Μαρίνα Σπανού: Οι δικοί μου ήταν συνένοχοι για τα live μου στην Αρεοπαγίτου
Η Μαρίνα Σπανού, κόρη του ηθοποιού Χρήστου Σπανού μιλά στο NEWS 24/7 λίγο πριν παγώσουν οι μπίρες για το επόμενό της live.
- 13 Μαΐου 2022 06:55
Η Μαρίνα Σπανού έγινε γνωστή ως viral φαινόμενο το καλοκαίρι του 2020, στην καρδιά της καραντίνας, όταν ξεκίνησε να τραγουδά με την κιθάρα της στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, συγκεντρώνοντας γρήγορα ένα κοινό που όλο και μεγάλωνε, ακούγοντάς την να τραγουδά για τις γειτονιές της Αθήνας, με τη ματιά μιας έφηβης.
Ακολούθησαν πολλές ακόμα εμφανίσεις σε δρόμους, πάρκα, μουσικές σκηνές και τώρα η 19χρονη Μαρίνα Σπανού, κόρη του ηθοποιού Χρήστου Σπανού και της καταξιωμένης μουσικού Μελίνας Παιονίδου – έρχεται στο Anodos live stage, το Σάββατο 21 Μαΐου. Θα παίξει τα τραγούδια του πρώτου της άλμπουμ «Κι Αν Ποτέ Μαραθεί», που έχει ξεχωρίσει με τη φρεσκάδα του και την βαθιά αγάπη του για τις γειτονιές της πόλης, στις οποίες είναι αφιερωμένο.
Λίγο πριν παγώσουν οι μπίρες και σμίξουν τα χέρια για το live της Μαρίνας, αυτό το κορίτσι το γεμάτο φρεσκάδα και όνειρα μίλησε στο NEWS 24/7 για τις εμπειρίες της με τους γονείς της που είναι καλλιτέχνες και ανακάλεσε όμορφες αναμνήσεις από τα παρασκήνια του θεάτρου Παλλάς.
Το “βάπτισμα του πυρός” ήρθε με τα υπαίθρια live στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Τι μαγικό συνέβη εκεί; Οι δικοί σου αντέδρασαν σε αυτό;
Η εποχή της Αρεοπαγίτου είναι για μένα σαν μια πολύ γοητευτική ταινία. Δεν έχω εξηγήσει τι συνέβη, γιατί και πως και αν το έκανα ίσως έχανε αυτό το μαγικό που μου έχει μείνει ως αίσθηση: διαφορετικοί κόσμοι που βρέθηκαν και μπλέχτηκαν μέσα σε λίγα καλοκαιρινά στιγμιότυπα. Όσα μοιραστήκαμε στην Αρεοπαγίτου έμειναν εκεί.
Οι δικοί μου όχι μόνο δεν αντέδρασαν, αλλά ήταν συνένοχοι σε αυτό. Ήδη από τη στιγμή που σκέφτηκα να ξεκινήσω το busking. Έδινα πανελλήνιες και ένα πρωί εκεί που πίναμε καφέ στο τραπέζι της κουζίνας τους είπα ότι θέλω να πάρω ένα ηχείο και να τραγουδήσω στο δρόμο. Τελείωσα Τετάρτη τις πανελλήνιες και Παρασκευή βρισκόμαστε με τον μπαμπά στο αμάξι να κατεβαίνουμε στον Πειραιά από το κέντρο 10 λεπτα πριν κλείσει το μαγαζί για να προλάβουμε το τελευταίο ηχείο που είχε μείνει. Κυριακή έφτασα με την μητέρα μου να κουβαλάμε τον εξοπλισμό και να ψάχνουμε σποτ. Μέχρι που βρήκαμε εκείνο το τρίστρατο σημείο που έγινε το καθιερωμένο μου. Οι γονείς μου ήταν πάντα μαζί μου.
