Μάνος Χατζιδάκις: Η μοναδική εμφάνισή του στο σινεμά, σε ένα καμπαρέ της Τρούμπας

Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν 27 ετών, όταν έγραψε την μουσική για την ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα η “Αγνή του λιμανιού”.

Στο απόσπασμα της ταινίας που εμφανίζεται, παίζει πιάνο συνοδεύοντας την Μαίρη Πορτοκάλλη στο τραγούδι “Είναι καημός”, οι στίχοι του οποίου είναι του ίδιου του Γ. Τζαβέλλα. Πρόκειται για τη μοναδική εμφάνισή του στον ελληνικό κινηματογράφο, την οποία “θυμήθηκε” η Finos Film για να τιμήσει τη μνήμη του.

Όπως αναφέρει η Finos Film στο Twitter, στην επετειακή ανάρτησή της:

“Ο Μάνος Χατζιδάκις δεν εμφανίστηκε ποτέ στο σινεμά παρά μόνο μια φορά, στην «Αγνή του Λιμανιού» του Τζαβέλλα. Σε ηλικία 27 ετών, ο Μάνος συνοδεύει την Μαίρη Πορτοκάλλη στο τραγούδι «Είναι καημός», σε μουσική και στίχους του συνθέτη. “Έφυγε” σαν σήμερα το 1994″.

Ολόκληρη η σκηνή με τη μοναδική εμφάνιση του μεγάλου μας συνθέτη, παρακάτω.

Η ταινία αναφέρεται σε μία εκδιδόμενη της Τρούμπας που προσπαθεί να εκδικηθεί τον πατέρα της καταστρέφοντας τον θετό του γιο, επειδή εκείνος την είχε εγκαταλείψει. Παρόλα αυτά, στην πορεία η Αγνή, “η πόρνη του λιμανιού”, ερωτεύεται τον θετό γιο του πατέρα της. Μία καινοτομία της ταινίας ήταν ότι για πρώτη φορά στον ελληνικό κινηματογράφο εφαρμόζεται η μέθοδος της διπλοτυπίας, όταν η Ελένη Χατζηαργύρη εμφανίζεται στην ίδια σκηνή ως Αγνή αλλά και ως Μαρία.

Για τον ρόλο που υποδυόταν ο Γεώργιος Γληνός αρχικά προοριζόταν ο Αιμίλιος Βεάκης, ωστόσο έφυγε από τη ζωή πριν τα γυρίσματα. Ακόμη, ο ίδιος ο Φιλοποίμην Φίνος αρνήθηκε (για άγνωστο λόγο) τη συμμετοχή της Μελίνας Μερκούρη στον ρόλο της Αγνής.

Συμμετείχαν η Ελένη Ζαφειρίου, στο ρόλο της Μάρθας, ο Νίκος Ρίζος στη δεύτερη μόλις κινηματογραφική του εμφάνιση, η Άννα Κυριακού, και ο Αλέκος Αλεξανδράκης. Ο Μάνος Χατζιδάκις υποδήθηκε τον πιανίστα του καμπαρέ.

Χατζιδάκις και Τζαβέλλας συνεργάστηκαν στη συνέχεια και για τη “Κάλπικη Λίρα”. Θυμίζουμε φυσικά, πως το 1960 ο Χατζιδάκις κέρδισε το  Όσκαρ για το τραγούδι “Τα παιδιά του Πειραιά” από την ταινία του Ζιλ Ντασέν “Ποτέ την Κυριακή”, τραγούδι το οποίο θα συμπεριληφθεί στα δέκα εμπορικότερα του 20ού αιώνα. Ο ίδιος δεν παραβρέθηκε στην τελετή απονομής του 1961. Σε κείμενο του με τίτλο “Η Ρωμαϊκή Αγορά έτσι όπως γέννησε τα τραγούδια μου”, μεταξύ άλλων είχε γράψει: “Και το επίσημο κράτος με γιόρτασε για το Όσκαρ που πήρα ερήμην μου και έξω απ’ τα δικά μου σχέδια. Πάλεψα χρόνια για ν’ αφαιρέσω αυτό τον “τίτλο τιμής” από την πλάτη μου”.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, o Μάνος Χατζιδάκις πέταξε το Όσκαρ στα σκουπίδια και εκεί το βρήκε η οικιακή βοηθός, που το έδωσε στην αδερφή του, Μιράντα. Εκείνη πήρε το χρυσό αγαλματίδιο στο δικό της σπίτι και το επέστρεψε έναν χρόνο μετά τον θάνατό του. Σήμερα βρίσκεται στα χέρια του θετού γιου του, Γιώργου Χατζιδάκι.

