Μίμης Πλέσσας: Όταν ο Φώσκολος ζήτησε ζεϊμπέκικο για να κάψει ο Κούρκουλος τα ρούχα του

Ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα ζεϊμπέκικα της ελληνικής μουσικής σκηνής. Ένα ζεϊμπέκικο που παρά το… καταστροφικό του θέμα, τραγουδιέται σταθερά σήμερα σε οικογενειακά γλέντια, σε κουτούκια, σε κυριλέ προγράμματα βραδινών μαγαζιών, ακόμα και σε… γάμους!

Το “Βρέχει φωτιά στη στράτα μου” σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, με τη μουσική του αείμνηστου Μίμη Πλέσσα είναι ένα από τα δέκα καλύτερα ζεϊμπέκικα του περασμένου αιώνα.

Ο ογκόλιθος της ελληνικής μουσικής Μίμης Πλέσσας, που έφυγε από τη ζωή λίγο πριν κλείσει τα 100 του χρόνια, υπήρξε για μία μεγάλη περίοδο της ζωής του ένας από τους βασικούς συνεργάτες της Finos Films, για την οποία και γράφτηκε το τραγούδι.

Συνθέσεις του έχουν… εξακοντίσει τα πιο αγαπημένα φιλμ του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ η ιντερνάσιοναλ νότα που πάντα έφερνε στις συνθέσεις του έδινε το κάτι διαφορετικό που έκανε τα τραγούδια του να ξεχωρίζουν.

 

Λίγο μετά τον θάνατο του τεράστιου, ευγενή, γλυκύτατου και προσγειωμένου Έλληνα συνθέτη Μίμη Πλέσσα θυμηθήκαμε την ιστορία πίσω από το θρυλικό -από πολλές απόψεις- “Βρέχει φωτιά στη στράτα μου”.

Εμβληματική η σκηνή που μας ανατριχιάζει όσες φορές και να τη δούμε. Ο Νίκος Κούρκουλος στην κορυφαία στιγμή του “Ορατότης Μηδέν” βάζει φωτιά σε όλα τα υπάρχοντά του από αγανάκτηση και απελπισία. 

Πλέσσας – “Μου χρειάζεται και ένα ζεϊμπέκικο για να κάψει ο Κούρκουλος τα ρούχα του”

Μια λεπτομέρεια που συχνά ξεχνάμε για την ταινία του Νίκου Φώσκολου «Ορατότης μηδέν», είναι ότι έχει κάποια σχέση και με την πραγματική ιστορία του αδερφού του Νίκου Κούρκουλου, που ήταν ναυτικός και χάθηκε σε ναυάγιο στη Βενεζουέλα, με αποτέλεσμα φυσικά ο ηθοποιός να βρίσκεται σε πολύ δύσκολη ψυχική κατάσταση.

Αυτή η συγκυρία καθώς και ο στίχος ”κύμα πικρό στην πλώρη μου” τον οποίο συγκεκριμένα παρήγγειλε στον Λευτέρη Παπαδόπουλο ο Φώσκολος έβαλαν τα θεμέλια για ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια της ελληνικής μουσικής σκηνής.

Η ένταση που βγάζει ο Κούρκουλος την ώρα που καίει τα πράγματά του έξω από το σπίτι του, λέγεται ότι οφείλεται στη μνήμη του αδελφού του, καθώς η ταινία αναφέρεται σε ένα θανατηφόρο, στημένο ναυάγιο.

Ο Μίμης Πλέσσας σε συνέντευξή του είχε πει για την ιστορία πίσω από το τραγούδι:

“Εμένα όσο περισσότερο με στρίμωχναν τόσο καλύτερα απέδιδα. Και το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν στο Ορατότης Μηδέν, το Βρέχει φωτιά στη στράτα μου. Ούτε λίγο ούτε πολύ ενώ έχω σημειώσει να γράψω μία ώρα και δέκα λεπτά μοντέρνας συμφωνικής μουσικής που απαιτεί το έργο, την ώρα που φεύγω μου φωνάζει ο Νίκος Φώσκολος από την αίθουσα του μοντάζ “Μου χρειάζεται και ένα ζεϊμπέκικο για να κάψει ο Κούρκουλος τα ρούχα του”, μένω, μα είσαι με τα σωστά σου δεν είδα τετοια σκηνή, είπα.