Θα συμβούλευες τους νέους μουσικούς να το κάνουν έστω και για μία φορά; Πόσο πολύτιμη εμπειρία είναι;
Ο δρόμος είναι σκληρός. Την πρώτη φορά που βγήκα, στα πρώτα δύο λεπτά που έβγαλα την κιθάρα μου από τη θήκη ένας μουσικός που ήταν εκεί τριγύρω ήρθε με πρόθεση να με προσβάλλει -βοηθούσε το ότι ήμουν ένα 17χρονο κορίτσι- και να με διώξει. Αν δεν ήμουν τόσο πεισματάρα και δεν είχα άμεση ανάγκη για να τραγουδήσω πολύ πιθανό να είχα σταματήσει τότε. Είναι απρόβλεπτος κι απροστάτευτος ο δρόμος αλλά ακριβώς αυτό είναι το γοητευτικό του στοιχείο. Μερικές φορές είναι αρκετά λίγα τετραγωνικά από πέτρες μαζί με μια κιθάρα και λίγο καλοκαίρι για να συμβούν τόσο όμορφα πράγματα. Έχοντας πει αυτά, λοιπόν, είναι ειλικρινά πολύ “ακριβή” εμπειρία για κάποιον που έχει αποφασίσει πως δεν θα τον αποθαρρύνει τίποτα.
Μεγάλωσες σε μία οικογένεια καλλιτεχνών. Πατέρας ηθοποιός και μητέρα μουσικός και μάλιστα καθηγήτρια στο Εθνικό. Ήταν λοιπόν μοιραία η ενασχόλησή σου με τη μουσική και το θέατρο;
Αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος έκφρασης που γνώρισα. Και τον γνώρισα από πολύ κοντά. Κάτι σαν μια μακροχρόνια σχέση που ενέχει όλον τον έρωτα και τον ενθουσιασμό αλλά κυρίως τη συνειδητή επιλογή του συγκεκριμένου ανθρώπου ως ολότητας. Έρχεσαι αντιμέτωπος με τις πιο σκοτεινές και αντίστοιχα τις πιο φωτεινές του εκφάνσεις. Έτσι κι εγώ σε μικρή ηλικία ήρθα κοντά στο θέατρο, στη μουσική, στην τέχνη και τη σκηνή. Από αυτήν την άποψη, ναι, ίσως ήταν μοιραίο. Παρ’όλη την οικειότητα όμως που αισθάνομαι για τον χώρο αυτόν σαφώς και είναι σα να συστηνόμαστε ξανά τώρα. Και κάθε μέρα είναι διαφορετική.
Θα ήθελες να μοιραστείς με εμάς κάποιες αναμνήσεις που έχεις σαν παιδί από το θέατρο;
Ουφ με πας πίσω στα ομορφότερα χρόνια μου. Πήγαινα στο Παλλάς, τότε ο μπαμπάς μου έπαιζε στο Σικάγο, και καθόμουν στα καμαρίνια των κοριτσιών. Εκεί με περίμενε μια σοκολάτα μπανάνα στο ψυγείο μέρα παρά μέρα.
Τα κορίτσια του “Σικάγο” μού φορούσαν τις περούκες μέχρι να ετοιμαστούν και περιμέναμε να πάει δεύτερο κουδούνι για να κατέβουμε στις κουίντες. Έβλεπα την παράσταση από το πλάι και ψιθύριζα όλα τα τραγούδια με ένα φουλ αουτ όσων είχα συγκρατήσει από τις χορογραφίες.
Ποια συμβουλή σου έχουν δώσει, την κρατάς και την ανακαλείς πάντα;
Μου είναι πολύ έντονη μια συζήτηση που είχα κάποτε η οποία κατέληξε στο ό,τι και να γίνει πάντα έρχεται η άνοιξη. Όχι με την έννοια του προκαθορισμένου, αλλά περισσότερο με την έννοια ότι τα πράγματα θα οδηγήσουν σε κάτι καλό.