Ο Χατζιδάκις, είχε δηλώσει άλλωστε για τη κινηματογραφική μουσική (περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ): “Η καλή μουσική για τον κινηματογράφο φέρνει πάντα την εικόνα μέσα μας. Δηλαδή, οι μουσικές του Μάξ Στάινερ ή του Άλεξ Νορθ έχουν εξουσία πάνω στο φιλμ, εξουσιάζουν την εικόνα. Είναι δυνατόν να συλλάβεις το «Βίβα Ζαπάτα» χωρίς τη μουσική του; Και μιλάω για μεγάλες ταινίες, όπως του Καζάν, οχι για ταινίες μικρές. Είναι δυνατόν να σκεφθείς το «Λιμάνι της Αγωνίας» χωρίς την μουσική του Μπερνστάιν; Είναι μεγαλοφυής μουσική”.

Ενώ σε άλλο σημείο σχολίαζε: “Τι αξία έχει τώρα «Η Αλίκη στο Ναυτικό» ή τα «Χτυποκάρδια στο Θρανίο»; Είναι ανοησίες. Μπορεί να ήταν καλά για τον καιρό τους, αλλά δεν μπορούν να μας συντροφεύσουν σ’ όλη μας τη ζωή. Κι όμως κυκλοφόρησαν. Αυτή την ανοησία πώς να την εμποδίσεις; Πρέπει να κάνεις μια εταιρεία για να τα συγκεντρώσεις όλα αυτό και έχω σκοπό να το κάνω, γιατί πιο πολύ με ενδιαφέρει να μην υπάρχω, παρά να υπάρχω όπως θέλουν οι άλλοι.

Κι αν έγραψα μουσική σε αυτές τις ταινίες, το έκανα για να κερδίζω χρήματα, αλλά και για μάθω την τέχνη του κινηματογράφου. Κι έτσι όταν πήγα στο Χόλιγουντ, διέθετα την τεχνική και μπορούσα να δουλέψω χωρίς συμπλέγματα.

Την ίδια εποχή που έγραψα αυτές τις μουσικές, έγραφα και για το Θέατρο Τέχνης, για το Εθνικό, έκανα την πραγματική μου εργασία με όλη τους την ένταση . Δεν φανταζόμουν οτι θα ερχόταν «Η Αλίκη στο Ναυτικό» για να μου παρουσιαστεί σαν έργο. Από αυτά όμως έμαθα τον κινηματογράφο και δεν το αρνήθηκα ποτέ”.

Το μυστικό είναι να μην συνηθίζεις στην ασχήμια

Και στην ίδια συνέντευξη, ο σπουδαίος Μάνος Χατζιδάκις, διατύπωνε μια φράση που καλό είναι να μη ξεχάσουμε ποτέ.

“Αρκεί να μην συνηθίσεις ποτέ την ασχήμια. Σας το λέω. Εγώ πάντα εκπλήσσομαι όταν βλέπω την ασχήμια. Δεν την συνήθισα ποτέ. Όσα χρόνια ζω σε αυτό τον τόπο. Το μυστικό είναι να μην συνηθίζεις στην ασχήμια. Από την ώρα που την συνηθίζεις και μειώνεις την σημασία της, θα πει οτι αρχίζεις και να της μοιάζεις. Όλη η αντίστασή μας θα πρέπει να είναι αυτή: Να μην μοιάσουμε στα τέρατα που μας περιβάλλουν. Να μην γίνουμε ήρωες ταινιών φρίκης!”.

Τα στοιχεία της ταινίας η “Αγνή του λιμανιού”:

Παραγωγή: Finos Film

Κατηγορία: Δραματική

Σκηνοθεσία: Γιώργος Τζαβέλλας

Σενάριο: Γιώργος Τζαβέλλας

Διάρκεια: 91΄

Α’ Προβολή: 14 Ιανουαρίου 1952

Εισιτήρια: 165.475

Ηθοποιοί:

Θανάσης Τζενεράλης, Γιώργος Γληνός, Ελένη Χατζηαργύρη, Αλέκος Αλεξανδράκης, Ελένη Ζαφειρίου, Άννα Κυριακού, Σμαράγδα Βεάκη, Νίκος Ρίζος, Λάκης Σκέλλας, Μαίρη Πορτοκάλλη, Γιάννης Ιωαννίδης, Λιάκος Χριστογιαννόπουλος, Κώστας Καρανάσος, Γιώργος Βλαχόπουλος, Γιώργος Μούτσιος, Γιώργος Τζιφός, Γιώργος Πλουτής, Αλέκος Παύλου

Φωτογραφία: Αριστείδης Καρύδης-Φουκς, Γιάννης Χατζόπουλος

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Σκηνογραφία: Φαίδων Μολφέσης

Μακιγιάζ: Σταύρος Κελεσίδης

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις