, να μην αφιερώσει την καριέρα της σε μόνο ένα είδος ρεπερτορίου είναι απολύτως συνειδητή. Όπως λέει η ίδια «εύρος ρεπερτορίου σημαίνει μεγαλύτερη φωνητική ευελιξία». «Θα ήθελα να διατηρήσω συνειδητά το εύρος από το μπαρόκ στο μοντέρνο και να συνεχίσω να τραγουδάω για πολύ καιρό». Εξηγώντας ότι η αναμέτρηση με διαφορετικών απαιτήσεων ρόλους είναι ο δικός της τρόπος να μην επαναπαύεται. Να συνεχίσει να βελτιώνεται και να υπηρετεί όσο το δυνατόν καλύτερα τη μουσική που τόσο αγαπά.

Το εντυπωσιακό είναι ότι παρότι η Μάγιερ έχει ερμηνεύσει τους απαιτητικότερους ρόλους, στις μεγαλύτερες αίθουσες του κόσμου, παρόλου που έχει συμμετάσχει στα σημαντικότερα φεστιβάλ, δεν κρύβει ότι ανυπομονεί για την εμφάνισή της στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Έναν «Ναό της μουσικής», όπως το αποκαλεί. Μαζί με τον Λουκά Καρυτινό, που έχει αναλάβει τη μουσική διεύθυνση, αλλά και την ορχήστρα θα προσπαθήσει να πετύχει αυτό που επιδιώκει σε κάθε της εμφάνιση: να συγκινήσει με εκατοντάδες ανθρώπους μέσω της τέχνης.

Την εναρκτήρια συναυλία της ΚΟΑ για την καλλιτεχνική περίοδο 2021-2022 θα διευθύνει ο καλλιτεχνικός της διευθυντής, Λουκάς Καρυτινός. Σε αυτή θα παρουσιαστούν δύο μέγιστα συμφωνικά αριστουργήματα του Ρομαντισμού: τα “Τραγούδια για τα νεκρά παιδιά” του Μάλερ και η μεγαλειώδης Πρώτη Συμφωνία του Μπραμς, ενώ παράλληλα θα τιμηθεί και το έργο του καταξιωμένου συνθέτη Γιάννη Ιωαννίδη, μέσα από την ερμηνεία του έργου του “Μεταπλάσεις”.

Μάλερ: Οι μαύρες σελίδες μιας βιογραφίας

Αν ο χρόνος γυρνούσε πίσω, στην εποχή σύνθεσης των μεγάλων έργων κλασικής μουσικής, είναι βέβαιο πως θα τα κατανοούσαμε καλύτερα. Δε χωράει αμφιβολία πως μόνο κατανοώντας το ιστορικό πλαίσιο, συναισθανόμενοι τις συνθήκες, τον τόπο και τον χρόνο θα είμασταν σε θέση να βιώσουμε βαθύτερες συγκινήσεις. Γιατί, απλούστατα, θα κατανοήσουμε τον δημιουργό, την εποχή, τη ζωή του. Βρισκόμαστε στην Ευρώπη των αρχών του 20ού αιώνα, όταν τα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας ήταν αρκετά υψηλά. Και βέβαια, ο θάνατος ενός παιδιού ήταν και παραμένει ένα τραγικό γεγονός που μοιραία στιγματίζει ολόκληρη την οικογένεια. Αυτή ήταν η περίπτωση του ιδιοφυή συνθέτη Γκούσταβ Μάλερ, ο οποίος ως παιδί ήταν κυριολεκτικά περικυκλωμένος από τον θάνατο. Επτά από τα δεκατρία αδέλφια του πέθαναν σε βρεφική ή πρώιμη παιδική ηλικία, ενώ το 1873 (σε ηλικία δεκατριών ετών) έχασε τον κατά ένα χρόνο μικρότερο και πιο αγαπημένο αδελφό του, Ερνστ. Πολλά χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 1907, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών του διακοπών στη νότια Αυστρία, η μεγαλύτερη από τις δύο κόρες του, Μαρία, τεσσεράμισι ετών τότε, παρά τις προσπάθειες των γιατρών, έφυγε από τη ζωή. Το πλήγμα πολύ βαθύ αν σκεφτεί κανείς τη μεγάλη αδυναμία που της είχε. Χαρακτηριστικό, το ότι της επέτρεπε -προνόμιο που κανείς άλλος δεν είχε- να τον ακολουθεί στη μικρή απομονωμένη καλύβα, όπου συνέθετε κι όπου κουβέντιαζαν για ώρα.

Η ειρωνία είναι ότι λίγα χρόνια πριν το χαμό της πολυαγαπημένης του Μαρίας ο Γκούσταβ Μάλερ είχε ολοκληρώσει – χωρίς να το γνωρίζει- ένα έργο που για πολλές/ους (μεταξύ αυτών κι η σύζυγός του, Άλμα) θα αποκτούσε προφητική διάσταση: Τα θρυλικά «Τραγούδια για τα νεκρά παιδιά».

Η σύνθεση αποτελείται από πέντε τραγούδια που αφηγούνται το θρήνο και τα στάδια του πένθους ενός πατέρα που έχασε το παιδί του. Τα ποιητικά κείμενα που μελοποίησε ο Μάλερ ανήκουν στον Φρίντριχ Ρούκερτ, ο οποίος είχε χάσει σε πολύ μικρή ηλικία και τα δύο του παιδιά. Μέσα σε ένα χρόνο, ο Ρούκερτ έγραψε 425 Kindertotenlieder («τραγούδια για τα νεκρά παιδιά»), μεταφέροντας ουσιαστικά σε αυτά τις σκέψεις του και τα συναισθήματα που βίωνε μετά την απώλεια των παιδιών του.