Σπουδάζεις υποκριτική στο Εθνικό, ενώ παράλληλα είσαι και φοιτήτρια στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο στο τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής… και κάνεις και τα πρώτα μουσικά σου βήματα. Πώς τα συνδυάζει όλα αυτά μία νέα κοπέλα;
Δεν τα συνδυάζει (χαχαχα). Προς το παρόν παρακολουθώ τα μαθήματα στο Εθνικό που έχουν πολύ απαιτητικό και υποχρεωτικό πρόγραμμα. Η μουσική με απασχολεί επίσης το μεγαλύτερο μέρος της μέρας μου. Οπότε τα πρωινά μου ξεκινάνε στις 08:00, η σχολή είναι καθημερινά 5-8 ώρες και ανάλογα με την περίοδο και τα πρότζεκτ (π.χ. μέχρι το Μάιο έγραφα μουσική και για την παράσταση Backpack που ανέβηκε στο θέατρο 104) γεμίζουν τα απογεύματα μου. Το θετικό με τα επαγγέλματα μας είναι πως ένα μέρος της δουλειάς μπορεί να γίνει σε ανύποπτο χρόνο. Έχω γράψει στίχους στο μετρό, διαβάζω έργα στο λεωφορείο, σκέφτομαι μελωδίες στις μετακινήσεις μου (το μόνο καλό της μάσκας είναι ότι πλέον μπορώ να τις μουρμουράω ανενόχλητη).
Μίλησέ μας για τον πρώτο σου δίσκο με τίτλο «Κι αν ποτέ μαραθεί». Έχεις πει ότι είναι μία σειρά από ανολοκλήρωτες ερωτικές ιστορίες. Τι σημαίνει ο τίτλος για εσένα;
Το άλμπουμ αυτό είναι κάτι σαν μια προσωπική συλλογή από όσα μου φαίνονταν πολύ γοητευτικά για να χαθούν μέσα στην κίνηση των περιοχών της Αθήνας. 6 σημεία αναμονής, 6 περιοχές, 6 ιστορίες που πλευρίζουν τον έρωτα όπως τον γεύτηκα εγώ, στα 17 μου. Έντονα και ανέλπιστα. Και πως όσα καλοκαίρια και να περάσουν, όσα μπαρ και να κλείσουν, όσα παγκάκια και να ξηλωθούν, πάντα θα κρατάω πολύτιμη μέσα μου αυτή τη Μαρίνα που ερωτεύεται χωρίς όρια.
Τα τραγούδια σου αποπνέουν μία πηγαία αγάπη για την Αθήνα. Ποιες είναι οι αγαπημένες σου γειτονιές και τι σου αρέσει να κάνεις περπατώντας εκεί… Τι αποτελεί έμπνευση για τα τραγούδια που γράφεις;
Αν ήξερα ότι από τότε που θα έγραφα τα τραγούδια θα καλούμουν να διαλέγω την αγαπημένη μου περιοχή της Αθήνας ίσως να το ξανασκεφτόμουν χαχαχα. Νιώθω τόσο συνδεδεμένη με μοναδικό τρόπο με καθεμία από τις περιοχές της πόλης μου. Πάντως η Αθήνα είναι δίπλα μου σε όλες μου τις φάσεις.
Δεν ξέρω αν πιστεύω στον όρο έμπνευση. Ίσως με τρομάζει λίγο να την χρησιμοποιώ γιατί έρχεται απρόσκλητη σε δόσεις. Θέλω να πιστεύω σε κάτι πιο ενιαίο. Ας πούμε: ανάγκη. Έχω ανάγκη να μιλήσω λ.χ. για κάτι που μου συμβαίνει και αυτός είναι ο μόνος τρόπος που νιώθω ελεύθερη να το κάνω. Αυτό ακριβώς που αισθάνομαι, ατόφιο και ακατέργαστο.
Παίζουν πολλά είδη μουσικής στις πλέιλιστ μου. Έχω μια για κάθε κατάσταση. Από αγγλική indie σε γαλλικά βαλς, από Χατζιδάκι σε Μαραβέγια, από Ξύλινα Σπαθιά σε Queen, από Elvis σε παραδοσιακή ελληνική. Προσπαθώ να μαζέψω ό,τι θέλω να δοκιμάσω από κάθε έναν καλλιτέχνη.
