New Order – Johnny Marr: Όταν οι θρύλοι συναντήθηκαν στη σκηνή του Release

Είναι ομολογουμένως δύσκολο να γράφεις κάτι σαν “review” για μπάντες με τις οποίες έχεις κυριολεκτικά μεγαλώσει.

Από την άλλη, είναι ομολογουμένως υπέροχο να βιώνεις εκ νέου τη δυναμική του ήχου τους και την ηλικιακή πολυμορφία του κοινού που συγκεντρώνουν στα live τους.

Οι New Order και ο Johnny Marr έφεραν στην Πλατεία Νερού και στο Release Athens τσουβάλια αναμνήσεων και απέδειξαν πως η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός. Την Κυριακή η πλατεία γέμισε μνήμες. Και γέμισε και με διαχρονικές μουσικές, νέες και παλιές από καλλιτέχνες που έχουν καταφέρει προ πολλού να υπερκερασουν την ίδια τους την εποχή.

Όσο και να έχεις βαρεθεί να ακούς το Blue Monday, όταν το ζεις στη live εκτέλεσή του αντιλαμβάνεσαι γιατί είναι ένα από τα αρτιότερα χορευτικά τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ. Πιτσιρικάδες χωρίς μπλούζες, γυαλιά ηλίου στο σκοτάδι, μπαμπάδες και μαμάδες με τα παιδιά τους, χορός χορός και πάλι χορός. Η γεμάτη Πλατεία Νερού έζησε μια old school αναβίωση που φαντάζει τόσο μα τόσο σύγχρονη και επίκαιρη ηχητικά.

Οι πρώτες μπύρες “έφυγαν” την ώρα που έπαιζαν οι Θεσσαλονικείς Ta toy boy.

Ονειρική indie pop, ολίγον shoegaze, ιδανική προθέρμανση για όσα θα ακολουθούσαν μπροστά σε δυστυχώς, λίγο κοινό μιας και οι πόρτες είχαν ανοίξει λίγο πριν την εμφάνιση της μπάντας του Γιώργου Μπέγκα και του Ηλία Σμήλιου.

Από το Δουβλίνο με αγάπη

H καλή μέρα φαίνεται από το “πρωί” και οι Fontaines DC φρόντισαν για αυτό. Ευχαριστούμε ούτως ή άλλως τη διοργάνωση που έφερε εκ νέου στη χώρα ένα από τα πιο “καυτά” και ανερχόμενα ονόματα του κιθαριστικού ροκ του καιρού μας, προσωπική διπλή χαρά μιας και τους είχα χάσει κατά την πρώτη τους επίσκεψη.

Οι Δουβλινέζοι που έχουν ταρακουνήσει την Ευρώπη έχοντας στο ενεργητικό τους μόλις ένα πολύ πρόσφατο CD, έπαιξαν εννιά κομμάτια και μας έκαναν να κολλήσουμε μπροστά μπροστά στη σκηνή παρά τον ήλιο.

Έχοντας όσο attitude χρειάζεται για να επιφορτίσουν με το ιδιαίτερό τους στυλ, το όνομά τους, απέδειξαν πως πάνω στο stage είναι δυναμίτες. Και κατάλαβαν και οι ίδιοι πως σταδιακά στην Ελλάδα αποκτούν ένα φανατικό κοινό. Όπως και οι Shame άλλωστε, με τους οποίους έχουν περιοδεύσει μαζί και τους είδαμε πρόσφατα πριν τον Iggy Pop και τους James.

Skye Edwards, στείλε μας στον ουρανό

Skye Edwards. H γυναίκα που με τη φωνή και την εμφάνισή της μπορεί να κατακτήσει τα πάντα σε μια στιγμή, ακόμη κι αν η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα όπως μας τραγούδησαν οι Morcheeba.

Αέρινη, υπέροχα ερωτική, ντίβα με όλη τη θετική σημασία της λέξης.

Οι  Morcheeba έδεσαν απόλυτα με το καλοκαιρινό σκηνικό, τη θάλασσα και τον κόσμο που γέμιζε την πλατεία και παρουσίασαν συνολικά 12 κομμάτια, ανάμεσά τους το Summertime και το Let’s Dance του David Bowie.