Φώναξα τα θηρία μου, τον Γιώργο τον Ζαμπέτα και τον Δημήτρη Ξαπλαντέρη – και τους δικούς μου μουσικούς που μπορούσαν να παίξουν από άρια σε όπερα μέχρι το οτιδήποτε και κατεβαίνοντας τις σκάλες τις γυριστές – αυτή τη σκάλα υπηρεσίας που ένωνε την αυλή τότε στη Φίνος Φιλμ – σκέφτηκα τη μελωδία. Ήρθε και η παρέα, το γράψαμε και το ηχογραφήσαμε με μια φωνή που είχα ακούσει δυο μέρες πριν ένα νεαρό παιδί με μια κιθάρα σε ένα μεγάλο λαϊκό κέντρο. Ήταν ο Στράτος Διονυσίου. Δύο μήνες μετά 80.000 άνθρωποι στο Καυτατζόγλειο τραγουδούσαν Βρέχει φωτιά στη Στράτα μου.”

Ο Στράτος Διονυσίου, άγνωστος μέχρι τότε, έγινε αμέσως αστέρι του τραγουδιού μόνο με τη φωνή του, αφού το τραγούδι του ακούγεται μόνο από ένα πικάπ, χωρίς να παρουσιάζεται ο ίδιος στην ταινία.

Και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, έχει αναφερθεί στην ιστορία του τραγουδιού:

“Πήρα το σενάριο, το μελέτησα  και συμφωνήσαμε με τον Πλέσσα το τραγούδι να είναι ένα βαρύ ζεϊμπέκικο. Ο Μίμης Πλέσσας είχε πλήρη θεωρητική κατάρτιση, δεν είχε όμως παραστάσεις  από μπουζουξίδικα, ούτε μυρωδιές  και ατμόσφαιρα από τέτοια μαγαζιά.

Τον πήγα στο ”Σου Μου”  που βρισκόταν κάτω από το ποτάμι. Εκεί τραγουδούσε ο Στράτος Διονυσίου. Τον πήγα και σ’ ένα άλλο μαγαζί, κάπου προς την Καλλιθέα, με πρωταγωνιστή, μπουζουξή και τραγουδιστή, τον περίφημο Πρόδρομο Τσαουσάκη, που ήταν δάσκαλος του μεγάλου Στέλιου Καζαντζίδη.

Ήταν αρκετά αυτά τα δύο ”μαθήματα” για να μπει ο πανέξυπνος και με μεγάλο ταλέντο Πλέσσας στο πνεύμα. Έτσι, όταν του έδωσα τους στίχους για το Βρέχει φωτιά στη στράτα μου, ήταν έτοιμος να πετάξει. Γι’ αυτό άλλωστε κι έγραψε ένα καθαρόαιμο ζεϊμπέκικο, που σ’ ένα πρόσφατο διαγωνισμό θεωρήθηκε ως ένα από τα δέκα καλύτερα του περασμένου αιώνα.”

“Αντίο μαέστρο” από τη Φίνος Φιλμ

H Finos αποχαιρέτησε τον μαέστρο με την ακόλουθη ανάρτηση:

“Μίμης Πλέσσας. Ένα όνομα, μια ιστορία, ένας μύθος της μουσικής με δεκάδες διακρίσεις και τιμές που λίγοι έχουν καταφέρει. Συνθέσεις που μεγάλωσαν γενιές και γενιές, που μας συντρόφευσαν σε χαρές και λύπες, που μας ταξίδεψαν σε θρυλικά κινηματογραφικά μιούζικαλ, που μας ξεσήκωσαν, μας ενέπνευσαν, μας συγκίνησαν και μας ωρίμασαν.

Το 1965 έγραψε σε προσωπική επιστολή προς τον Φίνο: «Ευτυχώς ο πλούτος δεν μετριέται μονάχα από το περιεχόμενο της τσέπης αλλά και της καρδιάς κι εκεί νομίζω πως είμαι κροίσος». Ο μελωδικός μας μαέστρος, συμπλήρωσε έναν αιώνα ζωής κοντά μας και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα παραμείνει «αιώνιος».

Τον αποχαιρετούμε με ένα σύντομο αφιέρωμα στις θρυλικές ταινίες που υπέγραψε την μουσική τους αλλά και στην σπουδαία μουσική σύνθεση που έγραψε για την ταινία «Οι Σφαίρες Δεν Γυρίζουν Πίσω» (1967), κατακτώντας το Βραβείο Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Αντίο μαέστρο..”