Ποια η σχέση σου με τα social media; Αποτελούν “εργαλείο” επικοινωνίας για σένα; Σου αρέσει που είσαι τόσο ενεργή;
Τα σόσιαλ είναι ένα εργαλείο πολύτιμο. Μια πτυχή του εαυτού μου και της δουλειάς μου είναι σε πλήρη έκθεση εκεί. Με την αντίστοιχη φροντίδα βέβαια. Αφιερώνω ενέργεια σε αυτά που επιλέγω να δημοσιεύω. Και προσπαθώ όσο μπορώ να είναι κοντά σε εμένα εκείνη τη χρονική στιγμή, στην αισθητική μου, τη σκέψη μου. Ορισμένες φορές βαράω κάτι φρίκες που πρέπει να λειτουργούν όλα σωστά. Αυτό είναι πάντα κουραστικό. Και επειδή την ανταπόκριση την βλέπεις σε νούμερα τόσο άμεσα μπαίνεις σε μια διαδικασία αυτοακύρωσης. Χαίρομαι όμως που έχω μια συνέχεια στην επαφή μου με τον κόσμο.
Ένα βιβλίο που διάβασες και θα ήθελες όλοι… να το διαβάσουν;
Θα ήθελα να αρχίσουμε να διαβάζουμε περισσότερη ποίηση. Τίποτα συγκεκριμένο. Κείμενα που μας βουτάνε σε μια θάλασσα αλλιώτικη και μας ξεβράζουν βρεγμένους και αλμυρούς. Σίγουρα δεν έχω στο κεφάλι μου έναν κόσμο που όλοι κυκλοφορούμε με έναν Παλαμά ή έναν Εμπειρίκο στο χέρι. Αλλά νιώθω ότι θα ήμασταν όλοι λιγότερο μόνοι και περισσότερο κατανοητικοί αν δίναμε λίγο από τους εαυτούς μας σε αυτές τις σελίδες.
“Η Αθήνα ξενυχτά” … τι θα ακούσουμε στο επόμενο live σου και πώς είναι να συνεργάζεσαι με τον πατέρα σου που έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια του προγράμματος;
Θα ακούσουμε παλιά, φρέσκα, δικά μας, δικά μας αλλιώς, δικά μας πιο δικά μας και θα τα πούμε και τετ α τετ. Η συνεργασία με τον πατέρα μου είναι μια κατάσταση εκρηκτική. Ισορροπεί μεταξύ των στιγμών που θολώνουν τα μάτια μας από την έμπνευση και την δημιουργία και των στιγμών που δια φωνών και μαχών ξεσηκώνεται όλη η πολυκατοικία. Είμαστε ίδιοι και έχουμε την ίδια ελάχιστη υπομονή χαχαχα. Εννοείται ότι καταλήγουμε με αγάπες και ιστορίες. Εμπιστεύομαι τυφλά την αισθητική του και νιώθω πολύ ευγνώμων που δουλεύουμε μαζί. Πολλά όμορφα στην Άνοδο λοιπόν.
Καλοκαίρι ή χειμώνας. Τι προτιμάς /σχεδιάζεις τώρα που ο καιρός ζεσταίνει; Ένα μέρος/νησί που είναι το αγαπημένο σου για διακοπές.
Κάθε φορά που γράφω και ερωτεύομαι έχει κάτι από καλοκαίρι μέσα. Λίγο η θάλασσα, λίγο σανδάλι-παντελόνα, λίγο βουκαμβίλιες και γιασεμιά. Το αγαπημένο μου μέρος είναι η Επίδαυρος που περνάω στάνταρ μια εβδομάδα αποτοξίνωσης. Έχει μια ενέργεια που δε μπορώ να αποχωριστώ. Λόγω περιοδείας επίσης έχω την πολύ μεγάλη χαρά να γυρίσω κάποια μέρη (δεν αποκαλύπτω ακόμα).
Επόμενα σχέδια; Πώς σκέφτεται να προχωρήσει η Μαρίνα την τοξοτική ιστορία της;
Στα άμεσα πλάνα είναι η κυκλοφορία του καινούργιου μου τραγουδιού “Γιασεμί” μαζί με το βίντεο κλιπ. Έχω γράψει μουσική για την παράσταση Backpack στο Θέατρο 104 που θα συνεχιστεί και τον Ιούνιο. Επίσης, σιγά σιγά ανακοινώνονται οι πόλεις και τα νησιά της Ελλάδας όπου θα γίνουν λάιβ. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για όλα αυτά και πρώτα από όλα για το λάιβ στην Αθήνα στο οποίο μετά από 5 μήνες κενού θα τα ξαναπούμε τραγουδιστά.
Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