Η Ελλάδα τους αγαπά και εκείνοι ανταποδίδουν την αγάπη στις εμφανίσεις τους. Είχαμε να τους δούμε έξι χρόνια η αλήθεια είναι και τώρα ταίριαξαν άψογα με την όλη επιλογή του line up. Είπαμε ο ήχος ήταν βρετανικός, καλοκαιρινός και συνολικά ταξιδιάρικος (σε εικόνες και μνήμες).

H κιθάρα του Johnny Marr

Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς πως η θρυλική κιθάρα του Johnny Marr έκλεψε τις εντυπώσεις.

Μιλάμε για τον άνθρωπο που με τα riffs του, όρισε εν πολλοίς τη Brit Pop των 90s και για εμάς που μεγαλώσαμε με τους Smiths και τους βρετανικούς ήχους, ήταν κάτι παραπάνω από συγκινητικό να τον βλέπουμε μπροστά μας σε τέτοια φόρμα.

Το setlist που παρουσίασε περιελάμβανε 14 κομμάτια. Ένας χαμός έγινε με τα Bigmouth Strikes Again, Stop Me If You Think You’ve Heard This One Before, Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me, How Soon Is Now?, There Is a Light That Never Goes Out από την εποχή των Smiths με αναμενόμενο sing-along στο κοινό.

Ωστόσο η κορυφαία στιγμή ήταν η on stage συνύπαρξη με τον Bernard Sumner για το Get the Message.

Επίσης ο Johnny μας χάρισε και μια τιμιότατη εκτέλεση του I Feel You των Depeche Mode και μας έδειξε μέσα σε μία ώρα τι σημαίνει star quality χωρίς φανφάρες.

Ελπίζουμε να τον ξαναδούμε στα μέρη μας άμεσα.

Dance Dance Dance

Λίγο μετά τις 11 το βράδυ, ήρθε η ώρα να εμφανιστούν οι ιστορικοί headliners.

Οι New Order έπαιξαν 16 κομμάτια συνολικά, πέντε από την εποχή των Joy Division, κλείνοντας και το live με έναν φόρο τιμής στον Ian Curtis.

Δεν παρέλειψαν άλλωστε να κάνουν αναφορά στο ιστορικό Unknown Pleasures που φέτος συμπληρώνει 40 χρόνια “ζωής”.

Στο setlist δυστυχώς δεν “χώρεσε” το “Crystal” ή το αγαπημένο “Age of Consent” αλλά μπορεί να πει κανείς πως ο Bernard Sumner και η παρέα του έκαναν ένα καλό πέρασμα από τα highlights της μέχρι σήμερα καριέρας τους, στριμώχνοντας και κομμάτια από την πιο πρόσφατη κυκλοφορία τους.

Αν δε, έκλειναν και με το “Ceremony”, τότε θα είχαν πραγματοποιήσει την απόλυτη απογείωση για το κοινό του Release. Και η αλήθεια είναι πως αναπόλησα το κλείσιμο του 2006 με τα Ceremony και Shadowplay αλλά μη τα θέλουμε και όλα δικά μας.

Εξαιρετικά τα βίντεο και τα visuals που έπαιζαν στους προτζέκτορες πίσω από την μπάντα με τη φιγούρα του Ian Curtis να κάνει την εμφάνισή της προκαλώντας συγκίνηση στο κοινό.

Το Love Will Tear Us Apart ήταν το τέλος της συναυλίας αλλά και το σύνθημα για συνέχεια για την ίδια την μπάντα. Όπως συνέχισε τότε, το 1980 και προχωράει μέχρι σήμερα συνθέτοντας εξαιρετικά χορευτικά anthems, ακόμη κι αν δεν είναι πια στο “άρμα” ο Peter Hook με το μπάσο του.

Το πλήρες setlist των New Order:

Singularity

Regret

Restless

She’s Lost Control

Shadowplay

Transmission

Your Silent Face

Bizarre Love Triangle

Subculture

Plastic

The Perfect Kiss

True Faith

Blue Monday

Temptation

Encore:

Atmosphere

Love Will Tear Us Apart